Το Όραμα.

του Γιώργου Χαραλαμπίδη

Δεν είναι εύκολο να οραματιστείς ή ακόμη και απλά να ονειρευτείς μέσα σε αυτούς τους κατάμαυρους καιρούς, που μόνο θύελλες και θάνατο προμηνύουν.

Είναι όμως απαραίτητο.

Γιατί χωρίς την εμπέδωση ενός κοινού οράματος, ούτε οικογένεια στέκεται,  ούτε πόλη, ούτε Ελλάδα ούτε Ευρώπη , ούτε Γη. Εκτός αν το όραμα οποιουδήποτε απ’ αυτά τα σύνολα δεν περιέχει ανθρώπους με ελεύθερη βούληση, ικανούς να συναισθάνονται, να σκέπτονται λογικά, να συνειδητοποιούν.

Κατ’ αρχήν να τονίσουμε τη διαφορά ανάμεσα στο όνειρο και το όραμα.

Το όνειρο, είτε του ύπνου είτε του ξύπνου, είναι εκτόνωση συναισθηματικής ανάγκης. Η ψυχολογία και η ψυχιατρική έχουν ασχοληθεί εκτενώς μ’ αυτά. Στα όνειρα δεν συμμετέχουν κατά την βέλτιστη αναλογία η λογική, το συναίσθημα και η συνείδηση.

Το όραμα, είναι μια φαντασίωση, που φτιάχνεται με συναίσθημα, λογική και συνείδηση, απαιτεί κόπο, χρόνο κι αγάπη σε αυτό προς το οποίο οραματίζεσαι. Το όραμα δεν αποτελεί χρόνο αυτοϊκανοποίησης, ανικανοποίητων «θέλω». Το όραμα ανοίγει μονοπάτια μέσα στο χώρο και το χρόνο, στρέφει σ’ αυτά το βλέμμα της ανθρώπινης νόησης και διοχετεύει σ’ αυτά την κοινή ανθρώπινη προσπάθεια, έτσι ώστε το φως της ελπίδας να μένει αναμμένο, σταθερό και να φωτίζει κάθε ανθρώπινη ψυχή.    

Το όραμα δεν κλέβεται, δεν πουλιέται, δεν σκοτώνεται, δεν εκβιάζεται, δεν εξαπατάται και όποιος το ενστερνιστεί είναι αδύνατον ν’ αδιαφορήσει γι’ αυτό. Το όραμα είναι χάρις. Χάρις αυτού που το γέννησε και το χαρίζει, χωρίς να υποχρεώνει, χωρίς να εξαπατά, έχοντας γνώση του «εν οίδα, ότι ουδέν οίδα». Χάρις αυτών που το δέχονται, το κάνουν και δικό τους όραμα, και συμβάλλουν στην πραγμάτωση του. Το αληθινό όραμα, ποτέ δεν είναι αλυσίδες βαριές για την ανθρώπινη διανόηση. Το αντίθετο! Φτερά που την απογειώνουν είναι!

  

Οράματα υπάρχουν πολλά. Το όραμα επί παραδείγματι του οικογενειάρχη να δει τα παιδιά του να προκόβουν και να είναι χαρούμενα κι ευτυχισμένα. Το όραμα του δήμαρχου να μην υπάρχει άστεγος και πεινασμένος στον δήμο του. Το όραμα του πρωθυπουργού να έχει η χώρα του ένα άρτιο δωρεάν σύστημα παιδείας για όλους. Όλα αυτά τα οράματα αναγκαστικά συνυπάρχουν μέσα στο όραμα «εξέλιξη του ανθρώπου». 

Τα τελευταία χρόνια, διάφορα «οράματα» παροχετεύονται υπό μορφή κλύσματος στην ανθρωπομάζα.

Με τις διαφημίσεις, με ταινίες ευκολοχώνευτες κάθε είδους, με ειδήσεις απολύτως ελεγχόμενες και κατευθυνόμενες, με ψευδοεπιστήμη και κακή τέχνη υπηρέτριες συμφερόντων.

Κοινή διαπίστωση είναι ότι όλα αυτά τα οράματα έχουν σχέση με την υλική υπόσταση της ανθρώπινης δραστηριότητας. Επί παραδείγματι, ακριβά αυτοκίνητα, πολυτελή σπίτια, πλαστικές γυναίκες, πλούσιοι και «επιτυχημένοι» ποδοσφαιριστές και γενικά οτιδήποτε συμβάλλει στο να κάνει όραμα του φτωχού, μια ζωή άχρηστη, αποπνευματικοποιημένη, μίζερη, με απόλυτα στοχοποιημένη την κλοπή του μόχθου του, με απάτη αλλά και βίαια, και με αδιαφορία για την ζωή του.

