Ο ΦΑΡΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΥΦΛΟΙ

του Όθωνα Ιακωβίδη

Ο φάρος, αποτελεί ανθρωποσωτήρια εφεύρεση, που έχει γλυτώσει χιλιάδες ναυτικούς από πνιγμό, δείχνοντάς τους τη σωστή ρότα μέσα στη πηχτή νύχτα ή στην αγριεμένη θύελλα. 

Ο καθ. Γιώργος Κασιμμάτης, μέσα στόν ζόφο της τραγικής θύελλας που έχει χτυπήσει τελευταία την πατρίδα μας, αποτελεί, στο πλευρό του Μίκη Θεοδωράκη, τον μοναδικό φάρο που δείχνει τον δρόμο που η Ελληνική κοινωνία πρέπει να ακολουθήσει, για να δραπετεύσει από την αιχμαλωσία (των “Μνημονίων”) στην οποία, οι “φύλακες” μας, αρχικά,  μας οδήγησαν και τώρα επιβλέπουν τους κανόνες  φύλαξής μας,  στα “κατεχόμενα των Μνημονίων”, στην περιφραγμένη (από τους όρους των Μνημονίων) περιοχή, μέσα στην οποία (μας επιτρέπουν να) διαβιώνουμε....

Ο κ. καθηγητής, πέρα από το βαρύ κύρος της επιστημοσύνης του, είναι (όπως πάντα) εξαιρετικά σαφής και ρεαλιστής. Μας λέει καθαρά, χωρίς υπεκφυγές, ότι το παρόν, η “τρέχουσα” γενιά, είναι οριστικά χαμένη, από τους μέχρι σήμερα χειρισμούς της οικογενειοκρατούμενης και κομματοκρατούμενης  ηγεσίας του κράτους μας.

Το μόνο που μπορούμε να σώσουμε, είναι το μέλλον, οι επόμενες γενιές, τα παιδιά και τα εγγόνια μας.....

Και, αυτό, για να σωθεί, υπάρχει μόνον ένας δρόμος: Να αποφύγουμε τα κοφτερά και θανατηφόρα βράχια του ύφαλου που λέγεται “έξοδος από το ευρώ με ελεγχόμενη από τους δανειστές πτώχευση” , καθώς εκεί βρίσκεται η “τέλεια καταστροφή”, αφού αυτή είναι σχεδιασμένη (με τα “Μνημόνια”) από τους εκπροσώπους των συμφερόντων των δανειστών μας,  που καραδοκούν σαν βαμπίρ, να ρουφήξουν κάθε σταγόνα πλούτου που κρύβει στα σπλάχνα της η γή μας και η κοινωνία μας.

Ο κ. Καθηγητής, μέσα από το ιστορικής σημασίας άρθρο του (που παρατίθεται για όσους δεν το έχουν διαβάσει), ολοκληρώνει την πατριωτική συνεισφορά του στον αγώνα εναντίον του ψεύδους και της εξαπάτησης που το καθεστώς πολιτικό σύστημα (μία επαίσχυντη Ολιγαρχία που κυβερνά τον τόπο υπό τον μανδύα της Δημοκρατίας, τις σφραγίδες και τα σκήπτρα της οποίας έχει σφετεριστεί).

Μετά την τεκμηριωμένη καταγγελία των “Μνημονίων” και των “Δανειακών Συμβάσεων” που πρώτος αυτός αποκάλυψε, δείχνοντας στον λαό την Αλήθεια και γενόμενος, με το κύρος του, παράδειγμα που ακολούθησαν και άλλοι γενναίοι νομικοί επιστήμονες, έρχεται τώρα και ολοκληρώνει την πολιτική του παρέμβαση με το “διά ταύτα”, με το “τί δέον γενέσθαι”, μετά το τεράστιο έγκλημα των ανάξιων “ηγετών” μας...

Όμως, όπως αποδείχνεται και από τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών, το προεξέχον πρόβλημα της Ελληνικής κοινωνίας, δεν είναι η πτώχευσή της, ούτε, ακόμη, και η λεηλασία κάθε πηγής πλούτου, της οποίας η διαδικασία απώλειας έχει σχεδιαστεί και ήδη εκτελείται, βήμα πρός βήμα, με εξαιρετική σπουδή και οργάνωση, που φαίνεται καθαρά μέσα από τους όρους των “Μνημονίων”.

Το πραγματικό πρόβλημα της Ελληνιής κοινωνίας, είναι η λοβοτομή της πολιτικής σκέψης που έχει υποστεί και την έχει καταστήσει τυφλή στην πολιτική πραγματικότητα, μέσα στην οποία συνθλίβεται η χώρα.

Η λοβοτομή που δεν της επιτρέπει ούτε να δεί ούτε να μπορέσει να αναλύσει ή να αξιολογήσει τα προβλήματα που την ταλανίζουν.

