Απεργίες για άλλοθι ή κάτι πρέπει ν'αλλάξει;

Με μια ακόμη 24ωρη απεργία με περιορισμένη συμμετοχή και μια υποτονική πορεία που διαπιστώσαμε συμμετέχοντας στην Θεσσαλονίκη (χωρίς να έχουμε επίσημα στοιχεία), κρίνουμε πως αυτή δεν είναι η ενδεδειγμένη στάση που θα έπρεπε να έχει ο κόσμος της εργασίας και της ανεργίας. Ως εκ τούτου τίθενται ουσιαστικά ερωτήματα αν είναι σωστός ο δρόμος που ακολουθούν τα συνδικάτα και οι οργανώσεις.

Πιστεύουμε ότι με τέτοιου είδους κινητοποιήσεις απλά τα κόμματα "κρατούν" γυμνασμένα τα μέλη τους, τα συνδικάτα διαχειρίζονται την ανύπαρκτη σχέση τους με τους εργαζόμενους και οι συλλογικότητες συνεχίζουν να βρίσκονται σε κατάσταση σύγχυσης.

Θεωρούμε ότι θα πρέπει να σταματήσουν οι ηγεσίες την λάθος πεπατημένη, πριν ξεπεραστούν από τα γεγονότα (αν δεν ξεπεράστηκαν ήδη), και να αναζητήσουν διαφορετικούς τρόπους αντίστασης στη μνημονιακή κυβερνητική λαίλαπα.

Συνέχιση αυτής της διαχειριστικής μαλθακότητας προβληματίζει για τον "αλληθωρισμό" του αντιμνημονιακού μπλογκ και για το "κλείσιμο" του ματιού των συνδικάτων προς την καθεστηκυίαν τάξη (πράγμα που έχουν εθιστεί να πράττουν οι ηγεσίες τους, όλα τα προηγούμενα χρόνια αρθρώνοντας και γιγαντώνοντας το σύστημα της πατρωνίας που μας οδήγησε στην εξαθλίωση και υποτέλεια).

Και όλα αυτά ενώ η επίθεση στα λαϊκά εισοδήματα επιταχύνεται, η ανισότητες ανάμεσα στον κόσμο της εργασίας (πόσο μάλλον της ανεργίας) και στα στελέχη του πολιτικού εποικοδομήματος (βλέπε Μέργους και προκλητικές αρπαχτές) μεγαλώνουν και η κρατική τρομοκρατία (τόσο με τις ομάδες καταστολής όσο και με τις στοχοποιήσεις πολιτών - μηνύσεις και αγωγές) επιτείνεται με στόχο την παραίτηση και ιδιώτευση αντιμνημονιακών στελεχών και επιδίωξη την υποτονικότητα των όποιων αντιστάσεων.