Ποιοι είναι αυτοί που διοχετεύουν τέτοια οράματα;

Σαφέστατα η ομάδα των ανθρώπων που έχει «πειστεί», ότι ο δρόμος είναι ένας: αυτός της εξουσίας.

Τι είναι η εξουσία; Είναι ένας τρόπος πορείας της ανθρωπότητας που μοιάζει με πυραμίδα.

Με ποια μέσα στήνεται η πυραμίδα της εξουσίας; Με τη βία, την απάτη και την αδιαφορία. Με μέσα αυτά, η κορυφή της πυραμίδας και με συνεργούς κατά το μάλλον ή ήττον τα αμέσως προς τα κάτω επόμενα στρώματα, μετατρέπει σε σκλάβους την τεράστια ανθρωπομάζα που αποτελεί την βάση της πυραμίδας. Σκλάβους προς παραγωγή και σκλάβους προς τέρψη.

Ποιοι μπορεί να είναι στην κορυφή της πυραμίδας;

Άνθρωποι, χωρίς συνείδηση, που αδιαφορούν για τους άλλους. Εγωιστές, μοχθηροί, μισάνθρωποι (αφού ούτε τον εαυτό τους δεν μπορούν να δουν στον καθρέφτη με τόσα που έχουν κάνει), με μόνο τους μέλημα να διατηρούνται στη θέση αυτή. Έχουν δεξί τους χέρι τη βία, αριστερό την απάτη και δεν διστάζουν να εξοντώσουν οποιονδήποτε τους αμφισβητήσει.

Ποιοι μπορεί να είναι τα ενδιάμεσα στρώματα που στηρίζουν την κορυφή της πυραμίδας;

Άνθρωποι με ελαστική συνείδηση, εθισμένοι στη βία ή στην απάτη που θεωρούν ανθρώπους την μικρή ομάδα που τους περιβάλλει. Όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι, δεν είναι στο «εμείς», είναι στο οι «άλλοι». Αυτοί, στην προσπάθειά τους να κολακέψουν τα άνω στρώματα, ώστε να τους επιτραπεί να διατηρηθούν στα μεσαία, είναι ικανοί να κάνουν τα πάντα. Να σκοτώσουν, να εξαπατήσουν, να εκβιάσουν, να φυλακίσουν, να βασανίσουν. Σε γενικές γραμμές όμως, φέρνουν σε πέρας την αποστολή τους, σκορπίζοντας τον φόβο και το δέος στα κάτω στρώματα. Η ελαστική συνείδηση τους, τους βοηθά ώστε να κατασκευάζουν ψευτοδικαιολογίες για την αναγκαιότητα των πράξεων τους. Εξ’ αιτίας αυτής της ελαστικότητας της συνείδησης που έχουν, εύκολα σε ανατροπή της κορυφής της πυραμίδας, αλλάζουν πολιτική και προσφέρονται να γίνουν υπηρέτες της νέας. Η κορυφή της πυραμίδας το ξέρει αυτό, και προσπαθεί να τους κρατά σφιχτοδεμένους με κάθε μέσον. Λόγω της ανάπτυξης όμως της τεχνολογίας τα τελευταία χρόνια, συνειδητοποίησε ότι μπορεί να διαχειρίζεται την ανθρωπομάζα των σκλάβων πιο εύκολα και πιο αποτελεσματικά, ελαττώνοντας τα ενδιάμεσα στρώματα, και μειώνοντας την πιθανότητα προδοσίας από μέρους τους. Έτσι, σπρώχνει με διάφορες δικαιολογίες, όλο και περισσότερους από τα μεσαία στρώματα, προς την βάση της πυραμίδας. Είναι ένας από τους κύριους λόγους, της κρίσης που βιώνουμε.  

Ποιοι είναι στη βάση της πυραμίδας;

Ο Κάλβος είπε: «Η ελευθερία θέλει αρετή και τόλμη».

Και είναι σωστό ως προς το ότι, όσοι δεν είναι ελεύθεροι, τους λείπει τουλάχιστον ένα από τα δύο.

Αλλά σε μια κοινωνία που αιώνες τώρα δεν καλλιεργείται ούτε η αρετή ούτε η τόλμη, είναι φυσικό και λογικό να υπάρχουν εκατομμύρια, δισεκατομμύρια σκλάβοι.

Δεν φταίει όμως το παιδί που γεννήθηκε από γονείς σκλάβους, ζει ανάμεσα σε σκλάβους και βιώνει την νοοτροπία του σκλάβου.

Εδώ κολλάει η παραβολή του Πλάτωνα με τη Σπηλιά.

