«Αρσενικές» προτεραιότητες

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΑΡΑΧΤΟΣ (και αυτός) στην Ευρώπη. Κάτι έπρεπε να σκεφθεί και να προτείνει. Κατά την ειδικότητα και τις ανησυχίες του. Για να κάνει αισθητή την παρουσία του και να πειστούμε πως δεν παραμένει θεατής στα γεγονότα και πως «τα βγάζει τα λεφτά» του. Εκεί στον αφιλόξενο βορά με τα τοπία, και τις φάλαινες να βολτάρουν στα κρύα νερά των θαλασσών του. «Ως ευρωβουλευτής, βγάζεις όσα λεφτά θέλεις. Νόμιμα.» μου λέει κάποτε, σε συνέντευξή του ο Γ. Καρατζαφέρης, ως ευρωβουλευτής ο ίδιος. Άρα, μας ήρθε φορτωμένη με λεφτά η κα Βάσω Παπανδρέου, θα μας έρθει η κα Δαμανάκη και, βέβαια, ο κ. Κρίτων Αρσένης.

ΤΕΛΕΙΟΜΑΝΗΣ και άπειρος ο τελευταίος, δεν το άντεξε να υποφέρουν (ψυχολογικά) οι φάλαινες. Είδε πως αντί πέντε διόρισε δύο η Ε.Ε. σε ρόλο «επόπτη» και διέρρηξε τα ιμάτιά του. «Διορίζετε άλλους δυο πάραυτα, ή διακόπτετε τις έρευνες για πετρέλαιο στο Ιόνιο! Μην…παρανομείτε, οι φάλαινες υποφέρουν». Κι έπεσε ταμπλάς η ρήση-μήνυμα του ελπιδοφόρου «καρηκομόοντος» Κρίτωνα προς άπαντες τους έλληνες, «διαταγμένους» και πρεσαρισμένους ψυχολογικά. Πρώτα οι φάλαινες (όχι παίζουμε…) και μετά οι πεινασμένοι και χειμαζόμενοι συμπατριώτες του. Πρώτα τα ψάρια και μετά οι έρευνες για πετρέλαιο.

ΕΙΧΕ ο Α. Παπανδρέου τους συνεργάτες του, είχε και ο Γιώργος τους δικούς του. Κάποια «ιστορικά στελέχη»…κρέμασαν τον πρώτο κουβαλώντας στο κελί τους την πολιτική ηθική του ΠΑΣΟΚ. Ο δεύτερος κρίνεται απ’ τους Κρίτονες που προσβάλλουν τη λογική μας. Δεν νοιάστηκαν οι τυπολάτρες και νομοταγείς Γερμανοί, νοιάζεται ο κ. Αρσένης (μας). Προβάλλουν τα εμπόδιά τους (για έρευνες πετρελαίου) οι Ευρωπαίοι, μας απειλούν οι Τούρκοι, μας «χαρτογραφούν» στρατηγικά οι Αμερικάνοι, έχουμε και την ντόπια αντίδραση.

ΕΙΝΑΙ σύνηθες το φαινόμενο και πάγια η τακτική. Κι όταν πίσω απ’ τους «επαναστάτες» κρύβονται κόμματα, το πράμα καταντάει τραγικό. Όσο (για παράδειγμα) ο ξεσηκωμός των Χαλκιδιωτών μην «αναβιώσει» το Ορυχείο χρυσού στην περιοχή τους. Για λόγους περιβαλλοντολογικούς που έχουν να κάνουν με τα απόβλητα κι εδώ τον λόγο έχει η επιστήμη και η διεθνής πρακτική. Το υποκριτικό και ελαφρώς γελοίο κρύβεται στα…δάση. «Δεν θυσιάζουμε δέντρα κι ας  κλαίμε για την ανεργία». Και οι βίλες των λεφτάδων (ενίοτε με μίζες και λαδώματα για τα «χαρτιά») χάσκουν σε περίοπτες θέσεις «δολοφονημένου» πρασίνου;

ΤΟ νου μας στους ντόπιους, πριν έρθουν οι ξένοι. Τους στρώνουν το έδαφος κι ύστερα «κλαίμε πάνω στο χυμένο γάλα».