Κλέψτε εργασίες και γίνετε καθηγητής παν/μίου. Τεστ: Λειτουργεί η Ελληνική Δικαιοσύνη;

Την προσεχή Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013 στις 9.00 πμ (αρ. Σειράς εκδίκασης 1) δικάζονται στο Γ τριμελές πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης (Αίθουσα Υπογείου Β’) τέσσερα μέλη ΔΕΠ και δύο πρώην Πρόεδροι τμήματος του Πανεπιστημίου για τις εξής πράξεις: παράβαση του άρθρου 66 του Ν. 2121/93 (κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας), παράβαση καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση, υφαρπαγή ψευδούς βεβαίωσης. 

Μέχρι σήμερα (και επί οκτώ χρόνια), Πανεπιστήμιο και Υπ. Παιδείας συγκαλύπτουν τις παρανομίες, παρά το κατηγορητήριο του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών, τα πορίσματα του Σώματος Ελέγχου Δημόσιας διοίκησης, και τις εντολές του Γεν. Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης κ. Λ. Ρακιτζή. Μόλις πέρισυ (ύστερα από επτά χρόνια), ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου αποφάσισε να μελετήσει τα στοιχεία. Απήλλαξε όμως τους κατηγορούμενους συναδέλφους καθηγητές, καθώς έκρινε ότι οι εξηγήσεις που δόθηκαν ήταν ικανοποιητικές και δε συντρέχει λόγος άσκησης πειθαρχικής δίωξης.

Με την κάλυψη συναδέλφων και διοικητικών αρχών, ο κατηγορούμενος για λογοκλοπή καθηγητής κατέθεσε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση (100.000Ε) κατ του καταγγέλλοντα (πρώην φοιτητή του εκ του οποίου έκλεψε την εργασία). Ο τελευταίος μετοίκισε και εργάζεται σήμερα σε Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας.

Η δημοσιοποίηση της υπόθεσης και η παρουσία ακροατηρίου και ΜΜΕ ενδέχεται να συμβάλει θετικά στην έκβαση της δίκης αυξάνοντας την αίσθηση της ευθύνης για την απόδοση δικαιοσύνης, κατά τρόπο παρόμοιο με την δίκη του πρώην δημάρχου Θεσσαλονίκης κ. Παπαγεωργόπουλου.

1.         ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ ΣΤΑ ΜΜΕ

Παραθέτω σχετικές δημοσιεύσεις στα ΜΜΕ (περισσότερα στοιχεία μπορείτε να βρείτε εδώ)

