“Αθήνα.Η πόλη των αντιθέσεων και των άκρων.”
.jpg)
Μια βόλτα στο κέντρο της πόλης,τις μέρες μετά τα Χριστούγεννα,μας έπεισε για ακόμη μια φορά πως στην Ελλάδα, λίγο πριν την αυγή του 2013,κοντεύει να εξαφανιστεί εντελώς,αυτό που λέμε μεσαία τάξη.
Δρόμοι γεμάτοι, με οικογένειες και ζευγάρια να περπατούν στους κεντρικούς εμπορικούς άξονες, χαζεύοντας τα μαγαζιά και κάνοντας αγορές, δρόμοι “γεμάτοι εμπόδια”, καθώς ανά 100 μέτρα περίπου,έβλεπες και από έναν ζητιάνο ή άστεγο να παρακάλα για ελεημοσύνη.
Ο περίπατος άρχισε το μεσημέρι της Πέμπτης 27 Δεκέμβρη. Κατεβήκαμε με τον ηλεκτρικό στο Μοναστηράκι. Εκεί πάθαμε το πρώτο σοκ στη πλατεία,βλέποντας τα “παιδιά με τα μπαλόνια” και λίγο πιο πίσω τους, τον πάτερα τους ή τον άνθρωπο που τους εκμεταλλεύεται, ο οποίος τα επέβλεπε.
Βλέπετε η παιδική εργασία στη χώρα μας, έχει γίνει οικεία εικόνα για όλους μας και κανείς δεν ασχολείται με αυτά τα παιδιά, ούτε και με την εκμετάλλευση που υφίστανται καθημερινά.
Βλέπετε...συνηθίσαμε στη φρίκη και το δράμα των παιδιών,έχει γίνει στα μάτια μας,καθημερινή ρουτίνα που αγνοούμε συνειδητά. Από την πλευρά της η αστυνομία και τα ιδρύματα σε πολλές περιπτώσεις δεν μπορούν να κάνουν τίποτε,καθώς τα περισσότερα από αυτά έχουν και από κάποιον “προστάτη” που εμφανίζεται ως συγγενής τους.
Η Ηφαίστου που είναι ο κεντρικός πεζόδρομος με τα μαγαζιά και η αρχή της Μητροπόλεως, που είναι η γωνία με τα σουβλατζίδικα, ήταν πραγματικά ασφυκτικά γεμάτη,με ελάχιστους να κρατούν τσάντες με δώρα. Η μονή κατανάλωση που υπήρχε σε υπερθετικό βαθμό,ήταν αυτή του γρήγορου και φθηνού φαγητού η οποία μεταφράζεται σε greek souvlaki με tzatziki.
Έπειτα στρίψαμε στην Ερμού και φτάσαμε στην πλατεία Καπνικαρεας.
Μπροστά στην εκκλησιά, έκπληκτοι διαπιστώσαμε, πως ανάμεσα σε διάφορων ειδών ζογκλερ, Αγιους Βασιλίδες, μικροπωλητές και κόσμο που έβγαινε από τα μαγαζιά, είχε στηθεί κουζίνα αλληλεγγύης από την ομάδα “Ο άλλος άνθρωπος” (http://oallosanthropos.blogspot.gr/ ) η οποία πρόσφερε δωρεάν φαγητό ,τόσο στους πλανόδιους που πάλευαν για το μεροκάματο, όσο και στους επαίτες και στους άστεγους που ήταν στην Ερμού.
Η εικόνα της απόλυτης αντίθεσης που μας στοίχειωσε απο την πρώτη στιγμή.
Από την μια ο κόσμος που έβγαινε με τις σακούλες από τα καταστήματα... και από την άλλη,οι παρατημένοι από τον ίδιο τον Θεό που παλεύουν να επιβιώσουν,να τρώνε μακαρόνια τα οποία έβραζαν εκείνη τη στιγμή σε μεγάλο καζάνι που είχε στηθεί.
Περπατώντας προς τη πλατεία Συντάγματος,είδαμε για ακόμη μια φορά την “παρέα άπω τα πιτσιρίκια” τα οποία εδώ και 2 μήνες συχνάζουν έξω από τα μεγάλα καταστήματα της Ερμού, με το πλαστικό τους ποτηράκι και περιμένουν να πέσει το κέρμα. Μόνο που την Πέμπτη, ένα από αυτά είχε κουρνιάσει σε μια γωνιά και έκλαιγε ασταμάτητα.
Ελάχιστοι περαστικοί που σταμάτησαν, να ρωτήσουν τον μπόμπιρα το τι έγινε, δεν πήραν απάντηση. Όλοι οι υπόλοιποι άπλα συνέχισαν την βόλτα, διαγράφοντας αυτόματα την εικόνα του 5χρονου που κλαίει.
