ΚΟΙΝΩΝΙΑ



Recent Post Recent Post
View More

Ακτιβιστής στις 0

από την Elsa Boilly / reseauinternational.net

Όλοι οι πόλεμοι τελειώνουν με ειρήνη. Αυτή η δήλωση είναι σωστή, αλλά ελλιπής. Πράγματι, σε κάθε πόλεμο, κάθε πλευρά επιδιώκει να επιβάλει τη δική της εκδοχή της μεταπολεμικής περιόδου, παρά μια αφηρημένη ειρήνη.

Η επιβολή της εκδοχής της ειρήνης στον αντίπαλο είναι δυνατή μόνο εάν τον νικήσουμε εντελώς και τον αναγκάσουμε σε πλήρη και άνευ όρων συνθηκολόγηση, κάτι που δεν είναι πάντα εγγυημένο. Συχνά, μετά το τέλος των μαχών, μπαίνουν στην εικόνα κράτη που ήταν ουδέτεροι παρατηρητές κατά τη διάρκεια του πολέμου. Επιδιώκοντας να αποτρέψουν την υπερβολική ενίσχυση της νικήτριας χώρας ή να κερδίσουν το μερίδιό τους από τα λάφυρα, συχνά αναγκάζουν τον νικητή να μετριάσει τις απαιτήσεις του. Μερικές φορές υπό την απειλή ενός νέου πολέμου, αλλά πιο συχνά μέσω απλής πολιτικής πίεσης. Λίγες χώρες είναι διατεθειμένες να ρισκάρουν μια νέα αντιπαράθεση με έναν ισχυρό αντίπαλο, αμέσως μετά από μια ένοπλη σύγκρουση που μόλις τελείωσε.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι περισσότερες συνθήκες ειρήνης είναι συμβιβασμοί που δεν ικανοποιούν πλήρως κανένα από τα μέρη της σύγκρουσης, αφήνοντας ανοιχτή την πόρτα για μελλοντική αντιπαράθεση.

Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η διεθνής κοινότητα καταδίκασε επίσημα τον πόλεμο ως μέσο επίλυσης διεθνών προβλημάτων, αλλά ανεπίσημα για τη Δύση ο πόλεμος παραμένει σήμερα μια φυσική κατάσταση. Ο χρόνος και η τεχνολογία έχουν δώσει στον πόλεμο ένα νέο πρόσωπο.

Ο στρατός δεν είναι πλέον το πρωταρχικό μέσο διεξαγωγής πολέμου. Εξασφαλίζει μόνο τα απαραίτητα προσχήματα και χώρο για τη χρήση των τεχνολογιών της πληροφορίας και της οικονομίας. Ο κύριος στόχος στον σύγχρονο πόλεμο είναι να ωθήσετε τον αντίπαλό σας να πολεμήσει εναντίον ενός τρίτου, προκειμένου να τον εξαντλήσετε ενώ ενισχύετε τις δικές σας δυνατότητες.

Με αυτό κατά νου οι Ηνωμένες Πολιτείες προσεγγίζουν την ουκρανική κρίση. Η Ουάσιγκτον προσπάθησε να αναγκάσει τη Μόσχα να επιλέξει ανάμεσα σε δύο κακές επιλογές (χρήση βίας στην Ουκρανία ή μη χρήση), καθεμία από τις οποίες, σύμφωνα με τους αμερικανικούς υπολογισμούς, θα οδηγούσε στην εξάντληση και την αποσταθεροποίηση της Ρωσίας.

Είναι σαφές ότι αυτοί οι υπολογισμοί απέτυχαν και ότι η εξάντληση της Ρωσίας δεν γίνεται. Αυτός είναι ο λόγος που η Δύση αρχίζει να μιλά για ειρήνη με τη Ρωσία και ακόμη και εδαφικές παραχωρήσεις, ανεξάρτητα από τις επιθυμίες της Ουκρανίας.

Ωστόσο, η πραγματικότητα δεν ανταποκρίνεται στις ειρηνευτικές διακηρύξεις της Δύσης. Όπλα και στρατιωτικός εξοπλισμός, συμπεριλαμβανομένων αεροσκαφών, συνεχίζουν να φτάνουν στην Ουκρανία. Ουκρανοί στρατιώτες συνεχίζουν να εκπαιδεύονται σε πεδία εκπαίδευσης στην Ευρώπη. Το θέμα των πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς και η άδεια χρήσης τους κατά των ρωσικών πόλεων παραμένει στην ημερήσια διάταξη, αλλά το πιθανότερο είναι ότι θα αποφασιστεί μετά τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ υπέρ του Κιέβου.

Όλες αυτές οι ενέργειες θα μπορούσαν εύκολα να εξηγηθούν από την επιθυμία της Δύσης να αναγκάσει τη Ρωσία (υπό την απειλή ενός παρατεταμένου πολέμου) να αποδεχθεί τους δυτικούς όρους ειρήνης, αλλά φαίνεται ότι δεν υπάρχουν σοβαροί πολιτικοί ή εμπειρογνώμονες στις ΗΠΑ και την ΕΕ που θα αξιολογούσαν τις πιθανότητες επιβίωσης της Ουκρανίας κατά τη διάρκεια του χειμώνα ως υψηλές.

Από τη μια, οι δυτικοί πολιτικοί λένε συνεχώς ότι η Ουκρανία πρέπει να συνάψει μια ειρηνευτική συμφωνία με τη Ρωσία πάση θυσία, και από την άλλη, κάνουν τα πάντα για να μην συμβεί αυτό, συνεχίζοντας να παρέχουν στο Κίεβο οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη χωρίς την οποία, σύμφωνα με στους δικούς τους ειδικούς, η Ουκρανία δεν θα μπορέσει να αντέξει ούτε ένα μήνα.

Ο πόλεμος "ως τον τελευταίο Ουκρανό" δεν προωθείται ευρέως στη Δύση, αλλά οι πολιτικοί που διακηρύσσουν δημόσια την ειρήνη ψιθυρίζουν σταθερά στα παρασκήνια ότι η Ουκρανία πρέπει να συνεχίσει να πολεμά όσο υπάρχουν άνδρες να στείλουν στο μέτωπο. Ταυτόχρονα, δυτικοί εμπειρογνώμονες σωστά επισημαίνουν ότι η μαζική αποστολή ανεκπαίδευτων νεοσυλλέκτων στο πεδίο της μάχης αυξάνει μόνο σημαντικά τις απώλειες (το 2024, η Ουκρανία θα υποστεί περισσότερες απώλειες από τα δύο προηγούμενα χρόνια και οι απώλειες θα αυξηθούν μόνο), χωρίς να σταματήσει την κατάρρευση της πρώτης γραμμής.

Η συμπεριφορά της Δύσης μπορεί να φαίνεται παράλογη, αλλά στην πραγματικότητα δεν εγκαταλείπει τον απώτερο στόχο της, που είναι να αποδυναμώσει και να αποσταθεροποιήσει τη Ρωσία όσο το δυνατόν περισσότερο. Με την εξάντληση των ουκρανικών πόρων και την αδυναμία της Ευρώπης να μπει άμεσα σε στρατιωτική σύγκρουση με τη Ρωσία προς το συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών, μόνο οι μηχανισμοί για την επίτευξη αυτού του στόχου θα αλλάξουν.

