Είμαι ξυπόλητη και πάω να ανεβάσω το μηχανάκι στο σταντ. Μία γειτόνισσα μου λέει «δεν λυπάσαι τα πόδια σου;», το αντίθετο θα έπρεπε να νιώθεις της απαντώ, θα έπρεπε να λυπάσαι αυτές που τα έχουν σε παπούτσια.
Περπατάω ξυπόλυτη από μικρή, δεν έχω τρίψει ποτέ τα πόδια μου, δεν τα έχω φροντίσει ποτέ όπως κάνουν οι γυναίκες. Αν τα δεις είναι σαν μικρού παιδιού (να τα ‘χω βέβαια πλύνει πρώτα). Τα πόδια μου είναι όλο υγεία, δεν σκάνε, δεν έχουν κάλους, δεν έχω πάθει ποτέ μύκητες, δεν έχω κολλήσει ποτέ μικρόβιο κι ας περπατάω στους βρώμικους δρόμους. Τι τα κρατάει υγιή; Η Ελευθερία!!!
Πρέπει να ξανατοποθετηθούμε!!!! Ενώ είναι αυτονόητο ότι η έλλειψη οξυγόνου, ο περιορισμός των ποδιών μέσα σ’ αυτά δημιουργεί όλα τα κακά, εμείς εκεί «τα παπούτσια κρατάνε τα πόδια υγιή»!!!
(Φυσικά η σκέψη δεν αφορά τις πατούσες. Παρ’ το σαν αλληγορία… Υγιής είναι ο Ελεύθερος άνθρωπος!!! Πώς να το κάνουμε, μαθηματικά, 1+1=2!!! Πάψε να καταπιέζεσαι, να συμβιβάζεσαι, να θες άλλα και να κάνεις άλλα, να νιώθεις πόνο και να χαμογελάς, να μην σου αρέσει κάτι και να μην το αλλάζεις, να αδικείσαι και να μην λες στοπ, δεν στο επιτρέπω. Αυτά σε κάνουν άρρωστο.
Α, και ο άνθρωπος που συμβιβάζεται είναι αυτός που αργεί να αντισταθεί στο άδικο. Όσο περισσότερο καταπιέζεσαι τόσο αυξάνονται τα όρια υποδούλωσής σου.)
Στεφανία Λυγερού
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.