Φταίει Ο Στουρνάρας ή τα Στουρνάρια

Μια πονεμένη ιστορία ανεξάρτητων βαθιά εξαρτημένων πολιτών

του Θανάση Παπατόλιου

Για ακόμα μια φορά βούλιαξε η Θεσσαλονίκη και….;!;!;!;;

Τα μέτρα πέρασαν, η τριανδρία της σωτηρίας, (Αντώνης Βαγγέλης Κουβέλης, το πολυκατάστημα «Α.Β. Κουβελόπουλος») καλά κρυμμένη στον αλεξίσφαιρο θάλαμο που κατασκεύασε για την προστασία του, τρομοκρατεί, εκβιάζει, νομοθετεί και συνάμα ξεπουλά σε τιμή ευκαιρίας τις υποδομές μιας χώρας. Υποδομές που δημιουργήθηκαν με τις οικονομίες αυτού του ίδιου του λαού της, που τις άρπαξαν και τις αρπάζουν με την αισχρή μορφή των παγίων, βλέπε: (ΔΕΗ,ΟΤΕ, κ.α. πολλών ΑΕ, που χρησιμοποιούν ακόμα τις επωνυμίες που είχαν στο παρελθόν , Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών Ελλάδας. Γιατί άραγε;), και τη μορφή των φόρων, ιδικών φόρων, περισπούδαστων φόρων, κατά περίπτωση φόρων, το μόνο φόρο που δεν έχουν επιβάλει ακόμα είναι ο φόρος ηλιθίων, αλλά που θα πάει έρχεται κι αυτός σύντομα. Και όλα αυτά, στις πλάτες ενός ολόκληρου λαού. Γιατί; για να τον σώσουνε. Και εδώ γεννιέται ένα απλό πολύ απλό ερώτημα: Από τους Σωτήρες ποιος θα μας σώσει;

Ας έρθουμε τώρα στην καθημερινότητά μας . Ο κόσμος καίγεται και μια ελίτ, ασχολείται με τα πράσα και τα μπρόκολα . Οι προτάσεις τους, κάνουμε καμία πορεία ,κάνουμε μια παράσταση σε μια εφορία , παίζουμε και σφαλιαρίτσες με τους φασίστες που τους έβγαλε την κατάλληλη στιγμή το ίδιο το σύστημα, στην επιφάνεια, για να τους χρησιμοποιήσει τώρα που τους χρειάζεται και τους καθοδηγεί παράλληλα. Και ;

Και γυρνάμε στη βάση μας. Περισπούδαστα πια αναρωτιόμαστε μα γιατί δεν συμμετέχει ο κόσμος ; Η απάντηση είναι απλή. Γιατί ο κόσμος και η κοινωνία έχουν ιεραρχήσει της ανάγκες τους , δεν θέλουν ένα καλύτερο μνημόνιο, ούτε έναν καλύτερο διαχειριστή μιας πολιτικής που την υπαγορεύουν οι οίκοι αξιολόγησης . Θέλουν αυτά που τους αφαίρεσαν με βίαιο και φασιστικό τρόπο πίσω. Όλες τις μορφές αγώνα που αναφέραμε παραπάνω, αφού τις ακολούθησαν πάρα πολλές φορές , ανακάλυψαν ότι το σύστημα, τα τελευταία χρόνια έχει αντιστρέψει τους όρους και τα εκμεταλλεύεται στο έπακρο. 

Έφτασε πια στο σημείο να μην ανέχεται πια όλους εκείνους, που για χρόνια ολόκληρα, «μπροστάρηδες», οδηγούσαν τους ανθρώπους, που καλοπροαίρετα τους πίστεψαν, στο να ψηφίζουν και να στηρίζουν ένα σύστημα που μας έφερε σ΄ αυτή τη θέση που ήμαστε σήμερα. Και τώρα, Ώ!! Θαύμα! Θαύμα! οι ίδιοι άνθρωποι έρχονται πάλι ως μπροστάρηδες να τους οδηγήσουν στη σωτηρία. Πως; Με φτηνές ψυχοθεραπείες με ακαδημαϊκές συζητήσεις με εκθέσεις ιδεών και βαρύνουσες απόψεις περί καλλιέργειας μπρόκολων και ζαρζαβατικών, τους καλούν να κατέβουν στο δρόμο. Γιατί; Θα αλλάξει κάτι, -όχι-. Το σενάριο το ζει χρόνια τώρα κάνει απεργίες κατεβαίνει στο δρόμο και; Τα μέτρα περνάνε ,η ζωή τους αντί να γίνει καλύτερη γίνεται χειρότερη. Γιατί λοιπόν να συμμετέχουν; Δεν συναινεί πια ο κόσμος στο να χρησιμοποιείτε ως σκεύος στην επικοινωνιακή πολιτική κάποιων, ζητάει λύσεις στα προβλήματά του . Θέλει ολόκληρο των κόσμο και των θέλει τώρα.

