Πριν από λίγο καιρό στη δουλειά έπρεπε να επιλεχθεί ένα νέο άτομο για να καλύψει μια θέση. Εξετάστηκαν ένα μάτσο βιογραφικά (άλλωστε τα συρτάρια μας είναι γεμάτα από βιογραφικά που λιμνάζουν). Ο κλήρος λοιπόν έπεσε σε μια κοπέλα παρουσιαστικού σχεδόν μοντέλου, με μεταπτυχιακά στο εξωτερικό, από πολύ πλούσια οικογένεια, τρομερά φιλόδοξη, η οποία ιδεολογικά στο εργασιακό τομέα πιστεύει πως ωράριο, αργίες, και διάφορα άλλα δικαιώματα είναι απλά τεμπελίκι....
Δεν είχε καμιά απολύτως ανάγκη να δουλέψει παρά μόνο τη φιλοδοξία της. Κι αυτό θεωρήθηκε προσόν που τα υπόλοιπα βιογραφικά που στέναζαν κάτω από τη λέξη ΑΝΑΓΚΗ δεν μπορούσαν να συγκριθούν.
Εμειναν απέξω παιδιά που είχαν απόλυτη ανάγκη να δουλέψουν, κι επιλέχθηκε κάποιο άτομο που διαβεβαίωνε ότι δουλεύει όχι γιατί έχει ανάγκη αλλά γιατί γουστάρει, είναι η ηδονή της να ξημεροβραδιάζεται σε ένα γραφείο, ντυμένη πολυτελώς, με στόχο το μέγιστο της απόδοσης και το μάξιμουμ των απολαβών. Το αστείο είναι ότι ενώ στα φτωχαδάκια παζάρευαν και το ευρώ η εν λόγω μις απαίτησε και πήρε όσα απαίτησε....
Στην επιλογή φυσικά της θέσης αποκλείστηκαν από την αρχή διάφορες ενοχλητικές κατηγορίες εκτός από τους άσημους και ταπεινούς νέους. Οι γυναίκες που κινούσαν υποψία ότι θα ήθελαν να κάνουν οικογένεια ή εκείνες που φυσικά ήταν ήδη μητέρες, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, οι μακροχρόνια άνεργοι, κι επίσης διάφορες κατηγορίες που μειονεκτούσαν εμφανισιακά. Λίγα κιλά παραπάνω, μαλλί και ρούχα ντεμοντέ, επαρχιώτικο στυλ, εννοείται καπνιστές και άλλες κατηγορίες που γενικότερα εμφάνιζαν στοιχεία ανθρώπου και όχι ρέπλικας!!!
Κάποτε στις τράπεζες έπαιρναν δάνειο μόνο εκείνοι που είχαν να παρουσιάσουν τέτοιες εγγυήσεις που στην ουσία δεν είχαν ανάγκη να πάρουν δάνειο. Κάτι μου λέει πως στο άμεσο μέλλον, στις δουλειές "των ονείρων" θα επιλέγονται αποκλειστικά εκείνοι που δεν έχουν ανάγκη να δουλέψουν!! Οι υπόλοιποι είτε θα σέρνονται στους δρόμους της απόγνωσης χωρίς δεκάρα στη τσέπη άνεργοι με ότι αυτό επιφέρει, είτε θα δουλεύουν σε δουλειες που μέχρι πριν από λίγο καιρό οι γονείς προόριζαν απλά για τους "δύστυχους" τους λαθρομετανάστες. Αλλωστε σε χιλιάδες περιπτώσεις γίνεται ήδη.
Οι άνθρωποι που εχουν επιλεχθεί να ευημερήσουν στις μελλοντικές κοινωνίες θα είναι συμβατοί με το μοντέλο της εξελιγμένης ρομποτικής. Πρόθυμοι, φιλόδοξοι έως και άπληστοι, από τζάκι και εντελώς αδιάφοροι σε επιζήμιες ιδεες ικανές μόνο να καθυστερούν τα πλάνα ανάπτυξης και χρηματοοικονομικής φερεγγυότητας.
Μην απατάστε. Υπάρχει σχέδιο ανάπτυξης και μάλιστα πολύ συγκεκριμένο. Για όλα τα κράτη που μοιάζουν τώρα να καταρρέουν και να φτωχαίνουν. Η εποχή που διανύουμε είναι ένα νέο ξεκαθάρισμα πληθυσμών. Να συμαζευτεί όλη εκείνη η άπλα που είχε δημιουργηθεί κάτω από συνθήκες που τώρα πλέον δεν υπάρχουν. Οι σπουδές θα ανήκουν πάλι σε μια συγκεκριμένη τάξη. Τα φροντηστήρια, οι ξένες γλώσσες, ο αθλητισμός, οι τέχνες, η έρευνα θα ανήκουν επίσης στην ίδια τάξη. Τα ακριβά μαγαζιά, τα ακριβά εστιατόρια, ξενοδοχεία, κλαμπ διασκέδασης, λέσχες, αυτοκίνητα, σκάφη, πολυτελείς κατοικίες, θα είναι προσβάσιμα μόνο από λίγους, όπως ακριβώς έπρεπε να είναι σε ένα κόσμο που δεν υπάρχει απειλή κανενός αντίπαλου δέους.
Ακόμα και τα επιφανή επαγγέλματα θα χωρίζονται σε κατηγορίες (όπως το παλιο καλό καιρό) γιατρός και γιατρουδάκος. Δικηγόρος και δικηγοράκος. Καθηγητής και δσασκαλάκος. Οσοι πρόλαβαν να φτιάξουν ένα κομπόδεμα για τους δύσκολους καιρούς και να φαντασιόνονται πως βρίσκονται ανάμεσα στη "καλή κοινωνία" πρόλαβαν. Οι νεογέννητοι στη νέα τάξη πραγμάτων καλό είναι να ξεφυλλίσουν την ιστορία των φεουδαρχικών κοινωνιών και να εξασκούνται σε ξεχασμένα επαγγέλματα. Γιατί κι εκεί υπάρχουν κατηγορίες. Αλλο ο μπάτλερ, άλλο ο υπηρέτης. Αλλο ο σεφ κι άλλο ο λατζέρης. Αλλο ο νταβατζής κι άλλο η πουτάνα. Εχει ο Θεός για όλους μας....
Τώρα βέβαια εδώ είναι ένα ανώνυμο και ασήμαντο ιστολόγιο. Η γράφουσα μπορεί να λέει ότι της έρχεται στο μυαλό και όλα τα παραπάνω να είναι απλά φαντασία χωρίς αντίκρυσαμα. Αλλά καλού κακού ας κάνουμε μια κουβεντούλα με τον ευαυτό μας πόσα κότσια έχουμε, γιατί έρχεται τσουνάμι και καλό είναι να μην μας πιάσει στον ύπνο.
πηγή
Η μεγάλη διαφορά του τοτε με το σήμερα ειναι οτι ενω τοτε και να πέθαινες της πείνας δεν σε πετάγανε απο το σπίτι σου στο δρομο ενω τωρα με τους φορους ακίνητης περιουσίας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πιο πολλοί θα καταλήξουμε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι υπόλοιποι θα κανουν παρτυ με το πονο μας.
Αυτό το καθεστώς ισχύει χρόνια τώρα. Και μόνο που σήμερα το βρίσκουμε προβληματικό είμαστε ένα τσακ στο να το αλλάξουμε. (Το να ξέρεις είναι το 75% της δουλειάς).
ΑπάντησηΔιαγραφή