Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου *
Πάντα, μετά από κάθε πτώχευση του ελληνικού κράτους, οι κυβερνώντες, ταπεινοί υποτακτικοί κάποιων εκ των προστάτιδων δυνάμεων της χώρας, εξέφραζαν πικρία για την έλλειψη διάθεσης από το (συνολικό) διεθνές καθεστώς ασφαλείας να συνδράμει στην πολιτική σωτηρία τους: «να βοηθηθεί η ανάκαμψη της οικονομίας, με την αντιμετώπιση της ύφεσης», όπως έλεγαν και λένε. Στο τέλος οι πικραμένοι, αμετροεπείς πολιτικοί και οικονομικοί μεταπράτες, μαριονέτες αυτών που έκαναν την Ελλάδα κράτος και αργότερα αυτό το μοιραίο κράτος, το οποίο εξελίχθηκε στο σημερινό μεταμοντέρνο προτεκτοράτο, το έριχναν στους αναθεματισμούς εναντίον των πατρώνων τους.
Εδώ (ξανα)βρισκόμαστε σήμερα, φίλε αναγνώστη. Στα πάθη της Διαπλοκής, στην πολύ-Μεγάλη Εβδομάδα των διαπλεκομένων, που ήδη ξεκίνησε προεκλογικώς και θα κρατήσει για μεγάλο διάστημα μετεκλογικώς, δίχως να καταλήξει σε Ανάσταση νεκρών και στην ανάσταση του σημερινού καθεστώτος. Η πικραμένη από τη στάση της γερμανικής κυβέρνησης Διαπλοκή αναθεματίζει τους ανάλγητους ηγέτες της ΕΕ και το ΔΝΤ, που προδίδουν με την άκαμπτη στάση τους το ολοκληρωμένο σύστημα διακυβέρνησης των διαπλεκομένων. Τα πάντα έκαναν οι τελευταίοι για το «Ευρώ» (την τσέπη τους και την ηγεμονία τους), για να αντιμετωπισθεί η απειλή προς το τραπεζικό σύστημα διεθνώς, για την ακεραιότητα της Ευρωζώνης, για το συμφέρον της παγκόσμιας διακυβέρνησης και υπέρ της ολοκληρωμένης οικονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ, υπό το σκήπτρο του χρηματοπιστωτικού λόμπυ - το οποίο κατ’ αυτούς δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, παρότι με αυτό συνδιαλέγονται σε πολλά επίπεδα, αλλά αποκλειστικά στην φαντασία κάποιων μυθομανών. Αν ο ρεαλισμός, αποκτήσει κυνικά απομυθοποιητικά χαρακτηριστικά (δηλ. προσεγγίσει τις σχέσεις εξουσίας και την διάσταση της ηγεμονίας σε μικροεπίπεδο) τότε γίνεται φόβητρο για τους …ρεαλιστές!
Τι λέτε σαλτιμπάγκοι «ρεαλιστές» μου, νεοφιλελευθεριάζοντες εκ του ασφαλούς μέχρι σήμερα, οχυρωμένοι στα κάστρα της διαπλοκής, χούλιγκαν της πολιτικής και της οικονομίας, έχω άδικο, ή μήπως δεν καταλαβαίνετε τι εννοώ; Καλά καταλαβαίνετε! Αυτά τα καταλαβαίνετε εμπειρικώς, ασχέτως τι σαχλαμάρες διατυπώνετε για κατανάλωση από το κοινό (σας) της ποδοσφαιροποιημένης πολιτικής, της αρπαχτής και της απατηλής οικονομίας, που μετέτρεψε την έννοια του κέρδους σε συνώνυμο της φούσκας. Μεταξύ μας, εσείς γνωρίζετε το μέγεθος της παραπληροφόρησης που διακινείτε, όπως και την διαλεκτική της φούσκας που εμπορεύεσθε, η εύλογη προσπάθεια σας όμως είναι να μην το καταλάβουν οι καταναλωτές των προϊόντων σας. Έτσι διεξάγεται το πολιτικό και το οικονομικό μάρκετινγκ, με την ίδια ακριβώς μεθοδολογία, ασχέτως αν οι «δράστες» της προπαγάνδας γνωρίζουν ή δεν γνωρίζουν τις θεωρητικές καταβολές της πολιτικής (επικοινωνιακής) τους συμπεριφοράς. Συμβαίνει μάλλον να μην γνωρίζετε βαθύτερα τι διαπράττετε, καθώς επιχειρείτε να πουλήσετε στο εκλογικό σώμα (λαό) μια οντολογία των κοινωνικοπολιτικών σχέσεων ως αντικειμενική, σαν φονταμενταλιστές του χειρίστου είδους!