Η Ρωσία, αρχικά, ήταν έτοιμη να συμβιβαστεί με ελάχιστες απαιτήσεις. Στόχος της ήταν να μειώσει τη δυτική πολιτική-στρατιωτική επιρροή στο Κίεβο και να αναζωογονήσει τους μηχανισμούς οικονομικής συνεργασίας. Η Μόσχα απαίτησε απλώς από το Κίεβο να παραιτηθεί από την ένταξη στο ΝΑΤΟ, να επιστρέψει σε μια πολιτική μόνιμης ουδετερότητας και να εγγυηθεί την ελεύθερη ανάπτυξη της ρωσικής γλώσσας και πολιτισμού στην Ουκρανία.

Σήμερα, η Ουκρανία έχει ήδη υποστεί τεράστιες δημογραφικές απώλειες και η κοινοτική και υλικοτεχνική υποδομή στη ζώνη μάχης έχει υποστεί σοβαρές ζημιές.

Ο στόχος των Ηνωμένων Πολιτειών είναι να αφήσουν τη Ρωσία με μια αβίωτη περιοχή, όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού θα αποτελείται από χήρες και ορφανά στρατιωτών που πέθαναν πολεμώντας εναντίον της Ρωσίας, άτομα με αναπηρία που τραυματίστηκαν στον πόλεμο εναντίον της Ρωσίας και συνταξιούχους, πολλοί από τους οποίους θα έχει χάσει ένα αγαπημένο πρόσωπο στο μέτωπο. Θα ζήσουν σε κατεστραμμένες πόλεις, θα καταστραφούν από τις μάχες με τον ρωσικό στρατό και θα επιβιώσουν χάρη στην ανθρωπιστική βοήθεια που παρέχει η Ρωσία, ενώ συχνά τρέφουν μίσος απέναντί ​​της.

Η ειρήνη αμερικανικού τύπου προϋποθέτει μια εντελώς κατεστραμμένη Ουκρανία, με μια κατεστραμμένη οικονομία, έναν αποδεκατισμένο ή εξόριστο εργαζόμενο πληθυσμό, βυθισμένο σε δημογραφική άβυσσο και ανίκανη να ανακάμψει πολιτικά, οικονομικά ή δημογραφικά. Και σε αυτό το πλαίσιο, δεν έχει σημασία για την Ουάσιγκτον τι θα κάνει η Ρωσία με αυτά τα εδάφη, αν θα τα προσαρτήσει ή θα τα αφήσει τυπικά ανεξάρτητα. Όσο πιο άσχημες είναι οι συνθήκες διαβίωσης του εναπομείναντος ουκρανικού πληθυσμού, τόσο πιο ενεργά θα διαδίδεται η θέση ότι 
«οι Ρώσοι ήρθαν να καταστρέψουν μια ευημερούσα χώρα για να την εμποδίσουν να ενταχθεί στην ΕΕ».


πηγή: Continental Observer






Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

από την Caitlin Johnstone /  reseauinternational.net 

Το μόνιμο δόγμα εθνικής ασφάλειας του Ισραήλ είναι ουσιαστικά: « Μπορούμε να έχουμε ειρήνη αύριο αν σκοτώσουμε λίγους περισσότερους ανθρώπους σήμερα ».

Αλλά είναι ακόμα σήμερα. Το αύριο δεν έρχεται ποτέ.

Το Ισραήλ δεν καταφέρνει ποτέ να σκοτώσει για να πετύχει την ειρήνη, γιατί είναι αδύνατο.

Δεν μπορούμε να δολοφονούμε, να καταπιέζουμε και να τυραννούμε τους ανθρώπους σε υπακοή. Μπορείτε να σκοτώσετε τους ανθρώπους που σας εναντιώνονται, αλλά με αυτόν τον τρόπο δημιουργείτε μόνο περισσότερους ανθρώπους που σας αντιτίθενται. Μπορείτε να κάψετε τη γη σκοτώνοντας όλα τα μέλη της Χαμάς και της Χεζμπολάχ, αλλά με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζετε μόνο τη γέννηση περισσότερων Χαμάς και άλλων Χεζμπολάχ.

Ο μόνος τρόπος για να υποτάξεις έναν πληθυσμό είναι να σκοτώσεις τους πάντες. Μετατρέψτε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή σε μια ερημιά θανάτου και καταστροφής, για να μην μείνει κανείς να σας εναντιωθεί. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να λειτουργήσει η αρχή «σκοτώστε σήμερα για την ειρήνη αύριο».

Για να είμαστε δίκαιοι, λειτούργησε για άλλα δυτικά αποικιακά έργα. Στη Βόρεια Αμερική και την Αυστραλία ο λευκός απλά σκότωσε και σκότωσε και σκότωσε και σκότωσε μέχρι που ο αντίπαλος εξοντώθηκε και οι λίγοι επιζώντες έσπασαν.

Αλλά ο αυτόχθονος πληθυσμός της ιστορικής Παλαιστίνης είναι διαφορετικός, καθώς δεν είναι απομονωμένος. Περιβάλλεται από αρχαίους πολιτισμούς που έχουν μακροχρόνια σχέση και συγγένεια θρησκείας και πολιτισμού μαζί του. Οποιαδήποτε προσπάθεια εξόντωσης του γηγενούς πληθυσμού, όπως συνέβη με άλλα δυτικά σχέδια αποικισμού, προκαλεί εχθρότητα από τα γύρω έθνη, όπως βλέπουμε σήμερα.

Έτσι, για να επιτύχει το Ισραήλ την ειρήνη σκοτώνοντας, δεν πρέπει μόνο να σκοτώσει τους Παλαιστίνιους, αλλά και οποιονδήποτε στη γύρω περιοχή θα του εναντιωθεί. Οι Ισραηλινοί το γνωρίζουν αυτό, γι' αυτό ακούμε ορισμένους ακροδεξιούς Σιωνιστές να μιλούν για την ανάγκη για ένα «Μεγάλο Ισραήλ» του οποίου το έδαφος θα εκτείνεται πολύ πέρα ​​από τα σημερινά σύνορα του Ισραήλ.

Επομένως, το Ισραήλ θα υπάρχει πάντα σε κατάσταση συνεχούς πολέμου έως ότου είτε (Α) πάψει να υπάρχει στην τρέχουσα τυραννική επανάληψη του είτε (Β) σκοτώσει ή συντρίψει όλους τους εχθρούς του σε όλη τη Μέση Ανατολή. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να τερματιστεί αυτή η δολοφονία.

Και αυτός είναι ο λόγος που το Ισραήλ δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει στην τρέχουσα εκδοχή του. Ήταν μια πολύ, πολύ κακή ιδέα, όπως και άλλες πολύ, πολύ κακές ιδέες στην ιστορία, η σκλαβιά για παράδειγμα.

Για να σταματήσουν οι δολοφονίες, πρέπει να τερματίσουμε το δολοφονικό σχέδιο αποικιοποίησης γνωστό ως Ισραήλ. Είναι τεράστιο έργο, αλλά και η απελευθέρωση σκλάβων. Η μόνη εναλλακτική είναι να προχωρήσουμε όλο και πιο βαθιά σε αυτήν την τροχιά προς όλο και περισσότερους φόνους, προσελκύοντας όλο και πιο ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις και αυξάνοντας εκθετικά τον αριθμό των νεκρών στη διαδικασία.