Και βέβαια η απελευθέρωση από την σκλαβιά είναι μια διαδικασία που απαιτεί παιδεία. Παιδεία που έχει σαν βασικούς πυλώνες της τα δύο παραπάνω.

Τι είναι Αρετή;

Αλήθεια, δικαιοσύνη, φιλαδέλφεια, αλληλεγγύη, προσπάθεια πνευματικής ανάπτυξης όχι μόνον στο συναίσθημα, αλλά και στη λογική και στη συνείδηση. Σε μια κοινωνία που κάθε άτομο έχει αναπτυγμένη συνείδηση και την λειτουργεί, είναι άχρηστος ο Νόμος, ενώ η Αγορά είναι χώρος και χρόνος μάθησης και ψυχαγωγίας. Τέλος αρετή είναι, έλεος και αγάπη.

Τι είναι Τόλμη;

Ο φόβος και το δέος περιορίζονται στις σωστές και ωφέλιμες για το άτομο διαστάσεις. Η αλήθεια είναι η πρώτη και η τελευταία ματιά σε γεγονότα και καταστάσεις και διακηρύσσεται μετά παρρησίας. Η αμφισβήτηση είναι θεμιτή, εκλογικεύεται και δημιουργεί απόθεμα γνώσης και συνείδησης. Τα παιδιά παρακινούνται να δουν την απεραντοσύνη του Κόσμου και αφήνονται να συνειδητοποιήσουν ότι ο απέραντος αυτός Κόσμος μπορεί να χωρέσει στο μικρό τους κεφαλάκι. Άρα η φύση, τους προορίζει για κάτι πολύ μεγάλο, κάτι πολύ σπουδαίο. Τέλος τόλμη είναι, η αναγνώριση του λάθους,  η μετάνοια και η παροχή συγνώμης. Η τιμωρία είναι εργαλείο της εξουσίας. Καταργείται και εξοστρακίζεται.

Παιδιά που θα διαπαιδαγωγηθούν με τέτοιο τρόπο, ποτέ δεν θα βάλουν καμιά εξουσία ανάμεσα σ’ αυτά και την συνείδηση τους. Αρκεί το παράδειγμα των μεγάλων να είναι αντίστοιχο.

Ποτέ δεν θα κάνουν σε άλλον, αυτό που η συνείδησή τους, τους λέει ότι τα ίδια δεν θα το δέχονταν. Αρκεί το παράδειγμα των μεγάλων να είναι αντίστοιχο.

Ποτέ δεν θα ανεχτούν ή θα αποσιωπήσουν προσπάθεια άσκησης βίας εναντίον τους ή προσπάθεια εξαπάτησης, αφού έχουν την πεποίθηση ότι η ομάδα θα αποκαταστήσει την αδικία. Αρκεί το παράδειγμα των μεγάλων να είναι αντίστοιχο.

Ποτέ δεν θα αδιαφορήσουν για τον συνάνθρωπο και το περιβάλλον στην μεγαλύτερη δυνατή έκτασή του, αφού συνειδητοποιούν ότι και τα ίδια είναι αναπόσπαστο μέρος του όλου. Αφού όταν υποφέρουν τα ίδια, υποφέρει το όλον. Αφού όταν υποφέρει το όλον, υποφέρουν τα ίδια. Αρκεί το παράδειγμα των μεγάλων να είναι αντίστοιχο.

Η διαφορετικότητα θα εκλογικεύεται και ποτέ δεν θα αποτελεί σύνορο.

Βέβαια αν τα παραπάνω πιστεύετε ότι είναι δουλειά μόνο των δασκάλων, τότε καλώς είστε σκλάβοι.

Αν πιστεύετε ότι η σωματική και η πνευματική υγεία των παιδιών σας είναι δουλειά μόνον ειδικών, καλόν είναι να σας αφαιρεθεί η γονική μέριμνα. Είστε ανάξιοι.

Αν βλέπετε παιδιά και δυσανασχετείτε ή σας κουράζουν με τις φωνές τους και τις απορίες τους, τότε είστε άρρωστοι και μέχρι αποθεραπείας δεν πρέπει να σας επιτραπεί κανενός είδους δραστηριότητα που έχει επιπτώσεις στην ανθρωποομάδα.

Όπως λέει κι ο ποιητής: «…Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα …»

Ποια συμπεριφορά θα προετοιμάσει τους νέους ώστε να πεθάνει η κοινωνία της εξουσίας και να γεννηθεί η νέα;

Μα φυσικά ο Λόγος.

Ο Λόγος που δεν ντρέπεται να εκφράσει τα συναισθήματα του.