Επίκουρος καθηγητής παρουσίασε εργασία συνυποψηφίου του ως δική του (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 7.10.09). Της Λίνας Γιάνναρου. Ο διάολος έχει πολλά ποδάρια, λέει η παροιμία. Και όσο και αν αυτή δεν είναι δόκιμη έκφραση για πανεπιστημιακό, υπάρχει ένας καθηγητής που την επαναλαμβάνει από μέσα του όπως ένας μαθητής παπαγαλίζει το μάθημά του. Γιατί, πράγματι, πρέπει να είσαι πολύ άτυχος για να βρεθείς συνυποψήφιος για την ίδια θέση με τον άνθρωπο του οποίου την εργασία έχεις μόλις επιδείξει ως δική σου! Η ιστορία, που διαδραματίζεται σε μεγάλο ΑΕΙ της χώρας και έχει ήδη φθάσει στη δικαιοσύνη, ξεκινάει το 2005, κατά τη διαδικασία εκλογής για τη θέση του αναπληρωτή καθηγητή. Υποψήφιοι είναι δύο, ένας επίκουρος καθηγητής του πανεπιστημίου και ένας παλιός φοιτητής του ίδιου ΑΕΙ, που ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο εξωτερικό (τα στοιχεία τους είναι στη διάθεση της «Κ»). Τίποτα δεν θα είχε γίνει αντιληπτό εάν ο τελευταίος δεν διάβαζε το βιογραφικό του συνυποψηφίου του για να διαπιστώσει έκπληκτος ότι εκεί περιλαμβάνεται και η δική του πτυχιακή εργασία! «Όπως προέκυψε, την είχε υποβάλει σε επιστημονικό συνέδριο του εξωτερικού ως δική του, κι έτσι την παρουσίασε και στη διαδικασία εκλογής (σ. σ. σε αυτές τις διαδικασίες, οι υποψήφιοι προσκομίζουν εργασίες που είτε έχουν δημοσιευθεί σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά είτε έχουν παρουσιαστεί σε διεθνή συνέδρια)», λέει ο άτυχος υποψήφιος για τη θέση ΔΕΠ στην «Κ». Ουδείς ενδιαφέρθηκε. Άτυχος, διότι παρά τις έντονες διαμαρτυρίες του προς όλες τις κατευθύνσεις, τις ενστάσεις και τις προσφυγές του σε όλα τα όργανα του πανεπιστημίου και του υπουργείου Παιδείας, ουδείς ενδιαφέρθηκε να αποκαταστήσει την τάξη, με αποτέλεσμα η θέση να κατοχυρωθεί τελικά στον συνυποψήφιό του. «Αυτό που ουσιαστικά λένε είναι ότι δεν υπάρχει στα ελληνικά ΑΕΙ τυπικό και ουσιαστικό πρόβλημα εάν τα μέλη ΔΕΠ χρησιμοποιούν προϊόντα λογοκλοπής για την ακαδημαϊκή τους εξέλιξη» σημειώνει ο ίδιος, ο οποίος -παρότι συνεχίζει την καριέρα του σε μεγάλο ιδιωτικό πανεπιστήμιο- δεν το άφησε να περάσει έτσι. Προσέφυγε στη δικαιοσύνη εναντίον του (πλέον) αναπληρωτή καθηγητή, αλλά και του προέδρου του τμήματος. Η υπόθεση θα εκδικαστεί σε ένα μήνα. Μολονότι στην ακαδημαϊκή κοινότητα θεωρείσαι «δακτυλοδεικτούμενος» εάν υποπέσεις στο παράπτωμα της λογοκλοπής, η παραπάνω υπόθεση δεν είναι η μοναδική που έχει απασχολήσει τα όργανα των πανεπιστημίων. Μόλις πρόσφατα (τον Μάρτιο του 2009), το Πειθαρχικό Συμβούλιο των Μελών ΔΕΠ των ΑΕΙ επέβαλε την ποινή της προσωρινής παύσης των τριών μηνών σε καθηγητή ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ο οποίος δημοσίευσε σε ιταλικό περιοδικό (Italian Journal of Sport Sciences) εργασία που δεν είχε συγγράψει ο ίδιος… Πανεπιστημιακοί, μιλώντας στην «Κ», τονίζουν ότι τα παραπάνω περιστατικά δεν είναι συνήθη, επισημαίνοντας ότι «η καριέρα σου μπορεί να τελειώσει εάν σε πιάσουν για λογοκλοπή».

