Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου *
Ο κ. Σαμαράς δεν μπορεί να κρυφτεί πλέον, ούτε ασφαλώς η ΝΔ. Ο πρωθυπουργός καθημερινά διολισθαίνει στον ακροδεξιό λαϊκισμό, κυρίως μέσω των εκπροσώπων του και μιας χούφτας ανάρμοστων για αναπτυγμένη δημοκρατικά χώρα υπουργών, ενώ η ΝΔ μεταφέρει το πολιτικό «κέντρο βάρους» της από το κέντρο στην ακροδεξιά.
Οι αναγνώστες γνωρίζουν πως προέβλεψα εγκαίρως αυτό το τραγικό για την κοινωνία και την πολιτική στον τόπο μας, φαινόμενο. Άλλο είναι όμως να προβλέπεις ορθά μια πολιτική εξέλιξη και άλλο να την βλέπεις να εξελίσσεται ενώπιον σου! Τίποτε δεν με εκπλήσσει από όσα διαδραματίζονται καθημερινά και τα οποία αποσκοπούν στην διασκέδαση των ευθυνών και της στρατηγικής μιας πανικόβλητης πολιτικής ηγεσίας που οδηγεί την κοινωνία και την αγορά στο χάος, απορρυθμίζοντας τις λειτουργίες της αγοράς και της πολιτείας, δίχως προηγουμένως να μεταβάλει τις δομές με ένα δημοκρατικά αποδεκτό τρόπο.
Μια και το καθεστώς που πτώχευσε την χώρα και εξευτέλισε τον ελληνικό λαό και τον εαυτό του με την Δανειακή Σύμβαση και την διαδικασία του χρεοστασίου που αποδέχθηκε, δεν μπορεί να προσφέρει πια ούτε καν μια σοβαρή βάση παραμυθίας, επιδίδεται σε μια απέλπιδα επίθεση εναντίον όσων το αντιπολιτεύονται και κυρίως εναντίον της μόνης δύναμης που το απειλεί αντικειμενικά με διαμελισμό και περιθωριοποίηση, τον ΣΥΡΙΖΑ. Το καθεστώς των άπληστων, της πατρωνίας, της μίζας, της οικογενειοκρατίας, της αναξιοκρατίας, της παραοικονομίας, της συγκάλυψης όλων των μειζόνων σκανδάλων, της διαπλοκής, της ταπείνωσης και της φτωχοποίησης του ελληνικού λαού, με απύθμενο θράσος επιχειρεί να διασωθεί εξαπολύοντας ένα ψευδο - ιδεολογικό κυνήγι μαγισσών. Προσπαθεί με σπεκουλαδόρικο και προβοκατόρικο τρόπο να προκαλέσει μια μορφή μαζικής υστερίας του λαουτζίκου - που το ίδιο καθημερινά κατασκευάζει με τα ΜΜΕ της διαπλοκής ως κοινή γνώμη - εναντίον όσων θα μπορούσαν να υπονομεύσουν δραστικά και δημοκρατικά την ηγεμονία του. Το πολιτικό τέρας της εξευτελισμένης διαπλοκής και του παλαιοκομματισμού βρυχάται με ένα αποκρουστικό τρόπο, παίζοντας με την τύχη της χώρας και ένα διπλό ενδεχόμενο: κίνηση για εκλογές ή κίνημα για χούντα, αν η προοπτική για την επικράτηση των διαπλεκομένων δεν θεμελιώνεται στις πιθανότητες.
Μέσα σε αυτό το κλίμα ίσως θα πρέπει να σου μεταφέρω κάτι αναγνώστη που δεν είχα πρόθεση να γνωστοποιήσω ακόμη. Θα το πράξω, δίχως να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες καθώς η «είδηση» είναι άλλων και όχι δική μου … Ο κ. Σαμαράς συζήτησε με την κ. Μέρκελ το ενδεχόμενο εκλογών στην Ελλάδα, και ας μην σπεύσουν να το αρνηθούν καθώς παρασκήνιο επ’ αυτού «διαθέτει» μεγάλο Γερμανικό ΜΜΕ και ίσως αυτή τη στιγμή που γράφω και άλλοι στη Νέα Υόρκη και στο Λονδίνο. Ο κ. Σαμαράς παρά την αποθαρρυντική, αλλά όχι «απαγορευτική» στάση της κ. Μέρκελ , διαμορφώνει ένα απολύτως παραμορφωτικό της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης κλίμα, έχοντας στο νου του την διάλυση της βουλής και προσφυγή σε εκλογές το επόμενο τρίμηνο, ή αν οι πιθανότητες είναι εναντίον του, πρώτα κήρυξη κατάστασης πολιορκίας στη χώρα και μετά εκλογές.
