Του Γιώργου Δελαστίκ
Υπεκφυγές και ψευδαισθήσεις, τέλος! Αποφυγή ευθυνών, αδύνατη! Οι εκλογές, έστω και στη ζούλα, προκηρύχτηκαν. Ενώπιος ενωπίω, λοιπόν. Λαός και αστικό πολιτικό σύστημα. Ποτέ τα πράγματα δεν ήταν τόσο καθαρά σε παλιότερες εκλογές. Και τα δύο κόμματα - πυλώνες του πολιτικού συστήματος συγκυβέρνησαν επί πέντε μήνες και υπερψήφισαν μαζί το νέο Μνημόνιο και τη νέα δανειακή σύμβαση εξανδραποδισμού του λαού και υποδούλωσης της χώρας. Δεν άφησαν κανένα περιθώριο παρανοήσεων στους ψηφοφόρους ως προς το ποια πολιτική θέλουν να ακολουθήσουν, συνεχίζοντας να σπέρνουν τον όλεθρο στους εργαζόμενους.
Και ο λαός όμως τώρα πια δεν δικαιούται να ισχυριστεί ότι δεν ξέρει ή ότι δεν έχει καταλάβει επαρκώς τι σημαίνει αυτή η πολιτική που υπηρετούν πιστά το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Καλείται να αποφασίσει ο ίδιος με την ψήφο του αν θα δώσει τη δύναμη στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ να τον κυβερνήσουν εκ νέου και να συνεχίσουν να εφαρμόζουν την πολιτική που τον εξαθλιώνει ή αν θα αρνηθεί να συναινέσει στην εξόντωσή του, ψηφίζοντας κάποιο άλλο κόμμα. Ο κάθε ψηφοφόρος έχει επίσης τη δυνατότητα επιλογής μνημονιακού ή αντιμνημονιακού κόμματος χωρίς να αλλάξει τις δεξιές ή κεντρώες αντιλήψεις του.
Ο δεξιός π.χ. ψηφοφόρος μπορεί να ψηφίσει τη ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά αν είναι μνημονιακός ή τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου, αν είναι αντιμνημονιακός. Λίγο πιο σύνθετα είναι τα πράγματα με τους πασοκτζήδες. Αν είναι μνημονιακοί, δακγωτό ΠΑΣΟΚ. Αν είναι... «σοφτ» αντιμνημονιακοί, ψηφίζουν Κουβέλη ή Κατσέλη. Αν όμως είναι πραγματικά ανατιμνημονιακοί, τότε πρέπει να ψηφίσουν κάποιο αριστερό κόμμα. Το 80% του λαού που μέχρι τώρα ψήφιζε επί σαράντα σχεδόν χρόνια το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ θα αποφασίσει με την ψήφο του αν θα αντισταθεί ή αν θα σκύψει το κεφάλι δουλικά. Ευχόμαστε, ελπίζουμε και εκτιμούμε ότι θα κάνει το πρώτο, θα αντισταθεί. Οι κάλπες όμως θα δείξουν.
Στους κόλπους της Αριστεράς - ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις – δεν υπάρχουν μνημονιακές δυνάμεις. Όλα τα αριστερά προγράμματα υπερβαίνουν κατά πολύ τα τεχνητά διλήμματα του Μνημονίου. Εδώ υπάρχουν πολύ διαφορετικές αντιλήψεις ως προς την τακτική αντιμετώπισης των συνεπειών του και της πάλης εναντίον του. Κατά το ΚΚΕ, τα στελέχη του οποίου δηλώνουν και γράφουν στο Ριζοσπάστη ότι δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά(!) από την οποία τους χωρίζει άβυσσος, ορίζουν ως αυτοσκοπό την ενίσχυση του εκλογικού ποσοστού του ΚΚΕ, διευκρινίζοντας, σαφώς ότι δεν υπάρχει συσχετισμός δυνάμεων που να τους επιτρέπει να κυβερνήσουν. Δεν θέλουν απολύτως καμία συνεργασία με κανέναν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιθέτως, προτείνει ως λύση το σχηματισμό κυβέρνησης της Αριστεράς. Αυτό όμως είναι παντελώς αδύνατο, από τη στιγμή που το ΚΚΕ απορρίπτει μετά βδελυγμίας κάθε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως άλλωστε και η ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη που θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ βάσει της ιδεολογίας της... «εξτρεμιστές αριστεριστές»!