Όταν έχει απέναντί του μια κυβέρνηση που προτιμά να εξυπηρετήσει τους τοκογλύφους, από το να στηρίξει το λαό της, μια κυβέρνηση που από τη μια «ψάχνει» 11 δις και τα ζητάει από τους φορολογούμενους πολίτες της και την ίδια στιγμή δίνει 35 δις απλόχερα στις τράπεζες. Φτάνοντας στο σημείο να έχει δώσει στις τράπεζες, περισσότερα λεφτά από το ύψος του εξωτερικού χρέους της χώρας, και από την άλλη, έχουμε μια αντιπολίτευση να συναινεί σιωπηρά, συμμετέχοντας σε ένα κοινοβούλιο που ψηφίζει αυτούς τους νόμους ενάντια στον ίδιο του το λαό. και νομιμοποιούν με την αρνητική τους ψήφο τους αυτούς που συμφωνούν με τα μνημόνια, για να έρθουν μετά να μας πουν, μα εμείς δεν τα ψηφίσαμε, έχουμε πρόταση, πρόγραμμα, ξεχνώντας επιλεκτικά ότι, εμείς τα ζήσαμε και τα ζούμε , η πρόταση δεν τρώγεται και το πρόγραμμα τους, τι και ποια από αυτά που ψηφίστηκαν θα αναιρέσει;. Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα . 

Ο κόσμος θέλει να ακούσει προτάσεις που να του δίνουν τη δυνατότητα να αλλάξει αυτή την κατάσταση , δεν βλέπει κάτι τέτοιο. Ξυπνάει όμως κάθε πρωί, μαζί με το παιδί του, δεν έχει πρωινό να του δώσει και το στέλνει νηστικό στο σχολείο, σε ένα σχολείο που πιθανόν να μην έχει και θέρμανση αύριο που θα χειμωνιάσει . Για να γυρίσει το μεσημέρι το παιδί στο σπίτι και να του πει ότι, πρέπει την άλλη μέρα να πάει και τα αναλώσιμα για να λειτουργήσει το σχολείο. Και έρχονται οι βολεμένοι περισπούδαστοι αμπελοφιλόσοφοι να του πουν ότι βρήκαν τι φταίει. Φταίει το ότι το σχολείο είναι κρατικό, αν ήταν ΑΕ θα είχε λυθεί το πρόβλημα. Το ίδιο αν ήταν και ο Δήμος ΑΕ, το ίδιο αν ήταν και τα Νοσοκομεία ΑΕ, 

Βλέπει δίπλα του να κοκορομαχούν οι αιρετοί σωτήρες του, στο Δημοτικό Συμβούλιο για το αν θα πληρώσει ο Δημότης στον παιδικό σταθμό 1450 ή 1500 ευρώ , μα στο διπλανό Δήμο πληρώνουν 1350 ευρώ , την περίπτωση να μην πληρώνουν, δεν τη συζητάμε καθόλου. Δίνουμε λύση στους Δημότες μας, έχουν δύο επιλογές, την εξής μία να πληρώσουν, ή θα πάνε το παιδί τους σε ιδιωτικό σταθμό και θα πληρώσουν ή θα πάνε το παιδί τους στο Δημοτικό σταθμό και θα πληρώσουν , αυτό είναι το αποκορύφωμα της δημοκρατίας μας «έχουν το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της επιλογής» και ώ!! του θαύματος, την ίδια στιγμή ο Δήμος σε συνεργασία με την Ένωση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων ξεκίνησαν καμπάνια για να βοηθήσουν τα παιδάκια και τις οικογένειες με οικονομικό πρόβλημα. Τυχαίο; δε νομίζω. Πρέπει να δείξουμε και το κοινωνικό μας πρόσωπο. Μόνο που ξεχάσατε να το ξυρίσετε ρε παιδιά και είναι αξύριστο. –Το πρόσωπο- μην παρεξηγηθώ. 

Καιρός λοιπόν είναι να συνταχθούμε με τον κόσμο που ξέρει πολύ καλά , ότι αυτό που φταίει για την κατάσταση που ζούμε, είναι όλοι εκείνοι που τα έφαγαν μαζί με τον Πάγκαλο, (γιατί αυτό που είπε ο Πάγκαλος έχει μια δόση αλήθειας ,κάποιοι τα φάγανε μαζί του.) και είναι δίπλα του όλοι αυτοί και συνεχίζουν να τρώνε, ξεπουλώντας μια χώρα ολόκληρη, είναι αυτοί που με εκλογομαγειρέματα έστησαν την κυβέρνηση της εθνικής σωτηρίας (εθνικού ξεπουλήματος) και το μακρύ χέρι της, η εφαρμοστική τους μηχανή, -όπου αυτή θέλει να παίξει αυτό το ρόλο,- η τοπική αυτοδιοίκηση. 

Ο κόσμος θα έρθει να περπατήσει να διαδηλώσει να φωνάξει μαζί μας, πότε; όταν δει να γίνεται κάτι ουσιαστικό κάτι που να αλλάζει τη ζωή του μια πρόταση ελπίδας . Όσο λοιπόν εμείς θα ρίχνουμε κρασί στο ποτήρι αυτών που αναφέραμε παραπάνω, με ανούσιες συγκεντρώσεις, ψυχοθεραπείες και παπαρολογίες . Ο κόσμος θα προχωρά χωρίς να μας ρωτά. Και εμείς θα τρέχουμε να τον φτάσουμε, θα αναρωτιόμαστε δε περισπούδαστα : πως έγινε αυτό ρε παιδιά και χαθήκαμε.