«Κολομπαρίστικα» (!;)

Του Θανάση Νικολαΐδη  

ΤΑΡΑΓΜΕΝΗ και ανήσυχη στο βραδινό «παράθυρο» η κα Μπακογιάννη και το (πέτρινο) χαμόγελο να εναλλάσσεται με το (γνωστό) άγριο βλέμμα της. Δεν ήταν η γνωστή Ντόρα με τον πειστικό της λόγο, που σε κάνει να το ξεχάσεις πως είναι κόρη του κ. Μητσοτάκη. Δεν της χρεώσαμε, βέβαια, το…προπατορικό της αμάρτημα, δεν της ζητήσαμε λογαριασμό για την «ανακωχή», ωστόσο, οι προεκλογικές μέρες ήσαν λιγοστές για να «απορροφήσουν» την…κωλοτούμπα της, στο όνομα της σωτηρίας της πατρίδας.

ΚΑΠΟΙΕΣ «τραβηγμένες» λέξεις και όρους δεν τους αντέχει ο δημόσιος διάλογος, αλλά η Ντόρα το…διέπραξε. Με τον κ. Παπαδημούλη απορούντα για τη χρήση…σεξουαλικής ορολογίας εκ μέρους της, που συνιστά βρισιά. Βρέθηκε σε δύσκολη θέση και κατέφυγε στη βωμολοχία για να σκεπάσει την αμηχανία της; Έτσι κι αλλιώς, δεν έχει θέση στα χείλη μιας γυναίκας η λέξη «κολομπαρίστικα». Την πήρε πίσω, η εντύπωση παραμένει κι εμείς προσφύγαμε στα λεξικά: «Κολομπαρίστικα»=το επίρρημα (εμπνεύσεως Ντόρας) του «κολομπαράς» =αρσενοκοίτης= συνουσιαζόμενος με άντρα έχοντας ρόλο ενεργητικό, παιδεραστής αγοριών («τουρκικού» ετύμου, ελληνικής αργκό, με παρετυμολογική επίδραση της λ. κώλος).

ΝΑ ξαναπάμε στην κα Μπακογιάννη-πολιτικό και κόρη του κ. Μητσοτάκη. Δεν σκιάζεται να θίξει, δημόσια, θέματα «επικίνδυνα». Μιλάει με άνεση για Siemens και δείχνει τον (τους) απέναντι. Κι αυτοί (οι απέναντι) δεν τη ρωτούν ποιος, πότε και πώς «φυγάδευσε» τον κ. Χριστοφοράκο, ούτε για αποδέκτες δώρων και…κατσαρολικών.

ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΣΤΕ μια Κυβέρνηση Σαμαρά και την κα Μπακογιάννη να σπεύδει για υπουργείο. Μιαν απ’ τα ίδια και…τρέμε Μέρκελ, ένα (πέτρινο) χαμόγελο καθησυχαστικό και μια συνέχεια, μιας και «φύσιν πονηράν ου ράδιον μεταβαλείν»-επένδυση σε δοκιμασμένους και (μη) ξοφλημένους.

ΚΙ αν η πλάστιγγα γείρει ανάποδα και ορκιστεί ο κ. Τσίπρας; Η δεξιά σηκώνει αδιάφορα τους ώμους και ο κ. Σαμαράς χάνει τον ύπνο του, μιας και στον ξύπνιο του βλέπει…Ντόρα. Έτσι κι αλλιώς ο κρυφός πόλεμος θα δημιουργεί αόρατα(;) θύματα και οι φανεροί αντιμάχοι θα ξανακάνουν το θαύμα τους. Για τα κουκιά και τις έδρες, για το κόμμα και την καριέρα τους.

ΤΙ κάνεις, λοιπόν, για να μην έχεις «δραστήριους» (λαλίστατους στα παράθυρα) προεκλογικά και αδιάφορους, μετεκλογικά; Πώς στέλνεις μήνυμα στους «έξω» πως έχουν να κάνουν με έλληνες ενωμένους που αντιστέκονται; Με «κυβέρνηση συνευθύνης» (όρος και πρόταση Βενιζέλου). Κανένας τους έξω απ’ το ρίσκο και τη διακινδύνευση. Για μετρήσουμε την μετεκλογική δράση των προεκλογικών ρητόρων, για να γραδάρουμε τον πατριωτισμό τους.