Τσουβαλιάσματα!

του Γιώργου Χαραλαμπίδη

Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται μεγάλη σύγχυση. Σε πολλά πράγματα. Η σύγχυση στον χώρο των Ιδεών αν συνεχιστεί, θα είναι αυτή που θα μας κοστίσει περισσότερο.

Ο άνθρωπος για να μάθει, μιμείται την φύση.

Έχει όμως μέσα του την σπίθα που ανάβει το πρωτότυπο.

Όπως όμως η φωτιά για ν’ ανάψει χρειάζεται εκτός από την σπίθα και την κατάλληλη θερμοκρασία και εύφλεκτο υπόβαθρο, έτσι και η σπίθα της πρωτοτυπίας θ’ ανάψει εκεί όπου υπάρχει η κατάλληλη σε ποσότητα και ποιότητα συσσωρευμένη γνώση, πίστη στην ανθρώπινη δυνατότητα και το κατάλληλο μυαλό που θα την περιέχει.

    Έτσι γεννιέται η ιδέα!

Είναι κάτι που το έχουν διατυπώσει όλες οι μεγάλες μορφές της ιστορίας, της τέχνης της επιστήμης. Είναι κάτι που έχει εμπεδώσει πολύ καλά η εξουσία μελετώντας αιώνες τώρα το εργαλείο που της παρέχει τα πάντα.

Τον άνθρωπο.

  Έτσι απλώνει τα δίχτυα της και περιμένει.

Όταν εμφανιστεί η φρέσκια ιδέα, οικειοποιείται τον δημιουργό της, την δυνατότητά του να την κάνει πράξη, και την δυνατότητα να την εφαρμόζει όπου αυτή θέλει και όχι όπου ενδεχομένως να υποδεικνύει ο δημιουργός, αδιαφορώντας για τυχόν αντιρρήσεις του. Μάλιστα με σύγχρονους «νόμους» και «συμβόλαια» καθιστά κάθε αντίθετη με την δική της άποψη ανενεργή. Συνήθως χρησιμοποιεί το επιχείρημα «άλλο η πραγματικότητα, άλλο το επιθυμητό». Πρόκειται όμως για νόθα λογική των συμπεριφορών - βία, υποκρισία, αδιαφορία - που θέλουν να προσαρμόσουν στα μέτρα τους τις μεγάλες ιδέες, και να καταδείξουν σαν ανεφάρμοστο ότι δεν συμφέρει τον συνασπισμό τους. (Οι σαλτιμπάγκοι της, οι πολιτικοί, φροντίζουν γι’ αυτό! Προσέξτε πώς με μύδρους υπέρ της ανόρθωσης των οικονομικών των κρατών, καταχρέωσαν πολλαπλάσια όλες τις οικονομίες στην Διεθνή Τράπεζα, ώστε να μην είναι δυνατόν να ξεφύγει τίποτε από την μέγγενη του χρέους!) Πολύ περισσότερο που, αφού πάρει ότι θέλει, μετατρέπει τα ταλέντα που κατάφερε να θέσει στην υπηρεσία της, σε σαλτιμπάγκους διαφήμισης του τρόπου ζωής που χρειάζεται πακτωλούς χρημάτων, ώστε η επιθυμία μίμησης των ταλέντων του αθλητισμού, της τέχνης, της επιστήμης, που θα γεννηθεί σε πολλούς, να έχει σαν πρότυπο ένα τρόπο ζωής που για τους πολλούς είναι απλησίαστος. Έτσι η δίψα, των νέων κυρίως, αλλά όχι μόνον, για μαθητεία σε όλους τους τομείς, γίνεται εμπόριο και εκμετάλλευση. Έτσι η δίψα των περισσότερων νέων, στρέφεται στην απόκτηση του «ενός και μοναδικού αγαθού» δηλαδή του χρήματος, με φυσικό αποτέλεσμα να γίνονται σκλάβοι της.

