Παρά το γεγονός ότι ανάμεσα στις πρώτες και τις δεύτερες εκλογές το διάστημα ήταν μηδαμινό και, ενώ οι διαθέσεις του εκλογικού σώματος φάνηκε να μην αλλάζουν, απλώς οι δύο κύριες αντίπαλες βγήκαν ισχυροποιημένες, το αποτέλεσμα τούτων των εκλογών θα `λεγε κανείς πως δεν έχει καμιά σχέση με των προηγούμενων. Αν και ισάριθμη η αύξηση των ποσοστών των δύο πρώτων αντίπαλων κομμάτων, εν τούτοις οι αναλογίες μεταξύ των δύο αποτελεσμάτων έχουν εξαφανιστεί και η διαφορά που προκύπτει είναι διαφορά μέρας με νύχτα. Αυτή τη νύχτα αρχίσαμε κιόλας να ζούμε για διάστημα που δεν μπορούμε να ξέρουμε τι διάρκεια θα έχει.
Προέκυψε τόση διαφορά, επειδή η αύξηση του ποσοστού της ΝΔ προήλθε κυρίως με άντληση ψήφων από αντιμνημονιακά κόμματα, όπως των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» ή και του ΣΥΡΙΖΑ, επιφέροντας έτσι αποδυνάμωση στο αντιμνημονιακό μέτωπο, ενώ η αύξηση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ προέκυψε με άντληση ψήφων από αντιμνημονιακές πηγές μόνο, ΚΚΕ και «Οικολόγους Πράσινους» κυρίως, και ως εκ τούτου δεν ενισχύθηκε το αντιμνημονιακό μέτωπο. Αποτέλεσμα: Τα δύο εξαρχής μνημονιακά κόμματα, ΝΔ και Πασόκ, παρά την ελάχιστη μείωση του δεύτερου, ανέβασαν τα ποσοστά τους στο 42% από το 32%. Συναθροισμένα τώρα εδώ και τα ποσοστά της ΔΗΜΑΡ, που στο μηδαμινό αυτό διάστημα μετεξελίχθηκε σε μνημονιακό κόμμα – αυτός ήτανε άλλωστε ο προορισμός της – οι μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις προσεγγίζουν το ποσοστό του 50% σχεδόν, οπότε ισοδυναμούν με τις αντιμνημονιακές, κάτι που δε συνέβαινε στις προηγούμενες εκλογές, όπου το ποσοστό του αντιμνημονιακού στρατοπέδου ήταν πλειοψηφικό με διαφορά. Νικητή λοιπόν αυτών των εκλογών ανέδειξαν οι κάλπες τη Δεξιά, την «ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας», τη «σωτηρία της Ελλάδας», δηλαδή τις δυνάμεις της υποτέλειας, οι οποίες εκτιμήσανε φαίνεται σωστά ότι με την επανάληψη των εκλογών θα είχανε το σημερινό αποτέλεσμα και γι` αυτό δε δέχθηκαν να σχηματίσουν Κυβέρνηση, ενώ μπορούσαν, και επέρριψαν ομόθυμα την ευθύνη στο ΣΥΡΙΖΑ.
Γενικότερα τα αποτελέσματα αυτών των εκλογών δεν ήταν αναπτερωτικά, όπως ήταν τα προηγούμενα, αλλά κάπως σαν απογοητευτικά, γιατί σ` αυτές τις εκλογές ο λαός φαίνεται να έχει αναιρέσει τον εαυτό του: Εκείνους που είχε καταστήσει πριν ανενεργούς πολιτικά, ΝΔ και Μπακογιάννη, τώρα που τους είδε «σμιγμένους χέρι χέρι» έστω και σε φρικιαστικό σμίξιμο, τους έβαλε μπροστά Το κόμμα που καταπόντισε κατά 30 ποσοστιαίες μονάδες, γιατί του επέρριψε την ευθύνη για όλα τα δεινά, σχεδόν δε θέλησε άλλο να το αγγίξει. Τη ΔΗΜΑΡ για την αδιευκρίνιστη στάση της και τις συνακόλουθες αιωρήσεις της την αντάμειψε, έστω λίγο, δίνοντάς της ψήφο διττής αποστολής, για χρήση είτε προς τ` αριστερά είτα προς τα δεξιά. Κι ενώ ελπίζαμε ότι, όταν ο λαός με αυτοψία μάθει περί «Χρυσής Αυγής», θα άρει την ψήφο του, την ξαναψήφισε. Κάτι λίγα της έκοψε.