Ένας τεράστιος πόλεμος μεταξύ των ισχυρών δυτικών συμμάχων του Ισραήλ εναντίον του Ιράν και των εταίρων του στην περιοχή θα σκοτώσει εκατομμύρια και εκατομμύρια ανθρώπους και θα καταστρέψει την παγκόσμια οικονομία. Αλλά αυτή είναι ακριβώς η τροχιά στην οποία μας οδηγεί η δυτική υποστήριξη στις δολοφονικές εκστρατείες του Ισραήλ.

Θεωρώ αβάσταχτη αυτή την προοπτική. Θα ήταν πολύ λιγότερο καταστροφικό να διαλύσουμε το κράτος του απαρτχάιντ του Ισραήλ και να κανονίσουμε ώστε η Δύση να απορροφήσει όλους εκείνους που επιθυμούν να εγκαταλείψουν ένα κράτος όπου όλοι έχουν ίσα δικαιώματα. Θα ήταν δύσκολο, θα ήταν άβολο, αλλά θα ήταν πολύ, πολύ πιο εύκολο και πιο ηθικό από το να βοηθήσουμε το Ισραήλ να συνεχίσει το δόγμα του «σκοτώστε σήμερα για την ειρήνη αύριο». [Η λύση ωστόσο αδύνατη λόγω της ισχύος των σιωνιστικών λόμπι στη Δύση, NdT]

Κανείς δεν παρουσίασε ποτέ ένα επιχείρημα για τη συνέχιση της ύπαρξης του Ισραήλ με τη σημερινή του μορφή που να είναι τόσο λογικό όσο και ηθικά υπερασπίσιμο. Είναι απλώς ένα τρελό, ηλίθιο πράγμα που κάνουμε, όπως κάθε άλλο τρελό, ηλίθιο πράγμα που έχουμε κάνει σε όλη την ιστορία. Κάποτε θα είναι φανερό σε όλους.

πηγή: Caitlin Johnstone via Le Saker Francophone



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Δύο ελληνικές περιφέρειες συμπεριλαμβάνονταν στις περιφέρειες των κρατών μελών της ΕΕ όπου οι κάτοικοί τους αντιμετώπιζαν κίνδυνο για φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό το 2023, με ποσοστό άνω του 35% των πολιτών τους, ενώ σε πέντε περιφέρειες περίπου 1 στους 3 πολίτες βρίσκεται σε τέτοιον κίνδυνο, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που έδωσε την Τρίτη στη δημοσιότητα η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία, Εurostat.

Όταν για τη χρονιά αυτή, κατά μέσο όρο, το 21,4% του πληθυσμού της ΕΕ – ή περίπου 94,6 εκατομμύρια άνθρωποι – διέτρεχε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, στην Ελλάδα, η Πελοπόννησος με 35,7% (στη 17η θέση όλης της ΕΕ) και η Δυτική Ελλάδα με 35,2% συγκαταλέγονταν στην έκτη και χειρότερη κλίμακα της ΕΕ με τις περιφέρειες όπου οι πολίτες τους αντιμετωπίζουν τέτοιους κινδύνους σε ποσοστό ίσο ή μεγαλύτερο από το 35%.

Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat για το 2023 που δόθηκαν την Τρίτη (15/10) στη δημοσιότητα, 94,6 εκατομμύρια άνθρωποι στην ΕΕ (21,4% του πληθυσμού) διέτρεχαν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, δηλαδή αντιμετώπιζαν τουλάχιστον έναν από τους τρεις κινδύνους: φτώχεια, σοβαρή υλική και κοινωνική στέρηση, διαβίωση σε νοικοκυριό με πολύ χαμηλή ένταση εργασίας. Το ποσοστό μειώθηκε ελαφρώς σε σύγκριση με το 2022 (95,3 εκατομμύρια, 22% του πληθυσμού).

Σε εθνικό επίπεδο, τα υψηλότερα ποσοστά ατόμων που κινδυνεύουν από φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό, καταγράφηκαν στη Ρουμανία (32%), στη Βουλγαρία (30%), στην Ισπανία (26,5%) και στην Ελλάδα (26,1%).


Σε περιφερειακό επίπεδο, τα υψηλότερα ποσοστά ατόμων που κινδυνεύουν από φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό, καταγράφηκαν στις υπερπόντιες περιφέρειες της Γαλλίας, στη νότια Ιταλία και στην αγροτικές περιοχές της Ρουμανίας.

Το 2023, οι άνθρωποι που ζούσαν στις πρωτεύουσες ορισμένων χωρών της ΕΕ ήταν γενικά λιγότερο πιθανό να διατρέχουν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού. Αυτή η διαφορά ήταν πιο έντονη στη Ρουμανία, όπου το εθνικό ποσοστό ήταν 32%, σε σύγκριση με μόλις 12,3% στο Βουκουρέστι. Ομοίως, στην Πολωνία, το εθνικό ποσοστό ήταν 16,3%, ενώ στην περιφέρεια της Βαρσοβίας ήταν μόνο 8,9%. Στην Κροατία, ο εθνικός δείκτης ήταν 20,7%, ενώ στο Ζάγκρεμπ ήταν 11,9%.

Η αντίθετη τάση παρατηρήθηκε στο Βέλγιο και την Αυστρία, όπου το ποσοστό των ατόμων που κινδυνεύουν από φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό στις περιφέρειες των Βρυξελλών (37,6%) και της Βιέννης (29,5%) ήταν σημαντικά υψηλότερο από τους εθνικούς μέσους όρους 18,6% και 17,7%, αντίστοιχα.

Στην Ελλάδα, τα υψηλότερα ποσοστά ατόμων που βρίσκονται αντιμέτωπα με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού, καταγράφηκαν το 2023 στην Πελοπόννησο (35,7%), στη Δυτική Ελλάδα (35,2%), στη Δυτική Μακεδονία (32,7%), στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη (31,9%) και στο Βόρειο Αιγαίο (30,4%). Στην Αττική το αντίστοιχο ποσοστό ήταν στο 22,7%.

Φτώχεια και δείκτης SMSD

Το ποσοστό σοβαρής υλικής και κοινωνικής στέρησης (SMSD) είναι ένας δείκτης EU-SILC που δείχνει την επιβεβλημένη έλλειψη απαραίτητων και επιθυμητών αντικειμένων για μια επαρκή ζωή. Ο δείκτης, που υιοθετήθηκε από την Υπο-ομάδα δεικτών (ISG) της Επιτροπής Κοινωνικής Προστασίας (SPC), κάνει διάκριση μεταξύ ατόμων που δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά ένα συγκεκριμένο αγαθό, υπηρεσία ή κοινωνικές δραστηριότητες. Ορίζεται ως το ποσοστό του πληθυσμού που βιώνει αναγκαστική έλλειψη σε τουλάχιστον 7 από τα 13 είδη στέρησης (6 σχετίζονται με το άτομο και 7 σχετίζονται με το νοικοκυριό).

Σε επίπεδο νοικοκυριού, λαμβάνονται υπόψη δυνατότητες όπως η αντιμετώπιση απροσδόκητων εξόδων, η πληρωμή ετήσιων διακοπών μιας εβδομάδας μακριά από το σπίτι, η αντιμετώπιση καθυστερήσεων πληρωμών (υποθηκών ή ενοικίων, λογαριασμών κοινής ωφελείας, δόσεις δανείων), η οικονομική δυνατότητα για ένα γεύμα με κρέας, κοτόπουλο, ψάρι ή χορτοφαγικό ισοδύναμο κάθε δεύτερη ημέρα, η θέρμανση του σπιτικού, η πρόσβαση σε αυτοκίνητο/βαν για προσωπική χρήση και η αντικατάσταση φθαρμένων επίπλων.