Οι ιδέες είναι κάτι το άφθαρτο από τις «κρατούσες συνθήκες». Η προσήλωσή μας στην αλήθεια του περιεχομένου και του νοήματος που υπάρχει σε κάποιες από αυτές, ίσως κάνει ευκολότερη και σωστότερη την αντιμετώπιση της νόθας πολιτικής που φασιστικά απλώνει τα πλοκάμια της στη Γη. Οι ιδέες δεν ασθενούν. Όταν κάτι δεν πάει καλά σε μια από τις παρακάτω ιδέες – έννοιες, (και πολλές άλλες) οφείλεται στο ότι τα πρόσωπα που τάχθηκαν να τις θεραπεύουν, τις παραμελούν ή σκοπίμως επιβουλεύονται την υγεία τους.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Είναι μια ιδέα που αφορά τον τρόπο ομαδοποίησης ενός συνόλου ανθρώπων και έχει σαν βασικό της θεμέλιο το μοίρασμα του πλούτου που παράγεται από την ομάδα, με τον σωστότερο δυνατό τρόπο για ανθρώπινα μέτρα.

Το να περιγράψει κανείς τη Δημοκρατία απαιτεί πολλές σελίδες.

Το να δούμε, αν όχι Δημοκρατία τι; είναι πιο εύκολο!

Λοιπόν αν όχι Δημοκρατία, τότε μας μένει Μοναρχία ή Ολιγαρχία.

Βέβαια αν ψηφίσει κανείς Δημοκρατία, τότε αναλαμβάνει υπεύθυνα και συνειδητά:

● Να χρησιμοποιεί μέρος του χρόνου του ώστε να ενημερώνεται για τα «κοινά».

● Να φροντίζει να έχει την δυνατότητα αντίληψης των προβλημάτων, ισορροπημένη συναισθηματική προσωπικότητα, ικανότητα λογικής επεξεργασίας, συνείδηση του εαυτού, του συνανθρώπου και του περιβάλλοντος.

● Να θεωρεί την συζήτηση σαν εργαλείο προαγωγής της Δημοκρατίας, να απαιτεί από τον εαυτό του και από τους άλλους να μπαίνει θεμέλιο της συζήτησης η αλήθεια. Να έχει εμπειρικά εξοικειωθεί με το πότε πρέπει να μιλά και πότε να σωπαίνει σκεπτόμενος.

● Να μην δέχεται να μετατρέπεται ούτε ο ίδιος ούτε άλλο ανθρώπινο ον σε σκλάβο.

● Να είναι έτοιμος να υπερασπιστεί τη Δημοκρατία με κάθε μέσο.

Δεν θα ήταν προς την σωστή κατεύθυνση, να θεωρηθεί η κρίση που διερχόμαστε, σαν αρρώστια της Δημοκρατίας που μοιραία θα οδηγήσει στον θάνατό της. Η προσπάθεια όλων πρέπει να τείνει προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Το ότι η Δημοκρατία μας διέρχεται φοβερή κρίση, δεν είναι λόγος να την αρνηθούμε. Απεναντίας πρέπει να την υπερασπιστούμε. Αν δεν το κάνουμε τι θα λένε τα παιδιά μας για μας;

ΥΓΕΙΑ

Ο Άνθρωπος, δείχνει η εμπειρία από την μέχρι τώρα πορεία του, είναι μια φυσική οντότητα με πολλές δυνατότητες. Η χωρίς προβλήματα λειτουργία του και εξέλιξη, βασίζεται σε ένα σύνολο κανόνων που το σύνολό τους το ονομάζουμε υγεία.

Πολλοί ορισμοί έχουν δοθεί για το τι είναι υγεία. Παλαιότερα οι ορισμοί αυτοί περιορίζονταν στην σωματική υγεία του ανθρώπου. Ύστερα περιέλαβαν και την δυνατότητά του να τρέφεται σωστά. Στη συνέχεια μπήκε στον τομέα υγεία, η ένδυση με την κατοικία, η και η δυνατότητα παροχής – απόκτησης βασικής τουλάχιστον εκπαίδευσης. Τέλος μπήκε η ψυχοδυναμική του. Ακόμη δεν έχουν συμφωνήσει οι διανοούμενοι περί του τι ακριβώς είναι υγεία. Δειλά τολμούμε να αναφέρουμε: Η ηθική των ατόμων είναι δείγμα υγείας; Η ανηθικότητά τους είναι δείγμα ασθένειας;

Επειδή όμως πολύς λόγος γίνεται για την σωματική υγεία του ανθρώπου, με αποτέλεσμα να παραβλέπεται σημαντικά η πνευματική, το να εξετάσει κανείς παράλληλα και μαζί, τις δύο αυτές παραμέτρους, είναι σημαντικό.

