Σύμφωνα με κριτικές το βιβλίο όχι μόνο προβάλει λεπτομέρειες για τις ενοχές της Βρετανίας για βασανισμούς, αλλά και την μακρόχρονη πρακτική της Βρετανίας στο τομέα αυτό, και τα ψέματα των Βρετανών πολιτικών που πάντα έλεγαν και ακόμα
λένε, για να καλύπτουν αυτό το κεφάλαιο. ΄Οπως το χαρακτήρισε ο Lieutenant Colonel Nicholas Mercer, “ Το βιβλίο ενοχοποιεί τόσο την βρετανική κυβέρνηση όσο και τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας. Είναι σαν να πετάς μια χειροβομβίδα στην καρδιά του κατεστημένου». Φαίνεται έγραψαν, εκείνοι που είναι αναμεμειγμένοι σε βασανιστήρια τα τελευταία χρόνια δεν έμαθαν τίποτα από το μαύρο παρελθόν μας, το βιβλίο αυτό πρέπει να διαβαστεί τόσο από τους πολιτικούς όσο και από το λαό για να μάθουν για τις 70χρονες βρετανικές βαρβαρότητες.
Ο συγγραφέας αναφέρεται στους βασανισμούς των αποικιοκρατών στην Κένυα εναντίον των Μάου Μάου, στην Κύπρο εναντίον των αγωνιστών της ΕΟΚΑ 1955-59, στην Παλαιστίνη, στην Ιρλανδία, στο Αφχανιστάν και πολλές άλλες χώρες.
Αναφέρεται στη δίψα των αποικιών για ελευθερία μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και ουσιαστικά επαινεί το θάρρος των σκλαβωμένων λαών και των Κυπρίων να τα βάλουν με την αποικιοκρατία η οποία το μόνο τρόπο που ήξερε να τους αντιμετωπίσει ήταν με την βαρβαρότητα. Αναφέρεται στην έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ, στην κάθοδο του Γρίβα Διγενή, στην επίσκεψη του αντιπροσώπου της επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού Ελβετού δικηγόρου David de Traz τον Μάρτιο του 1957 ο οποίος μετέβη στην Κύπρο και συνάντησε περίπου 60 άνδρες στα κελιά των κρατητηρίων Ομορφίτας, οι οποίοι του μίλησαν για τα βασανιστήρια που είχαν υποστεί από τους ανακριτές. Άλλους κτύπησαν, έκαψαν, βασάνισαν με παγωμένο νερό, είχαν σπασμένες σιαγόνες, σπασμένα δάκτυλα, πλευρά και αναφέρεται και σε συνομιλία που είχε με τον Νίκο Σαμψών που του έβγαλαν τα νύχια. Ο συγγραφέας αναφέρεται στις προσφυγές της Ελλάδος εναντίον της Βρετανίας για βασανισμούς στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο και στα Ηνωμένα Έθνη, και στις καταγγελίες του Αρχιεπίσκοπου Μακαρίου τότε για 317 περιπτώσεις κακοποιήσεων περιλαμβανομένου και ενός ηγουμένου και μιας εγκύου γυναίκας που απέβαλε λόγω των βασανισμών.
Και προσθέτει και την προσωπική μαρτυρία βασανισμών, του συμπατριώτη μας επιχειρηματία σήμερα Πέτρου Πετρίδη, ο οποίος συνελήφθη στις 2 Φεβρουαρίου 1959 μαθητής τότε του Γυμνασίου Αμμοχώστου όταν τον επέλεξε ένας κουκουλοφόρος.
Περιλαμβάνονται οι περιγραφές του Πέτρου Πετρίδη για τα βασανιστήρια που υπέστη και οι μαρτυρίες του για όσα γνώρισε για βασανισμούς άλλων στα χέρια των Βρετανών.
Επίσης το βιβλίο σημειώνει ότι (ειρωνεία πλέον της τύχης μας) όταν ο Ε. Αβέρωφ υποσχόταν στο Λονδίνο τον Φεβρουάριο του 1959 ότι θα απέσυρε την προσφυγή της Ελλάδας για τα βασανιστήρια των Βρετανών στην Κύπρο, η Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης είχε ήδη ΑΠΟΦΑΝΘΕΙ εναντίον της Βρετανίας… (Σημειώνω εδώ ότι στο βιβλίο μου ” Από την Ένωση στην Κατοχή” που εκδόθηκε το 1995 στην Λευκωσία υπάρχει ειδικό κεφάλαιο για τις προσφυγές εκείνες της Ελλάδας με ολόκληρη τη καταγγελία του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στα ελληνικά, που έγινε στις 19 Ιουνίου 1957 στην Αθήνα, και την οποία οι Άγγλοι είχαν αποδεσμεύσει μετά από 30 χρόνια).
Το βιβλίο αναφέρεται σε άγνωστες πτυχές βασανισμών των Βρετανών, σε υποθέσεις δολοφονιών στο Ιράκ, βασανισμούς στο Πακιστάν και ονομάζει σωρεία μυστικών κρατητηρίων τόσο στην καρδιά του Λονδίνου όσο και σε διάφορες άλλες χώρες όπου εξασκούσαν απίστευτα βασανιστήρια σε κρατούμενους, κατασκόπους, φυλακισμένους Γερμανούς, Ρώσους και λοιπούς περιλαμβανομένων και Βρετανών, και αυτά μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο… Στον επίλογό του ο συγγραφέας γράφει χαρακτηριστικά πως καθώς το δίκτυ της απάτης που πρέπει να συνοδεύει τη χρήση βασανισμών μπορεί να ξεγέλασε λίγους στην Κύπρο, ή μέρος της Ιρλανδίας ή μέρος του νοτιο-ανατολικού Ιράκ, ο Βρετανικός λαός όμως παραμένει έτοιμος να πιστεύει ότι η χώρα του δεν κάνει τέτοιους βασανισμούς. Ένας σοβαρός λόγος που τα εγκλήματα αυτά επαναλαμβάνονται διαχρονικά δίχως τιμωρία είναι γιατί ο βρετανικός λαός προτιμά να πιστεύει ότι δεν γίνονται και γιατί τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης είναι διστακτικά να τον ενημερώνουν. Κανονικά η χρήση βασανισμών θεωρείται αδύνατη ακριβώς επειδή είναι απαράδεκτη.
Φανούλα Αργυρού – Λονδίνο
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.