Αυτό το κίνητρο, να υφαρπάξει δηλαδή εκ νέου την ψήφο των πολιτών με κινδυνολογία περί αναρχικών και εξτρεμιστών, που απειλούν την δήθεν σταθερότητα που επήλθε από το δάνειο που έλαβε η κυβέρνηση, αλλά ωστόσο δεν διασφάλισε - πέραν της λειψής ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών – για την κάλυψη των υποχρεώσεών της, μοιάζει να ορίζει την τρέχουσα βούληση της ηγεσίας της δεξιάς. Έτσι, ξαφνικά οι καταχωνιασμένες λίστες αντικαταστάθηκαν με ανακαταλαμβανόμενες «βίλες αναρχικών και ταραχοποιών» στην κυβερνητική αφήγηση και το διαρκές έγκλημα της αναρχοποίησης των θεσμών και της παράδοσης του κράτους στην τρόικα, με την αφάνταστα αμοραλιστική θεωρία περί αναρχικών και αριστερών κουκουλοφόρων εξτρεμιστών, τους οποίους υποθάλπει ο ΣΥΡΙΖΑ για να διαβρώσει το κράτος των διεφθαρμένων, όπως όρισε την Ελλάδα διεθνώς ο πράσινος πόλος της εμπριμέ Συγκυβέρνησής μας!
Λαέ, τρέμε τον ΣΥΡΙΖΑ, θα φέρει τους αναρχικούς, τους άπλυτους και τους μαλλιάδες στην εξουσία, μπορεί και τα Εξάρχεια στην Εκάλη και το Ψυχικό! Τρέμε την αριστερά, θα σου στερήσει την ευημερία και την ασφάλεια εντός των οποίων ζεις σήμερα και προοδεύεις, διότι η αριστερά, ως γνωστόν, μισεί τον λαό, τον οποίο αγαπά ο δεξιός πολιτικός, καθώς ανέκαθεν ο λαός ανήκει σε κάποιο αφεντικό, που τον προστατεύει από τον … εαυτό του! Υπάρχει λαός δίχως Πάτρωνα που δίνει ψωμί και προσφέρει τάξη και ασφάλεια στα οπισθοδρομικά κεφαλαιοκρατικά συστήματα, ή λαός δίχως Πατερούλη (με την Σταλινική ή Μαοϊκή εκδοχή του σοσιαλισμού); Προσπαθώ να αντλήσω από το χιούμορ μου, αλλά δεν αστειεύομαι, αυτή είναι η κοσμοαντίληψη της δεξιάς, ο Πάτρωνας ως συμπληρωτικό ή εκπροσωπικό στοιχείο του Θεού. Ο Πάτρωνας - είτε ο παραδοσιακός, ξεπερασμένος, ιδιοκτήτης μέσων παραγωγής, είτε ο αχυράνθρωπός του παλαιοπολιτικός που τον εκφράζει - πάντα έβλεπε τους εργαζόμενους ως οργανικό μέρος της επιχείρησής του, ως το ποίμνιό του κατά κάποιο τρόπο, το οποίο πρέπει να συντηρηθεί για να συνεχίσει να αποδίδει υπεραξία και να συμβάλει στην ανανέωση της κυκλικής κίνησης του κεφαλαίου. Έτσι στήθηκαν τα κοινωνικά συστήματα στα αυταρχικά κεφαλαιοκρατικά μοντέλα, τα οποία θεοποιούσαν τον Πάτρωνα (φεουδάρχη, μεγαλοεπιχειρηματία, πολιτικάντη).
Αυτά ξεπεράστηκαν με την εξέλιξη του καπιταλισμού και της δημοκρατίας, αλλά όταν το κεφάλαιο διανύει περίοδο σοβαρής δομικής κρίσης, όπως σήμερα, σε χώρες όπου οι δημοκρατικοί θεσμοί δεν έχουν κοινωνικό βάθος (όπως στην Ελλάδα) επανέρχονται ως ιστορική φάρσα, που πληρώνουν ακριβά οι εργαζόμενοι και η προοπτική ανάπτυξης της κοινωνικής ισότητας σε ένα περιβάλλον πολιτικής ελευθερίας. Για να δομηθεί καλά αυτό το αναπαλαιωμένο πλαίσιο ηγεμονικής (πατρωνικής) αφήγησης της δεξιάς απαιτείται ανάπτυξη ενός τρομοκρατικού ιδιώματος, που ταυτίζει τους αριστερούς με την ανομία και την εγκληματική δράση ακόμη και με… τα γκαζάκια εναντίον του Λιάρου! Ανακοινώνουν τα ανεκδιήγητα φαντάσματα του υποκαπιταλιστικού παρελθόντος, που καμώνονται τις μοντέρνες υπάρξεις: «Χθες οι εισβολές σε ραδιοφωνικούς σταθμούς. Σήμερα οι εκρήξεις σε σπίτια δημοσιογράφων. Επιχειρείται ανοιχτή τρομοκρατία στον χώρο των μέσων ενημέρωσης, ένα ζωτικό χώρο της Δημοκρατίας μας. Επιτέλους τι θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ για να αποκηρύξει τους χαϊδεμένους κουκουλοφόρους του;».