Η Ελληνική κοινωνία, στην πλειοψηφία της, (παρά τις τραγικές αποδείξεις που δεν μπορούν, πιά, να κρυφτούν) νομίζει πως “η κρίση” είναι ένα περαστικό οικονομικό φαινόμενο. Δεν έχει (δεν την αφήνουν να) αντιληφθεί το τραγικό μέγεθος της κρίσης, τόσο σε βάθος όσο και σε μήκος χρόνου. Δεν έχει, καν, εντοπίσει την αιτία και τα κίνητρα της ύπαρξής της.

Η λοβοτομή αυτή έχει ολοκληρωθεί με χειρουργική ακρίβεια, μέσα στις τελευταίες δεκαετίες, μέσα από το (ειδικά για τον σκοπό αυτό καταρτισμένο επιστημονικά) “πρόγραμμα εγκυκλίων σπουδών” της νεολαίας, που παράγει παπαγάλους και συνεχίζεται, μετά το σχολείο, μέσα από το “τηλεοπτικό πρόγραμμα” (και αυτό, “ειδικά καταρτισμένο” για τον σκοπό αυτό), που υπαγορεύει στους παπαγάλους (τόσο τους πομπούς, όσο και τους δέκτες της προπαγάνδας) τη σκέψη που θέλει η προπαγάνδα του “συστήματος” να περάσει σαν “κρατούσα άποψη” στο πόπολο, ώστε αυτό να νομιμοποιεί (μέσα από τις έτσι, έξω και πρίν από την κάλπη, “στημένες” εκλογές) την ασκούμενη πολιτική, που είναι άμεσα εξαρτώμενη από την οικονομική Ολιγαρχία (την παρουσιαζόμενη, πειστικά, σαν Δημοκρατία), μέ “άψογες δημοκρατικές διαδικασίες”!!!

Αυτό, λοιπόν, είναι το μεγάλο εμπόδιο στην απαιτούμενη συσπείρωση των κοινωνιών δυνάμεων, ώστε να μπορέσει να γίνει η ανατροπή του εγκληματικού “συστήματος” που έχει  σμπαραλιάσει τη χώρα.

Όποιος θέλει να “ανοίξει τα μάτια” της Ελληνικής κοινωνίας, ώστε να ξυπνήσει τη λογική της αντίδραση απέναντι στους δυνάστες της, πρέπει να κάνει ένα πράγμα: Να γκρεμίσει αυτή την (χτισμένη από την ανηλεή προπαγάνδα) “κρατούσα άποψη”, που  θέλει να πείσει ότι λειτουργούν οι διαδικασίες της δημοκρατικής διακυβέρνησης της χώρας, δηλαδή ότι η χώρα κυβερνάται δημοκρατικά, ή, ακόμη απλούστερα, ότι έχουμε Δημοκρατία.

Η επιχειρηματολογία για να γίνει η ανατροπή αυτού του ψεύδους, δεν είναι το δύσκολο κομμάτι της υπόθεσης, καθώς η “κρατούσα άποψη” είναι θεμελιωμένη επάνω σε (μικρά ή μεγάλα) ψεύδη και το ψεύδος εύκολα μπορεί να αποκαλυφθεί με την κατάλληλη προβολή της λογικής που στηρίζεται στην Αλήθεια, που πάντα νικά.

Το δύσκολο ( για μία εκτεταμένη επιχείρηση διαφώτισης της κοινωνίας) είναι η διάθεση του μέσου που θα διαχύσει στην κοινωνία τον αντίλογο στο ψεύδος και στην παραπληροφόρηση.

Αν δεν υπάρξει αυτή η προϋπόθεση, κάθε σκέψη, κείμενο, ιδέα, παραμένει χωρίς πρακτικό αντίκρυσμα, δηλαδή χωρίς να δημιουργεί την απαιτούμενη συσπειρωτική δύναμη που θα γίνει το ελατήριο για να  αποτινάξει τον ύπουλο ζυγό που έχει φορέσει στο λαιμό της κοινωνίας μας η κυβερνώσα Ολιγαρχία.

Απόδειξη της αλήθειας αυτής:  Ο φάρος της σοφίας του καθ. Γιώργου Κασιμμάτη, (που εκπέμπει το εντονότατο φώς της Αλήθειας) παραμένει αόρατος στην τυφλή κοινωνία μας που συνεχίζει την προδιαγεγραμμένη (από τους “ηγέτες της Δημοκρατίας” μας), πορεία της πλήρους απομύζησης και υποδούλωσής της.....

Βέβαια, δεν πρέπει να απαξιώνουμε και να υποτιμούμε αυτό το πολύτιμο που έχουμε: το φώς του φάρου.

Μένει να βρούμε τρόπο να καθαρίσουμε τις τσίμπλες από τα μάτια των συμπολιτών μας....

Οι κοινωνικοί αγώνες ποτέ δεν είναι εύκολοι.....