Φαιδρές υπάρξεις, κανείς καταρτισμένος άνθρωπος στον σύγχρονο κόσμο μας, δεν πιστεύει σε αντικειμενικές οντολογίες. Τούτες είναι πολιτικά κατασκευάσματα και έτσι εξετάζονται από περισσότερο ή λιγότερο αντικειμενικές επιστημολογίες. Η επιστημολογία προσδίδει στον κόσμο μας σχετική αντικειμενικότητα, απλώς για να τον εξετάσει υπό το πρίσμα μιας κοινά συμπεφωνημένης γραμματικής αφηγήσεως (τεχνολογίας). Κάποιοι πάμε μάλιστα παρακάτω, μελετώντας την πολιτικότητα καί στο πλαίσιο της επιστημολογικής δομής. Αυτό είναι ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ, και όχι οι μπαρούφες που λέτε και γράφετε διαρκώς, προβάλλοντάς τις ως δήθεν ρεαλιστικές, συνετές, αυτονόητες προσεγγίσεις. Φίλοι, ας τελειώνουμε κάποτε με τις ανοησίες, μήπως και σοβαρευτούμε και στον τόπο μας: ρεαλισμός δεν είναι ο συντηρητισμός, ούτε η διαδικασία νομιμοποίησης μιας εξελικτικής διαδικασίας που αποκρυσταλλώνει πακτωμένες, οργανωμένες ηγεμονικά, εξουσιαστικές σχέσεις. Ρεαλισμός είναι η επιστημολογικά (αρχαιολογικά και γενεαλογικά) συνεπής αποκάλυψη αυτών των σχέσεων και η παρότρυνση για κριτική υπέρβασή τους, η οποία οδηγεί στην κοινωνική πρόοδο μέσω της χειραφέτησης ατόμων, ομάδων, κοινωνιών, εθνικών δομών και στην ανάγκη αναδόμησης του συστήματος σε μια αγωνιστική, κοινωνικά κοσμοπολιτική και όχι ιμπεριαλιστική βάση. Οι Κομμουνιστές το εννοούν αλλιώς, αλλά στην γενικότητά του είναι και αυτό ορθό: ρεαλιστικό είναι αυτό που δομεί το ταξικό συμφέρον. Συνεννοηθήκαμε;
Αν καταφέραμε να συνεννοηθούμε, ας επιστρέψω στο ζήτημα που σχολιάζω, περί της πολύ-Μεγάλης Εβδομάδος (της Διαπλοκής), δίχως Ανάσταση. Η Διαπλοκή έχασε τον «ρεαλισμό» της, καθώς διέρχεται κρίση ταυτότητας. Τόσα χρόνια λειτουργούσε, αλλά δεν είχε ανάγκη να προβληματιστεί για την ύπαρξή της, καθώς αυτή ήταν αυτονόητη…ρεαλιστική. Τώρα που απειλείται, καθώς δεν αναγνωρίζεται ως αποτελεσματικός και αξιόπιστος μηχανισμός ηγεμονίας, από το νέο μεταβιομηχανικό Σύστημα της ΕΕ, συμπεριφέρεται σπασμωδικά, φοβικά, τρομοκρατικά και απολύτως παιδιάστικα! Έφτασε ο κ. Γιάννης Πρετεντέρης, σε απόγνωση και προφανή παράκρουση να γράφει: «…κάποιο πρόβλημα υπάρχει με τη συνταγή. Η οποία όπου εφαρμόζεται παράγει τα ίδια πολιτικά αποτελέσματα: διαλύει τα κόμματα διακυβέρνησης και γεννάει Τσίπρες, Καμμένους και Χρυσές Αυγές» και προτείνει η τρόικα να αλλάξει την συνταγή του μνημονίου καθώς δεν γίνεται να αλλάξει ο λαός!!