«…Καθηγητές οικειοποιούνται το προϊόν της ερευνητικής δουλειάς φοιτητών ή υποψηφίων διδακτόρων τους, αντιγράφουν άρθρα άλλων ερευνητών ή αλλάζουν απλώς το όνομα σε βιβλία άλλων συγγραφέων και τα εμφανίζουν ως δικά τους. Με τον τρόπο αυτόν αποκτούν τα πολυπόθητα προσόντα για την εκλογή σε καθηγητικές θέσεις… Γενικά, όμως, η αντιμετώπιση μιας τέτοιας ηθικά απαράδεκτης και παράνομης πράξης είναι ανεπαρκής. Θέλετε η κακώς εννοούμενη συναδελφική αλληλεγγύη, θέλετε ένα αίσθημα συνενοχής (έχουν καταγραφεί, για παράδειγμα, σε πρακτικά συνεδριάσεων οι φράσεις «κύριοι συνάδελφοι, όλοι κλέβουμε» και «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω»), θέλετε η συχνή διαπλοκή του λογοκλόπου με ισχυρά ομαδικά συμφέροντα, στέκονται τις περισσότερες φορές εμπόδιο στην τιμωρία του, τόσο για την πράξη αυτή καθαυτή όσο και για την ιδιοποίηση ξένου επιστημονικού έργου με σκοπό την πανεπιστημιακή του ανέλιξη… Η ανοχή της λογοκλοπής ή η πλημμελής αντιμετώπισή της ενθαρρύνει, πρώτα απ’ όλα, τη διάδοσή της, αφού όλο και περισσότεροι θα μπαίνουν στον πειρασμό να κάνουν το ίδιο, όταν διαπιστώνουν ότι η σχέση  ρίσκου-οφέλους από μια τέτοια πρακτική κλίνει συντριπτικά υπέρ του δεύτερου… Μια άλλη παρενέργεια της μη αντιμετώπισης της λογοκλοπής από τα πανεπιστημιακά όργανα είναι η καταφυγή όλο και περισσότερων θιγόμενων στη Δικαιοσύνη με την ελπίδα να βρουν εκεί, μέσα από πολύχρονες και φθοροποιούς διαδικασίες, τη δικαίωσή τους. Τέλος, η ανοχή της λογοκλοπής προστίθεται στα φαινόμενα αδιαφάνειας και αναξιοκρατίας που πλήττουν το δημόσιο Πανεπιστήμιο και το απαξιώνουν στα μάτια της κοινής γνώμης… Το τέταρτο και τελευταίο μέτρο είναι η αυστηρή τιμωρία των λογοκλόπων από τα αρμόδια πανεπιστημιακά όργανα. Τα Ιδρύματα θα πρέπει να αναγνωρίσουν τη λογοκλοπή ως αυτοτελές και διαρκές πειθαρχικό αδίκημα που επισύρει σοβαρότατες κυρώσεις και αποδεικνύει έλλειψη ακαδημαϊκού ήθους (καθιστώντας επομένως το λογοκλόπο μη εκλόγιμο σε πανεπιστημιακή θέση). Θα πρέπει, επιπλέον, να περιλάβουν στους Εσωτερικούς Κανονισμούς ή και Κώδικες Δεοντολογίας τους την υποχρέωση των οργάνων (Πρυτάνεων, Προέδρων, εκλεκτορικών σωμάτων, εισηγητικών επιτροπών κ.ά.) να εξετάζουν όσες καταγγελίες για λογοκλοπή δέχονται και να αποφαίνονται αιτιολογημένα, με αίσθημα δικαιοσύνης, με αυστηρότητα, μακριά από κάθε διάθεση κακώς νοούμενης συναδελφικής αλληλεγγύης και χωρίς καθυστέρηση για τη βασιμότητα ή όχι κάθε καταγγελίας. Αν το πόρισμα διαπιστώνει τη λογοκλοπή, οι αρμόδιοι θα πρέπει να προβαίνουν αμέσως, αυτοτελώς ή μέσω παραπομπής στα πειθαρχικά όργανα, στις προβλεπόμενες ενέργειες». (ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, 25.12.10).

