του Νίκου Χειλαδάκη
* -Σελίδα19: «Τα νησιά του Αιγαίου βρίσκονται σήμερα υπό ελληνική κατοχή».
-Σελίδα 21: «Η Ελλάδα δεν έχει τη δύναμη να διατηρήσει στο Αιγαίο την ειρήνη». (!!!)
-Σελίδα 65: «Η ειρήνη στη Μέση Ανατολή και η ασφάλεια στην Ασία είναι δυνατόν να διατηρηθεί με την επιστροφή αυτών των νησιών στην Τουρκία».
-Σελίδα 110: «Η Τουρκία καθόρισε τα χωρικά της ύδατα στα 6 μίλια το 1930. Έτσι η Χίος, η Μυτιλήνη και η Σάμος βρίσκονται μέσα στα χωρικά ύδατα της Τουρκίας. Το δικαίωμα κυριαρχίας μιας χώρας στα δικά της χωρικά ύδατα της επιτρέπει να ασκεί τα ίδια δικαιώματα στα νησιά που βρίσκονται σε αυτά τα ύδατα».** *
* Αυτά και άλλα πολλά αλιεύει κάποιος από την πρώτη κιόλας ανάγνωση του βιβλίου Ιστορίας (έκδοση 1996) το οποίο διδάσκεται σήμερα συστηματικά στις μεγαλύτερες τάξεις του τουρκικού σχολείου οκταετούς υποχρεωτικής φοίτησης. Το συγκεκριμένο σύγγραμμα που τιτλοφορείται «Τα δίκαια της Τουρκίας στο Αιγαίο» (EgeDenizinde TurkHaklari) και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη γείτονα το 1955 με την υπογραφή του Τούρκου καθηγητή Ιστορίας Μεχμέτ Σακά.
Βάση των αυθαίρετων ιστορικών θεωριών τις οποίες σήμερα διδάσκονται στις ιστορικές ακαδημίες και στις στρατιωτικές σχολές της Τουρκίας, όλοι οι πολιτισμοί του Αιγαίου-μεταξύ αυτών και ο ελληνικός-ήταν τουρκικής προέλευσης! *
*Φτάνουν στον παραλογισμό να θεωρούν Μινωίτες, Μυκηναίους, Ίωνες, Τρώες και Πελασγούς προτουρκικές φυλές που κατοικούσαν στο Αιγαίο. * *Σύμφωνα με αυτές τις απίστευτες θεωρίες, οι Έλληνες δεν ήταν παρά ένα μικρό παρακλάδι του «μεγάλου τουρκικού λαού», του * *«μοναδικού που είχε τη δύναμη να δημιουργεί μεγάλα κράτη και πολιτισμούς»!*
*Ακόμη πιο προχωρημένη είναι η εργασία του Σελαχατίν Σαλιζίκ (Turk Yunaniliskilerive filiki eteria) όπου περιλαμβάνονται αλλόκοτοι ισχυρισμοί όπως ότι ο ελληνικός πολιτισμός ήρθε από την Ασία και δεν είχε κανένα πρωτότυπο στοιχείο, ότι οι Τούρκοι ήρθαν στο Αιγαίο το...2480 π.Χ.
και ότι ο Δημόκριτος, Ηρόδοτος, Ιπποκράτης, Πυθαγόρας και Όμηρος ήταν όλοι τους τουρκικής καταγωγής. *
Η εργασία του εγκρίθηκε απ' το τουρκικό υπουργείο Παιδείας και διδάσκεται στα τουρκικά σχολεία. ..
ΑΡΝΟΥΜΑΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΥγρά όλα κι απαίσια αποστροφή μυρίζουν,
πανάθλιοι υπαινιγμοί, δεσμεύσεις ειρωνείας,
παρέλυσαν τα χέρια μου, τα πόδια μου γκρεμίζουν,
αντικρουόμενες πτυχές ξέφρενης δυστυχίας.