Πώς να διανοηθεί ο άνθρωπος και όλοι οι άλλοι της ιδίας κουλτούρας και γνώσης, ότι η τρόικα δεν παίζει με τον ελληνικό λαό, αλλά με το καθεστώς στην χώρα, παρότι εμπλέκει τον λαό στο παιχνίδι και παρότι στο τέλος αυτός θα πληρώσει τα σπασμένα;
Εγώ τα εξήγησα εγκαίρως και ρεαλιστικώς, αλλά η Διαπλοκή άλλα διάβαζε και άλλα αντιλαμβανόταν. Η τρόικα αποσταθεροποιεί το καθεστώς της διαπλοκής και το κράτος πατρωνίας στην Ελλάδα, απορρυθμίζοντας την οικονομία και το κοινωνικό μοντέλο, διότι απλούστατα τα θεωρεί μη-λειτουργικά συστήματα στο πλαίσιο της μετάβασης της ΕΕ, στην μεταμοντέρνα εποχή. Και αυτό το κάνει σε συνεννόηση και με την ανοχή μέχρι τώρα της αμερικανικής πλευράς, παρότι οι τριβές δεν εξέλειψαν και ίσως αύριο οδηγήσουν σε ρήξη με τραγική κατάληξη για τα ελληνικά συμφέροντα στην περιοχή και ασφαλώς την ελληνική κοινωνία.
Το υπάρχον πολιτικό σύστημα δεν εξυπηρετεί την νέα δομή της ΕΕ και πρέπει να μετασχηματιστεί, για να μείνουμε στην ΕΕ. Αυτό μαθαίνουμε αν ρεαλιστικά μελετήσουμε τις σχέσεις και την συμπεριφορά Γερμανών (και όχι μόνον) και ΔΝΤ. Η Διαπλοκή επιχειρεί να πείσει ότι συνεχίζει να αποτελεί αξιόπιστο θεσμό για τα Ευρωατλαντικά συμφέροντα και ρίχνει κάπου-κάπου καμιά μπαλωθιά εναντίον εύκολων στόχων εργαζομένων ή φορολογουμένων για να κάνει επίδειξη των ικανοτήτων της στην τιθάσευση των ελληνικών αγριμιών. Άσε που σε κάποιες στιγμές κρίσης «θάρρους» και σφρίγους ρίχνει και μπαλωθιές στον αέρα, για να τρομάξουν οι Γερμανοί: θα στρέψουμε το λαό εναντίον σας, θα σας πάρουμε τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας χρωστάτε, θα …θα… και θα βγούμε από το ευρώ σας άμα λάχει , απειλούν αυτούς που τώρα πλέον είναι σε θέση να γελούν με τα καραγκιοζιλίκια και τις αποκοτιές των «αβυσσαλέων» της Διαπλοκής. «Κάντε κάτι, χαλαρώστε, έστω και στα λόγια, τα μέτρα της ύφεσης, διότι έρχεται ο μπαμπούλας της αριστεράς, παρέα με τον ακροδεξιό δράκουλα και τότε να δούμε τι θα κάνετε παλιομασκαράδες που δεν μας προστατεύετε όπως παλιά», λένε τα παιδιά της Διαπλοκής, μεταξύ ακραίας πίκρας και συγκρατημένου θυμού – όσο επιτρέπει το πένθος!
Βράζουν οι άνθρωποι από το κακό τους, συνειδητοποιώντας - όπως πάντα αργά - το κακό που τους έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου, τον οποίον «εμπιστεύτηκαν»! Παραμύθια, κανέναν πολιτικό ηγέτη δεν εμπιστεύτηκαν και ούτε πρόκειται να εμπιστευτούν οι διαπλεκόμενοι. Μπίζνες κάνουνε μαζί τους σε μαφιόζικο στυλ και όσο πάνε καλά οι δουλειές είναι καταλληλότεροι για πρωθυπουργοί. Η τρόικα απειλεί στα σοβαρά να χαλάσει τις δουλειές ή καλύτερα τον τρόπο που γίνονταν οι διαπλεκόμενες μπίζνες μέχρι σήμερα, βάζοντας πρώτα χέρι στις τράπεζες. Αν το παραβάλει θα γίνει «επανάσταση» από την Διαπλοκή και δεν θα…προλάβει να την κάνει ο λαός!