Ο Λόγος που δεν απαξιώνει την λογική, αλλά την έχει καθημερινό μέτρο και οδηγό.

Ο Λόγος, που έχει συνείδηση, του πού απευθύνεται, του πώς απευθύνεται, που δεν αρνιέται την επανάληψη αφού ο στόχος είναι η συνειδητοποίηση, που δεν παραιτείται γιατί γνωρίζει ότι αν το κάνει, τη θέση του θα πάρουν, η βία, η υποκρισία, η αδιαφορία.

Ο Λόγος που δεν φλυαρεί, δεν κραυγάζει, αλλά έχει την δύναμη να παρακινεί και να μετουσιώνεται σε πράξεις.

Ο Λόγος που θέλει και προσπαθεί, να φωτίζει τα σκοτάδια της άγνοιας, να ενώνει και όχι να χωρίζει τους ανθρώπους.

     

Γιατί δεν εφαρμόστηκε αυτή η τακτική έως τώρα;

Γιατί η εξουσία έπεισε την ανθρωπομάζα, ότι αυτή θα φροντίσει για τα πάντα: «…εσύ φάε, πίε, ευφραίνου…».

Γιατί την έπεισε ότι αυτή είναι η πιο έγκυρη ιδιοκτήτης της Γης και ότι οι υπόλοιποι είναι απλώς φιλοξενούμενοι.

Γιατί μας έπεισε να δεχτούμε το θεό Χρήμα για θεό μας και να σκοτώσουμε τον Λόγο.

Γιατί έταξε σε όλους «ασφάλεια» και «δικαιοσύνη».

Γιατί έπεισε ως και τους γονείς, ότι αυτή ξέρει καλύτερα απ’ τους ίδιους τι χρειάζονται τα παιδιά.

Ύστερα, με τα παιδιά, έφτιαξε στρατούς κι αστυνομίες για την δική της ασφάλεια. Νόμους, δικαστές και δικηγόρους που κατάφερναν να κάνουν το άδικο να φαίνεται δίκαιο. Εταιρείες τροφίμων που κατάφερναν να μας ταΐζουν σκουπίδια. Για όλα αυτά στην αρχή ζήτησε ένα «λογικό» ενοίκιο που το ονόμασε φόρο. Όπου υπήρχαν αντιρρήσεις, «εξομαλύνονταν» από τους στρατούς, τις αστυνομίες, τους δικαστές, τις φυλακές.

Την δολοφονία του Λόγου την ανέθεσε σε «δημοσιογράφους» και «πρακτορεία ειδήσεων».

Αφού καθιέρωσε σαν τροφή τα σκουπίδια και τα μεταλλαγμένα, αποφάσισε ότι διασκέδαση είναι η τηλεαποβλάκωση. Αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να δηλητηριάσει την σκέψη των ανθρώπων, ώστε να τους είναι αδύνατον να ξεχωρίσουν το σωστό από το λάθος. Ξέμαθαν να σκέφτονται! Απόδειξη, το πώς ψηφίζουν!

Στρίμωξε τα παιδιά και τους νέους σε κτίρια που έμοιαζαν με εργοστάσια μαζικής παραγωγής, σχολεία τα είπε, και τα απομάκρυνε από το φυσικό περιβάλλον, τους γονείς και τους συγγενείς.

Τα φυσικά, τα πιο συναρπαστικά παιχνίδια, ο έρωτας και ο πόλεμος, παιχνίδια που όταν παίζονται από έφηβους με την επίβλεψη των μεγάλων, αποτελούν το καλύτερο σχολείο, τα μετέτρεψε σε παιχνίδια για μεγάλους. Για όσους από τους μεγάλους προσκύνησαν τον νέο θεό. Χρήμα τον ονόμασε! Τα παιδιά τώρα έγιναν οι πιο σκληρά εργαζόμενοι, αφού έπρεπε να «μάθουν» χίλιες δυο ανοησίες. Μεγάλοι «δάσκαλοι» βεβαίωσαν την αναγκαιότητα.

Χώρισε τους ανθρώπους σε γλώσσες, θρησκείες, έθνη, κράτη, φυλές, πολιτισμούς, οικονομικά και άλλα συμφέροντα, ώστε να τους ελέγχει.

