Πριν από λίγο καιρό, ο κοινωνικός μετασχηματισμός αποτελούσε ένα φιλοσοφικό και πολιτικό όραμα, σήμερα αποτελεί αδήριτη ανάγκη σωτηρίας.
Το πρώτο που πρέπει να αντιληφθούμε, όλες και όλοι, είναι το καταστροφικό παρόν της ελληνικής οικονομίας, η καταστροφική της οργάνωση. Εάν εξετάσουμε την πορεία της ελληνικής οικονομίας και της ελληνικής κοινωνίας τα τελευταία 25 τουλάχιστον χρόνια και την προβάλουμε ως ταινία στο μυαλό μας, θα αντιληφθούμε ότι οδηγηθήκαμε στο ζοφερό σήμερα με μαθηματική ακρίβεια από το ίδιο το σύστημα που αλολουθήσαμε, ως λαός, ως κοινωνία, ως κράτος, ακόμα και ως άνθρωποι. Εάν προσπαθήσουμε να φανταστούμε το μέλλον εξακολουθώντας την σημερινή πορεία, το ίδιο σύστημα δράσης και αξιών, είναι βέβαιο πως – και πάλι με μαθηματική ακρίβεια – οδηγούμαστε στην συνολική απαξίωση, στον συνολικό αφανισμό. Δεν κινδυνολογούμε, όπως δεν κινδυνολογούσαμε όταν έγκαιρα προβλέπαμε τις συνέπειες των πολιτικών και λοιπών επιλογών της κοινωνίας μας. Ως κομμάτια αυτού του λαού ελπίζαμε και εμείς πως δεν θα έλθει η καταστροφή, πως θα αλλάξουν οι όροι και οι συνθήκες, ότι όσα οι ανίκανοι και επίορκοι πολιτικοί προπαγάνδιζαν θα γίνονταν πραγματικότητα. Τελικά αποδείχθηκε πως στην πορεία των λαών και των κοινωνιών δεν υπάρχουν μάγισσες με μαγικά ραβδάκια για να μεταμορφώσουν και να διασώσουν. Ο «από μηχανής Θεός» των αρχαίων τραγωδιών υπάρχει μόνο στα κείμενα των τραγωδιών. Ο «από μηχανής Θεός» των κοινωνιών είναι μόνο οι ίδιες και οι επιλογές τους. Ο «κοινωνικός από μηχανής Θεός» μπορεί να υπάρξει για την Ελλάδα, αρκεί να δούμε την αλήθεια κατάματα, να ακούσουμε αυτούς που προσπαθούν να μας καταδείξουν τι φταίει και κυρίως αυτούς που μας δίνουν πραγματικές λύσεις.
Είναι βέβαιο ότι το σάπιο, διεφθαρμένο και υπεύθυνο για την ελληνική τραγωδία, πολιτικό σύστημα, τα κόμματα εξουσίας και τα κόμματα παπαγαλάκια τους δεν μπορούν να δώσουν λύσεις. Εάν μπορούσαν να δώσουν λύσεις ή ήταν οι λύσεις θα το είχαν πράξει και δεν θα μας είχαν φέρει ως λαό υπό κατάρρευση και κατάληψη. Στην πραγματικότητα το πρόβλημα είναι αυτοί και το σύστημα ζωής που μας επιβάλλουν. Οσα και σήμερα προτείνουν είναι κούφιες αθλιότητες, συστημικά τερτίπια, που σκλαβώνουν χειρότερα και καταστρέφουν τους ανθρώπους, τις κοινωνίες, τον λαό. Μην ασχολείστε μαζί τους, μην σκέπτεστε όσα λένε, σπαταλάτε πολύτιμο χρόνο, χρόνο από την ζωή σας, δύναμη από την δύναμή μας.