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θεωρεί βεβαίως ότι δεν υφίστανται συσχετισμοί σχηματισμού αριστερής κυβέρνησης, γι’ αυτό ρίχνει το βάρος της σε προτάσεις κοινής δράσης στο μαζικό κίνημα. Ας ελπίσουμε ότι οι σχετικές συζητήσεις που άρχισαν, θα συνεχιστούν και μετά τις εκλογές. Δεν απογοητευόμαστε από τη χλιαρή έως ήπια απορριπτική υποδοχή της πρότασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Έχουμε την πεποίθηση ότι το εκλογικό αποτέλεσμα αυτή τη φορά θα αποτυπώσει τον εκ θεμελίων κλονισμό του πολιτικού σκηνικού της μεταπολίτευσης, καθώς τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της ΝΔ θα καταβαραθρωθούν σε πρωτοφανή χαμηλά επίπεδα. Αν όντως επιβεβαιωθεί αυτή η εκτίμηση, θα δημιουργηθούν εντελώς διαφορετικές, εξαιρετικά πιο ευνοϊκές συνθήκες δράσης του μαζικού κινήματος, οι οποίες θα υποχρεώσουν όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς να επεξεργαστούν εκ νέου την τακτική τους στα ζητήματα της κοινής μαζικής δράσης στο πλαίσιο των νέων συνθηκών.
Αν ηττηθούν οι κύριες δυνάμεις που υλοποιούν την πολιτική της ΕΕ και του ΔΝΤ –δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ– οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες και πολύ σοβαρές. Αλίμονο στην Αριστερά τότε αν δεν αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και δεν κατορθώσει να οδηγήσει τους μαζικούς αγώνες σε πολύ ανώτερο επίπεδο, ικανό να αποσπάσει παραχωρήσεις από τις αποδυναμωμένες και ασταθείς αστικές κυβερνήσεις και τελικά να θέσει φραγμό στην πολιτική του Μνημονίου της ΕΕ και του ΔΝΤ! Θα απειληθεί με αμετάκλητη υποβάθμιση στη λαϊκή συνείδηση και σε πολιτική περιθωριοποίηση σαν αυτή που έχει ήδη συντελεστεί σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Είμαστε αισιόδοξοι ότι ο λαός ετοιμάζει την πρώτη ανταρσία του στις κάλπες. Πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να εκφραστεί η ανταρσία αυτή με εκλογική ενίσχυση και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να πάμε δυνατότεροι στο μετεκλογικό, δεύτερο γύρο.
Υπεκφυγές και ψευδαισθήσεις, τέλος! Αποφυγή ευθυνών, αδύνατη! Οι εκλογές, έστω και στη ζούλα, προκηρύχτηκαν. Ενώπιος ενωπίω, λοιπόν. Λαός και αστικό πολιτικό σύστημα. Ποτέ τα πράγματα δεν ήταν τόσο καθαρά σε παλιότερες εκλογές. Και τα δύο κόμματα - πυλώνες του πολιτικού συστήματος συγκυβέρνησαν επί πέντε μήνες και υπερψήφισαν μαζί το νέο Μνημόνιο και τη νέα δανειακή σύμβαση εξανδραποδισμού του λαού και υποδούλωσης της χώρας. Δεν άφησαν κανένα περιθώριο παρανοήσεων στους ψηφοφόρους ως προς το ποια πολιτική θέλουν να ακολουθήσουν, συνεχίζοντας να σπέρνουν τον όλεθρο στους εργαζόμενους.
Και ο λαός όμως τώρα πια δεν δικαιούται να ισχυριστεί ότι δεν ξέρει ή ότι δεν έχει καταλάβει επαρκώς τι σημαίνει αυτή η πολιτική που υπηρετούν πιστά το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Καλείται να αποφασίσει ο ίδιος με την ψήφο του αν θα δώσει τη δύναμη στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ να τον κυβερνήσουν εκ νέου και να συνεχίσουν να εφαρμόζουν την πολιτική που τον εξαθλιώνει ή αν θα αρνηθεί να συναινέσει στην εξόντωσή του, ψηφίζοντας κάποιο άλλο κόμμα. Ο κάθε ψηφοφόρος έχει επίσης τη δυνατότητα επιλογής μνημονιακού ή αντιμνημονιακού κόμματος χωρίς να αλλάξει τις δεξιές ή κεντρώες αντιλήψεις του.
