Oι γυναίκες κολλούν μύκητες από την θάλασσα ή είναι μύθος;

Η μυκητιασική κολπίτιδα αποτελεί το 20% περίπου των κολπίτιδων. Ειδικά το καλοκαίρι, η συχνότητα των μυκητιάσεων είναι ακόμα μεγαλύτερη, αφού η ζέστη και η τοπική υγρασία που αυξάνεται από την έντονη εφίδρωση, είναι παράγοντες που ευνοούν την υπερανάπτυξη των μυκήτων.

Οι μυκητιασικές κολπίτιδες οφείλονται συνήθως στον μύκητα Candida albicans. Η τοπικά αυξημένη υγρασία και η θερμοκρασία του καλοκαιριού δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες για ανάπτυξη κολπικής μυκητίασης. Είναι λανθασμένη η εντύπωση ότι οι γυναίκες ‘κολλούν’ τους μύκητες από τη θάλασσα. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει η περιοχή όπου κολυμπούν να είναι πολύ μολυσμένη, ουσιαστικά δηλαδή να απαγορεύεται η κολύμβηση. Υπάρχουν βέβαια και συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη μυκήτων, όπως η λήψη αντιβιοτικών ή αντισυλληπτικών.


Η διάγνωση της μυκητιασικής κολπίτιδας είναι εύκολη.
Εκδηλώνεται με κνησμό στο αιδοίο και παχύρρευστο λευκωπό έκκριμα από τον κόλπο. Μόλις γίνουν αντιληπτά τα συμπτώματα αυτά, η γυναίκα πρέπει να επισκεφτεί τον γυναικολόγο. Η μυκητίαση αποτελεί την κυριότερη αιτία για την πρώτη γυναικολογική εξέταση.
Στις περισσότερες περιπτώσεις απαιτείται θεραπεία τοπικά με διάφορες κολπικές αντιμυκητιασικές κρέμες, κολπικά υπόθετα, αλλά και αγωγή από το στόμα. Είναι καθοριστικό να γίνεται και θεραπεία του συντρόφου. Σε πολλές μυκητιάσεις που υποτροπιάζουν αποδεικνύεται ότι έχει γίνει πλημμελής θεραπεία ή ότι ο σύντροφος δεν συμμετείχε καθόλου σ’ αυτήν. Η χρήση πάντως του προφυλακτικού είναι απαραίτητη.
Γενικά, η πρόληψη πρέπει να εστιάζεται στους παράγοντες εκείνους που ευνοούν τις μυκητιάσεις του κόλπου. Έτσι, η αποφυγή των τοπικών παραγόντων, όπως είναι τα στενά και συνθετικά εσώρουχα, η παραμονή του βρεγμένου μαγιώ στο σώμα, και η επαφή με την άμμο της θάλασσας, που αποικείται από πολλά στελέχη μυκήτων, είναι ο βασικός κανόνας για τη υγιεινή της γεννητικής χώρας.
Επίσης, σημαντικό είναι να μην γίνεται αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών, για τα τελευταία ως αντιμικροβιακά φάρμακα,
καταστρέφουν τα βακτήρια της φυσιολογικής χλωρίδας του κόλπου και βοηθούν την υπερανάπτυξη των μυκήτων.
Ακόμη, η αποφυγή διατροφικών συνηθειών, πλούσιων στην πρόληψη ραφιναρισμένων σακχάρων και η διατήρηση
καλής φυσικής κατάστασης και ιδανικού βάρους, βοηθούν στην πρόληψη των μυκητιασικών κολπίτιδων.
Αρχικά, η εμφάνιση συμπτωμάτων είναι απαραίτητο να οδηγήσει τη γυναίκα στο γυναικολόγο της, ο οποίος θα
εκτιμήσει την βαρύτητα της κολπίτιδας και θα δώσει την ενδεδειγμένη θεραπεία. Αυτή, συνήθως συνίσταται σε συνδυασμό τοπικής θεραπείας με αντιμυκητισιακή κρέμα ή κολπικά υπόθετα και αγωγής με αντιμυκητισιακά χάπια από το στόμα, που συνήθως χρειάζεται να λάβει και ο ερωτικός σύντροφος της γυναίκας. Όμως, σε συχνές υποτροπιάζουσες μυκητιάσεις, ειδικότερα το καλοκαίρι, κρίνεται πολλές φορές απαραίτητη η χορήγηση μιας θεραπείας συντήρησης που η γυναίκα επαναλαμβάνει περιοδικά ανά μήνα για προληπτικούς λόγους.




Μυκητίαση και εγκυμοσύνη
Το 30% των εγκύων υποφέρουν από μυκητιασικές κολπίτιδες, κι αυτό οφείλεται στην αύξηση των οιστρογόνων και των γαλακτοβακκίλων του κόλπου, που ευνοούν την υπερανάπτυξη των μυκήτων. Γενικά, κατά την κύηση οι κολπικές εκκρίσεις είναι αυξημένες, υπό φυσιολογικές συνθήκες. Παρόλα αυτά, αν η υπερέκκριση συνοδεύεται από δυσοσμία, κνησμό ή αίσθημα καύσης, η έγκυος πρέπει να απευθύνεται στο γυναικολόγο.

Γιώργος Μονεμβασίτης, Γυναικολόγος,


ΠΗΓΗ