Για αιώνες εμπέδωσε στην ανθρωπομάζα την σκληρή εργασία, μέσω της οποίας καταλήστευε τον χρόνο και τον κόπο των πολλών προς όφελος της. Συνήθισε τους ανθρώπους στο να θεωρούν δεδομένη την αναγκαιότητα της δια βίου συναλλαγής, μέσω της οποίας καθιέρωσε ένα συνεχή οικονομικό πόλεμο ανάμεσά τους ώστε να κατατρίβονται με αυτόν, και μέσω των φόρων επί των συναλλαγών να καρπώνεται η ίδια το τελικό όφελος. Μέσω του ελέγχου της εργασίας και του ελέγχου των συναλλαγών, άρχισε να ελέγχει όλο και περισσότερα υλικά αγαθά και υπηρεσίες. Τότε κατάφερε να ελέγξει και την κατανάλωση. 

Τώρα ζητά να ελέγξει το νερό, τις κατοικίες, την ενέργεια, ακόμη και την σκέψη μας.

Αυτή μετέτρεψε την φαρμακοβιομηχανία σε παραγωγό εξαρτησιογόνων ουσιών για να ελέγχει την μάζα. 

Αυτή μετέτρεψε κάθε επιστημονική ανακάλυψη σε όπλο.

Αυτή μετέτρεψε την τέχνη σε φθηνό lifestyle, με σκοπό να αποβλακώσει πρωτίστως τη νεολαία.

Και μείς την βοηθήσαμε μη αφήνοντας χώρο έκφρασης στον αληθινό επιστήμονα και τον αληθινό καλλιτέχνη.

Αφού είχαμε αρκεστεί στα υλικά και την απόλαυση. Αφού ποτέ δεν ακούσαμε τις φωνές τους που έλεγαν: «Τα υλικά αγαθά είναι περιορισμένα, όσο περισσότερο τα μοιράζεις τόσο λιγότερα αντιστοιχούν στον καθένα. Τα πνευματικά είναι απεριόριστα, όσο περισσότερο τα μοιράζεις τόσο περισσότερα γίνονται, τόσο πιο ισχυρή γίνεται η δημοκρατία, τόσο μεγαλύτερη ελευθερία μπορεί να απολαμβάνει ο κάθε άνθρωπος».

Έτσι τώρα καλούμαστε να προσκυνήσουμε τον θεό της εξουσίας, το χρήμα, να πληρώνουμε ενοίκιο ζωής με το δευτερόλεπτο, να μετατραπούμε σε ζώα παραγωγής και διασκέδασης.

Το σημαντικότερο, μας υποχρεώνει να υπογράψουμε την ίδια συνθήκη και για τα παιδιά μας και για τα παιδιά των παιδιών μας. Ιδού το όραμα της εξουσίας!

Ας είμαστε λογικοί:

Ο Κόσμος αυτός δεν ανήκει ούτε σε μας ούτε στην εξουσία. Ανήκει στα παιδιά. Στα παιδιά, όπως μπορεί να τα μεγαλώσει ο Λόγος. Όχι το Χρήμα.

Ας βάλουμε το συναίσθημα να μας κινητοποιήσει:

Θα θέλαμε εμείς σαν παιδιά, να γεννηθούμε σε κόσμο σαν αυτόν που οραματίζεται η εξουσία;

Ας συνειδητοποιήσουμε ότι το να ανατρέψουμε την εξουσία, είναι απλό και εύκολο.

Η εξουσία, τίποτε δεν κάνει μόνη της. Σε ότι κάνει, κινητήρια δύναμη είμαστε εμείς. Εμείς σκεφτόμαστε, για λογαριασμό της, εμείς ενεργούμε για λογαριασμό της. Αν της στερήσουμε την σκέψη και την ενέργεια, είναι ανίσχυρη. Παιδιά μας είναι οι φαντάροι, παιδιά μας οι αστυνομικοί, παιδιά μας οι εφοριακοί, παιδιά μας οι εισπράκτορες παντός είδους οφειλών και τελών, παιδιά μας οι οικονομολόγοι, οι επιστήμονες, οι καλλιτέχνες, όλα παιδιά μας είναι. Έγιναν υπηρέτες της εξουσίας γιατί εμείς το επιτρέψαμε!

Ας τους πλησιάσουμε αποφασιστικά και ταπεινά και ας ζητήσουμε συγνώμη για την ανοησία μας και την αδυναμία μας. Ο καθένας τα δικά του παιδιά. Για να μην πέσει η πολλή δουλειά σε λίγους.

Θα μας καταλάβουν. Άλλωστε για το δικό τους καλό πρόκειται. Παιδιά μας είναι!