  Η σωματική υγεία του ανθρώπου εξαρτάται από τον τρόπο ζωής του, από τις τροφές που καταναλώνει, από το περιβάλλον στο οποίο ζει (μόλυνση περιβάλλοντος), από την άσκηση ή μη στην οποία αφιερώνει ένα μέρος του χρόνου του, από την καθαριότητα και την δυνατότητα ή μη, χρήσης άφθονου νερού και κανόνων υγιεινής, από τα άτομα με τα οποία έρχεται σε επαφή, (μετάδοση ασθενειών), και βέβαια από παράγοντες που δεν είναι στην δυνατότητά του να ελέγξει, όπως κληρονομικότητα, και από άλλους που έχουν σχέση με αυτό που η ομάδα, σαν ομάδα έχει προετοιμάσει για την σωματική υγεία των ατόμων που την αποτελούν. Πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια ιατρική φροντίδα, ανεπτυγμένη ιατρική γνώση και αντίστοιχη περίθαλψη.

Επειδή στην σύγχρονη κοινωνία, ο άνθρωπος χρησιμεύει κυρίως σαν μέσο παραγωγής, ένα μεγάλο μέρος της ανθρώπινης κοινωνίας ΔΕΝ απολαμβάνει των παραπάνω συνθηκών. Πολυπληθείς ομάδες ανθρώπων, διαβιούν σε συνθήκες οριακής υγείας, λόγω έλλειψης στοιχειωδών μέσων διατήρησης της σωματικής τους υγείας, και επίσης πολυπληθείς ομάδες χάνουν την υγεία τους λόγω του τρόπου άσκησης της εργασίας τους. Αυτό θεωρείται περίπου σαν φυσιολογικό, σ’ ένα κόσμο όπου η ανθρώπινη μηχανή είναι το φθηνότερο μέσο, και η πιο κερδοφόρα επένδυση.

Κάτι που δεν είναι τόσο όσο φαίνεται στη σφαίρα της φαντασίας, είναι το εξής:

Έστω κάποια υπερεξουσία αποφάσιζε ότι σε κάθε νεογέννητο, με την γέννησή του, θα πρέπει να του αποκόπτεται το αριστερό του χέρι. Και έστω ότι θα είχε την δύναμη να το επιβάλει αυτό σε όλα τα νεογέννητα για μερικές γενιές. Πιστεύετε ότι οι μελλοντικοί μονόχειρες θα θεωρούσαν εαυτόν μη υγιή; Πιστεύετε ότι θα αναρωτιόντουσαν ποτέ γιατί τους λείπει κάτι ως συνέχεια του αριστερού τους ώμου, υπό την προϋπόθεση ότι κανείς γύρω δεν θα διέθετε αριστερό χέρι; Νομίζετε ότι θα υπήρχαν έστω λίγα άτομα με την μειονεκτική αίσθηση του μη φυσιολογικού;

Τέλος αν κάποια στιγμή εμφανιζόταν μια ομάδα ανθρώπων με δύο χέρια τι πιστεύετε ότι θα επακολουθούσε;

  Ας αντιπαραβάλλουμε τα παραπάνω με την πνευματική υγεία των ανθρώπων και των ανθρώπινων ομάδων.

  Κατ’ αρχήν, μια καλή πνευματική υγεία τις περισσότερες φορές είναι αποτέλεσμα μιας καλής σωματικής υγείας. Δεν είναι όμως παράγοντας απόλυτος, και επιπλέον δεν ισχύει το αντίστροφο. Πάρα πολλές φορές συναντούμε σωματικά υγιείς με άρρωστο πνευματικό υπόβαθρο. Αυτό συμβαίνει γιατί η πνευματική υγεία είναι αποτέλεσμα πολυπλοκότερης παρέμβασης και σε ομαδικό και σε  ατομικό επίπεδο, απ’ ότι η σωματική.

Όπως και στη σωματική υγεία, η πνευματική υγεία προϋποθέτει:

Και πνευματικό τρόπο ζωής.

Υγιείς πνευματικές τροφές.

Υγιές πνευματικό περιβάλλον.

Πνευματική άσκηση.

Συχνό καθάρισμα από τα πνευματικά σκουπίδια που συσσωρεύει η συνεχής ροή πληροφοριών.