Πώς όμως γίνεται, όταν έχουμε τη μάχη των «Θερμοπυλών», ήτοι από τη μια μεριά δυνάμεις, που εκπροσωπούν τη διαφθορά αλλά και την υποτέλεια, και από την άλλη δυνάμεις πολιτικά υγιείς και «αξιοφόρες», να αναδεικνύονται με λαϊκή ετυμηγορία υπέρτερες οι πρώτες; Θα μας το πει ο ποιητής των «Θερμοπυλών»: Μόνο εφόσον επενεργήσει ο Εφιάλτης. Και το ρόλο του Εφιάλτη έπαιξε εδώ η ΔΗΜΑΡ, από «σύνεση» βέβαια και από την ισχυρή της επιθυμία να «διασωθεί η Ελλάδα».
Ο κ. Κουβέλης, λέγαμε την άλλη φορά, ως άτομο δε μετακινήθηκε από την Αριστερά προς τη Δεξιά, όπως έκαναν τόσα και τόσα στελέχη της Αριστεράς, και αυτό, τονίζαμε, τον τιμάει αφάνταστα. Διακριτά όμως στη δεύτερη προεκλογική περίοδο και εμφανέστατα μετεκλογικά κατά τις διαβουλεύσεις για σχηματισμό Κυβέρνησης μετακινήθηκε και ο ίδιος αλλά μαζί με το κόμμα του, που πρόσφατα δημιούργησε. Αν γι` αυτό το σκοπό, δεν το ξέρουμε.
Ας πούμε όμως πάλι ότι ο απώτερος στόχος του κ. Κουβέλη δεν είναι η συμμετοχή του στη νομή της εξουσίας. Προς τι όμως αυτή η πορεία «αποαριστεροποίησής» του, η οποία είναι αδιαμφισβήτητη; Επειδή έτυχε κάποτε να βρεθεί στην Αριστερά, χωρίς να είναι αριστερός, και, όταν το κατάλαβε, ξεκίνησε την όδευσή του προς τα δεξιά, ή ήταν κάποτε πράγματι αριστερός και μετά συνειδητοποίησε ότι η ιδεολογία που πίστευε ήταν εσφαλμένη; Πάντως, το δήλωνα και σε ανύποπτο χρόνο, οι θέσεις του κ. Κουβέλη ποτέ δεν ήταν αριστερές. Απλώς ενείχαν κριτική, σε ηθική πάντα βάση όχι ταξική, στο πολιτικό σύστημα και στους εκπροσώπους του, όπως και οι θέσεις του πρώην προέδρου του Συνασπισμού κ. Κωσταντόπουλου. Αριστερό προσανατολισμό παίρνει ο Συνασπισμός με πρόεδρο τον κ. Αλαβάνο, ο οποίος υπήρξε και δημιουργός του ΣΥΡΙΖΑ. Από τότε έδειξε ο κ. Κουβέλης ότι δε νιώθει καλά εκεί μέσα και με κάθε τρόπο προσπαθεί να διατηρήσει αυτονομία και οργανωτική στην ομάδα του. Όταν ήρθε ο κ. Τσίπρας στην προεδρία του Συνασπισμού, όπου υπάρχει και ο ΣΥΡΙΖΑ συγκολλημένος, με περισσότερη συνέπεια και έμφαση υπογραμμιζόταν το αριστερό ιδεολογικό στίγμα του μορφώματος αυτού. Ο κ. Κουβέλης τότε, νιώθοντας πια ασφυξία, αποσχίζεται δημιουργώντας τη ΔΗΜΑΡ. Άρα η ιδεολογική και πολιτική του πορεία προς τα δεξιά άρχισε από πιο πριν και τώρα στη φάση των δύο επάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων απλώς ολοκληρώθηκε, για να συμπέσει με τις ανέκαθεν αντίθετές του πολιτικές και ιδεολογικές δυνάμεις, της Δεξιάς αλλά και της διαφθοράς. Είναι εθνικοί οι λόγοι θα μας πει.