Μόνο προσοχή! Να είμαστε βέβαιοι για το τι θέλουμε και τι μέλλον επιθυμούμε γι’ αυτά. Να νιώσουν την αγάπη μας και την ανυστεροβουλία μας. Να νιώσουν τη συμμετοχή μας. Αν δεν είστε βέβαιοι, δώστε στον εαυτό σας το χρόνο να βεβαιωθεί. Γιατί ο νοικοκύρης και ο πραγματικός γονιός δεν βιάζονται, ο κλέφτης και αυτός που την δραστηριότητά του την θεωρεί αγγαρεία, βιάζονται. Γιατί τα παιδιά μας έχουν κάτι κεραίες, πιο ισχυρές απ’ αυτές της εξουσίας. Καταλαβαίνουν αμέσως τον υποκριτή, τον υστερόβουλο, τον φοβισμένο, τον ανειλικρινή.

Ύστερα εμείς και τα παιδιά μας, θ’ αφήσουμε σ’ αυτούς που θα μείνουν να στηρίζουν την εξουσία, αρκετό χρόνο, ώστε να μάθουν να μαγειρεύουν, να ράβουν, να σκουπίζουν, να παράγουν χωρίς να καταστρέφουν, να μην αδιαφορούν για τους πολλούς, αλλά να μετέχουν στην κοινή προσπάθεια σαν ίσος προς ίσο. Δεν θα τους βοηθήσει κανείς, έως ότου ζητήσουν συγνώμη για τα λάθη τους. Αληθινή συγνώμη! Όταν γίνει αυτό θα έχει νικήσει ο Λόγος. Η Δημοκρατία θα είναι φυσικό επακόλουθο. Ο θεός χρήμα, φριχτός εφιάλτης που έσβησε με το ξύπνημα.

Στο μεταξύ, έχει να γίνει πολύ δουλειά!

Δεν πρέπει ν’ αφήσουμε κανέναν να πεινάσει.

Δεν πρέπει ν’ αφήσουμε κανέναν χωρίς περίθαλψη στην αρρώστια.

Δεν πρέπει ν’ αφήσουμε κανέναν μόνο του, χωρίς ένα χαμόγελο, χωρίς μια αγκαλιά. Θα «επιτρέπονται» και πολλές, αρκεί να μην γίνεται κατάχρηση.

Η προσπάθεια αυτή κερδίζεται πρώτα στη γειτονιά, σε κάθε γειτονιά, ύστερα στο χωριό και την πόλη, κατόπιν σε επίπεδο έθνους, και τελευταία σε όλη τη Γη. Ανάποδα δεν γίνεται. Αν παραληφθεί κάποιο βήμα, μετά από κάποια χρόνια θα βρεθούμε στην ίδια θέση. 

Πρέπει να αφήσουμε για λίγο, τα μεγαλεπήβολα έργα. Πλησιάζει ο καιρός που ο άνθρωπος θα αφήσει το λίκνο του τη Γη, για να αναζητήσει νέους κόσμους, νέες επαφές. Δεν πρέπει να μας ξεγελάσει η εξουσία ώστε να γίνει αυτό γι’ ακόμη μια φορά με όρους αποικιοκρατίας. Οι εκατόμβες των Ινδιάνων και των Αζτέκων, των Ποντίων και των Αρμενίων, των Εβραίων και των Αφρικανών και πολλών άλλων, ζητούν δικαίωση τώρα. Αν το καταλάβουμε έγκαιρα και βαδίσουμε στο σωστό δρόμο, δεν χύθηκε το αίμα τους άδικα. Θα δικαιωθούν στα μάτια των παιδιών μας.

Ας κάνουμε λίγα χρόνια αποανάπτυξη υλικών υποδομών, ώστε να επιδοθούμε στην ανάπτυξη πνευματικών.

Οι επιστήμονες και οι δάσκαλοι έχουν επιπλέον δουλειά. Πρέπει να ξυπνήσουν εκατομμύρια μυαλά κοιμισμένα.

Από κοντά κι οι καλλιτέχνες με το τραγούδι, το χορό, το καλό θέατρο.

Οι γιαγιάδες και οι παππούδες να παρατήσουν την τηλεόραση και να ξεσκονίσουν τα παλιά παραμύθια τους, αλλά κυρίως τις μνήμες τους και να τις μεταφέρουν στα εγγόνια τους. Είναι πιο γλυκός ο θάνατος, λίγα χρόνια νωρίτερα ανάμεσα σ’ αγαπημένα πρόσωπα, παρά λίγα χρόνια αργότερα στους έρημους τοίχους του γηροκομείου ή του νοσοκομείου.

Τι θα γίνουν οι καταθέσεις σας; Μα θα πεταχτούν στα σκουπίδια! Και Θεός και μαμωνάς δεν γίνεται!