Υποδομές που έχει φροντίσει η ομάδα να δημιουργηθούν ώστε να φροντίζεται η πνευματική υγεία των ατόμων, και να θεραπεύονται τα άτομα που τυχόν ασθενούν στο πνευματικό επίπεδο. Όπως παλιότερα μια φλεγμονή της σκωληκοειδούς αποφύσεως μπορούσε να οδηγήσει στον θάνατο, αλλά σήμερα είναι υπόθεση ρουτίνας, έτσι είναι το λογικό να συμβεί κάποτε και στον πνευματικό τομέα.

Σαφώς υπάρχουν και εδώ παράγοντες που έχουν να κάνουν με το γενετικό υλικό (προδιάθεση).

Άλλο είναι το μέτρο της πνευματικής υγείας ενός βρέφους και άλλο ενός ενήλικα. Άλλο ενός ατόμου που του δόθηκε η ευκαιρία να μορφωθεί και άλλο ενός αναλφάβητου. 

Τέλος, επειδή, και στον πνευματικό χώρο, η ανθρώπινη μηχανή είναι το φθηνότερο και το παραγωγικότερο μέσο παραγωγής, (σε μερικές περιπτώσεις το μοναδικό), οι επιπτώσεις από την υπεραπασχόληση και την συνεπακόλουθη φθορά είναι σημαντικές.

  Να σημειώσουμε ότι άτομα που χάνουν μία αίσθηση (π.χ. όραση) οδηγούνται σε όξυνση των άλλων (π.χ. ακοή, όσφρηση). Κάποιοι παρατήρησαν το αξιοπρόσεκτο ότι, η στέρηση κάποιων σωματικών λειτουργιών οδηγεί σε υπερπνευματικοποίηση τα άτομα αυτά και αντίστροφα, με αποτέλεσμα η παροχή ή μη πνευματικής και σωματικής υγείας να αποτελεί για τις ομάδες αυτές σε τελική ανάλυση και εργαλείο άσκησης εξουσίας.

Σαν προέκταση του παραπάνω παραδείγματος του μονόχειρα, ας κάνουμε μια υπόθεση με παράδειγμα του πνευματικού χώρου.

Ας υποθέσουμε ότι, η γνώση, αποφασίστηκε από μια υπερεξουσία να δίνεται στους πληθυσμούς ανάλογα με την καταγωγή, την φυλή ή την οικονομική επιφάνεια την οικογένειας. Δημιουργούνται λοιπόν σχολεία που θα δέχονται εργάτες έως τεχνίτες, σχολεία που θα δέχονται δυναμικό με στόχο να παράγουν επιστάτες για τους εργάτες και τους τεχνίτες και τέλος πανάκριβα σχολεία που θα παράγουν επιστήμονες καλλιτέχνες και ηγέτες αλλά από επιλεγμένους γόνους. Το πολύ – πολύ σε έκτακτα ταλέντα να χορηγείται κάποια υποτροφία που θα αλυσόδενε τον υπότροφο ώστε να μην «ξεφεύγει από τα όρια».

Νομίζετε ότι το δεύτερο παράδειγμα είναι λιγότερο τρομαχτικό από το πρώτο;

Τέλος πώς νομίζετε ότι θα φάνταζαν άνθρωποι που φέρουν τη γνώση του 21^ου αιώνα, σε ανθρώπους που φέρουν γνώση μόλις του 1000 π.Χ.;

  Η παιδεία είναι ο φυσικός χώρος προάσπισης της πνευματικής υγείας των ανθρώπων. Αλλά τι ακριβώς είναι παιδεία; Το σχολείο; Η εκπαίδευση γενικότερα; Μήπως κάτι πολύ περισσότερο;

  Λέγεται με αρκετές παραλλαγές η παροιμία «Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει», υπονοώντας ότι οι ανάγκες του σώματος προέχουν των αναγκών του πνεύματος. Πρόκειται τουλάχιστον για ευτελισμό, αλλά μάλλον εντέλλεται να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα συμφέροντα, αφού χιλιάδες άνθρωποι που έχουν εξασφαλίσει την απρόσκοπτη σωματική τους ανάπτυξη (όσο αυτό είναι ανθρωπίνως δυνατό), δεν δείχνουν την παραμικρή διάθεση να αφιερώσουν έστω κάτι προς την κατεύθυνση της πνευματικής τους ανάπτυξης. Απλά συσσωρεύουν συνεχώς περισσότερα υλικά αγαθά, και μέσα απόλαυσης. Πολλές φορές σαν να μην κατανοούν τι θα πει πνευματική υγεία. Και υποβαθμίζουν την ανθρώπινη ιδιότητα, σε οτιδήποτε άλλο.

