Νέα Μεταπολίτευση σε πολλές άτοκες δόσεις δεν γίνεται!...

Επισημαίνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος *

«Διαπραγμάτευση φλου» στην Ευρωζώνη γίνεται, και συγκυριακά συμφέρει, όπως επισήμαινα τις προάλλες! Ωστόσο μια «κυβέρνηση φλου», ούτε μια «διαπραγμάτευση φλου» θα μπορούσε να διεξάγει αποτελεσματικώς, ούτε να ωθήσει τις ελληνικές πολιτικές, την διακυβέρνηση, την κοινωνία και την εθνική μας οικονομία προς μια Νέα Μεταπολίτευση. Σημείωσε, αναγνώστη μου, πως Νέα Μεταπολίτευση σε πολλές, μικρές και άτοκες για την ελληνική πολιτική ελίτ, δόσεις εκδημοκρατισμού επίσης δεν γίνεται!

Κι όμως έχω την αίσθηση πως έχουμε ήδη εισέλθει στη φάση μιας (δήθεν) Νέας Μεταπολίτευσης απολύτως φλου, η οποία ορίζεται διστακτικά από τη νέα κυβέρνηση στο πλαίσιο πολλών άτοκων δόσεων για την πολιτική ελίτ της Ελλάδας! Τζάμπα εκδημοκρατισμός δεν γίνεται! Όπως και εκδημοκρατισμός με τζάμπα κυβερνητικές μαγκιές επίσης δεν γίνεται! Έχει κόστος σε οικονομικό και κοινωνικό κεφάλαιο, το οποίο πρέπει να καταβάλουν εντόκως στο δημόσιο  αυτοί που υπερεκμεταλλεύτηκαν το πελατειακό, οικογενειοκρατικό, παρασιτικό, κρατικοδίαιτο και διαπλεκόμενο καθεστώς της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας (: από τη μεταπολίτευση του 1974 μέχρι σήμερα) για να κυριαρχήσουν, πλουτίζοντας και καταλαμβάνοντας θέσεις ισχύος, δια του unfair (αθέμιτου) αποκλεισμού ασφαλώς των ανταγωνιστών τους στην κοινωνία.

Αν δεν κάνω λάθος, ο ελληνικός λαός που υποστήριξε, ψήφισε και υποστηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως ίσως και τον κυβερνητικό του εταίρο ΑΝΕΛ, δεν το έπραξε για να παρακολουθήσει την συνέχιση του νοσηρού, φαύλου και αντιπαραγωγικού καθεστώτος της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας με κάποια άλλα πρόσωπα, μεταξύ των παλαιών, σε πρώτο πλάνο, αλλά για να βιώσει και να συμμετάσχει την/στην δημιουργία ενός εντελώς νέου, δημοκρατικού κοινωνικοοικονομικού χώρου και ενός πιο δίκαιου, έντιμου, διαφανούς και ασφαλώς μη-πελατειακού και μη-συντεχνιακού κράτους και πολιτικού συστήματος. Έτσι νομίζω! Και εάν «νομίζω» σωστά, τότε σίγουρα δεν ξεκίνησε σωστά η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα!

Αν εξαιρέσεις κάποιες πρωτοβουλίες που φέρεται να εισηγείται ή/και να επιχειρεί η Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, όλα τα υπόλοιπα και όλοι οι υπόλοιποι που στελεχώνουν τα κυβερνητικά όργανα και γενικότερα τα όργανα και τους θεσμούς της πολιτείας κινούνται στο πλαίσιο «business as usual» με τρεις αλληλένδετες έννοιες:  «Business as usual business», «Business as usual policy», και «Policy/decision making as usual business»! 

Λυπάμαι, αλλά μέσα σε λίγες μόλις ημέρες μοιάζει να εξατμίστηκε η ορμή για ριζοσπαστική, δημοκρατική μεταρρύθμιση των θεσμών, της κουλτούρας και των λειτουργιών που όριζαν/ορίζουν την πολιτική και οικονομική χρεοκοπία της ύστερης Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας! Λυπάμαι, αλλά αν συνεχίσει έτσι ο Αλέξης Τσίπρας θα χάσει το «παιχνίδι» για μια εναλλακτική ηγεμονία στην Ελλάδα, που θα θεμελιώνει την Τέταρτη Ελληνική Δημοκρατία… πριν καλά-καλά ξεκινήσει να «παίζει»!   