Φτάνοντας στο Σύνταγμα,ακόμη μια εικόνα σοκ, έρχεται να προστεθεί στα μάτια μας,με νεαρό άστεγο,ο οποίος έχει καθίσει έξω από ταχυφαγείο, έχοντας γράψει σε χάρτινη καρτέλα πως πεινάει. Ακριβώς από πίσω του, στην γυάλινη τζαμαρία,σε υπερυψωμένους πάγκους, έτρωγαν οι πελάτες του καταστήματος...
Περάσαμε απέναντι την Φιλελλήνων για να πάμε στη πλατεία,να χαζέψουμε την Χριστουγεννιάτικη σκαλωσιά με την Led οθόνη που έχει στίσει η Wind.Μας υποδέχτηκε ο παππούς της φωτογραφίας, ο οποίος κρατώντας ένα κεσεδάκι,περίμενε λίγα cents από την αγάπη του κόσμου.
.jpg)
Συνεχίσαμε να περπατάμε στην Πανεπιστημίου. Οι άστεγοι που είχαμε αφήσει πέρυσι έξω από τον παλιό Ελευθερουδάκη, ήταν ακόμη εκεί έχοντας στίσει το δικό τους καταφύγιο. Έξω από το μεγάλο κτίριο της Εθνικής τράπεζας,ήταν και φέτος η ίδια τοξικομανής κοπέλα η οποία κυλίονταν στο πλακόστρωτο,συγκλονίζοντας όσους πέρναγαν από το σημείο,καθώς έβλεπαν έναν άνθρωπο να σέρνεται στο έδαφος χωρίς να μπορεί να κάνει πολλές κινήσεις.
Στάση μετρό Πανεπιστήμιο, στοά απέναντι από το Χρηματιστήριο, κλειστές τράπεζες σε Πανεπιστημίου, Σταδίου και Συγγρού, κλειστά μαγαζιά στην Ερμού και φυσικά έξω από το Μετρό στο Μοναστηράκι, τα βασικά hot spots στα οποία μπορείς να δεις το δράμα, εκείνων που η ζωή δε τους τα έφερε όπως σε εμάς.
Εδώ και 2 χρόνια, παρόλο που οι νεοάστεγοι αυξάνονται με αλματώδεις ρυθμούς και εκτός από το κέντρο της Αθήνας, έχουν πάει να βρουν κατάλυμα σε σπηλιές και απομονωμένες περιοχές, μακριά από το κέντρο της Αθήνας όπως για παράδειγμα στη Χασιά και στο Πέταλο στη Γλυφάδα, παρόλο που σε πολλές γειτονιές υπάρχουν άνθρωποι και οικογένειες που ζουν είτε μέσα σε αυτοκίνητα είτε μέσα σε βανάκια.. παρόλο που η μια τραγική ιστορία διαδέχεται την άλλη, δεν έχει υπάρξει καμιά ουσιαστική μέριμνα,σε κανένα απολύτως επίπεδο, τόσο από την πολιτεία, όσο και από την εκκλησία.
Εν έτει 2012, και στην αυγή του 2013...δεν έχουν δημιουργηθεί ακόμη στη πρωτεύουσα της χώρας, κέντρα φιλοξενίας και προστασίας άστεγων, τα οποία να μπορούν να τους παρέχουν συνολική μέριμνα, όπως στεγή, τροφή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Δεν έχουν δημιουργηθεί κέντρα αποκατάστασής τους και εύρεσης εργασίας για να μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι να ορθοποδήσουν ξανά.
Είμαστε τόσο μεγάλο μπουρδέλο,που παρ' όλες τις εκκλήσεις από τις διάφορων ειδών ανθρωπιστικές οργανώσεις...δεν έχει δημιουργηθεί ακόμη χώρος, ώστε αυτοί οι άνθρωποι να μπορούν να πηγαίνουν κάπου, για να κάνουν τις βιολογικές τους ανάγκες και να κάνουν μπάνιο.
Επίσης ξαναλέμε πως πρέπει να υπάρξει ιδιωτική πρωτοβουλία στα πρότυπα του Χαμόγελου του Παιδιού που να αναλάβει την δημιουργία ξενώνων για τους άστεγους. Ειδικά στην Αθηνά και στη Θεσσαλονίκη, υπάρχουν πολλά δημόσια κτίρια,αλλά και ξενοδοχεία τα οποία έχουν κλείσει και έχουν έτοιμες υποδομές, στα οποία με μικροαλλαγές, θα μπορούν να μετατραπούν σε κέντρα φιλοξενίας άστεγων.
Ελπίζουμε να γίνουμε λίγο περισσότερο Άνθρωποι με τους Ανθρώπους.
.jpg)
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.