Στον άκρατο καπιταλισμό που βιώνουμε ποιοι θα είναι οι υγιείς; Δικαιούνται όλοι να είναι; Ή μόνον όσοι έχουν χρήματα;

Τελικά στον σημερινό «αναπτυγμένο» κόσμο φαίνεται ότι πνευματική και σωματική υγεία ή πάνε μαζί ή τελικά παύουν να υπάρχουν.

Αν αφήσουμε την κρίση να συνεχιστεί για αρκετό ακόμη, είναι βέβαιο ότι υποθηκεύουμε την υγεία, σωματική και πνευματική των παιδιών μας και των παιδιών των παιδιών μας.

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Πρόκειται για μια ικανότητα της ανθρώπινης συνείδησης, που γεννιέται πολύ νωρίς στην παιδική ηλικία, τροφοδοτείται από συναισθήματα, όπως ζήλεια, μοναξιά, ανάγκη επαφής, εγωισμού και άλλα. Εκλογικεύεται σε κάποιο βαθμό ανάλογα με την τροφοδοσία από την κοινωνική ομάδα. Ακολουθεί σαν αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης συνείδησης κάθε άτομο σε όλη του τη ζωή.

Το δίκαιο δεν είναι εντελώς ίδιο για όλους. Υπάρχουν όμως βασικές αρχές που είναι κοινές σε όλους τους ανθρώπους και σε όλους τους λαούς.

Προασπιστής της ανάγκης των ανθρώπων για δικαιοσύνη ετέθη, στον κόσμο μας ο Νόμος. Βλέπετε όμως πόσο ανεπαρκής είναι στην παρούσα κρίση!

Λοιπόν αν δεν μπορεί ο Νόμος να σταθεί στο ύψος του, μας είναι άχρηστος. Ας πεθάνει!

Η Δικαιοσύνη όμως δεν γίνεται να πεθάνει. Γιατί τότε θα ζωντανέψει η Αδικία.

Μήπως αυτό ζούμε; Πώς συνέβη; Ο νόμος δεν λειτουργεί μόνος του! Οι άνθρωποι τον λειτουργούν. Και τον λειτουργούν επειδή έχουν συνείδηση! Ή επειδή πληρώνονται. Αντιλαμβάνεστε τη διαφορά;

Σε μια λειτουργούσα ανθρώπινη συνείδηση, οι δύο νόμοι:

«Μην αφήνεις να μπει τίποτε ανάμεσα σε σένα και τη συνείδησή σου.» και «Μην κάνεις στον άλλο αυτό που δεν θα ήθελες να σου κάνει.» μου φαίνονται αρκετοί. Αν η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, αποφασίσει να ζήσει με βάση αυτούς τους δύο νόμους ούτε τα δικαστήρια χρειάζονται, ούτε οι φυλακές, ούτε οι δυνάμεις καταστολής. 

Αντίθετα! Τόσες νομικές σχολές σε τόσα πανεπιστήμια, τόσοι νομικοί και δικαστές, τόσοι δικηγόροι και αστυνομίες, τι έκαναν αιώνες τώρα, για να μην φθάσουμε εδώ που φθάσαμε; Ή μήπως νιώθετε ότι αυτό που βιώνουμε τα δύο τελευταία χρόνια είναι δίκαιο;

ΠΑΙΔΕΙΑ

«Η παιδεία είναι πανηγύρι της ψυχής, γιατί σ' αυτήν υπάρχουν πολλά θεάματα και ακούσματα της ψυχής. Η παιδεία, σαν την πλούσια χώρα, παράγει όλα τα αγαθά.» Σωκράτης.

