Έφαγε λοιπόν τα πρώτα γιαούρτια στην Αντίπαρο ένας εκφραστής του μηντιακού κατεστημένου. Γιατί αυτός κι όχι άλλοι που έχουν κάνει την εμφάνισή τους; Αποτελεί υπερβολική αντίδραση κάποιων αντιεξουσιαστών που έρχονται στο νησί πολύ πριν από τους VIPS και τις τηλεπερσόνες ή ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος είναι ένα από τα κόκκινα πανιά των αγανακτισμένων πολιτών;
Σίγουρα δεν είναι παγιωμένη έκφραση δημοκρατίας το να ρίχνεις γιαούρτια σε έναν μεγαλοδημοσιογράφο. Ακόμα κι αν οι απόψεις του είναι συχνά προκλητικές για τον σκεπτόμενο πολίτη. Ακόμα κι αν από το τηλεπαράθυρο και την πάνω αριστερή γωνία της οθόνης μας έχει αποτελέσει μέρος της μιαρής συμμορίας με τα λοιπά φερέφωνα του ΜΕΓΚΑ. Ακόμα κι αν κανείς μας δεν θα ήθελε να ρίξει γιαούρτια σε έναν επισκέπτη του νησιού, παρά μόνο αν αυτή η χειρονομία εκφράζει έναν γενικότερο συμβολισμό. Ακόμα κι αν ο ίδιος με αναίδεια πέταγε μπουκάλια στο γήπεδο παλιότερα. Ακόμα κι αν μέσω του ΜΕΓΚΑ αποκαθήλωσε την αξιοπιστία της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας και δημοκρατίας για πολλά χρόνια. Ακόμα κι αν αποτελεί μέρος ενός κυκλώματος που παρασιτεί πλάι στην εξουσία και καρπώνεται εξουσία μέσω αυτής.
Ή μήπως πάλι τελικά το ήθελε το γιαουρτάκι του;
Όπως και να έχει, αυτό που τονίζει αυτή η ενέργεια είναι αφενός η
δυσχέρεια που έχουν ακόμα και στα μικρά νησάκια του Αιγαίου οι φερόμενοι ως μεγαλο- (δημοσιογράφοι, δικηγόροι, επιχειρηματίες, βουλευτάδες) να κυκλοφορούν αμέριμνοι και ευτυχείς ως ανώνυμοι τουρίστες, αφετέρου κάνει σαφές και σε άλλους ότι στο νησί υπάρχει μία ολόκληρη κοινωνία που δεν είναι μόνο του κάμπιγκ, που δηλώνει αντιεξουσιαστική, και στην επόμενη ευκαιρία θα γιαουρτώσει ξανά τον Πρετεντέρη, τη Στάη (πώς τους ξέφυγε;), τη βουλευτή Άννα, και πολλούς άλλους. Μπορεί να μη μας προκαλούν ευθέως με τη στάση τους, αλλά και μόνο το ότι αντιπροσωπεύουν μία κοινωνία αποκομμένη από την αληθινή που καθημερινά εκφυλίζεται τριγύρω μας, και μόνο που εκπροσωπούν με τη ζωή τους και την πορεία τους αυτήν ακριβώς την κοινωνική ανισότητα που τους βγάζει χρόνια στον αφρό και τους δίνει ισχύ να αναρριχηθούν ακόμα περισσότερο σε βάρος των υπολοίπων, αξίζει τον κόπο να αφήσουμε ένα χαμόγελο στο άκουσμα της χθεσινής είδησης. Ας πάνε στη Μύκονο όσοι θέλουν να περιφέρονται αμέριμνοι στα αυγουστιάτικα σοκάκια, συνώνυμη πλέον με το νησί των εκμαυλισμένων, όπου έχει και πιο πολλά σοκάκια για να κυκλοφορούν ανενόχλητοι.