Διαστάσεις επιδημίας οι λογοκλοπές. Αυξάνονται οι καταγγελίες στα ΑΕΙ. (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 29-05-11) «…πώς να πολεμήσεις τη λογοκλοπή, όταν η αντιγραφή βρίσκεται στον πυρήνα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος; Πρόσφατα, η ελληνική ακαδημαϊκή κοινότητα παρατηρούσε με σκωπτικό χαμόγελο τις εξελίξεις στη Γερμανία με τις αλλεπάλληλες παραιτήσεις υψηλόβαθμων αξιωματούχων, λόγω κατηγοριών για ύποπτα αποσπάσματα στις διατριβές τους... Όμως πόσο να «ανεβάσουμε» το θέμα στην Ελλάδα, όταν είναι κοινό μυστικό ότι εδώ ισχύει το ο κλέψας του κλέψαντος; Το είχε επισημάνει ομάδα πανεπιστημιακών, συνυπογράφοντας διακήρυξη κατά της λογοκλοπής (πολλοί εκ των οποίων δέχθηκαν και ενδοπανεπιστημιακά «αντίποινα» για τη στάση τους). «Με θλίψη και αυξανόμενη ανησυχία παρακολουθούμε τη διάδοση και την εξέλιξη της λογοκλοπής σε απαράδεκτα ευρεία κλίμακα μέσα στην ελληνική Ανώτατη Εκπαίδευση, σε επίπεδο προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών, υποψήφιων διδακτόρων και πανεπιστημιακών δασκάλων», έγραφαν τονίζοντας ότι η αντιμετώπιση των καταγγελιών από τα αρμόδια όργανα των ΑΕΙ δεν είναι η ενδεδειγμένη. «Σπάνια επιβάλλονται οι προβλεπόμενες κυρώσεις στους παραβάτες, τόσο για την πράξη αυτή καθαυτή όσο και για την ιδιοποίηση ξένου επιστημονικού έργου με σκοπό την προσωπική πανεπιστημιακή ανέλιξη». Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, δε, είναι οι υποθέσεις που έχουν φτάσει στη Δικαιοσύνη, καθώς είναι συνηθισμένο το φαινόμενο οι λογοκλόποι να απολαμβάνουν στήριξη από την πανεπιστημιακή κοινότητα. Την ίδια ώρα, πληθαίνουν οι σχετικές καταγγελίες. Μόλις πρόσφατα, ο υφυπουργός Παιδείας κ. Γιάννης Πανάρετος έδωσε εντολή σε δύο πρυτάνεις (Οικονομικού και Καποδιστριακού) να διερευνήσουν δύο καταγγελίες για λογοκλοπή, ενώ πριν από λίγες εβδομάδες ερώτηση σχετική με τις αλλεπάλληλες καταγγελίες για λογοκλοπή στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο κατέθεσε στη Βουλή ο βουλευτής της Ν. Δ. κ. Σταύρος Καλαφάτης. «Πρόσφατα, επίσης», όπως ενημερώνει την «Κ» ο καθηγητής του ΑΠΘ και εκπρόσωπος της πρωτοβουλίας πανεπιστημιακών κατά της λογοκλοπής κ. Βασίλης Μούγιος, «η Πρυτανεία του ΑΠΘ ανέπεμψε εκλογή αναπληρωτή καθηγητή στο Τμήμα που τον εξέλεξε, ζητώντας να διερευνηθούν το συντομότερο δυνατό οι καταγγελίες κατά του εκλεγέντος για λογοκλοπή, οι οποίες είχαν αγνοηθεί τόσο από την εισηγητική επιτροπή όσο και από το εκλεκτορικό σώμα που τον εψήφισε». Διαστάσεις επιδημίας, επίσης, λαμβάνει το φαινόμενο «αγοραπωλησιών» εργασιών, με τιμές που κυμαίνονται από 500 μέχρι και 1.500 ευρώ για μια απλή διπλωματική μέχρι και 5.000 για διδακτορικά! Ελάχιστα είναι όμως τα προληπτικά μέτρα που έχει λάβει η πανεπιστημιακή κοινότητα για την αποφυγή τέτοιων φαινομένων. Ξεχωρίζει η πρωτοβουλία του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας να συντάξει Κώδικα Δεοντολογίας με ειδική αναφορά στο θέμα της λογοκλοπής, ο οποίος μοιράζεται σε όλα τα μέλη ΔΕΠ και τους πρωτοετείς φοιτητές, ενώ σχετικά σεμινάρια πραγματοποιούνται για τους μεταπτυχιακούς φοιτητές. «Θα έπρεπε κάθε πανεπιστήμιο να έχει έναν τέτοιο κώδικα», λέει στην «Κ» ο αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Ιωάννης Θεοδωράκης και «το πρόβλημα της λογοκλοπής είναι παγκόσμιο, αλλά γνωρίζει ιδιαίτερα μεγάλη έκταση στην Ελλάδα», αναφέρει. «Σε μεγάλο βαθμό όμως στη χώρα μας γίνεται και από άγνοια. Από μικρά, τα παιδιά αντιγράφουν από τα βιβλία, χωρίς να ξέρουν γιατί. Οι φοιτητές δεν μαθαίνουν να γράφουν με παραπομπές και βιβλιογραφία. Και βέβαια τα πράγματα σοβαρεύουν όταν πρόκειται για διδακτορικά και μεταπτυχιακά, διότι αυτά προστατεύονται από πνευματική ιδιοκτησία» http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_29/05/2011_443942

ΠΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:

Κλέψτε εργασίες και γίνετε καθηγητής παν/μίου. ΔΥΟ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΛΟΓΟΚΛΟΠΩΝ ΑΠΟ ΜΕΛΗ ΔΕΠ Φοιτητές οι οποίοι συλλαμβάνονται να αντιγράφουν εργασίες μηδενίζονται, χάνουν το μάθημα ή αποβάλλονται από το πανεπιστήμιο. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που οι καθηγητές τους υποπίπτουν στο ίδιο παράπτωμα; Στο ίδιο Τμήμα μεγάλου Πανεπιστημίου της Β. Ελλάδας εκκρεμούν εδώ και πέντε χρόνια τουλάχιστον δυο επίσημες καταγγελίες κατά μελών του εκπαιδευτικού προσωπικού για λογοκλοπές. Στη μια περίπτωση το μέλος ΔΕΠ αντέγραψε εγχειρίδιο αθλητικής ομοσπονδίας και δύο βιβλία δημοσιευμένα από μεγάλο εκδοτικό οίκο των ΗΠΑ και τα εξέδωσε στα ελληνικά… ως δικό του προϊόν. Το βιβλίο του πουλιόταν στους φοιτητές επί σειρά ετών (μέχρι που αποκαλύφθηκε η λογοκλοπή), ενώ ο ‘συγγραφέας’ εισέπραττε... ‘αντιγραφικά’ δικαιώματα. Στη δεύτερη περίπτωση, καθηγητής εκλέχτηκε και προήχθη σε ανώτατη βαθμίδα χρησιμοποιώντας δύο (τουλάχιστον) πτυχιακές εργασίες φοιτητών του. Από ειρωνεία της τύχης, για την ιδία θέση είχε υποβάλλει αίτηση και ο πρώην φοιτητής του. Ο ίδιος καθηγητής περιλαμβάνει στο βιογραφικό του τέσσερις (4) εργασίες εκ των οποίων κάποιες έχουν δημοσιευτεί αυτούσιες και κάποιες τμηματικά σε οκτώ (8) διαφορετικά περιοδικά, ενώ παρουσιάζονται ως οκτώ (8) πρωτότυπες εργασίες. Τα γεγονότα περιγράφει σχετικό άρθρο που δημοσίευσε η Καθημερινή (22-10-09) http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_22/10/2009_334346 «Για ποια ελεύθερη διακίνηση και προστασία ιδεών αναφερόμαστε όταν οι καθηγητές καπηλεύονται, κλέβουν και υιοθετούν ως δικές τους πτυχιακές εργασίες φοιτητών παρουσιάζοντας τις σε συνέδρια και ημερίδες… Όταν οι φοιτητές αναγκάζονται να κάνουν για εργασίες θεματολογίες που αργότερα γίνονται βιβλία στα εκπαιδευτικά ιδρύματα;» (Βασίλης Καλτσής) Έγκλημα και τιμωρία; Εντύπωση προξενεί το γεγονός ότι τα δυο μέλη ΔΕΠ απολαμβάνουν την προστασία των διοικητικών άρχων του πανεπιστημίου (δηλ. του Προέδρου του Τμήματος και του Πρύτανη) και του Υπουργείου Παιδείας και δεν ελέγχονται - σε αντίθεση με τον Κώδικα Ακαδημαϊκής Δεοντολογίας και τις κείμενες διατάξεις του Πρότυπου Γενικού Κανονισμού των ΑΕΙ και του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα. Δυο μέτρα και δυο σταθμα Οι φοιτητές που υποπίπτουν σε ανάλογα παραπτώματα τιμωρούνται αυστηρά και παραδειγματικά. Το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι βέβαια, γιατί να μην ισχύει το ίδιο και για τους δασκάλους τους; Το επόμενο ερώτημα είναι: τι αντιδράσεις μπορεί να προξενήσει η διαφοροποίηση αυτή, όταν οι φοιτητικοί σύλλογοι αντιληφθούν την ευνοϊκή μεταχείριση και την προστασία που απολαμβάνουν κάποιοι καθηγητές τους; Μια πιθανή εκδοχή είναι ότι θα πολλαπλασιαστούν τα κρούσματα συγγραφής εργασιών για λογαριασμό των φοιτητών από εταιρείες