Ποιος θα σας δώσει σύνταξη; Τι την θες σε μια κοινωνία που σου προσφέρει τα πάντα και κυρίως επαφή;

Τι θα γίνει με τις επενδύσεις; Να περιμένουν. Αν εκπονήθηκαν για τον άνθρωπο, θα τον περιμένουν να ξαναβρεί την ανθρωπιά του. Αν όχι, λυπάμαι! Δεν θα ξαναφτιάξουμε ανθρωποκτόνα όπλα, ούτε σύριγγες για ηρωίνη, ούτε μπουρδέλα είτε πολυτελείας είτε υποστάθμης. Ο έρωτας θα ξαναγίνει παιχνίδι για τους νέους. Για τους χορτάτους από ερωτικό παιχνίδι μεγαλύτερους, υπάρχει και ο έρωτας της επιστήμης, ο έρωτας της τέχνης, ο έρωτας…

Από πού ξεκινά μια αληθινή παγκοσμιοποίηση;

Μα φυσικά από την γλώσσα. Σε μια κοινωνία Λόγου και Επικοινωνίας, Αλήθειας και Αλληλεγγύης, μια κοινή παγκόσμια γλώσσα συνεννόησης είναι το πρώτο βήμα. Χωρίς να βλαφτούν οι υπάρχουσες. Πάλι κερδισμένοι θα είμαστε. Όλοι θα ξέρουν, την παγκόσμια γλώσσα και την μητρική τους. Καλά θα κάνουν οι γλωσσολόγοι όλου του κόσμου να φτιάξουν μια γλώσσα εύκολη, με λογική δομή, αλλά με πολλές έννοιες και νοήματα. Όπως η Ελληνική!

Μετά οι οικονομολόγοι να φτιάξουν ένα μέσο συναλλαγών, διάφανο σαν το καθαρό νερό και αγνό σαν μωρό παιδί. Τέρμα τα μυστικά κονδύλια, τέρμα οι τόκοι και οι χρηματικοί τίτλοι. Αφού το φτιάξουν και το παραδώσουν στον κόσμο, αυτοί ν’ ασχοληθούν με την οικονομία των αγαθών, υλικών και πνευματικών. Δεν είναι δυνατόν να είσαι οικονομολόγος παπατζής, που απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ παίζει με χαρτάκια! Δεν ντρέπεσαι;

Γιατροί και δάσκαλοι κάθε βαθμίδας: Καθαρίστε το σινάφι σας από τους ασυνείδητους, ευρώφιλους δραχμοφονιάδες, γιατί αυτοί έχουν κάνει την μεγαλύτερη ζημιά. Ο Νέος Κόσμος χρειάζεται ανθρώπους υγιείς και στο σώμα και στο πνεύμα. Ξεχάσατε τον όρκο της επιστήμης σας; Η «δουλειά» σας θέλει 99% συνείδηση και 1% απ’ όλα τ’ άλλα. Οι ασυνείδητοι του χώρου σας, τον έχουν μολύνει τόσο πολύ, που η βρώμα έχει καλύψει και σας! Όσο κι αν προσπαθήσατε κάποιοι από εσάς, να είστε σωστοί και τίμιοι.

Επιστήμονες: Η γνώση είναι εργαλείο. Εργαλείο που μπορεί να σώσει, αλλά που μπορεί και να σκοτώσει. Γιατί την παραδίδετε τόσο ασυλλόγιστα στην εξουσία; Δεν ξέρετε πώς την χρησιμοποιεί; Είναι η γνώση, ιδιοκτησία σας; ιδιοκτησία της εξουσίας; Ή είναι κληρονομιά όλων των Γήινων; Λοιπόν, στο όνομα όλων των νεκρών που η εξουσία σκόρπισε, με τα εργαλεία που εσείς τόσο επιπόλαια της δώσατε, για να εξιλεωθείτε, ένας μόνο τρόπος υπάρχει: Εσείς να ξεκινήσετε την παγκόσμια άρνηση εργασίας και εξυπηρέτησης την συμφερόντων της εξουσίας!

Έμποροι: Ο κόσμος σας ευγνωμονεί γιατί του μάθατε το μετάξι, την τομάτα, τον καφέ, τις πατάτες, τα ταξίδια και τόσα άλλα. Γιατί θέλετε να σας βλαστημάει τώρα που τον ταΐζετε μεταλλαγμένα, του πουλάτε ρούχα ξέφτια, αυτοκίνητα τριετίας και επιπλέον γίνατε εισπράκτορες φόρων; Αυτή θέλετε να είναι η κοινωνική σας προσφορά;

Καλλιτέχνες: Ή είστε υπηρέτες του Λόγου, ή είστε υπηρέτες του χρήματος και της εξουσίας. Ή είστε αναμορφωτές της ανθρώπινης συνείδησης ή είστε σαλτιμπάγκοι και γελωτοποιοί.