Ο δεξιός π.χ. ψηφοφόρος μπορεί να ψηφίσει τη ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά αν είναι μνημονιακός ή τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου, αν είναι αντιμνημονιακός. Λίγο πιο σύνθετα είναι τα πράγματα με τους πασοκτζήδες. Αν είναι μνημονιακοί, δακγωτό ΠΑΣΟΚ. Αν είναι... «σοφτ» αντιμνημονιακοί, ψηφίζουν Κουβέλη ή Κατσέλη. Αν όμως είναι πραγματικά ανατιμνημονιακοί, τότε πρέπει να ψηφίσουν κάποιο αριστερό κόμμα. Το 80% του λαού που μέχρι τώρα ψήφιζε επί σαράντα σχεδόν χρόνια το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ θα αποφασίσει με την ψήφο του αν θα αντισταθεί ή αν θα σκύψει το κεφάλι δουλικά. Ευχόμαστε, ελπίζουμε και εκτιμούμε ότι θα κάνει το πρώτο, θα αντισταθεί. Οι κάλπες όμως θα δείξουν.
Στους κόλπους της Αριστεράς - ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις – δεν υπάρχουν μνημονιακές δυνάμεις. Όλα τα αριστερά προγράμματα υπερβαίνουν κατά πολύ τα τεχνητά διλήμματα του Μνημονίου. Εδώ υπάρχουν πολύ διαφορετικές αντιλήψεις ως προς την τακτική αντιμετώπισης των συνεπειών του και της πάλης εναντίον του. Κατά το ΚΚΕ, τα στελέχη του οποίου δηλώνουν και γράφουν στο Ριζοσπάστη ότι δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά(!) από την οποία τους χωρίζει άβυσσος, ορίζουν ως αυτοσκοπό την ενίσχυση του εκλογικού ποσοστού του ΚΚΕ, διευκρινίζοντας, σαφώς ότι δεν υπάρχει συσχετισμός δυνάμεων που να τους επιτρέπει να κυβερνήσουν. Δεν θέλουν απολύτως καμία συνεργασία με κανέναν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιθέτως, προτείνει ως λύση το σχηματισμό κυβέρνησης της Αριστεράς. Αυτό όμως είναι παντελώς αδύνατο, από τη στιγμή που το ΚΚΕ απορρίπτει μετά βδελυγμίας κάθε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως άλλωστε και η ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη που θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ βάσει της ιδεολογίας της... «εξτρεμιστές αριστεριστές»!
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θεωρεί βεβαίως ότι δεν υφίστανται συσχετισμοί σχηματισμού αριστερής κυβέρνησης, γι’ αυτό ρίχνει το βάρος της σε προτάσεις κοινής δράσης στο μαζικό κίνημα. Ας ελπίσουμε ότι οι σχετικές συζητήσεις που άρχισαν, θα συνεχιστούν και μετά τις εκλογές. Δεν απογοητευόμαστε από τη χλιαρή έως ήπια απορριπτική υποδοχή της πρότασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Έχουμε την πεποίθηση ότι το εκλογικό αποτέλεσμα αυτή τη φορά θα αποτυπώσει τον εκ θεμελίων κλονισμό του πολιτικού σκηνικού της μεταπολίτευσης, καθώς τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της ΝΔ θα καταβαραθρωθούν σε πρωτοφανή χαμηλά επίπεδα. Αν όντως επιβεβαιωθεί αυτή η εκτίμηση, θα δημιουργηθούν εντελώς διαφορετικές, εξαιρετικά πιο ευνοϊκές συνθήκες δράσης του μαζικού κινήματος, οι οποίες θα υποχρεώσουν όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς να επεξεργαστούν εκ νέου την τακτική τους στα ζητήματα της κοινής μαζικής δράσης στο πλαίσιο των νέων συνθηκών.
Αν ηττηθούν οι κύριες δυνάμεις που υλοποιούν την πολιτική της ΕΕ και του ΔΝΤ –δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ– οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες και πολύ σοβαρές. Αλίμονο στην Αριστερά τότε αν δεν αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και δεν κατορθώσει να οδηγήσει τους μαζικούς αγώνες σε πολύ ανώτερο επίπεδο, ικανό να αποσπάσει παραχωρήσεις από τις αποδυναμωμένες και ασταθείς αστικές κυβερνήσεις και τελικά να θέσει φραγμό στην πολιτική του Μνημονίου της ΕΕ και του ΔΝΤ! Θα απειληθεί με αμετάκλητη υποβάθμιση στη λαϊκή συνείδηση και σε πολιτική περιθωριοποίηση σαν αυτή που έχει ήδη συντελεστεί σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Είμαστε αισιόδοξοι ότι ο λαός ετοιμάζει την πρώτη ανταρσία του στις κάλπες. Πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να εκφραστεί η ανταρσία αυτή με εκλογική ενίσχυση και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να πάμε δυνατότεροι στο μετεκλογικό, δεύτερο γύρο.
πηγή: "Πριν"
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.