είναι ένα ιστορικό γεγονός *

Παρά το ό,τι το πρώτο μου μεταπτυχιακό ήταν στο πεδίο της χρηματιστικής (MBA in finance), τρία μεταπτυχιακά αργότερα, πάνω σε άλλα επιστημονικά πεδία, δεν νοιώθω αρκετή αυτοπεποίθηση γιά να σχηματίσω μίαν ιδίαν γνώμη επί θεμάτων χρηματιστικής. Έτσι πήγα τριγύρω ζητώντας να αποσπάσω μία έγγυρη γνώμη από ανθρώπους που είναι πολύ πιό ενημερωμένοι από εμένα επαγγελματικά επί της ζοφερής οικονομικής κατάστασης της Ελλάδος.

Συνάδελφοί μου καθηγητές, ερευνητές και εμπειρογνώμονες της χρηματιστικής στο πανεπιστήμιο Fordham λοιπόν με πληροφορούν πως η ζοφερή οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα είναι ταυτόσημη με τον ίδιο τον ορισμό της χρεοκοπίας μέσα στο πεδίο της χρηματιστικής. Άρα, πέρα από την φτηνή προπαγάνδα της πολιτικής τάξης στην Ελλάδα, δεν είναι απλά ένα σενάριο η χρεοκοπία της Ελλάδος εντός του ευρώ, αλλά ένα ιστορικό γεγονός.

Και τώρα; Τι κάνουμε τώρα;

Η αριστερά θεωρεί πως πρέπει όλος ο ελληνικός μας κόσμος πρώτα να μετατραπούμε σε αριστερούς, γιά να σωθεί μετά η πατρίδα. Είναι απίστευτο λοιπόν το πόσο την έχει βολέψει η ηγεσία όλης της αριστεράς στην Ελλάδα σήμερα, μέσα στο νυν σαθρό πολιτικό σύστημα της στυγνά δυναστικής κομματοκρατίας. Απίστευτο!

Ο μόνος αριστερός που κατάλαβε πως τούτο δεν είναι αναγκαίο είναι ο Δημήτρης Καζάκης. Αυτός είναι ο λόγος που έφυγε από το ΚΚΕ και του τα χώνει τώρα κανονικά ο Ριζοσπάστης , προσπαθώντας να βγάλει τον Καζάκη ντε και καλά οπαδό του χρηματιστικοποιημένου ζόμπι οικονομισμού της μετανεωτερικότητας.

Το κέντρο… Αλήθεια, ποιό κέντρο;

Μπορούμε να θεωρούμε πως εκείνοι οι οπαδοί του ΠαΣοΚ που σκέφτονται λιγάκι πατριωτικά είναι το κέντρο που απέμεινε στην Ελλάδα; Και πόσοι είναι τούτοι, είναι άραγε ένα πέντε τοις εκατό του σημερινού ΠαΣοΚ;

Όσες και όσοι δεν ασχολούνται με την πολιτική, μπορεί να μην γνωρίζουν τι εστί ΠαΣοΚ. Το ΠαΣοΚ λοιπόν είναι εκείνο το πολιτικό κόμμα που θα μείνει στην παγκόσμια ιστορία ως το κόμμα που απεμπόλησε την εθνική κυριαρχία της χώρας του γιά μερικές δανειακές δόσεις…

Από την άλλη μεριά, η δεξιά έχει τα δικά της προβλήματα. Κάθε φορά που λαλεί ο Σαμαράς γιά το πως θα κυβερνήσει, μου έρχεται στο νου η εικόνα ενός νηπίου που στέκεται όρθιο πίσω από το τιμόνι ενός παρκαρισμένου αυτοκινήτου και, κάνοντας “βου-βου-βου”, έχει την ψευδαίσθηση πως οδηγάει.

Δεν μπορεί να του εξηγήσει του Σαμαρά κάποιος εκεί στην ΝΔ πως δεν κέρδισε την αρχηγία του κόμματος; Δεν πρέπει κάποτε να πληροφορηθεί αυτός ο φουκαράς πως ο κόσμος της ΝΔ δεν ψήφισε αυτόν, αλλά απλά ψήφισε κατά της Μπόρας Ντακογιάννη;

Καταλαβαίνω, “έχει σειρά” ο άνθρωπος να γίνει πρωθυπουργός, όπως μας λέει κάποια παρέα. Μήπως όμως πρέπει, λόγω της εθνικής λαϊκής επιταγής της πατρίδος μας της Ελλάδος να αρκεστεί ο Σαμαράς στο “βου-βου-βου” του;

Πάει λοιπόν η αριστερά, πάει το κέντρο, αλλά πάει και η δεξιά. Τι κάνουμε τώρα λοιπόν;

Αλλαγή παιχνιδιού. Αντί γιά ποδόσφαιρο, ας παίξουμε και λίγο μπάσκετ.

Πάνω από 100 κινήματα στην Ελλάδα σκούζουν καθημερινά: “ΟΥΤΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΟΥΤΕ ΔΕΞΙΑ! ΕΜΠΡΟΣ ΚΑΙ ΨΗΛΑ! ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ…” Ναι, καταλαβαίνω πως πολλά από αυτά έχουν απλά έναν συμβολικό χαρακτήρα.

Όχι όμως όλα. Μήπως είναι πιά η ωραία ώρα από τον ελληνικό μας κόσμο να απαιτήσουμε την συγχώνευση όλων των πολιτικών κινημάτων και πατριωτικών μετώπων σε ένα;

Και όταν μιλώ γιά τον ελληνικό μας κόσμο, δεν εννοώ μόνον όσους μένουν μόνιμα στην Ελλάδα. Διότι, όπως πολύ συχνά λαλεί στον ραδιοφωνικό σταθμό Hellas FM της Νέας Υόρκης η πυρακτωμένη οπλίτης-πολίτης της ελληνικής διασποράς Ελένη Γκιόκα: “στο παρουσιολόγιο που καταγράφει η ιστορία, δεν είναι δυνατόν η ελληνική διασπορά να δηλώσει απούσα”.

Τέρμα τα υπερφίαλα εγώ. Συσπείρωση, συγχώνευση και πράξη γιά την πατρίδα Ελλάδα.

Ευοί Ευάν,

Νίκος Γεωργαντζάς