Κάτι πολύ δυσάρεστο μοιάζει να συμβαίνει εδώ! Όλα φαίνεται να ξεφουσκώνουν απότομα και η κυβέρνηση να περιδινείται σε μια πολιτική άβυσσο χωρίς στρατηγική για μια Νέα Μεταπολίτευση. Με ανατολίτικα παζάρια με το πακτωμένο καθεστώς διακυβέρνησης, τους «Στουρνάρες» και τους κεντρικούς φορείς της διαπλοκής - έστω και φλου - η κυβέρνηση αυτή σύντομα θα μεταβληθεί σε μια ακόμη «χαμένη κυβέρνηση» της ελληνικής κρίσης! Τίποτε το ιδιαίτερο, τίποτε το σημαντικό! Τίποτε το καινοτόμο και το δημιουργικό! Απλώς ένα ανάχωμα στο νεοφιλελεύθερο δόγμα: «μην προσπαθείς να διατηρήσεις τους φτωχούς, φτωχούς, άφησέ τους να πεθάνουν»!

Πράγματι, η κυβέρνηση αυτή σε αυτό το (ανθρωπιστικό) θέμα δεν υποκρίνεται όπως οι προηγούμενες, είναι έντιμη και θαυμάσια κάνει. Στην Ελλάδα πρέπει αμέσως να αναπτυχτούν πολυσύνθετες πολιτικές, οι οποίες θα σώσουν ζωές και «αξιοπρέπειες». Και εδώ η κυβέρνηση ξεκίνησε σχετικά καλά με μεγάλα περιθώρια βελτίωσης, στο βαθμό που πετύχει αργότερα να εντάξει τις πολιτικές για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης σε ένα Νέο και Ολοκληρωμένο Κοινωνικό Μοντέλο. Είναι, ωστόσο, αυτό το θεμελιώδες έργο, ο κύριος σκοπός αυτής της κυβέρνησης;

Αν είναι, προφανώς αυτή η κυβέρνηση, υπό τον Αλέξη Τσίπρα, δεν έχει μακρύ διακυβερνητικό ορίζοντα και εύχομαι διέξοδο να δώσουν νέες γενικές εκλογές και όχι μια «κυβέρνηση ευρύτερης συνεργασίας  – εθνικής ενότητας (sic!)», την οποία οραματίζεται και επιδιώκει πάση θυσία το καθεστώς (διαπλοκής και πελατειασμού) που ηττήθηκε στις προηγούμενες εκλογές, ο κ. Σόϊμπλε και η φαιδρή πλέον αναρχογραφειοκρατία των Βρυξελλών! Αν, για παράδειγμα, διαβάσεις τί σαχλαμάρες και παραδοξότητες με δημοκρατικούς-διακυβερνητικούς όρους αραδιάζει καθημερινά ο κ. Jean-Claude Juncker, νουθετώντας τον κ. Τσίπρα, και τυχαίνει να έχεις επαφή με τις ευρωπαϊκές σπουδές σε οποιοδήποτε επίπεδο και σε οποιοδήποτε ιδιαίτερο γνωστικό αντικείμενο, θα φρίξεις! Η γραφειοκρατία των Βρυξελλών έχει απολέσει πλέον την κανονικότητά της μαζί με κάθε ίχνος σοβαρότητας και αυτό δεν βλέπω να ανησυχεί κανέναν από την ευρωπαϊκή ελίτ – όπως φυσιολογικά θα έπρεπε! Αλλά τί περιμένεις, όταν ο κ. Σόϊμπλε δηλώνει πως θεωρεί ότι η χυδαίως λαϊκιστική «Bild Zeitung» είναι μια σοβαρή εφημερίδα, με την έννοια που προσπαθεί κι αυτός να κάνει σοβαρή πολιτική!!! Δεν γνωρίζω αν αυτό είναι βραχυχρονίως καλό ή κακό για τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά σίγουρα αποσυντονίζει και διασκεδάζει την όποια προσπάθεια συγκρότησης μιας μεταπολιτευτικής στρατηγικής στην Ελλάδα, με δημοκρατικούς όρους φυσικά…