Η παιδεία οφείλει να διδάσκει συμπεριφορές. Η παιδεία οφείλει να διδάσκει μόνον αλήθειες. Η παιδεία οφείλει να αναδεικνύει τις τρεις πνευματικές δυνατότητες – ικανότητες, κάθε ανθρώπου: συναίσθημα, λογική, συνείδηση. Η παιδεία οφείλει να δείχνει τον δρόμο της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Παιδεία είναι αυτό που λέμε και αυτό που κάνουμε καθημερινά όλοι μας. Η παιδεία είναι υπόθεση – υποχρέωση όλων, αφού τα παιδιά μαθαίνουν κυρίως από το παράδειγμα. Είναι πολύτιμη η παιδική ψυχή για να την εμπιστευτείς σε άλλους.

Ουαί υμίν, δημοσιογράφοι και δημοσιολόγοι υποκριτές. Διαπαιδαγωγήσατε, χωρίς ποτέ να το παραδέχεστε, την κοινωνία του πνευματικά υποσιτισμένου και του πολιτικά αδιάφορου. Άξιος ο μισθός σας!

Γονείς, μην σκλαβώνετε το μυαλό των παιδιών σας με την έγνοια του χρήματος. Δεν είναι η παιδεία επαγγελματική κατάρτιση, είναι κάτι πολύ περισσότερο! Δες τε, σε τι κατάντια βρίσκεστε εσείς, που σας έστρεψαν προς την κατεύθυνση αυτή. Παραδεχτείτε ανοιχτά την αλήθεια. Η αλήθεια δεν σκοτώνει, ελευθερώνει. Το ψέμα σκοτώνει και η φιλαργυρία. Σκοτώστε αυτά τα δυο και απελευθερώστε τα παιδιά σας. Ή θυσιάστε τα στο βωμό του θεού Χρήμα!

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Οικονομία, φίλοι οικονομολόγοι, δεν είναι μόνον η διαχείριση του χρήματος. Είναι η επάρκεια πόρων, το ορθολογικό μοίρασμα των μέσων παραγωγής, η σωστή παραγωγή και η δίκαιη κατανομή τους στο σύνολο του πληθυσμού χωρίς εξαιρέσεις. Αν ξαφνιάζεστε από την πρόταση αυτή, σκίστε τα πτυχία σας! Αν χαμογελάτε πονηρά, αλλάξτε εγκαίρως ρότα πλεύσης, (στη Δημοκρατία η μετάνοια είναι θεσμός, ενώ στο φασιστικό καθεστώς που θρέψατε, όχι!). Στους χρόνους που έρχονται, είτε η Δημοκρατία επικρατήσει, είτε ο φασισμός, εσείς θα είστε απόβλητοι. Την προδοσία πολλοί την αγάπησαν, τον προδότη κανένας.

Έλληνες, ως τώρα μας κρατούσαν μυστικό τον πλούτο που έχει η χώρα μας. Μας κοίμισαν με εύκολο χρήμα, με συνεχείς δικτατορίες, με πολέμους, με πορνοταινίες, με ναρκωτικά, με την ιδέα της Ψωροκώσταινας.

Ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε! Να διεκδικήσουμε τα πάντα. Οι Έλληνες έχουν μια τουλάχιστον πηγή πλούτου ανεξάντλητη. Την δυνατότητα των παιδιών τους να αφομοιώνουν. Να αφομοιώνουν γνώση, πολιτισμό, συμπεριφορές, επιστήμη, τέχνη, τεχνολογία και πολλά άλλα. Σαν παιδιά όμως τρώνε ότι βρουν, τα πάντα! Αν τους στρέψουμε στην αλήθεια και τη δημοκρατία, την ισότητα, τη δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη, τότε η Ελληνική οικονομία θα απογειωθεί. Όχι προς όφελος των δεικτών του Δ.Ν.Τ. αλλά προς όφελος των Ελλήνων.  

Η οικονομία, είναι αυτό που κάνετε καθημερινά στην οικογένειά σας, ώστε όλοι να έχουν κάτι, και κάτι να περισσεύει για αύριο. Ότι άλλο σας λένε, είναι ψέματα και εκ του πονηρού. Οικονομική ανάπτυξη με νόμους που σου βάζουν άλλοι που δεν υπόκεινται στους νόμους αυτούς, με χρήμα που σου δανείζουν, χωρίς όραμα και ελπίδα, δεν γίνεται. Αυτή η οικονομία σε θέλει σκλάβο. Εσύ;

ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Σύνταγμα είναι ο θεμελιώδης νόμος επάνω στον οποίο βασίζεται η διαμόρφωση ολόκληρης της νομοθεσίας μιας χώρας όσον αφορά τα δικαιώματα και υποχρεώσεις του πολίτη, την οργάνωση και βασικούς κανόνες λειτουργίας του κράτους και των θεσμών.