και ιδιώτες που ήδη δραστηριοποιούνται στο χώρο. Μια δεύτερη ότι οι φοιτητές θα διεκδικήσουν παρόμοια προστασία και διακριτική μεταχείριση, σε περίπτωση που θα κληθούν να απολογηθούν διότι αντέγραψαν εργασίες και πήραν πτυχία πληρώνοντας συγγραφείς φαντάσματα. Πιθανόν δε, να αντιδράσουν ως είθισται, με πορείες και διαμαρτυρίες - ελπίζουμε βέβαια χωρίς βανδαλισμούς, αν και στην περίπτωση αυτή, η κοινωνική δυσαρέσκεια και η οργή των φοιτητών θα ήταν απόλυτα δικαιολογημένη. Εσείς δεν θα εξοργιζόσασταν τόσο ώστε να βγείτε για μια ακόμα φορά στους δρόμους εάν μαθαίνατε ότι ενώ για το ίδιο παράπτωμα για το οποίο οι φοιτητές τιμωρούνται με αποβολή και αφαίρεση του πτυχίου τους, κάποιοι καθηγητές επιβραβεύονται και εξελίσσονται στις υψηλότερες βαθμίδες, σε βάρος άλλων, και μάλιστα με την άδεια των διοικητικών αρχών (Προέδρων τμημάτων, Πρυτάνεων, Υπουργών). Πώς θα αισθάνονταν οι φοιτητές, οι γονείς, ο Ελληνικός λαός εάν μάθαιναν που πάνε τα χρήματα από τον προϋπολογισμό της παιδείας; Πώς θα αισθάνονταν οι φοιτητές όταν μάθαιναν για τις παρατυπίες στην επιλογή διδακτικού προσωπικού, ότι δεν τους διδάσκουν οι καλύτεροι αλλά οι επιτήδειοι στις συναλλαγές; Την ίδια στιγμή, άλλοι απόφοιτοι, υπότροφοι εξαιρετικών σχολών του εξωτερικού επιστρέφουν για να προσφέρουν τις γνώσεις που απέκτησαν στον τόπο τους, αλλά αποκλείονται από τα εν λόγω τμήματα για να πάρουν τη θέση τους εσωτερικοί υποψήφιοι και αναγκάζονται να υποαπασχολούνται ή ξενιτεύονται και πάλι. Την ταπείνωση και την επαγγελματική και ηθική απαξίωση που βιώνουν, συχνά συνοδεύουν εξοστρακισμός και κατηγορίες για συκοφαντία από το ακαδημαϊκό κατεστημένο. Πού θα οδηγήσει η ατιμωρησία των διδασκόντων και, κυρίως, η διαπλοκή των διοικητικών αρχών θα φανεί μόλις κείμενα όπως και το παρόν γίνουν ευρέως γνωστά, ή μόλις εκδοθούν οι αναμενόμενες αποφάσεις των ποινικών, διοικητικών και αστικών δικαστηρίων, οι οποίες όμως καθυστερούν αρκετά χρόνια. Η κατάντια των ελληνικών πανεπιστήμιων και η απογοήτευση φοιτητών και γονιών οφείλεται σε ανάλογα περιστατικά, τα οποία όλο και πιο συχνά σήμερα βρίσκουν το φως της δημοσιότητας σε εφημερίδες και ιστοσελίδες. Η δημοσιότητα είναι ένα σημαντικό βήμα. Το σίγουρο όμως είναι ότι όσο οι σκανδαλολογικές προαγωγές καθηγητών, οι ύποπτες συναλλαγές και η διαφθορά στο χώρο της Παιδείας συνεχίζεται υπό την ανοχή των αρχών και παρόμοια γεγονότα μένουν ατιμώρητα, τόσο θα συνεχίζεται και η απαξίωση και παρακμή των Πανεπιστημίων. Μήπως δεν είναι τυχαίο ότι κανένα ελληνικό πανεπιστήμιο δεν κατατάχθηκε ανάμεσα στα 300 καλύτερα του κόσμου; Νίκος Καϊσίδης, Ν. Μουδανιά. Το πλήρες κείμενο μπορείτε να το κατεβάσετε από την ιστοσελίδα του κ. Πανάρετου (http://ypepth.opengov.gr/panaretos/wp-content/uploads/2010/03/Logoklopoi-kathigites-AEI.pdf ) και μπορείτε να το δημοσιεύσετε για να ενημερώσετε τον κόσμο. …