Ο συγγραφέας στηριγμένος σε πλήθος παλαιότερων και νεότερων στοιχείων τεκμηριώνει την πραγματικότητα ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις και τα ελληνικά κόμματα ήταν ανέκαθεν υπό εξάρτηση· ότι ποτέ η ελληνική πολιτική δεν ήταν ελληνοκεντρική· ότι υπηρετούσε πάντοτε είτε τα συμφέροντα της Δύσης (οι συντηρητικές δυνάμεις), είτε της Ανατολής (οι αριστερές δυνάμεις). Ο συγγραφέας θεωρεί ότι πολιτική των κυβερνήσεων και των κομμάτων που να απέβλεπε πρωταρχικά στην εξυπηρέτηση των ελληνικών συμφερόντων δεν υπήρξε μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό. Ήταν πάντοτε ετεροπροσδιοριζόμενη και ετερόφωτη σε όλα τα επίπεδα. Αυτή η πολιτική ακολουθείται έως σήμερα απαράγραπτα, τόσο από τις κυβερνήσεις, όσο και από τα κόμματα της Ελλάδας και της Κύπρου. Η εξάρτηση από τα εξωθεσμικά κέντρα εντός και εκτός Ελλάδας και από παρωχημένες ιδεολογίες είναι ο καθοριστικός παράγοντας της πολιτικής τους. Η σημερινή ιδιότυπη δικτατορία των δανειστών μας, με την αφαίρεση κάθε κυριαρχικού δικαιώματος επί της εθνικής οικονομίας και της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και όχι μόνο, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Οι αιτίες της κακοδαιμονίας, λοιπόν, βρίσκονται εντός των τειχών.
Αυτές τις αιτίες της κακοδαιμονίας, σε συνδυασμό με τις ραγδαίες διεθνοπολιτικές και γεωστρατηγικές ανακατατάξεις, επιχειρεί συστηματικά να ανιχνεύσει ο συγγραφέας, όχι χάριν της ανάλυσης, αλλά με συγκεκριμένο στόχο: την άμεση συνειδητοποίηση – κάτι που οφείλει να ενδιαφέρει όλους του Έλληνες – πώς αντιμετωπίζοντας δραστικά το άθλιο παρελθόν μας μπορούμε να αναδιαταχθούμε για την εξυπηρέτηση των δικών μας εθνικών και κοινωνικών συμφερόντων και πάντα στη λογική που συνάδει με το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες, που πρέπει – κάποτε επιτέλους – να εφαρμοστούν σε Ελλάδα και Κύπρο.
Ο Δαμιανός Βασιλειάδης, εκπαιδευτικός, καθηγητής Γερμανικών, σπούδασε παιδαγωγικά, ψυχολογία και γερμανική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Η δικτατορία 1967-74 τον βρήκε στο Μόναχο. Αμέσως εντάχτηκε στον αντιδικτατορικό αγώνα και στην οργάνωση ΠΑΚ. Υπήρξε από τα ιδρυτικά και ηγετικά στελέχη του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ.
Διετέλεσε το 1973-75 Γενικός Γραμματέας των οργανώσεων του ΠΑΚ Γερμανίας. Ήταν μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΚ, υπεύθυνος του ΚΕΜΕΔΙΑ (Κέντρου Μελετών και Διαφώτισης) επί ΠΑΚ και ΠΑΣΟΚ και μέλος της πρώτης Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ. Ως υπεύθυνος του ΚΕΜΕΔΙΑ διηύθυνε τις εργασίες και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη συγγραφή της 3ης του Σεπτέμβρη. Σε όλη τη διάρκεια συμμετοχής του στο Κίνημα συνέβαλε τόσο στις θεωρητικές διεργασίες του ΠΑΚ και ΠΑΣΟΚ, όσο και στη δράση τους. Παραιτήθηκε το 1977, διαπιστώνοντας οριστική απόκλιση της διακηρυγμένης θεωρίας από την πολιτική πρακτική του Κινήματος.
Δημοσίευσε μελέτες, άρθρα, αναλύσεις και πολεμικές σε περιοδικά και εφημερίδες και έχει δημοσιεύσει τέσσερα βιβλία: Το πρώιμα κριτικό κείμενο ΠΑΚ ΠΑΣΟΚ, Μύθος και πραγματικότητα, τη μελέτη Δημοκρατικός Σοσιαλισμός ή το όραμα του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ και η εφαρμογή του στην πράξη, την εμπλουτισμένη με σημαντικό ανέκδοτο υλικό εργασία Ο μύθος του Ανδρέα ή οι θεωρητικές βάσεις της Ένωσης Κέντρου, του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ και η πρακτική τους κατάληξη και τέλος το δοκίμιο Ο Μαρξ, ο Λένιν, ο Γκράμσι και η πολιτισμική ηγεμονία της Αριστεράς.
Θεωρώντας ύψιστο καθήκον την ιδιότητα του ενεργού πολίτη παραμένει σταθερά στη διαλεκτική σχέση θεωρίας-πράξης, μετέχοντας ενεργά στην κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.