Το σύνταγμα μπορεί να εκπονηθεί και να εγκριθεί από συντακτική συνέλευση (αντιπροσωπεία του λαού) ή να είναι άθροισμα νόμων ή άλλων διατάξεων που με την πάροδο του χρόνου έχουν καταστεί θεμελιώδεις.

Στην αρχή αλλοίωσαν το σύνταγμα. Ύστερα ψήφισαν νόμο που απαλλάσσει τους πολιτικούς από ποινικές ευθύνες. Μετά κατέστησαν το σύνταγμα ανενεργό, αφού υποχωρεί όταν έρχεται σε σύγκρουση με τις ευρωπαϊκές νομοθεσίες, τα μνημόνια, τους εφαρμοστικούς νόμους. Ένα καράβι δικαστικοί, εντεταλμένοι από την «πολιτεία» να επιτηρούν την συνταγματικότητα των νόμων και της εφαρμοζόμενης πολιτικής, στρογγυλοκαθισμένοι πάνω σε παχυλούς μισθούς, σεργιανούν την επάνοδο του φασισμού και χαριεντίζονται.

Σύνταγμα της Ελλάδος, Άρθρο 120:

2. Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.

3. Ο σφετερισμός με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.

4. Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.

Σκέψου Έλληνα: Τι είναι πιο εύκολο, να κατακτηθείς, να ξεπουληθείς, ή να υπερασπιστείς αυτά που εσύ όρισες άξια;

Θυμήσου: το «Ελευθερία ή Θάνατος» είναι ελληνικό!...

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Λέγεται ότι πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Δηλαδή το σοφό ζύγισμα ανάμεσα στα θέλω, μιας κοινωνικής ομάδας και της δυνατότητας πραγματοποίησής τους, ώστε να χαραχτεί η σωστότερη πορεία. Άρα οι πολιτικοί πρέπει να διαθέτουν σε μέγιστο βαθμό, λογική (ώστε να μπορούν να “ζυγίζουν”) συναίσθημα (ώστε να μην αφήνουν απ’ έξω το δίκαιο του αδύναμου) και συνείδηση.

Με ποια κριτήρια αξιολογούνται οι παραπάνω δυνατότητες αυτών που επιλέγονται ώστε να γίνουν πολιτικοί; Ποιοι τους αξιολογούν;

Ας δούμε την αλήθεια κατάματα. Στα υψηλά κλιμάκια, τους εκλέγει το χρήμα, με στόχο να τους χρησιμοποιήσει προς όφελός του. Και φυσικά δεν είναι δυνατόν να τους αφήσει να διαθέτουν, πολύ δε περισσότερο να ασκήσουν τα όποια προσόντα τους. Οι Φιλιππινέζες του Κεφαλαίου (κατά την πρόσφατη ρήση επιφανούς μέλους της Ελληνικής Βουλής) το μόνο που χρειάζεται είναι να εκτελούν πιστά τις εντολές της αφανούς εξουσίας και να περιφέρουν τον ναρκισσισμό τους στα κανάλια της τηλεόρασης. Ενίοτε οφείλουν, (είναι στη «συμφωνία») να γίνονται αποδιοπομπαίοι τράγοι όταν “τα πράγματα δεν πάνε καλά”.

Ένα ισχυρό απορρυπαντικό που διαθέτουν οι πολιτικοί αλλά δεν έχουν τα κότσια να χρησιμοποιήσουν, είναι «η παραίτηση».