Αν καταλαβαίνατε, φίλοι, γιατί αγωνίστηκα τόσο πολύ για τον σχηματισμό μιας αριστερής κυβέρνησης αυτή την περίοδο, ίσως τα παραπάνω να ήταν περιττά. Η Διαπλοκή θα χτυπηθεί ανελέητα από την τρόικα και τούτο είναι απολύτως ρεαλιστικό, αλλιώς δεν γίνεται! Το ζήτημα είναι ότι, σε αυτή τη φάση, αντί να περάσει το καθεστώς σε άλλα χέρια μαριονετών των «προστατών», δανειστών, κηδεμόνων μας, που θα κατασκευαστούν την αμέσως επόμενη περίοδο μέσω γενικευμένης απορρύθμισης, καλό θα ήταν στα πράγματα να υπήρχε μια κυβέρνηση αριστερών, αν όχι για τίποτε άλλο, αλλά τουλάχιστον βρε αδελφέ για να μην ξαναζήσουμε την ανασυγκρότηση υπό τους όρους που συνέβη κατά το παρελθόν. Αλλά πού μυαλό εκεί στην αριστερά! Ούτε ξέρουν σε πια χώρα βρίσκονται, ούτε έχουν επαφή με την εξέλιξη του καπιταλισμού και των πολιτικών του, ούτε έχουν την ικανότητα να δημιουργούν πολιτικά γεγονότα, ασφαλώς! Περιμένουν τα γεγονότα να τα δημιουργήσει ο απελπισμένος λαός. Σύμφωνοι, αυτός να τα προκαλέσει και τούτος να τα μορφοποιήσει ρεαλιστικά, αλλά μήπως θα έπρεπε οι δυνάμεις που αντλούν από την λαϊκή πάλη, να στοχάζονται στρατηγικά;
Προσέξτε, όποιος την αδυναμία του ή την ανικανότητά του ή την ιδιοτέλειά του, την αναγάγει σε αδυναμία του λαού να αντιληφθεί το συμφέρον του και να αποκτήσει συνείδηση της εξουσιαστικής του διάστασης είναι …όχι, πέστε μου εσείς τι είναι για να μην πω καμιά βαριά κουβέντα! Τι θα κάνουμε τώρα, θα αναθεματίζουμε παρέα με τους διαπλεκόμενους, αλλά σε αριστερό στασίδι, ή θα διεκδικήσουμε την διακυβέρνηση μήπως και παρέμβουμε στην διαδικασία μετασχηματισμού του καθεστώτος σε ένα άλλο ακόμη αυταρχικότερο, ακόμη πιο αντιδημοκρατικό, ακόμη πιο μοιραίο, ακόμη πιο εξαρτημένο από το νέο καθεστώς πατρωνίας και κηδεμονίας που διαμορφώνεται αυτή την περίοδο σε διεθνές επίπεδο για την χώρα μας; Όποιος «σκοτώσει» την Διαπλοκή, θα συστήσει την νέα ηγεμονία στην χώρα. Αν δεν το κάνει η προοδευτική κοινωνία, θα το κάνουν οι μέχρι σήμερα πάτρωνες της Διαπλοκής. Με αυτούς (τους διαπλεκόμενους) θα τελειώσουμε – τουλάχιστον με την σημερινή τους ολοκληρωμένη μορφή - το ζήτημα είναι πώς και ποιοι θα κουμαντάρουν το σκάφος στο μεσοδιάστημα. Όλα θα παιχτούν στο μεσοδιάστημα.
Προσπαθήστε να το καταλάβετε και μην «πηδάτε» την ιστορία και την πολιτική εμπειρία της ανθρωπότητας. Όσοι το έκαναν κατά το παρελθόν…πηδήχτηκαν! Προσπαθήστε επίσης να καταλάβετε πώς μας βλέπουν οι άλλοι στο πλαίσιο της παρούσας παγκοσμιοποίησης: η δημοκρατία για αυτούς είναι ένα αγαθό που κοστίζει. Δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσο μεγιστοποίησης του κέρδους και εναρμονισμού των κοινωνικών σχέσεων. Στην χρεοκοπημένη Ελλάδα κανείς δεν θα επενδύσει πλέον στη δημοκρατία, γιατί κοστίζει πολύ και αποδίδει ελάχιστα, εξαιτίας κυρίως της χρεοκοπίας του πολιτικού συστήματος. Πριν από ένα χρόνο περίπου, σημαντικός πολιτικός της ΕΕ, μου είπε σε μια αποστροφή του λόγου του: «δεν νομίζεις ότι ακριβά μας κόστισε η δημοκρατία στην Ελλάδα»; Διακόπτοντας την αντίδρασή μου, διευκρίνισε: «εννοώ ακριβά χρεώνουν την δημοκρατία οι Έλληνες πολιτικοί, ακριβά μας την πωλούν». Πριν θυμώσετε προσπαθήστε να αντιληφθείτε τι συμβαίνει. Στοχαστείτε επ’ αυτού του περιστατικού και μην βιαστείτε να βγάλετε πρόχειρα συμπεράσματα.
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.