Εργάτη: Σε ξεγέλασαν από μικρό παιδί. Δεν μπορείς μόνος να σηκώσεις το βάρος της επανάστασης. Τώρα το βλέπεις. Η κούραση της καθημερινής, μονότονης και άχαρης δουλειάς, δεν σ’ εξευγενίζει. Σε αποβλακώνει. Γι’ αυτό, εσύ ήσουν πάντα ο πρώτος, που ήθελες για τα παιδιά σου ένα «άλλο» μέλλον. Απαίτησε ελεύθερο χρόνο. Και χρησιμοποίησέ τον σωστά!...  

Γυναίκες: Δεν βλέπετε πώς σας εκμεταλλεύεται η εξουσία; Δεν βλέπετε ότι η λατρεία του κορμιού, που σας υποδεικνύει, σας κάνει κότες; Και μετά σας χρησιμοποιεί σαν δόλωμα για να σκλαβώσει τον άντρα; Ο δρόμος σας είναι μαζί με τον άντρα τον σκλάβο που τον βοηθήσατε να φωτιστεί το μυαλό του και να απελευθερωθεί. Τώρα ξέρετε! Η αλήθεια ελευθερώνει! Το ψέμα σκλαβώνει! Σας κάνει «συνεταιράκια» της εξουσίας! Με ποιο αντίτιμο; Μα φυσικά τα παιδιά σας!

Μητέρες: Τα παιδιά σας πονούν, τα παιδιά σας βασανίζονται, τα παιδιά σας αλυσοδένονται, τα παιδιά σας πεθαίνουν άδικα. Το να γίνουν αυτοί που θα βασανίζουν, θα αλυσοδένουν, θα σκοτώνουν, μπορεί να είναι το όραμα μιας συνειδητής μάνας;…

Έλληνα: Σου γέμισαν το κεφάλι με το χρέος των δισεκατομμυρίων ευρώ, με τον φόβο της πείνας και το δέος μιας εξουσίας που είναι «ανίκητη». Θυμήσου ότι έχεις κι ένα άλλο «χρέος»: Στους προγόνους! Τον Μιλτιάδη και τον Αλέξανδρο, τον Αριστοτέλη και τον Επίκουρο, τον Φειδία και τον Περικλή. Στους Αρχαίους και τους Βυζαντινούς. Στον Κολοκοτρώνη και την Μπουμπουλίνα. Στους Υψηλάντηδες τον Μακρυγιάννη και τον Καλλέργη. Στον Κοραή και τον Σολωμό. Στους Μακεδονομάχους και στους ήρωες του 1940. Στους εξόριστους της Χούντας και στους νέους του Πολυτεχνείου. Σε χιλιάδες και εκατομμύρια που έχυσαν το αίμα τους και θυσίασαν τις ανέσεις τους, για να απολαύσουν οι απόγονοί τους, ελευθερία, δημοκρατία, μόρφωση, ισονομία. Κι αδελφωμένοι να βαδίσουν στο πεπρωμένο του Ανθρώπου. Σκέψου ότι η εξόφληση του πρώτου χρέους, σε κάνει σκλάβο και ζώο. Και θυμήσου, ότι αναγκαστικά, μόνο ένα, από τα δύο χρέη θα εξοφλήσεις. Το άλλο είσαι υποχρεωμένος να το αρνηθείς… 

Νέοι: Αφήστε το ποδόσφαιρο, τις σέξι εμφανίσεις, την γλώσσα των εκατό λέξεων οι μισές από τις οποίες είναι γκρίκλις κι από τις άλλες μισές τουλάχιστον οι μισές, η λέξη «μαλάκα» σε πλείστες αποχρώσεις, και ακούστε εμάς τους γονείς σας: «Έχουμε μετανιώσει ειλικρινά για την αδιαφορία μας και τον ωχαδερφισμό μας. Καταλάβαμε ότι η συσσώρευση υλικών αγαθών, δεν ήταν ο σωστός δρόμος. Η πίστη στο χρήμα έφερε την κοινωνία μας σ’ αυτό το αδιέξοδο. Κι ο πόθος για εξουσία. Ζητούμε συγνώμη! Το πιο μεγάλο λάθος μας, είναι ότι βάλαμε τον λόγο της εξουσίας, πάνω από το λόγο της συνείδησης! Μην κάνετε το ίδιο λάθος μ’ εμάς! Βάλτε πλάτη ν’ αλλάξουμε τα πράγματα. Όλοι μαζί! Πρώτα για σας και τις νέες γενιές κι ύστερα για όσους από μας αξιωθούν και προλάβουν!»

                                                                           
Γιώργος Χαραλαμπίδης