Καλώ τους αλαλάζοντες σ΄ άσφαιρη ανταρσία,
το τίποτα στοχάζομαι, σαν εκκρεμές κινούμαι,
δεν έχω υποχρέωση καθήκον και ιστορία,
όνειρα, πρέπει, στοχασμοί, πεθαίνω και αρνούμαι.
Φτύνω κάθε μελλοντική στιγμή, στο χάος τρέχω,
όμορφα και ελεύθερα ξεχνώ χώρο και χρόνο,
χωρίς αρχή και τελειωμό άλλο δεν την αντέχω,
την σάρκα που με έντυσε μ΄ αρρώστια και με πόνο.
Αδέσμευτος σ΄ ολόφωτες πεδιάδες που οργιάζουν,
φλογοφωνές διάφανες, θριαμβικά τραγούδια,
γυμνόστηθοι πυρρίχιοι χοροί σκαμπανεβάζουν,
πνεύματα πλουμιστά, περήφανα αγγελούδια.
Ξαπλώνω πάνω σε κορφές γλυπτοπελεκημένες,
το σύστημα του σύμπαντος θέλω να διαρρήξω,
που χει κλειστές κερκόπορτες, ναρκοπαγιδευμένες
και αυτοδιαλύονται μια, μια σαν τις ανοίξω.
Πρέπει , διατάζουν, ήρωας στον πόλεμο να γίνεις,
αρνούμαι τέτοια σύνορα φωνάζω με μανία,
σε μυστικές συναλλαγές πολέμου και ειρήνης,
το αίμα μου ζητήσανε και πήραν την αξία.
Χρυσάφι και δολάρια πάτησαν την σκανδάλη,
εξάρτηση με ήθελαν, πρέπει να ακολουθήσω,
η σήψη κυριάρχησε στ΄ όμορφο περιγιάλι
αμαύρωσε τους ουρανούς, πως θα τους διασχίσω ;
Κάλλιο να ζήσω μια στιγμή, όρθιος να βαδίσω,
παρά ολόκληρη ζωή να σέρνομαι στο χώμα,
πάνω σε θρόνο λεβεντιάς μ΄ έβαλε να γνωρίσω,
τον κόσμο μια αρχόντισσα, γιε μου, είπε ακόμα,
κοιμήσου και νανούρισμα γλυκό το όνειρο σου,
άντρας, λεβέντης και άνθρωπος και άνθρωπος να γίνεις,
μόνο αγάπη να σκορπάς, ένα το μυστικό σου,
ούτε μια φυγή δειλή, παράδειγμα να δίνεις.
Μια είναι η αλήθεια μα οι σοφοί τη λένε,
με χίλιους ορισμούς, και ποιός μπορεί να τη γνωρίσει;
Πνεύμα, αγάπη, ομορφιά, σεμνότης προικισμένε,
στον ουρανό το βλέμμα σου το σώμα σου στη φύση.
Δες ουρανούς, χρυσίζοντες κύματα αφρισμένα,
Ποτάμια, λίμνες και βουνά, άνοιξης μονοπάτια,
παιδιά που παίζουν στην αυλή, λούλουδα ανθισμένα,
και πες ευχαριστώ πολύ, που μου ΄δωσες τα μάτια.
Άκουσε γάργαρα νερά κ΄ αηδόνια στα ρουμάνια,
τις θύελλες και τις βροντές, τα ζώα μες στα δάση,
των κοχυλιών το βουητό, τραγούδια στα λιμάνια
και πες ευχαριστώ πολύ που άκουσα τη πλάση.
Φύτεψε τριαντάφυλλα και χάριστα σε κείνη,
που αρμενίζει μακριά σ΄ απανεμιάς λημέρια,
προστάτεψε τα ορφανά και με ευγνωμοσύνη
πες ευχαριστώ πολύ που μου δωσες τα χέρια.
Μύρισε νυχτολούλουδα έξω από την αυλή μου
το Ιώδιο της θάλασσας, το άρωμα της φύσης,
το γάλα από τα στήθια μου, καρπός της δούλεψης μου.
Πες ευχαριστώ πολύ που μου ΄δωσες αισθήσεις.
- Μανώλης Κατσούλης -