Αναρωτιέμαι σε τι τόπο ζω όπου το θύμα αναγκάζεται να κρυφτεί ενώ οι θύτες απλώς υπέκυψαν στον «ζωντανό πειρασμό»…!
Οι θύτες ήταν παιδιά μέχρι την στιγμή που «συνέλαβαν» στο μυαλό τους το αποτρόπαιο έγκλημα τους.
Οι θύτες ήταν παιδιά μέχρι την στιγμή που «συνέλαβαν» στο μυαλό τους το αποτρόπαιο έγκλημα τους.
Το σχολείο δεν βρίσκει έναν τρόπο να βοηθήσει, δεν έχει καμιά εξουσία, κανέναν βοηθό .
Η παρατήρηση προς τον μαθητή αντιμετωπίζει την οργή και απαξίωση από τους γονείς.
Ο γονέας είναι τις περισσότερες φορές ΑΠΩΝ . Και τότε το μόνο που μένει είναι απλώς να αποδιώξει το «πρόβλημα» λίγο πιο πέρα.
Αναρωτιέμαι αν οι άρχοντες του τόπου μας συστήνουν αποσιώπηση όχι για την προστασία του θύματος αλλά για το «καλό του τόπου μας….»!
Αλλά ο «καλός τόπος» για να ζεις δημιουργείται από την ευαισθησία, προσφορά, αξιοπρέπεια των κατοίκων της και όχι από τα κρυμμένα μυστικά της.
Θέλω να πιστεύω όμως πως δεν είμαι η μόνη που αναρωτιέται…..
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΧΑΤΖΗΘΕΟΔΩΡΟΥ
Γ Ο Ν Ε Α Σ
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.