Σε ατομικό επίπεδο λαμβάνονται υπόψη η δυνατότητα σύνδεσης στο διαδίκτυο, η δυνατότητα αντικατάστασης φθαρμένων ρούχων και παπουτσιών, οι δραστηριότητες αναψυχής, η συνάντηση με φίλους/οικογένεια για ποτό/γεύμα τουλάχιστον μία φορά το μήνα.



πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Πάνω από 2,5 εκατομμύρια κόσμος έβλεπε live την εκδήλωση της Παρασκευής στο Καλλιμάρμαρο 

Δεν πρέπει να υπάρχει συναυλία στην Ελλάδα με τέτοια απίστευτα «νούμερα» όσο αυτά που πέτυχε η συναυλία της προηγούμενης Παρασκευής στο Καλλιμάρμαρο για τα θύματα των Τεμπών. Και μιλάμε για τα τηλεοπτικά νούμερα, τα διαδικτυακά, όλους εκείνους που παρακολουθούσαν live από το σπίτι τους την εκδήλωση. Το live streaming της συναυλίας ανέλαβε το eStage, πλατφόρμα που τη διαχειρίζεται ένας συνεταιρισμός με έδρα τον Δήμο Ευρώτα Λακωνίας, ο συνεταιρισμός «Utopia». Ο Παναγιώτης Λεϊμονίδης, ο πρόεδρος της Utopia, μας δίνει αποτελέσματα. «Ο συνολικός αριθμός μοναδικών επισκεπτών ήταν 1,3 εκατομμύρια. Οι ταυτόχρονες θεάσεις έφτασαν τις 92 χιλιάδες. Το 64% των επισκεπτών παρακολουθούσαν από Smart TV. Οι δημόσιες προβολές ήταν περίπου 200: δήμοι, φορείς, συλλογικότητες και ιδιώτες».

Τον ρωτάω αν μπορούμε να υπολογίσουμε στατιστικά, με αναγωγές, το συνολικό νούμερο των ανθρώπων που είδαν, έστω και για λίγο, τη συναυλία. «Μπορούμε να προχωρήσουμε στην εκτίμηση ότι ήταν πάνω από 2,5 εκατομμύρια κόσμος», λέει. Εντάξει, είναι κάτι το ασύλληπτο. Μας εξηγεί ότι το νούμερο εκτιμάται λαμβάνοντας υπόψη το ποσοστό των Smart TV. «Σήμερα πια θεωρώ, λίγες ημέρες μετά το live, ότι λόγω των social media οι περισσότεροι στη χώρα έχουν παρακολουθήσει έστω και λίγα στιγμιότυπα από τη συναυλία», εξηγεί.

● Σε ποιες γεωγραφικές περιοχές εκτάθηκε η μετάδοση;

Σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και στα Βαλκάνια είχαμε χιλιάδες επισκέπτες. Γερμανία, Αγγλία, Ισπανία και Γαλλία ήταν οι πιο πολλοί. Από την Αμοργό και τη Μονεμβασιά έως το Ρέικιαβικ.

● Πόση ώρα παρακολουθούσαν οι περισσότεροι;

Ο μέσος όρος παρακολούθησης ήταν 68 λεπτά.

● Πώς έγινε η επαφή μαζί σας ώστε να αναλάβετε τη διαδικτυακή μετάδοση της συναυλίας;

Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ανέλαβε την πρωτοβουλία. Με τον Θανάση έχουμε συνεργαστεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια και ήταν ο πρώτος που στήριξε την πλατφόρμα το 2020, αλλά και αργότερα με το ντοκιμαντέρ του. Πέρα από συνεργάτης είναι και φίλος της Utopia και αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να υλοποιηθεί το Live Stream σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.

● Τι δυσκολίες συναντήσατε; Και όχι μόνο από τεχνική άποψη...

Για να είμαστε ειλικρινείς, όλα τα Live Stream έχουν μια σειρά δυσκολίες. Το πρώτο είναι να διασφαλιστεί στην πρόβα η ποιότητα της μετάδοσης, του ήχου και της εικόνας. Αφού ξεπεράστηκε αυτό, το επόμενο και το αγχωτικό είναι το «παρά τέταρτο με και τέταρτο της μετάδοσης». Είναι η στιγμή που έρχεται τεράστιος όγκος και πάντα υπάρχει η ανασφάλεια αν θα πάνε όλα καλά, ειδικά στο συγκεκριμένο Stream που οι αριθμοί ήταν πρωτόγνωροι. Υπήρξαν διάφορες δυσκολίες κατά τη διάρκεια, αλλά ήμασταν όλες οι πλευρές προετοιμασμένες για αυτές και σε συνδυασμό με την τέλεια επικοινωνία που είχε στηθεί από την πρόβα, σχεδόν -θα πω- βγήκε άνετα.

● Πώς κύλησε εκείνο το πεντάωρο-εξάωρο;

Κύλησε με ακουστικά στα αυτιά και ανοιχτή μόνιμη επικοινωνία και τα δάχτυλα στο πληκτρολόγιο να προβλέπουν και να καλύπτουν κάθε λεπτομέρεια που θα μπορούσε να προκύψει.

● Δεν χαλαρώσατε;

Μετά την πρώτη ώρα. Τότε δόθηκε σε μας η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε κάποια λεπτά.

● Πότε θα ανέβει η συναυλία να μπορούμε να την ξαναδούμε;

Θα ανεβεί τις επόμενες ημέρες στη σελίδα του eStage, μόλις πάρουμε γραπτή άδεια από την αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Πολιτισμού. Θα είναι ελεύθερο και δωρεάν για όλους, χωρίς τον παραμικρό εμπορικό χαρακτήρα.

ΑΝΕΒΗΚΕ - ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΩΡΑ:






ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: To eStage είναι πλατφόρμα online παραστάσεων που δημιουργήθηκε μέσα στην πανδημία, το 2020, με σκοπό τη στήριξη των καλλιτεχνών. Δημιουργοί και διαχειριστές του project είναι ο συνεταιρισμός Utopia με έδρα τον Δήμο Ευρώτα Λακωνίας. «Δύσκολο όνειρο, αλλά αυτό θα θέλαμε, να είμαστε στο μέλλον σε κάθε χώρο πολιτισμού, συναυλίες, θέατρα, μουσικές σκηνές κ.ά. και να στέλνουμε την Τέχνη παντού», τονίζουν.

To eStage έχει κάνει και άλλες δράσεις για καλό σκοπό στο παρελθόν, όπως στο Stream για τη δίκη της Χρυσής Αυγής με 60 καλλιτέχνες, τη μεγάλη συναυλία στήριξης των καλλιτεχνών και πολλά άλλα. «Ως κοινωνικός συνεταιρισμός στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε όλες αυτές τις δράσεις. Θα είμαστε πάντα δίπλα στον Σύλλογο Συγγενών Θυμάτων Τεμπών 2023, όποτε και αν μας ζητηθεί», καταλήγουν.


πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Με πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση δίνεται η δυνατότητα ρύθμισης των οφειλών προς τους Δήμους, η οποία περιλαμβάνει το ευεργέτημα της σημαντικής απαλλαγής από προσαυξήσεις για ευάλωτους οφειλέτες (απαλλαγή σε ποσοστό 75%-95%), καθώς και συνολικά τη δυνατότητα ένταξης τους σε ρύθμιση έως και 60 δόσεων. 

Η παραπάνω συνθήκη διευκολύνει όλους τους οφειλέτες να διαχειριστούν και να αποπληρώσουν τις καθυστερούμενες οφειλές τους, καθώς και να άρουν πιθανές δεσμεύσεις. 

Παρακαλούμε τους οφειλέτες για περισσότερες πληροφορίες να επικοινωνήσουν με την οικονομική υπηρεσία του Δήμου Θερμαϊκού (τηλέφωνο: 2392330032 & 2392330052) 

Η υποβολή των αιτήσεων ένταξης στην εν λόγω ρύθμιση θα διαρκέσει μέχρι τις 31/01/2025.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Αλέξανδρου Υδάτη

Ήταν Φλεβάρης του 2022 όταν άρχισε ο πόλεμος στην Ουκρανία. Πάνε δυόμισυ χρόνια δηλαδή. Χρόνος πολέμου που κανείς δεν περίμενε να διαρκέσει τόσο, αφού οι Ρώσοι υπολογίζονται ως πάρα πολύ μεγάλη στρατιωτική δύναμη. Που η τεράστια (μόνο σε έκταση) Ουκρανία, πλην όμως συγκριτικά αδύναμη, δεν θα μπορούσε να αντέξει. Είναι οι ΗΠΑ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ που κρατούν την Ουκρανία αντιστεκόμενη. Με “βοήθεια” από δισεκατομμύρια δολλάρια, ευρώ και λίρες την προμηθεύουν με μετρητά και με στρατιωτικό εξοπλισμό και πυρομαχικά κι όσο αντέξει. Προσδοκώντας, βέβαια, να γονατίσουν και την Ρωσία του Πούτιν κι όχι μονάχα στρατιωτικά (επιθυμία πολύ δύσκολη και μάλλον ανέφικτη) αλλά προπαντός οικονομικά και κοινωνικά. Όμως η Ρωσία αντέχει…

Στις 7 του Οκτώβρη του 2024 κλείνει χρόνος από την έναρξη του άνισου πόλεμου μεταξύ Ισραήλ και Αραβοπαλαιστίνιων. Που στις μέρες μας, σήμερα δηλαδή, μοιάζει να ανοίγει νέο μέτωπο με τους Άραβες της Χεσμπολάχ στον νότιο Λίβανο. Το Ισραήλ ήδη ξεκλήρισε το στρατιωτικό σκέλος της παλαιστινιακής Χαμάς στη λωρίδα της Γάζας. Ταυτόχρονα προέβη στην εγκληματική γενοκτονία του μεγαλύτερου μέρους του λαού των Παλαιστίνιων, δολοφονώντας δεκάδες χιλιάδες άοπλους άντρες, γυναικόπαιδα και βρέφη, καταστρέφοντας ανελέητα πόλεις, καταυλισμούς, σχολεία και νοσοκομεία των δυστυχισμένων Παλαιστίνιων. Τα ανατριχιαστικά εγκλήματα πολέμου των Ισραηλιτών, ένα χρόνο τώρα, είναι αρκετά για να σβήσουν απ’ τις ψυχές των υπόλοιπων και ουδέτερων απλών ανθρώπων, κάθε συμπάθεια και συμπόνοια που είχε δημιουργηθεί απ’ το ναζιστικό ολοκαύτωμα σε βάρος του λαού των απανταχού Εβραίων.

Το τίμημα των δύο σύγχρονων πόλεμων είναι πολύ βαρύ. Οι ανθρώπινες απώλειες Ουκρανών, Ρώσων, Παλαιστίνιων και Ισραηλιτών είναι αμέτρητες. Χιλιάδες χιλιάδων οικογένειες θρηνούν τον χαμό των δικών τους ανθρώπων, που ωστόσο για εμάς τους “ουδέτερους” φθάνουν ως αόριστοι αριθμοί, χωρίς ιδιαίτερη συναισθηματική αξία… Μαθαίνουμε, βλέποντας σε σύντομα και περιστασιακά video στα ελεγχόμενα και προπαγανδιστικά δελτία ειδήσεων, κάποιες θλιβερές στιγμές των πόλεμων, που κυρίως στοχεύουν στην διαμόρφωση συναισθήματος της παγκόσμιας κοινής γνώμης κατά πως τους συμφέρει.

Αυτό που δεν μαθαίνουμε είναι ποιοί χρηματοδοτούν τους πόλεμους αυτούς και ποιό θα είναι το ουσιαστικό κέρδος των δισεκατομμυρίων που “επενδύουν”! Επειδή ναι μεν η κυβέρνηση των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρεττανίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας και των υπόλοιπων χωρών της Ε.Ε. διαθέτουν άφθονο χρήμα στον πολύ συχνά επ-αιτούμενο Ζελένσκι.

 Όμως ποιοί είναι οι αληθινοί χρηματοδότες; ποιοί χρηματοδοτούν πραγματικά Ισραήλ και Ουκρανία; Ποιοί θα ωφεληθούν και πώς;

Η απάντηση δεν μπορεί να είναι συγκεκριμμένη και ακριβής. Είναι οι τράπεζες που φαίνονται να χρημοτοδοτούν τους δυό πόλεμους. Κι είναι λίγες και διεθνείς. Χωρίς ιδιοκτήτη ή ιδιοκτήτες με ονοματεπώνυμο. Με ανώνυμους μέτοχους που λέγεται πως κανείς δεν μπορεί να πειράξει. Κανείς δεν μπορεί να τους εγκαλέσει διά της δικαιοσύνης. Επειδή οι ιδιοκτήτες των τραπεζών είναι ετερόκλητοι και είναι αυτοί που αποτελούν το λεγόμενο ΣΥΣΤΗΜΑ. Το Σύστημα το αποτελούν και οι κυβερνήσεις μόνο και μόνο για να ελέγχονται οι κάθε είδους ελεγκτικοί μηχανισμοί και προπαντός η Δικαιοσύνη. Γι αυτό οι τράπεζες είναι ασφαλείς και προστατευμένες. Το Σύστημα εγγυάται την λειτουργία των τραπεζών. Οι κύριοι μέτοχοι του Συστήματος είναι μεν οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, της Ε.Ε., της Κίνας, του Ισραήλ, της Ρωσίας, του Ιράν, της Σαουδικής Αραβίας και των νεότευκτων BRICS, είναι δε και άλλοι. Όπως το Κολομβιανό καρτέλ της κοκαΐνης, η CIA, η Χεσμπολάχ, το οργανωμένο έγκλημα της Ρωσίας και κάθε είδους πολυεθνική εταιρεία… όλοι είναι αναμιγμένοι για να μπορούν να δρούν ανενόχλητοι σε μαύρες και γκρίζες ζώνες.

