Ποινικοποίηση της μη πληρωμής διοδίων

Η παρέμβαση της Σοφίας Σακοράφα κατά την επεξεργασία του Σ/Ν του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων «Ρυθμίσεις ηλεκτρονικών επικοινωνιών, μεταφορών, δημοσίων έργων και άλλες διατάξεις» στην κοινή συνεδρίαση της Επιτροπής Οικονομικών και της Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου.

 Καλούμαστε, κ. Πρόεδρε, σε αυτές τις δύο μέρες, ως Επιτροπή, να διαβουλευτούμε μέσα σε λίγες ώρες για 400 άρθρα ενός νομοσχεδίου-«μαμούθ» που προσβάλλει και εμάς και την κοινοβουλευτική διαδικασία και θα σας έλεγα ότι αυτό είναι ασέβεια και προς τους πολίτες και προς όσους μας παρακολουθούν. Καταλύει και τα τελευταία προσχήματα δημοκρατίας και αποκαλύπτει την περιφρόνηση της Κυβέρνησης και του πολιτικού προσωπικού στους ίδιους τους θεσμούς που υποτίθεται ότι καλούνται να υπηρετήσουν και να διαφυλάξουν. Το να καλούμαστε να προτείνουμε, κ. Πρόεδρε ή να επεξεργαστούμε βελτιώσεις απλώς νομίζω ότι γίνεται για να δώσει άλλοθι στο προαποφασισμένο του νομοσχεδίου.

Αιτιολογώ, λοιπόν, τη συμμετοχή μου σε αυτήν τη διαδικασία μόνο για ένα λόγο και θα αναφερθώ στην αντίληψη περί ανάπτυξης και δημοσίων έργων και θα σταθώ στο άρθρο 143, για το οποίο έκανα και χθες ερώτηση στον κ. Υπουργό. Οι ήδη φορολογούμενοι πολίτες προκαταβάλλουν, πληρώνουν δηλαδή, τόσα χρόνια για έργα που θα γίνουν, ενώ έχουν ήδη φορολογηθεί ακριβώς για αυτά τα έργα, τα οποία, δυστυχώς, είναι ημιτελή, επικίνδυνα και όχι μόνο. Πληρώνουν, επίσης, για υγεία και παιδεία, οι οποίες δεν τους παρέχονται έτσι όπως θα έπρεπε. Αυτό λέγεται δημόσια έργα και επιχειρηματικό ρίσκο από κάποιους, οι οποίοι δεν βγάζουν τίποτα από την τσέπη τους ή βγάζουν ελάχιστα και δεν διακινδυνεύουν απολύτως τίποτα.
Η κοστολόγηση των έργων χαρακτηρίζεται τουλάχιστον ληστρική από όλους Κοστολογήσατε, κ. Υπουργέ, τη χασούρα του Ελληνικού Κράτους. Δεν κοστολογήσατε, όμως, τις ζωές που χάνονται από τις κακοτεχνίες των έργων που έχουν αναλάβει αυτοί οι επιχειρηματίες. Η εξασφαλισμένη τους κερδοφορία επί μηδενικών ιδίων κεφαλαίων, μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως καταλήστευση του δημόσιου πλούτου.. Η υποταγή, λοιπόν, της πολιτικής ηγεσίας στις απαιτήσεις των συγκεκριμένων συμφερόντων δεν εξαντλείται στον πολιτικό χαρακτηρισμό, αλλά επιβεβαιώνεται πλέον με μεθόδους και αποφάσεις πέρα και έξω από κάθε αστική νομική αντίληψη περί δικαίου.

Ο χαρακτηρισμός σαν παράβαση του Κ.Ο.Κ., της άρνησης πληρωμής των διοδίων, σε ανύπαρκτα οδικά δίκτυα ήταν το πρώτο βήμα, αλλά επειδή δεν τους έφτανε αυτό, δυστυχώς, σας παρήγγειλαν και σήμερα ποινικοποιείτε ουσιαστικά μία αστική διαφορά και μάλιστα με διαδικασίες αυτοφώρου. Θα σας επαναλάβω την ερώτηση, κύριε Υπουργέ. Θεωρείτε ποινικό αδίκημα το να μην πληρώσει κάποιος διόδια σε ένα δρόμο, ο οποίος έχει σταματήσει τη διαδικασία της ολοκλήρωσής του εδώ και ένα χρόνο, στον οποίο μπαίνει κανείς και ανά εκατό μέτρα υπάρχει ταμπέλα που του λέει «σε λίγο σκοτώνεσαι»; Δεν μου απαντήσατε χθες σ’ αυτό.

Εγώ δεν ανήκω στο κίνημα «Δεν Πληρώνω», σας δηλώνω, όμως, ότι δεν πληρώνω τα διόδια της Πάτρας, ακριβώς για το λόγο που σας ανέφερα προηγουμένως και θα εξακολουθήσω να μην πληρώνω μέχρι να ολοκληρωθεί αυτό το έργο και να αισθανθώ σαν πολίτης αυτής της χώρας, ο οποίος πληρώνει τις φορολογικές του υποχρεώσεις και το κράτος ανταποκρίνεται σ’αυτές.