Πέντε πράγματα που δεν βρίσκεις πλέον στα περίπτερα....

Η μάνα μου θα μπορούσε να είναι από τη Σπάρτη. Σαν παιδί με μεγάλωσε έτσι ώστε να μην είμαι τρελά καταναλωτικό. Έτσι χαιρόμουν με μικροπράγματα που μου έκαναν δώρο οι συγγενείς και οι φίλοι των γονιών μου. Με αυτό τον τρόπο ακόμη και η πιο μικρή αγορά από το περίπτερο για μένα ήταν πολύ ευχάριστο γεγονός.

Τα χρόνια περάσαν όμως και μερικά προϊόντα που μου έφερναν και απολάμβανα δεν υπάρχουν. Γι αυτό και η δημιουργία αυτής της λίστα για τα προϊόντα που δεν υπάρχουν πλέον στο περίπτερο.

1ον. Τα Φοφίκο

Τα φοφίκο ήταν γαριδάκια από φυστίκι (νομίζω) παραπλήσια με τα φουντούνια...ήταν μέσα σε μία πράσινη μικρή σακουλίτσα και έξω είχαν έναν σκίουρο...(νομίζω). Ήταν υπέροχα και τα απολάμβανα στον τότε μικρό μου ουρανίσκο. Από ότι φαίνεται σε αυτό το λινκ πολλοί εκεί έξω τα θυμούνται και τα αναπολούν με αγάπη και τρυφερότητα όπως εγώ. Η Dannossiel φυσικά δεν τα πρόλαβε ποτέ και μη κοιτάει και σαν να είμαι εξωγήινη με αυτά που τις λέω.

2ον. Stimorol

Θυμάστε τις υπέρτατες μαστίχες με τα πατριωτικά χρώματα; Είχαν πολύ ιδιαίτερη γεύση, γέυση που τη συνάντησα ξανά σε ένα σακουλάκι Fisherman's friend. Που είναι εκείνες οι οργασμικές μαστίχες; Πραγματικά έχω ξεχάσει πότε την γεύτηκα τελευταία φορά.

3ον. Brooklyn

Εδώ δεν θυμάμαι γεύση αλλά θυμάμαι τη χαρά που πείρα όταν μου έφερε ένα πακετάκι τους ο θείος Μιχάλης στη γιορτή του παππού μου. Δεν ξέρω αν μου λείπει περισσότερο η ίδια η συσκευασία ή οι μαστίχες. Βλέπεται αυτή η γέφυρα πάνω στη συσκευασία με έκανε να σκέφτομαι ιστορίες για άτομα που ταξίδεψαν πάνω της και φυσικά ήταν η πρώτη γέφυρα που έμαθα να ξεχωρίζω στις ταινίες.

4ον. Τι και Τι

Ο καθένας το βιολί του και αυτό το τι και τι του" Εντάξει αυτός που έγραψε αυτή την ατάκα αξίζει να μπει στην ιστορία της Ελληνικής διαφήμιση αφού ακόμη και τώρα τη θυμάμαι. Πολύ αγάπησαν τις γέυσεις των Τι και Τι. Για την ιστορία ήταν και αυτά γαριδάκια σε μοντέρνα και νέα σχήματα. Κάποια στιγμή σταμάτησαν να κυκλοφορούν και επανεμφανίστηκαν λίγο αργότερα με νέα ανανεωμένη συσκευασία. Εμένα ποτέ δεν μου άρεσαν αλλά η Dannossiel τα αγαπάει.

50ν. Η Γρανίτα Φάκελος

Το μυθικό πλάσμα του διαλείμματος. Απαραίτητη σε κάθε μαθητή μόλις πλησίαζε το καλοκαίρι. Η γρανίτα ήταν τοποθετημένη μέσα σε πλαστικό διαφανή φάκελο, η πιο πετυχημένη και μοντέρνα τοποθέτηση προϊόντος έβερ. Περιμέναμε να λιώσει λίγο για να καταφέρουμε να τη πιούμε από το καλαμάκι που τη συνόδευε. Αν πάλι δεν μπορούσαμε να χώσουμε το καλαμάκι τότε σκίζαμε λίγο το φάκελο και τη ρουφούσαμε. Τη θυμάμαι περισσότερο για την πρωτοπόρα συσκευασία της παρά για τη γεύση της. Δεν βρήκα φωτογραφία της αλλά αν είστε στην ηλικία μας σίγουρα θα τη θυμάστε.

Εσάς τι σας λείπει περισσότερο από εκείνες τις εποχές της δεκαετίας του 80 και αρχές 90?


της Erisabetsu