Όμως άλλος είναι ο μεγαλύτερος πόλεμος. Όχι αυτός που βλέπουμε στην TV. Οι αναμιγμένοι που συγκροτούν και προστατεύουν τις τράπεζες, οι συνέταιροι του Συστήματος δηλαδή, είναι οι αληθινοί και φονικότεροι αντίπαλοι. Π.χ η μία εταιρία που εμπορεύεται όπλα, πουλά φτηνές (πιθανότατα made in China) ρουκέτες στο Ιράν. Η δεύτερη εταιρεία πουλά στο αντίπαλο Ισραήλ τους πανάκριβους αμερικάνικους (HΠA) πύραυλους που εξουδετερώνουν τις ρουκέτες του Ιράν! Οι ρουκέτες που προ μηνός εκτόξευσε το Ιράν εναντίον του Ισραήλ, εξουδετερώθηκαν από πυραύλους - αντίμετρα στους εκτοξευθέντες. Γι αυτό δεν έκαμαν καμμία ζημιά στο Ισραήλ. Απλά εξουδετερώθηκαν! Και οι δυό τύποι των εν λόγω ρουκετών και πυραύλων προέρχονται από ξεχωριστές εταιρείες μεν, όμως όλες ελέγχονται από το Σύστημα δε. Και πουλήθηκαν μέσω των ίδιων τραπεζών. Πωλήσεις αριστοτεχνικά στημένες. Το ίδιο περίπου συμβαίνει και στο μέτωπο Ουκρανίας - Ρωσίας. Παλιότερου τύπου άρματα μάχης Αμερικάνικα, Βρεττανικά και Γερμανικά καθώς και παλιά μεταχειρισμένα μαχητικά αεροπλάνα πουλήθηκαν πανάκριβα στην Ουκρανία! Τα περίφημα πλέον drones, πωλούνται σαν φρέσκα κουλούρια κι όχι μόνο στις εμπόλεμες χώρες αλλά σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο! Στρατός χωρίς επιθετικά και κατασκοπευτικά drones θεωρείται πλέον σχεδόν άοπλος! Από την άλλη πλευρά οι Ρώσοι αγοράζουν Κινέζικα, Ιρανικά και Βορειοκορεάτικα όπλα και πυρομαχικά, που είναι φτηνά και άφθονα και σχεδιασμένα τεχνολογικά για να αντιμετωπίσουν τα όπλα της δυτικής τεχνολογίας που αγοράζει η Ουκρανία.

Το Σύστημα δεν νοιάζεται για τα δισεκατομμύρια δολλάρια που ξοδεύει και στους δυό πόλεμους. Ούτε “επενδύει” για να τα πάρει πίσω με κέρδος. Σκοπός τους δεν είναι ο έλεγχος των δύο πόλεμων ή των συγκρούσεων π.χ. στην κεντρική Αφρική. Σκοπός τους είναι να ελέγχουν το χρέος που προκαλείται. Επειδή τα μοντέρνα όπλα είναι πανάκριβα και η αγορά τους συνήθως δημιουργεί τεράστιο χρέος στο κράτος - αγοραστή. Η αληθινή αξία μιας σύγκρουσης, μικρής ή μεγάλης, η πραγματική αξία υπάρχει στο χρέος που δημιουργεί. Αν ελέγχεις το χρέος, ελέγχεις τα πάντα. Όσο τραγικό κι αν ακούγεται αυτή είναι και η ουσία της βιομηχανίας των τραπεζών και του Συστήματος. Να μας κάνουν όλους, είτε είμαστε ιδιώτες είτε έθνη, σκλάβους των χρεών. Και τότε είναι που οι Συστημικοί “αντίπαλοι” θα συμμαχίσουν. Ο καθείς θα λάβει τελικά το μερίδιό του…
Φαντάζομαι πως όταν ο μέγιστος Καβάφης έγραφε το επικό:
“Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες. “
δεν αναφέρονταν στο σημερινό χρέος π.χ της πατρίδας μας, ούτε στο χρέος που κυνηγά το κάθε είδους Σύστημα στις τοπικές πολεμικές διενέξεις της κεντρικής Αφρικής, στους δυό εν εξελίξει γνωστούς πόλεμους και στη φρενίτιδα των υπόλοιπων τρομαγμένων κρατών να αποκτήσουν τα νέα, σύγχρονα όπλα…


Υ.Γ. Δείτε την ανάλογη με το κείμενό μου ταινία The International (2009). Με τον Clive Owen και την Naomi Watts. Επειδή μερικές φορές η μυθιστοριογραφία (που σχεδόν πάντα πρέπει να βγάζει νόημα) υποσκελίζεται από την αλήθεια και την πραγματικότητα…

Υ.Γ.2ο Γράφτηκε στις 26/9/2024

ΠΗΓΗ: εφημερίδα ΚΑΤΟΙΚΟΣ
https://ydates.webnode.gr/

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Γιατί πάει στη συνάντηση με τον Τατάρ ο ίδιος ο Χριστοδουλίδης και όχι ένας ειδικός διαπραγματευτής, εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής κοινότητας;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
14 Οκτωβρίου 2024

«Λύσσαξε» κυριολεκτικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης να συνεχιστεί ο διάλογος για την «επίλυση» του Κυπριακού. Κάτι που ασφαλώς δεν θα ήταν, υπό άλλες συνθήκες, καθόλου κακό. Είναι όμως σήμερα πολύ κακό, όταν η κυβέρνηση της Αθήνας επιδιώκει και η κυβέρνηση της Λευκωσίας αποδέχεται τη «λύση» του Κυπριακού μέσω μιας νεκρανάστασης του εξωφρενικού σχεδίου Ανάν. Και μάλιστα σε μια ακόμα πιο τερατώδη εκδοχή, με εκ περιτροπής προεδρίες και άλλα μέτρα που ολοκληρώνουν τη μετατροπή του κυπριακού κράτους σε «σούργελο», πίσω από το οποίο αποκρύπτεται επιμελώς η μετατροπή του και τυπικά, γιατί ουσιαστικά είναι ήδη, αλλά και οι τύποι έχουν μεγάλη σημασία, σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ, της Βρετανίας, του Ισραήλ και της Διεθνούς του Χρήματος, με «ειδικά τραβηκτικά δικαιώματα» της Τουρκίας.

Ειρήσθω εν παρόδω η Κύπρος περιλαμβάνεται σε όλους τους χάρτες του μεγάλου Ισραήλ, αυτό που παλεύουν τώρα να φτιάξουν στην Παλαιστίνη και στον Λίβανο με τα όπλα και τις βόμβες. Οι φίλοι μας οι Ισραηλινοί έχουν ελέγξει ήδη την Κύπρο, τουλάχιστον τις ελεύθερες περιοχές, παρακολουθώντας τους πάντες, όπως και στην Ελλάδα, και αγοράζοντας τους πάντες και τα πάντα, χωρίς κατά τα φαινόμενα να ενοχλεί αυτό κανέναν ιδιαίτερα, ούτε τους «ενδοτικούς», ούτε και τους «εθνικόφρονες». Το Χρήμα έχει φαίνεται την ιδιότητα να παράγει (αντ)εθνική ενότητα!

Εννοείται ότι όλοι αυτοί οι «διάλογοι» για την επίλυση του Κυπριακού γίνονται χωρίς την παραμικρή συμμετοχή των ίδιων των λαών, των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, που θα κληθούν να ζήσουν με τους παραλογισμούς που επιβάλλουν τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων στις ξενόδουλες ελίτ Αθηνών και Λευκωσίας. Μάλιστα, λέγεται, μένει όμως να επιβεβαιωθεί, ότι ο ΟΗΕ ετοιμάζεται, μετά από εισήγηση της νέας ειδικής απεσταλμένης του, να προτείνει να απαλείψουν τη φόρμουλα περί δημοψηφίσματος για την αποδοχή ή την απόρριψη της τελικής λύσης (που κινδυνεύει όντως να αποδειχθεί «τελική λύση» για τους Ελληνοκύπριους).