Και το βασικά ερωτήματα που τίθενται είναι:

Ποιοι χαράζουν πολιτική;

Μπορεί η πολιτική να είναι έμμισθο επάγγελμα;

Μπορεί ο πολίτης να λέει και το χειρότερο να κάνει πράξη το: «-Εγώ δεν ασχολούμαι με την πολιτική!»;

Οι πολιτικοί μας τι είναι: Δημόσιος τομέας ή Ιδιωτικός τομέας; Γιατί σκοτώνουν τον Δημόσιο; Γιατί και τον Ιδιωτικό; Μήπως είναι υπάλληλοι των μονοπωλίων των «πολυεθνικών εταιριών»;

Τελικά: Η πολιτική είναι μια θαυμάσια ιδέα. Η πολιτική υπάρχει, όσο υπάρχουν άνθρωποι που τους ενδιαφέρει να δουν ποιον δρόμο τραβάει η ανθρώπινη ομάδα, η ανθρώπινη κοινωνία. Και στη συνέχεια, να κάνουν συνείδηση των πολλών και δράση, την σωστή κατεύθυνση. Αν στην προσπάθεια αυτή, επικρατούν οι βία – υποκρισία – αδιαφορία, δεν υπάρχει πολιτική, υπάρχει νόμος της ζούγκλας. Αν επιτρέπεται σε κάποιους να έχουν την δυνατότητα «απ’ έξω» να καθορίζουν το πώς θα ζουν και πώς θα επιβιώνουν «οι από μέσα», τότε δεν υπάρχει λόγος να μιλούμε για πολιτική.

Η πολιτική αφορά όλους και εφαρμόζεται σε όλους. Η πολιτική είναι ανθρώπινη εφεύρεση και έχει σχέση με τη συνύπαρξη. Αλλιώς οι φυσικοί νόμοι είναι ικανοί και αρκετοί. Η πολιτική περιττεύει. 

ΕΞΟΥΣΙΑ

Στο σχολείο μαθαίνουμε τι είναι δράση – αντίδραση στον υλικό κόσμο.

Σε κοινωνικό επίπεδο η δράση και αντίδραση, εμπίπτουν σε μία από τις τέσσερις βασικές συμπεριφορές:

Βία, υποκρισία, αδιαφορία, λόγος.

Εξουσία είναι ο χώρος που δρα και αντιδρά με τις τρεις πρώτες. Δηλαδή εξουσία είναι η δράση και αντίδραση με τις βία, υποκρισία, αδιαφορία. Ο χώρος που έχει κάνει επάγγελμα την δράση αυτή, η ελίτ, να το πούμε έτσι, είναι αυτοί που διευθύνουν την οργάνωση των ανθρώπινων ομάδων με τις συμπεριφορές αυτές. Και είναι οι ίδιες που προσπαθούν να ελέγξουν την παραγωγή και την διάδοση της γνώσης προς όφελός τους.

Ο λόγος (όχι το μίλημα) είναι μια συμπεριφορά που έχει τη δυνατότητα να αναδεικνύει τις τρεις πνευματικές δυνατότητες του ανθρώπου: Το συναίσθημα, τη λογική και τη συνείδηση. Για τον λόγο δεν τίθεται θέμα κοινωνικής οργάνωσης, αφού δεν αποδέχεται τη διαίρεση. Υπάρχει μία ομάδα επί Γης. Η ανθρώπινη. Όσο για τη γνώση, είναι κτήμα όλων, αφού παράγεται από όλους. Ο μόνος φραγμός στη γνώση, είναι η ατομική αποστροφή προς αυτή. (ασθένεια!)

Ο λόγος δεν είναι εξουσία, γιατί όταν επικρατεί σαν ανθρώπινη συμπεριφορά, δεν χρειάζεται τις άλλες τρεις.

Πρόβλημα υπάρχει όταν άτομα ή ομάδες ανθρώπινες, υπερβάλουν σε συναίσθημα ή λογική, παραγνωρίζοντας αντίστοιχα την άλλη τους δυνατότητα και αδιαφορώντας για την δυνατότητα σύμπραξης κοινής συνείδησης.

Τότε σπρώχνονται στον χώρο της εξουσίας και πραγματώνουν οικονομικές κρίσεις, παγκόσμιους πολέμους, γενοκτονίες, σκλαβοποίηση μέρους του πληθυσμού, προς  δόξαν των πιο ταπεινών ελατηρίων της ανθρώπινης φύσης.

Το «μη μου μιλάς για θεωρίες, εγώ πεινάω!», οδηγεί στο «σκάσε και δούλευε!» ή στο «σκάσε και ψόφα!». Η επιλογή γίνεται όταν μπορείς να επιλέξεις. Όταν αφήνεσαι να φθάσεις στο παραπέντε, παραδίνεσαι στην εξουσία, υποχρεώνεσαι σ’ αυτήν, και καταδικάζεις και τα παιδιά σου!