Μήπως κινδυνεύουμε από το πάθος των τζογαδόρων ;;

Θυμάμαι τη γνωστή συμβουλή που δίνουν όλοι οι γονείς στα παιδιά τους: Μακριά από τα χαρτιά !Έτσι αποκαλούσε ο πατέρας μου το τζόγο αφού τότε δεν υπήρχαν καζίνο.... το πολύ πολύ καμιά παράνομη μπαρμπουτιέρα. Τα καφενεία ήταν τότε οι ναοί του κουμαριού. Τώρα προστέθηκαν και οι "φρουτοναοί".

Και λέγανε όλοι τη γνωστή ιστορία - προτροπή που κατέληγε με τη διαπίστωση: Αν μπλέξεις με τις γυναίκες, κάποια στιγμή θα ξεφύγεις από το πάθος σου, το ίδιο αν παρασυρθείς από το αλκοόλ, αλλά από το τζόγο δεν είναι δυνατόν να απομακρυνθείς ποτέ στη ζωή σου. 

Αυτό μας θύμισε η ανάρτηση του φίλου Χρήστου από το forum.

Χωρίς να αναφέρει ονόματα ( και πως να το κάνει άλλωστε;) μας γνωστοποιεί τις περιπτώσεις επωνύμων που συμμετείχαν ή και συμμετέχουν (;) στα Δημοτικά Συμβούλια και που είναι "αφιερωμένοι" στη Θεά Τύχη και στα παιχνίδια της.

Και θα συμφωνήσω απόλυτα με τα ερωτηματικά που θέτει και που ουδόλως εκκινούν από  ηθικολογική αφετηρία:

"Πάντα είχα την απορία το πόσο ηθικό θα πρέπει να είναι ένα δημόσιο πρόσωπο και μάλιστα σε μια μικρή κοινωνία όπως η δική μας....

Τι είναι όμως ηθική και τι περιμένουμε εμείς οι πολίτες από τους ασχολούμενους με τα κοινά. 

Απορώ επίσης τι ρόλο παίζει η ηθική για τους ψηφοφόρους. Θέλουν τον δημοτικό σύμβουλο τους ηθικό ή όχι? 

Ας πούμε τζόγος και πολιτική συνδιάζονται? 

Πως συνδυάζεται το πρωί να διαχειρίζεσαι τα χρήματα του Δήμου και το βράδυ να παίζεις τζόγο? Εγκυμονεί αυτό κάποιους κινδύνους ή όχι? 

Εγκυμονεί να έχουμε πάλι κινδύνους κατάχρησης Δημοσίου χρήματος? 

Ερωτήματα ανοιχτά που χρίζουν απαντήσεων. Ας προσέξουν οι υπεύθυνοι ποιους έχουν δίπλα τους όταν θέλουν να επιτελέσουν έργο στο Δήμο!"

Ακτιβιστής