Ωστόσο η ΔΗΜΑΡ μαζί και η κα Ρεπούση, που ήδη έκανε τις αλλαγές στο βιβλίο της, τις οποίες απαιτούσαν οι τωρινοί συνεργάτες της που δεν επέτρεψαν την κυκλοφορία του στα Σχολεία, αγαστά θα συγκυβερνάνε με τον Άδωνι και με τον κ. Βορίδη, για να πάρουν σάρκα και οστά αναχρονιστικές ιδεολογίες και υποκουλτούρες της Δεξιάς με ισχυρές τώρα τις δόσεις της ακροδεξιάς. Ήδη αρχίσαμε να τις γευόμαστε με τη δήλωση του κ. Κρανιδιώτη: «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μόνο βία, ενώ η «Χρυσή Αυγή» είναι βία αλλά και Έθνος». Φαίνεται, μιλώ για την κα Ρεπούση, ότι τους ανθρώπους που σηκώνουν το ανάστημά τους και μετά το κατεβάζουν δεν πρέπει να τους λυπάσαι αλλά και να τους φοβάσαι.
Το καίριο πάντως ερώτημα γιατί ο λαός σε τόσο μικρό διάστημα αναίρεσε τον εαυτό του περιμένει απάντηση και δε νομίζω ότι ο φόβος και οι εκβιασμοί έπαιξαν τον πρώτο ρόλο. Ο κύριος λόγος που αύξησε το ποσοστό της η ΝΔ, το οποίο μόνο του δεν ήταν καθόλου επαρκές για να επιφέρει αντιστροφή - επάρκεια του πρόσδωσε η μετακίνηση της ΔΗΜΑΡ - ήταν η αναπότρεπτη πόλωση μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς που χαρακτήρισε αυτές τις εκλογές, στην οποία πόλωση η Αριστερά είτε σύνολη είτε ένα κομμάτι της αδυνατεί φαίνεται να πλειοψηφήσει. Με την πόλωση αυτή, που επαναλαμβάνω ήταν αναπόφευκτη, ξύπνησαν τα αντιαριστερά ανακλαστικά της αστικής τάξης – αστικά στρώματα που είχανε ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές τώρα ψήφισαν ΝΔ, λένε οι δημοσκόποι - και έφεραν την ανατροπή. Άλλωστε την αριστερή ιδεολογία δεν ενστερνίζεται μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού, γιατί πέρα από τη διπλή προδοσία της, κατά την εφαρμογή της αλλά και από τους ίδιους τους εκπροσώπους στα καθ` ημάς τουλάχιστον, ούτε ανάλυση άξια λόγου του περιεχομένου της έγινε ποτέ, ώστε να αναδειχθεί το ανθρωπιστικό της περιεχόμενο, ούτε αξιόπιστους ή πειστικούς εκφραστές είχε. Η δε Παιδεία μας σε κάθε της βαθμίδα είναι αμιγώς καπιταλιστική. Η άμιλλα και ο ανταγωνισμός είναι η πρώτη και τελευταία της λέξη.
Εμείς πάντως παρηγοριόμαστε με τον επίλογο των «Θερμοπυλών»: «Και περισσότερη τιμή τους πρέπει…».
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.