Δεν ήμασταν πάνω από 700 (οι πολύ αισιόδοξοι κάνουν λόγο για 1500) εκείνοι που παρευρεθήκαμε στον δημόσιο αποχαιρετισμό του Δημήτρη -ή Μάκη- Χριστούλα στο πρώτο νεκροταφείο Αθηνών.
Οι καφετέριες ήταν γεμάτες, ενώ το φέισμπουκ, μετά τα οργισμένα και τα θλιμμένα μηνύματα των προηγούμενων ημερών, σήμερα είχε και πάλι κατακλυστεί από μουσικές αφιερώσεις, γλυκά καλημερίσματα και σχόλια για την ανοιξιάτικη λιακάδα.
Δεν θέλω να συμβάλω στην ενημέρωση των περίεργων που προτίμησαν τον καφέ από το να τιμήσουν έναν άνθρωπο που έδωσε τη ζωή του μήπως και ξεκουνηθούμε. Έχουν φροντίσει άλλες ιστοσελίδες γι’ αυτό. Ούτε θέλω ούτε έχω το κουράγιο να το κάνω.
Θα σας χαρίσω μόνο τη φωτογραφία του, για να τον θυμηθούν όσοι τον γνώρισαν στο Σύνταγμα και για να αποκτήσει πρόσωπο στις σκέψεις των αδιάφορων ο αγνοημένος μας νεκρός. Λυπάμαι πολύ, κύριε Δημήτρη! Φαίνεται πως τον συνηθίσαμε επικίνδυνα τον θάνατο.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.