δυσχέρεια που έχουν ακόμα και στα μικρά νησάκια του Αιγαίου οι φερόμενοι ως μεγαλο- (δημοσιογράφοι, δικηγόροι, επιχειρηματίες, βουλευτάδες) να κυκλοφορούν αμέριμνοι και ευτυχείς ως ανώνυμοι τουρίστες, αφετέρου κάνει σαφές και σε άλλους ότι στο νησί υπάρχει μία ολόκληρη κοινωνία που δεν είναι μόνο του κάμπιγκ, που δηλώνει αντιεξουσιαστική, και στην επόμενη ευκαιρία θα γιαουρτώσει ξανά τον Πρετεντέρη, τη Στάη (πώς τους ξέφυγε;), τη βουλευτή Άννα, και πολλούς άλλους. Μπορεί να μη μας προκαλούν ευθέως με τη στάση τους, αλλά και μόνο το ότι αντιπροσωπεύουν μία κοινωνία αποκομμένη από την αληθινή που καθημερινά εκφυλίζεται τριγύρω μας, και μόνο που εκπροσωπούν με τη ζωή τους και την πορεία τους αυτήν ακριβώς την κοινωνική ανισότητα που τους βγάζει χρόνια στον αφρό και τους δίνει ισχύ να αναρριχηθούν ακόμα περισσότερο σε βάρος των υπολοίπων, αξίζει τον κόπο να αφήσουμε ένα χαμόγελο στο άκουσμα της χθεσινής είδησης. Ας πάνε στη Μύκονο όσοι θέλουν να περιφέρονται αμέριμνοι στα αυγουστιάτικα σοκάκια, συνώνυμη πλέον με το νησί των εκμαυλισμένων, όπου έχει και πιο πολλά σοκάκια για να κυκλοφορούν ανενόχλητοι.Φυσικά κάποιοι θα κρίνουν ως δυσφήμιση για το νησί το συγκεκριμένο γεγονός. Για να καταλήξει τελικά όλη η συζήτηση για μια ακόμα φορά στο τι ανάπτυξη, κι άρα και τουρίστες επιθυμεί το νησί. Ευτυχώς, όπου δεν υπάρχει εικόνα δεν υπάρχει και είδηση, επομένως ας μην ανησυχούν οι κάτοικοι για πιθανή δυσφήμιση, γιατί δεν υπάρχει οπτικό ντοκουμέντο.
Τουλάχιστον για φέτος με την κίνηση αυτή των αντιεξουσιαστών σώθηκε η παρτίδα. Μακάρι να μπορούσαμε να έχουμε ένα βίντεο του συμβάντος, όπου να έχουμε πειράξει τον ήχο, ώστε να παραποιηθεί το συμβάν, όπως έγινε με το βίντεο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου στο MEGA. Και μακάρι να μπορούσαμε να πετάξουμε και κανένα γιαούρτι στα ελικόπτερα που πετάνε ακριβώς από πάνω μας προκλητικά τα μεσημέρια, στις απίθανες κλωνοποιημένες παρέες που συγχρωτίζονται στα τρέντυ μαγαζιά του νησιού, στα ογκώδη οχήματα που οργώνουν την κυκλαδική σαβάνα και σε τόσα άλλα που κατά καιρούς έχουν θιγεί από εδώ και από αλλού.
Από την άλλη, κάποιοι μετράνε τις μέρες. Σε δέκα- δεκαπέντε μέρες όλα αυτά θα αποτελούν παρελθόν. Και το νησί θα βρει ξανά το ρυθμό του. Με μία στάμπα από γαλακτοκομικά στον πεζόδρομο να θυμίζει για καιρό ότι δεν υπάρχει μεταλλαγμένη δημοκρατία μόνο από τη μία πλευρά, αλλά εκατέρωθεν. Από τη μεριά μάλιστα των πολιτών η αντίληψη για το τι εστί δημοκρατία έχει συμπεριλάβει και τα γιαουρτώματα, αλλού δε και τις πέτρες ή τις σφαλιαρίτσες. Όπως κι από την πλευρά των κρατούντων δημοκρατία είναι τάχα όλα αυτά που παρακολουθούμε να μας αλώνουν τη ζωή τον τελευταίο καιρό.
Από Antiparos-blog
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.