Δεν μοιάζει τούτος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος με τους άλλους, δύσμοιρους, προηγούμενους που με ύφος μεγαλομανάβη διακήρυτταν: « σήμερα λεμέ αυτά, αύριο θα σας πούμε άλλα»! Τούτος φαίνεται επιπλέον να είναι είτε ηλίθιος, είτε σάχλας μέχρι ηλιθιότητας. Ο κ. Σαμαράς είναι σαν να έψαξε στον χώρο της σκληρής δεξιάς και να βρήκε τον πλέον ηλίθιο γκεμπελίσκο, τον οποίο όρισε θεσμικό «αφηγητή» του! Κακώς κάνουν τα υπόλοιπα κόμματα και απαντούν σε αυτό το «νούμερο». Έγκλημα κάνουν, συμβάλλοντας στην μετατροπή του πολιτικού λόγου στην Ελλάδα σε σόου για «σκουπιδοτηλεόραση». Η πολιτική αφήγηση των προηγούμενων κυβερνήσεων, ιδίως μετά το 1990 δομείτο στο πλαίσιο του τηλεοπτικού λόγου, για διάφορους συστηματικούς λόγους που έχει αναλύσει μάλλον καλύτερα από όλους ο Pierre-Félix Bourdieu, όπως και για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του μέσου. Σήμερα η κυβέρνηση Σαμαρά «κατάφερε» η κυβερνητική αφήγηση να δομείται στο πλαίσιο της γενικότερης αφήγησης που ταιριάζει αποκλειστικά σε «προγράμματα σκουπιδοτηλεόρασης. Είναι και αυτό μια ένδειξη της ποιότητας της ηγεσίας της σημερινής δεξιάς, που αν συνδυαστεί με το παραλήρημα της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, η οποία δίνει δραματική μάχη επιβίωσης, αποκαλύπτεται μια ζοφώδης πολιτική πραγματικότητα για την Ελλάδα, η οποία θα έπρεπε να προβληματίζει πολύ σοβαρά κάθε δημοκράτη στον τόπο μας.
Αφού λοιπόν «καταδικάσω» κι εγώ τα γκαζάκια εναντίον του φίλου μου Αντώνη και των υπολοίπων φορέων της ενημέρωσης, έτσι ώστε να αποφύγω το ερώτημα «επιτέλους τι θέλεις για να αποκηρύξεις τους χαϊδεμένους κουκουλοφόρους σου», θα δηλώσω στην κυβέρνηση που επαναφέρει το κυνήγι ιδεολογικοπολιτικών φρονημάτων: Μακάρι να ήμουν αναρχικός! Είναι κατόρθωμα να είναι σήμερα κάποιος αναρχικός και να ζει με τις αρχές και τις αξίες του αναρχικού κινήματος, ενώ είναι ντροπή να συμπεριφέρεσαι σαν τον εκδότη των ανακοινώσεων της κυβέρνησης Σαμαρά. Μακάρι όλοι όσοι συνδέσαμε την ύπαρξή μας με την καλλιέργεια των δημοκρατικών θεσμών και ενός πολιτικού ήθους που αγωνίζεται να συμβιβάσει το δημοκρατικό παράδοξο στην καθημερινότητα (τον εναρμονισμό ισότητας και ελευθερίας σε ένα διαρκώς ανώτερο επίπεδο) να μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως είμαστε αναρχικοί! Ούτε ο κόσμος, ούτε η αστική δημοκρατία απειλήθηκαν ποτέ από αναρχικούς. Οι αναρχικοί, όπως οι κομμουνιστές και τόσοι άλλοι: φεμινιστές, αντικαπιταλιστές, συμμετοχικοί δημοκράτες, οικολόγοι κλπ. προσφέρουν την αναπαράσταση ενός άλλου, πιο δίκαιου και συμφιλιωμένου με το φυσικό περιβάλλον κόσμου. Όλοι ετούτοι κάτι προσέφεραν στην κριτική αντίληψη της οργάνωσης της κοινωνίας και της οικονομίας. Κάτι προσέφεραν στην πρόοδο της ανθρωπότητας, στην πρόκληση για εμπλουτισμό της γνώσης και στο άνοιγμα των πνευματικών οριζόντων, όπως επίσης και στην κατανόηση των οικονομικών θεσμών της νεωτερικότητας σε αντιδιαστολή με την βιοοικονομία.