Όχι μόνο «λύσσαξε» ο Έλληνας Πρωθυπουργός, αλλά και επαίρεται γιατί κατάφερε να πετύχει συνάντηση του ΓΓ του ΟΗΕ Γκουτέρες, με τον πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Χριστοδουλίδη και της «ΤΔΒΚ» Τατάρ. Ο κ. Μητσοτάκης ισχυρίζεται ότι είναι κατά των «δύο κρατών», αλλά στην πράξη δεν έχει αντίρρηση να μεταχειρίζεται ο ΓΓ του ΟΗΕ την Κυπριακή Δημοκρατία και την «ΤΔΒΚ» ως δύο κράτη. Γιατί πάει στη συνάντηση ο ίδιος ο Χριστοδουλίδης και όχι ένας ειδικός διαπραγματευτής, εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής κοινότητας; Είναι συνάντηση Ελληνοκυπρίων με Τουρκοκυπρίους ή Κυπριακής Δημοκρατίας με «ΤΔΒΚ»;

Λέγεται ότι στη συνάντηση ο Γκουτέρες θα εγχειρίσει στους Χριστοδουλίδη και Τατάρ έγγραφο με το οποίο θα επιχειρήσει να τους δεσμεύσει ακόμα περισσότερο στη «νέα-παλαιά» διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού δια της διαλύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η κυπριακή προεδρία δεν φαίνεται να έχει ιδέα για το τι ακριβώς θα περιέχει αυτό το έγγραφο, δέχτηκε όμως κατά τα φαινόμενα να πάει «γυμνή στα αγκάθια» στη συνάντηση υπό την πίεση του κ. Μητσοτάκη, ολόκληρη η οικογένεια του οποίου υπήρξε πάντα φανατικός και ενεργός οπαδός του σχεδίου Ανάν, αδιαφορώντας για το ότι το σχέδιο αυτό, διαλύοντας το κράτος, θα αφήσει τους Ελληνοκύπριους ως ανυπεράσπιστη και συρρικνούμενη κοινότητα στην ίδια τη χώρα τους, πιασμένη ως σάντουιτς ανάμεσα στην ασφυκτική πίεση των Ισραηλινών, των Αγγλοαμερικανών και των Τούρκων, εις αναζήτηση και μη ευρίσκουσα κηδεμόνα! Αν γίνει κάτι τέτοιο θα εκπληρώσει και τον διακαή πόθο των ελληνικών ελίτ να απαλλαγούν επιτέλους και από την Κύπρο και από το κυπριακό.

Υπό τις παρούσες συνθήκες, αν η συνάντηση αυτή αποτύχει η ευθύνη θα αποδοθεί στην Κυπριακή Δημοκρατία. Αν πετύχει, η Κυπριακή Δημοκρατία θα μπει -κυριολεκτικά, όχι ως σχήμα λόγου- ξανά στο δρόμο της καταστροφής! Και σε κάθε περίπτωση η Λευκωσία θα έχει φορτωθεί ξανά με μια νέα τερατωδία που θα φέρει την υπογραφή του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ.



Η «διχοτόμηση»

Ο μεγάλος «καημός» του Κυριάκου είναι, όπως λέει ο ίδιος, να αποφευχθεί η διχοτόμηση, τα δύο κράτη στην Κύπρο. Το είπε μάλιστα και μιλώντας στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.

Σοβαρολογούν ή κοροϊδεύουν την κοινωνία οι Ελλαδίτες και οι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί; Αυτοί δεν μπορούν να υπερασπιστούν τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα των κρατών τους. Πότε αποδέχονται μνημόνια που τα καταστρέφουν και πότε αφήνουν τους Τούρκους να κυκλοφορούν μεταξύ Κάσου και Καρπάθου. Τώρα λένε ότι θέλουν να ανατρέψουν το 1974; Γιατί τότε έγινε η διχοτόμηση, το 1974, με την εισβολή και τον επόμενο χρόνο με τη συμφωνία Κληρίδη-Ντενκτάς για ανταλλαγή των πληθυσμών. Η κυριαρχία πάει με τον λαό, έλεγε ο Θουκυδίδης. ‘Αμα φύγουν οι άνθρωποι από το μέρος τους, δύσκολα θα διεκδικήσουν κυριαρχία.

Αν θέλει πράγματι να αποφύγει τη διχοτόμηση, όπως λέει, ο κ. Μητσοτάκης θα ζήταγε την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο (που είναι ολόκληρη νομικά και έδαφος της Ε.Ε.) και την αντικατάστασή τους είτε από μια ευρωπαϊκή δύναμη (αφού και οι Τουρκοκύπριοι και η Τουρκία θέλουν να μπουν στην Ε.Ε.), είτε από μια διεθνή δύναμη του ΟΗΕ. Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα επεξέτεινε την κυριαρχία της στο κατεχόμενο σήμερα τμήμα της νήσου, έως ότου οι δύο κοινότητες, χωρίς την απειλή του τουρκικού στρατού και προς τους Ελληνοκύπριους, αλλά και προς πολλούς Τουρκοκύπριους, έβρισκαν μια συμφωνία οργάνωσης των σχέσεών τους.

Το 1974 η Τουρκία, με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ, όπου κυριαρχούσε ο Κίσσινγκερ, ο ιστορικά πιο διακεκριμένος και ισχυρός εκπρόσωπος του ισραηλινού λόμπυ στην Αμερική, απέσπασε από την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας σχεδόν το μισό νησί.

Αλλά ούτε ο κ. Μητσοτάκης, ούτε οι Κύπριοι ιθύνοντες ζητάνε στην πραγματικότητα να ανατρέψουν όντως τα δεδομένα του 1974. Αντίθετα, με το σχέδιο Ανάν σε διάφορες παραλλαγές που εξακολουθούν να συζητάνε Λευκωσία και Αθήνα, παρά την απόρριψή του από τη συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού λαού, προκρίνουν μια εξέλιξη χίλιες φορές χειρότερη από τη διχοτόμηση (*), δηλαδή να εκχωρήσει ο κυπριακός λαός την κυριαρχία που σήμερα ασκεί τουλάχιστο στις ελεύθερες περιοχές, σε διάφορους τρίτους, δηλαδή στη συλλογική Δύση και στο Χρήμα, μαζί και στην Τουρκία, που, ως σοβαρό κράτος που είναι, δεν θα φύγει ποτέ από την Κύπρο, χωρίς πολύ σοβαρούς λόγους να το κάνει. Για μια ευσύνοπτη κριτική του σχεδίου Ανάν παραπέμπω στο άρθρο του Μίκη Θεοδωράκη στην Καθημερινή, λίγο μετά το δημοψήφισμα του 2004.

Με τα σχέδια που συζητάνε δεν παίρνουν πίσω αυτό που έχασε ο λαός και το κράτος της Κύπρου το 1974, δίνουν και το υπόλοιπο!

