Της Χριστίνα Ν. Φίλιππα
Το «ας τον πούμε Γ.Κ» που υποκαθιστά το φυσικό πρόσωπο, τον αδελφό, τον συνάδελφο, το συμμαθητή, τον γείτονα, μόνο άλλοθι και χρόνο μπορεί να δώσει στον ηθικό αυτουργό.
Το «μη με δουν» , «μη μάθουν ότι εγώ…», μπορεί να οδηγεί δυστυχώς στην ψιλοαποδοχή του «μήπως μαζί τα φάγαμε» και κάπου να έχει σταλάξει το δηλητήριο της αμφιβολίας. Ο μιθριδατισμός ελαύνει …
Αυτή η «αξιοπρέπεια» ενδέχεται να είναι μία μαζοχιστική θέση και ενοχική στάση απέναντι σ΄αυτή την σκληρή πραγματικότητα που βιώνουμε. Η ανθρώπινη ψυχή βαφτίζει πολλές φορές τη συμπεριφορά της με εξωραϊσμένες έννοιες γιατί δεν αντέχει , δεν θέλει και δεν μπορεί πολλές φορές να δει κατάματα το πρόβλημα, μιας και αποτελεί μέρος του, για να το αντιμετωπίσει.
Μια κοινωνία που έμαθε να κρύβει «Κωσταλέξια», και άλλα δράματα οικογενειακά, στριμώχνοντας τα κάτω απ το χαλί και το κιλίμι της, είναι ευκολονόητο πως είναι εθισμένη στην συγκάλυψη και στην μη αντιμετώπιση της πραγματικότητας. Είναι θέμα χρόνου, αν δεν έχει ήδη συντελεστεί, η πραγματικότητα να σε ξεπεράσει και τα πράγματα να είναι μη αναστρέψιμα.
Όταν ωθείς τα παιδιά σου, επιβάλλοντας τους εμμέσως τη σιωπή, να ντρέπονται, να νοιώθουν ενοχές να μιλήσουν γιαυτό που βιώνουν, να μη τους δίνεις την ευκαιρία να το εξωτερικεύσουν, ενώ μπορεί να ήθελαν, τότε ούτε τους αφήνεις να καταλάβουν ποιος με το δικό τους δεκατιανό κάνει θυέστεια γεύματα, με αποτέλεσμα, η σύγχυση και λαθεμένη στόχευση, του ποιος και τι φταίει, να κάνει τη δουλειά της.
Αυτό που ζούμε δεν είναι γρίπη και «κάνε υπομονή θα περάσει», ούτε όμως και κολλητική ασθένεια για να προφυλαγόμαστε. Όταν πάψουμε να το βλέπουμε έτσι, κοιταχτούμε στα μάτια και μετρηθούμε, θα μπορέσουμε και να αναμετρηθούμε με το πρόβλημα.
Επειδή στις μέρες μας δυστυχώς, ο πλούτος μετριέται με τις «φιλανθρωπικές ευαισθησίες», πρέπει να πείσουμε ο ένας τον άλλο, ότι η αλληλεγγύη μέσω των κινημάτων που έχουν αναπτυχθεί , στην παρούσα κατάσταση, δεν αφορά στην επίδειξη και στην απόκτηση κοινωνικού status όσων προσφέρουν. Ότι η αλληλεγγύη δεν είναι χορηγία και έκπτωση απ τη φορολογία κάποιων οικονομικά ισχυρών. Δεν είναι θέαμα ούτε παράσταση για να έχει διάλειμμα. Είναι απόρροια αγάπης, από συνανθρώπους που βιώνουν τις ίδιες ή και παρόμοιες καταστάσεις και γιαυτό συμμετέχουν με τις δυνατότητές του ο καθένας στην ανακούφιση του άλλου.
Γιαυτό το λόγο η αλληλεγγύη εκτός από την κάλυψη πρωτογενών αναγκών, πρέπει να έχει ταυτόχρονα ως απώτερο στόχο την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του συνανθρώπου, την απάλειψη της αδικίας που μπορεί να υφίσταται, τις δομές που θα φροντίσει να υπερασπιστεί για να του κάνουν ανθρώπινη τη ζωή του.
Αλλιώς ζήσε Μάη μου να φας ..τριφύλλι! Αλλά πιστεύω ότι δεν έχουμε απομωραθεί τόσο ώστε να λογιζόμαστε ως πρόβατα….
Σύμβουλος
Δημοτικής Κοιν. Φιλοθέης
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.