Λένε και κάνουν όλες αυτές τις αηδίες για να αιχμαλωτίσουν και να εντάξουν τη λογική μας στο δικό τους σύστημα, για να εγκλωβίσουν την σκέψη μας και να απομακρύνουν την αλήθεια. Το ίδιο το σύστημα, του οποίου είμαστε όλοι έρμαια, υποχείρια και εξαρτήματα, το ίδιο το απάνθρωπο σύστημα του οικονομικού κέρδους έχει εγκλωβίσει τις βιοτικές μας ανάγκες και τις μεταχειρίζεται για να μας κρατά συνεχώς υπόδουλους, να μην μας δίνει την δυνατότητα ούτε να σκεφτούμε, ούτε να δράσουμε. Ο τρόπος τους είναι βρώμικος, απατηλός και πρόστυχος. Μας αιχμαλωτίζουν με τον φόβο των αναγκών μας και με αυτές εξαγοράζουν την ζωή και την ψυχή μας. Μας υπόσχονται άνοδο, πρόοδο, καταξίωση και τα συνδυάζουν με κούφιες «απολαύσεις», με προϊόντα δήθεν για λίγους. Μας μετατρέπουν σε φρενοβλαβείς καταναλωτές και μας εγκλωβίζουν σε μεγαλοαστικά όνειρα αυτεπιβεβαίωσης. Πειθαναγκάζουν και ταυτόχρονα εξαπατούν με την διαρκή πλύση εγκεφάλου, πως μόνο οι δικές τους λύσεις υπάρχουν, πως μόνο με αυτούς μπορούμε να ζήσουμε, πως μόνο με όσα προτείνουν μπορούμε να ελπίζουμε. Να ελπίζουμε όμως σε τι; Στο να πατήσουμε πάνω στους άλλους και να πατάνε πάνω μας αυτοί και κάποιοι άλλοι; Στο να δολοφονούνται μακριά από εμάς δισεκατομμύρια άνθρωποι; Στο να σπαταλάμε την ζωή μας δουλεύοντας για λογαριασμό τους, για να αποκτήσουμε συστημικές σαχλαμάρες και ψεύτικα κοινωνικά παράσημα;
Ολοι μας, άνθρωποι και λαοί, γνωρίζουμε καλά μέσα μας τι είναι το πραγματικά όμορφο και αληθινό. Ολοι μας γνωρίζουμε τι χρειαζόμαστε για να βιώσουμε την ζωή και την ευτυχία. Αυτοί μας τα κλέβουν και μας κάνουν να τα πληρώνουμε με την ίδια μας την ζωή. Μας θέλουν και μας κάνουν εξαρτημένα δουλικά; Με ποιο δικαίωμα; Ποιος ή τι τους δίνει αυτό το δικαίωμα ; τι είναι τελικά αυτοί; Μήπως δεν είναι άνθρωποι σαν και εμάς;
Γουρούνια είναι, θα απαντούσαμε πολλοί, άθλιοι εκμεταλλευτές, ψεύτες και βιαστές, εγκληματίες κατά της ζωής μας … . Εάν αυτό ισχύει, εμείς τι είμαστε; τι κάνουμε; που πάμε ; Μήπως πρέπει να τους ακούσουμε, να τους ακολουθήσουμε πιστεύοντας ότι πατώντας πάνω σε άλλους ανθρώπους θα βγάλουμε το κεφάλι μας πάνω από τον βούρκο τους; Ότι θα ξεχωρίσουμε ; Μέσα στον βούρκο θα είμαστε και πάλι !!!. Βούρκος έγινε η Ελλάδα, η ανθρωπότητα, ο πλανήτης και εμείς βουλιάζουμε μέσα σε αυτόν, ελπίζοντας πως τα γουρούνια που πατούν πάνω μας, θα μας σώσουν … .
Στις τραγωδίες η κάθαρση έρχεται μέσα από αίμα, κλάμα και θανάτους, μέσα από ανείπωτο πόνο. Το ζήτημα είναι ότι η τραγωδία σήμερα είμαστε εμείς οι ίδιοι, εμείς και ο ίδιος ο ελληνικός λαός, τυφλός Οιδίποδας που έβγαλε τα μάτια του που επαιτεί για να ζήσει. Αν δεν σωθούμε μόνοι μας από αυτή την τραγωδία, κανένα γουρούνι και κανένας «από μηχανής Θεός» δεν θα μας σώσει !!!. Η τραγωδία των γουρουνιών και των ηλιθίων που ακολουθούν τις εντολές και την βρωμιά τους δεν θα έχει αίσιο τέλος.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.