– – – – –

(*) Όταν λέμε ότι η διχοτόμηση είναι χίλιες φορές καλύτερα από τους παραλογισμούς των σχεδίων Ανάν, εννοούμε βέβαια πλήρη διχοτόμηση, πιθανώς και με επιστροφές εδαφών έναντι αναγνώρισης ή και ειδικούς περιοριστικούς όρους για τα τουρκικά στρατεύματα στο νησί ή άλλα μέτρα. Ασφαλώς όχι μια επανένωση δύο κρατιδίων υπό μορφή συνομοσπονδίας που θα ενταχθεί ολόκληρη στην Ε.Ε.. Μια τέτοια λύση θα ήταν απολύτως καταστροφική και θα ενέτασσε από το παράθυρο και την Τουρκία στην ΕΕ, χωρίς εκπλήρωση οποιουδήποτε όρου, με δυσμενέστατες συνέπειες και για την Ελλάδα. Το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από τη μελέτη της ιστορίας των διεθνών συγκρούσεων είναι ένα: Δεν παίζουμε με την κυριαρχία!

Πηγή:kosmodromio.gr




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Από την Τετάρτη 23 μέχρι και την Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2024, κάθε βράδυ στις 8 στο Αμφιθέατρο ΚΑΠΠΑ 2000 στην Περαία, εξαιρετικές θεατρικές ομάδες από όλη τη χώρα έρχονται για να μας παρουσιάσουν με αγάπη και σεβασμό παραστάσεις υψηλού επιπέδου που προετοίμαζαν και τελειοποιούσαν όλον τον περασμένο χρόνο. Παραστάσεις από ένα μεγάλο εύρος ρεπερτορίου, με «φρέσκα» έργα γραμμένα τον 20ο και 21ο αιώνα, που απεικονίζουν και σχολιάζουν γλαφυρά, με χιούμορ, τραγικά ή αλληγορικά όμως πάντα με λόγο κοφτερό, κοινωνικές, πολιτικές και διαπροσωπικές καταστάσεις της καθημερινότητας και είναι απόλυτα συντονισμένες με τη σύγχρονη πραγματικότητα.

Πυλαία, Οινόφυτα Βοιωτίας, Σητεία, Φιλιατρά, Αμαλιάδα και Καλαμαριά εκπροσωπούνται φέτος στη διοργάνωση και αναζητούν το θερμό χειροκρότημα του κοινού, αλλά και τα πολυπόθητα Βραβεία του 4ου Πανελλήνιου Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Θερμαϊκού. Ελάτε να γεμίσουμε και φέτος κάθε βράδυ το θέατρο και να ανταμείψουμε τους ερασιτέχνες, που ταξιδεύουν χιλιόμετρα με όλη τους την αγάπη, το πάθος, το μεράκι και τη φροντίδα για τις παραστάσεις τους, χαρίζοντάς τους το πιο δυνατό μας χειροκρότημα! Η είσοδος, όπως πάντα, ελεύθερη για όλους!

⦁ Τιμώμενο πρόσωπο η πολυαγαπημένη ηθοποιός Κατερίνα Διδασκάλου.
⦁ Στην Τελετή Λήξης ένα σεμνό αφιέρωμα στην σπουδαία Άννα Παναγιωτοπούλου και στη συνέχεια LIVE στη σκηνή του ΚΑΠΠΑ η μαγευτική Εύη Σιαμαντά σε ένα μουσικό πρόγραμμα με έντονη θεατρική διάθεση!
⦁ Στην Κριτική Επιτροπή αξιόλογα και αγαπημένα πρόσωπα από τον καλλιτεχνικό κόσμο της Θεσσαλονίκης: Αστέριος Πελτέκης, Γιώργος Κωνσταντινίδης, Νέλλυ Δελή, Αντώνης Καραγιάννης, Παυλίνα Χαρέλα, Κρίτωνας Ζαχαριάδης, Θεόφιλος Λάλος

4ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΘΕΡΜΑΪΚΟΥ
23 - 30 Οκτωβρίου 2024
Αμφιθέατρο ΚΑΠΠΑ 2000, Παραλία Περαίας, Δήμος Θερμαϊκού
Ώρα έναρξης 20:00 
 ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Μια συνδιοργάνωση του Δήμου Θερμαϊκού,
 της Θεατρικής Ομάδας Καλλιτεχνικής Σοφίτας Θερμαϊκού «Φύρδην Μίγδην» και
του Κέντρου Πολιτισμού Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.

Το πλήρες πρόγραμμα της διοργάνωσης έχει ως εξής:

🔸 ΤΕΤΑΡΤΗ 23/10/24 | ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ | Θεατρική Ομάδα Καλλιτεχνικής Σοφίτας Θερμαϊκού «Φύρδην Μίγδην» με το έργο «Η ζωή σ' ένα όνειρο», μια μουσικοθεατρική φύρδην-μίγδην ρετροσπεκτίβα, σε επιμέλεια κειμένων Μάνου Κανταλά και σκηνοθεσία Γιώτας Αλεξοπούλου (εκτός συναγωνισμού)

🔸 ΠΕΜΠΤΗ 24/10/24 | ΕΝΑΡΞΗ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΡΟΥΣ | Θεατρική Ομάδα «Παραβάτες της Σκηνής» με το έργο «Κατερίνα Χ» του Τζων Μιχάλη, σε σκηνοθεσία Βάνας Βουρτσάκη

🔸 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25/10/24 | Θεατρική Ομάδα Οινοφύτων «Δημοσθένης Λιάπης» με το έργο «Για όνομα!» των Ματιέ Ντελαπόρτ & Αλεξάντρ ντε λα Πατελιέρ, σε διασκευή και σκηνοθεσία Δημήτρη Θεοδώρου

🔸 ΣΑΒΒΑΤΟ 26/10/24 | Τιμητικό αφιέρωμα στην ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ | Σύλλογος Φίλων Μουσικής Σητείας με το έργο «Όσκαρ - Γράμμα στο Θεό» του Ερίκ-Εμανουέλ Σμιτ, σε διασκευή και σκηνοθεσία Ειρήνης Δερμιτζάκη

🔸 ΚΥΡΙΑΚΗ 27/10/24 | Τριφυλιακό Ερασιτεχνικό Θέατρο με το έργο «TOC²» του Λοράν Μπαφί, σε διασκευή και σκηνοθεσία Πάνου Ηλιόπουλου

🔸 ΔΕΥΤΕΡΑ 28/10/24 | Θεατρική Ομάδα «Ερασιτέχνες» Αμαλιάδας με το έργο «Το μαύρο κουτί» του Γιώργου Ηλιόπουλου, σε σκηνοθεσία Χάρη Κότσιφα

🔸 ΤΡΙΤΗ 29/10/24 | Θεατρική Ομάδα Καλλίστη-Dell’Arte του Μορφωτικού & Πολιτιστικού Συλλόγου Καλαμαριάς «Καλλίστη» με το έργο «Η φάρμα των ζώων» του Τζωρτζ Όργουελ, σε διασκευή και σκηνοθεσία Μαριάνας Αλεξανδρή | ΛΗΞΗ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΡΟΥΣ

🔸 ΤΕΤΑΡΤΗ 30/10/24 | ΤΕΛΕΤΗ ΛΗΞΗΣ | Τιμητικό αφιέρωμα στη σπουδαία ΑΝΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ | LIVE μουσικό πρόγραμμα με την ΕΥΗ ΣΙΑΜΑΝΤΑ | ΑΠΟΝΟΜΗ ΒΡΑΒΕΙΩΝ


Σας περιμένουμε!


Δήμος Θερμαϊκού




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)