Από το συνοδευτικό σημείωμα του καλλιτέχνη - συντοπίτη μας Χρήστου Χριστοδούλου, για την έκθεση φωτογραφίας:
Δεν εβαλα σκοπο στα ταξιδια μου σ´αυτο το ονειρο γίαυτο και απαθανατισα τις ομορφιες της περιοχης μου καθως και οτι μου προκαλουσε ενδιαφερον η την παρορμηση της στιγμης και ετσι εφτασε να εχω ποικιλλα θεματα αποτυπωμενα στο φωτογραφικο μου χαρτι. Ολα τα χαρτια αυτα για μενα σημαιναν κατι. Αυτο το αιφνιδιο περασμα του χρονου πιστεψα οτι ετσι μπορει να νικηθει . Τις περισσοτερες φορες εξ´αλλου η μνημη εχει τη μορφη φωτογραφιας.Πως μπορει κανεις να περιγραψει μερικες φορες στιγμες απο τη ζωη του, πως μπορει να πει ποσο ομορφο ειναι αυτο που αντικρυσε και τοσα αλλα που ο χρονος περνωντας θα τα μηδενισει;Πως θα σωθουν αυτες οι στιγμες; Εδω ερχεται η μνημη με συμβολο της τη φωτογραφια. Καθε φωτογραφια, και η πιο ταπεινη, ειναι η παρουσια μιας απουσιας . Τα οσα εχουν περασει μπορει να μην υπαρχουν ολα στις φωτογραφιες, αλλα σιγουρα οι στιγμες εχουν πεθανει στο στιγμιοτυπο.Η φωτογραφια ειναι παγωμενο παρελθον . Η ιδια η μνημη τυπωμενη στο χαρτι . Αυτη η χαρτινη ενταση, αυτη η χαρτινη αθανασια ειναι που με παρασυρει σ´αυτα τα φωτογραφικα μου ταξιδια και ελπιζω σ´αυτα να σας παρω συνταξιδιωτες. Για να σταματησουμε μαζι το χρονο. Για να θυμομαστε τις στιγμες. Για να μην εχουμε απουσιες στη μνημη μας
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.