Οι Βρυξέλλες, όπως και το Βερολίνο, ακολουθούν μια στρατηγική πίεσης, αδρανοποίησης και προσβολής του κύρους της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία αντιφάσκει στον διακηρυγμένο στόχο τους να αποδυναμωθεί η ελληνική ολιγαρχία. Είναι σαν να φοβούνται πλέον τις συνέπειες του εκδημοκρατισμού στο πλαίσιο μια Νέας Μεταπολίτευσης στην Ελλάδα και να αναθεωρούν τη στάση τους προς την διαπλοκή! Είναι σαν τώρα να προτιμούν να καταστήσουν συνεργάτη-όμηρο την διαπλοκή και όχι να την εξοβελίσουν! Αυτό θα βόλευε συγκυριακά και τον κ. Τσίπρα, αν δεν ήταν ένας πολιτικός της ριζοσπαστικοποίησης της δημοκρατίας και αν ήταν ένας πολιτικός ως συνέχεια της διπλοπρόσωπης και ξεδιάντροπα υποκριτικής, πελατειακής και επαρχιώτικης πασοκικής παράδοσης!

Ωστόσο, η ριζοσπαστικοποίηση της δημοκρατίας στην πατρίδα μας δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί σε πολλές άτοκες δόσεις και μετά το καλοκαίρι! Και φυσικά δεν μιλώ για ρεβανσισμό και άλλα παρόμοια! Αναφέρομαι στην κάθαρση του δημόσιου χώρου από όλους αυτούς που υπηρέτησαν κεφαλαιωδώς την φαυλότητα και την χυδαιότητα της προκλητικά διπλοπρόσωπης και αναξιοκρατικής, ύστερης Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας.

Κοιτάξτε για να συνεννοηθούμε: Το γνωστικό μοντέλο διακυβέρνησης και παραγωγής κουλτούρας και γενικής παιδείας της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να αποτελέσει τη βάση ανάπτυξης της Τέταρτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Απαιτούνται αμέσως κάθαρση και νέοι δημοκρατικοί θεσμοί - όχι μετονομασία των υφιστάμενων. Αν αυτό το έργο δεν μπορεί να επιτελέσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ο κύριος Τσίπρας προτιμά μη-συγκρουσιακές ρυθμίσεις με μέτρο και σε πολλές δόσεις για να μην αντιδράσουν βίαια οι άνθρωποι του προηγούμενου καθεστώτος και ξεσηκώσουν τους απολαμβάνοντες φοροασυλία, τους φοροδιαφεύγοντες, τους φοροκλέφτες, τους εισφοροδιαφεύγοντες και γενικά κάθε απατεώνα ή απατεωνίσκο της παραοικονομίας μας, ή βολεμένο στην τρυφερή αγκαλιά του κράτους ή της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας, τότε είναι βέβαιο πως βρισκόμαστε ενώπιον ενός τραγικού εκλογικού ατυχήματος που θα προκαλέσει ένα ακόμη οδυνηρότερο οικονομικό ατύχημα!  

Δεν θα ήθελα να συμβεί αυτό. Και δεν θα συμβεί αν η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα κατανοήσει πως Νέα Μεταπολίτευση σε πολλές άτοκες δόσεις δεν γίνεται, όπως δεν γίνεται να κυβερνήσει για πρώτη φορά η αριστερά χωρίς να θέσει τα θεμέλια μιας Νέας Μεταπολίτευσης, υπό ώριμους δημοκρατικώς όρους. Αυτό και μόνον αυτό θα μπορούσε να κάνει πολύ συγκεκριμένη την αρχικώς «φλου διαπραγμάτευση» με τους θεσμικούς παράγοντες της τρόικας. Αυτό και μόνον αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει μια ισχυρή και καλά νομιμοποιημένη πολιτική ταυτότητα, που να εκφράζει το εθνικό-ελληνικό συμφέρον στις ευρωπαϊκές και διεθνείς σχέσεις/διαπραγματεύσεις της νέας ελληνικής κυβέρνησης…  

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.