Κυριολεκτικά, δίχως αυτούς η αστική δημοκρατία δεν θα υπήρχε όπως την γνωρίζουν οι σύγχρονοι άνθρωποι. Δίχως αυτούς ο καπιταλισμός θα είχε μείνει στο επίπεδο της δουλείας. Αυτοί οι «βρωμιάρηδες», κατά την αφήγηση των βρωμερών, ξεβρόμισαν πολλά μέρη στον κόσμο και καθημερινά αγωνίζονται εναντίον της ρύπανσης, της υπερκαταναλωτικής υποκουλτούρας, της απανθρωπιάς, των πολέμων, της σκλαβιάς, του ιμπεριαλισμού, του ρατσισμού, της μεταμοντέρνας αποικιοκρατίας και κάθε είδους υποδούλωσης ή αλλοτρίωσης. Αγωνίζονται εναντίον της βαρβαρότητας, δίχως πάντοτε να επιλέγουν μη-βάρβαρα μέσα. Στο μέτρο που επιλέγουν την αντεκδικητική βία ως μέθοδο πάλης, καταλήγουν να υπηρετούν αυτό που νομίζουν ή δηλώνουν ότι αντιμάχονται. Μετατρέπονται ως άτομα ή ομάδες σε υπονομευτές των ίδιων των αξιών που δομούν την πολιτική τους δράση. Γίνονται αυτοκαταστροφικοί στο τέλος, μετά την μανία καταστροφής και εκδίκησης που επιδεικνύουν εναντίον αυτών που κατέχουν τα μέσα κρατικής ή υπερεθνικής καταστολής. Σίγουρα ο κόσμος τους δεν είναι «κόσμος αγγέλων» , είναι όμως λιγότερο διαβολικός από εκείνον του Πάτρωνα και του «αφηγητή» του. Το τελευταίο ωστόσο δεν εμποδίζει τον χυδαίο δεξιό αφηγητή να ψευδο-ιδεολογικοποιήσει την καταστολή και την συμμόρφωση των εργαζομένων στο πιο άπληστο κεφάλαιο και στους πλέον κερδοσκοπικούς μηχανισμούς που υπηρετεί.
Στην σημερινή Ελλάδα ο κυρίαρχος πολιτικός λόγος έχει γυρίσει χρόνια πίσω, σκιαμαχώντας με ιδεολογίες οι οποίες μετατρέπονται σε εγκληματολογικές αφηγήσεις. Κοινοβουλευτικά κόμματα της αριστεράς εμφανίζονται επίσης μέσω αυτού ως οργανώσεις υπόθαλψης εγκληματιών κι έτσι αυτοί που βαρύνονται με την πολιτική ευθύνη της αύξησης της εγκληματικότητας στην χώρα και της πρόκλησης εκτεταμένης κοινωνικής καταστροφής και σημαντικής εξαθλίωσης, που εύλογα προκαλεί καταδικαστέες αντιδράσεις βίας, εμφανίζονται ως εγγυητές της τάξης και της νομιμότητας. Δυστυχώς μόνον μέσω αυτού του γκεμπελισμού θα μπορούσε να αντιστραφεί η πραγματική πολιτική εικόνα στην κοινή γνώμη: εκείνοι που απορρύθμισαν κράτος και αγορά και σκόρπισαν φτώχεια και απόγνωση στα λαϊκά και μεσαία στρώματα, προσβάλλοντας σοβαρά το Κράτος Δικαίου, να εμφανίζονται ως εγγυητές της νομιμότητας! Ωστόσο δεν πάει πολύς καιρός που ο συντάκτης αυτού του σημειώματος εξήγησε με ποιο τρόπο υπονομεύθηκε η νομιμότητα στην Ελλάδα, από ποιους και γιατί. Σίγουρα οι δράστες δεν ανήκουν στον αναρχικό χώρο, ούτε κατοικοεδρεύουν στις «βίλες Αμαλία», αλλά φορούν γκρίζο κοστουμάκι, συνεδριάζουν σε Μέγαρα, συγκαλύπτουν φοροφυγάδες κι έχουν στην διάθεσή τους έναν ολοκληρωμένο προπαγανδιστικό μηχανισμό που ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις, ενώ λαϊκίζει ασύστολα κάνοντας το μαύρο, άσπρο και εξευτελίζοντας την γνώση μέσω παλαιών και σύγχρονων επικοινωνιακών τεχνολογιών. Έτσι, ακόμα και οι ηλίθιοι μπορούν να βλέπουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη ως … παιδιά-θαύματα!
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.