του Τατιανού Μάγγου
Το τρίτο «Μνημόνιο» έχει φέρει τα πάνω κάτω στους δήμους της χώρας. Σύμφωνα μ” αυτό οι κάτοικοι καλούνται να καλύψουν τα ελλείμματα. Έτσι όσοι είναι άτυχοι και κατοικούν σε «κόκκινους» δήμους, θα κληθούν να πληρώσουν το μάρμαρο της όποιας κακοδιαχείρισης στο δήμο τους.
Αυτό δημιουργεί πολλές παράπλευρες απώλειες σε δημάρχους και τοπικούς παράγοντες. Η φιλοσοφία του διορισμού των συγγενών και των «κολλητών» βαδίζει στο τέλος της. Όλοι μας γνωρίζουμε το πως οργανώθηκαν οι κομματικοί στρατοί από διορισμούς που έγιναν από την «πίσω πόρτα». Κάτι παρόμοιο συνέβη και στους δήμους της χώρας. Οι δήμαρχοι «βόλευαν» τα σόγια τους χωρίς να ενδιαφέρονται για τις πραγματικές ανάγκες των υπηρεσιών τους. Στη συνέχεια επικράτησε η τάση να μετατοπίζονται εργαζόμενοι π.χ. της καθαριότητας σε διοικητικές θέσεις, όχι μόνο σε δήμους αλλά και σ” άλλες υπηρεσίες (νοσοκομεία). Έτσι αποκτήσαμε υπηρεσίες που στην πραγματικότητα δε χρειάζονταν καθώς και εργαζόμενους που «έξυναν τα νύχια τους». Σ” αυτούς τους ανθρώπους που εργάζονται χρόνια τώρα, έρχεται το τρίτο και σκληρότερο μνημόνιο να πει ότι πρέπει να απολυθούν, διαφορετικά θα πρέπει να «βγουν» τα έξοδα για τη μισθοδοσία τους μέσα από φόρους, μέσα από τα δημοτικά τέλη κ.τ.λ.
Έτσι τα δημοτικά τέλη θα πρέπει να βρεθούν στα ύψη. Στρέφεται δηλαδή το ένα κομμάτι της κοινωνίας απέναντι στο άλλο. Μήπως όμως αυτό συνέβαινε χρόνια τώρα, χωρίς να το έχουμε συνηδειτοποιήσει, επειδή το χρήμα υπήρχε έστω και με δανεικά;
Πέρα από το κομμάτι των εργαζομένων υπάρχει και το κομμάτι της διαχείρησης των έργων. Έργα όπου ξοδεύονται υπέρογκα ποσά χωρίς να φαίνεται ότι κοστίζουν τόσο ακριβά. Απ” ευθείας αναθέσεις σε φίλους που υποστήριξαν δημοτικές παρατάξεις στις εκλογές και περιμένουν το κάτι τις.
Δυστυχώς μαζί μ” αυτούς θα την πληρώσουμε όλοι. Κι όταν λέω όλοι εννοώ όλοι. Άνθρωποι που θα χάσουν τη δουλειά τους, πολίτες που θα πληρώνουν κάθε φορά και περισσότερους φόρους, φιλότιμοι εργαζόμενοι που τίμησαν τη θέση τους και δε φταίνε.
Κι όλα αυτά για να απολαμβάνει μια μερίδα ανθρώπων προνόμια που δεν τα δικαιούται.
Στους ΟΤΑ, στην περίπτωση αποκλίσεων, το μάρμαρο θα το πληρώνει ο Δημότης. Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου προβλέπει ότι το Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας των ΟΤΑ θα επιβλέπει τους ζημιογόνους Δήμους και θα επιβάλει σε αυτούς μέτρα εξυγίανσης με παρεμβάσεις σε έσοδα και δαπάνες.
Μεταξύ άλλων, το Παρατηρητήριο θα μπορεί να επιβάλει το δεκαπλασιασμό του ανώτατου συντελεστή επιβολής του Τέλους Ακίνητης Περιουσίας, που εισπράττεται μέσω της ΔΕΗ για τα ακίνητα, τα οποία βρίσκονται στην εδαφική περιφέρεια του Δήμου σε ποσοστό μέχρι και 3 τοις χιλίοις ετησίως, όταν σήμερα το ΤΑΠ κυμαίνεται ανά Δήμο από 0,25 – 0,35 τοις χιλίοις. Μάλιστα, το αυξημένο ΤΑΠ θα επιβάλλεται στους δημότες και τις επιχειρήσεις των υπερχρεωμένων Δήμων μέχρι την οικονομική εξυγίανσή του κάθε ΟΤΑ!
Πιο απλά, οι δημότες των υπερχρεωμένων δήμων, που σήμερα πληρώνουν 35 ευρώ ΤΑΠ, ενδεχομένως να βρεθούν αντιμέτωποι με επιβάρυνση 350 ευρώ σε ετήσια βάση!
Στα πρότυπα της λογικής του δήθεν λέμε την αλήθεια (όχι όλη) και δεν λαϊκίζουμε -άρα παίρνουμε μέτρα και σεις (ο λαός) μη μιλάτε γιατί θα χρεωκοπήσουμε- γίνονται πολλά. Η επίθεση που έχουν υποστεί τα εισοδήματα όλων μας, καθιστούν απαγορευτική κάθε αύξηση των δημοτικών τελών. Η φοροδοτική δυνατότητα του λαού έφτασε πλέον κάτω από το μηδέν. Όλοι μας γνωρίζουμε από πρώτο χέρι ότι και να θέλουμε να δώσουμε κάτι δεν μπορούμε. Η πρόταση του να αυξηθούν τα δημοτικά τέλη, τα τέλη αποχέτευσης και τα πάγια του νερού είναι επικίνδυνη και απειλεί -μαζί με τ’άλλα μέτρα- την κοινωνική συνοχή. Ποιος θα πληρώσει; Ο άνεργος; Ο υποαπασχολούμενος; Ο ιδιοκτήτης ενός σπιτιού που κινδυνεύει να το χάσει μην μπορώντας να πληρώσει τα δανεικά του στην τράπεζα;
Η ατέρμονη φοροεισπρακτική πολιτική των τελευταίων χρόνων έχει διώξει τις επιχειρήσεις και τους νέους σε άλλες χώρες. Η πτώση της παραγωγικότητας στερεί από το κράτος πόρους με κίνδυνο να δούμε έκρυθμες καταστάσεις. Το δημόσιο έχει φτάσει κι αυτό σε στάση πληρωμών.
Η ατέρμονη φοροεισπρακτική πολιτική των τελευταίων χρόνων έχει διώξει τις επιχειρήσεις και τους νέους σε άλλες χώρες. Η πτώση της παραγωγικότητας στερεί από το κράτος πόρους με κίνδυνο να δούμε έκρυθμες καταστάσεις. Το δημόσιο έχει φτάσει κι αυτό σε στάση πληρωμών.
Το “χω γράψει κι άλλη φορά. Ο δήμος κι ο κάθε δήμος, πρέπει να μάθει να παράγει χρήμα. Από φόρους χορτάσαμε.
Αν οι δήμαρχοι επιμένουν στην αδράνεια τότε να πάνε σπίτι τους. Αν δεν μπορούν ισχύει το ίδιο.
Αν οι δήμαρχοι επιμένουν στην αδράνεια τότε να πάνε σπίτι τους. Αν δεν μπορούν ισχύει το ίδιο.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.