Ανθόπουλου Απάνθισμα

Γράφει ο aristerix

Ο Ανθόπουλος τερμάτισε άδοξα την πολιτική του καριέρα το 2004, οπότε διαγράφηκε από το κόμμα και την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, όταν παραδέχτηκε ότι πλαστογράφησε τις υπογραφές των συναδέλφων του βουλευτών Παναγιώτη Κουρουμπλή, Γιώργου Κίρκου και Κώστα Διαμαντή στην διαβόητη τροπολογία Πάχτα για το Πόρτο Καρράς της Χαλκιδικής.

Μιλώντας τότε στον ΑΝΤ1, είχε παραδεχθεί ότι εκείνος υπέγραψε για τους τρεις συναδέλφους του χωρίς να τους ρωτήσει. Ισχυρίστηκε όμως πως το έκανε αφού πρώτα τον διαβεβαίωσε ο εκπρόσωπος της εταιρείας ότι συμφωνούν με το περιεχόμενο της τροπολογίας!

Ο Πάχτας, όπως ξέρουμε, έστρεψε αλλού τα ενδιαφέροντά του. Καθώς όμως, όπως φαίνεται, και ο Ανθόπουλος δεν έμεινε ανενεργός, το άστρο του ‘έλαμψε’ τις τελευταίες μέρες στο ποινικό ρεπορτάζ.

Με την καταβολή εγγύησης 200.000 ευρώ και με απαγόρευση εξόδου από την χώρα, διαβάζουμε ότι αφέθηκε ελεύθερος ο κατηγορούμενος για άμεση συνέργεια σε τοκογλυφία πρώην υφυπουργός Παιδείας και επί σειρά ετών βουλευτής Σερρών Ιωάννης Ανθόπουλος. Διαβάστε σχετικά σε πρόσφατη ανάρτηση στο μπλογκ και την ιστοσελίδα μας.

Ας θυμηθούμε με την ευκαιρία αυτή μερικά στιγμιότυπα, όχι από την ποινική αλλά  από την πολιτική του σταδιοδρομία.

-Μικρότερη ‘μπαγαποντιά’ του Ανθόπουλου, ήταν το 1998 όταν «οι οικότροφοι ανακάλυψαν ότι ο επικεφαλής της κυβερνητικής ΠΑΣΠ στην Φοιτητική Εστία διέθετε (παράνομα) δυο ολόκληρα δωμάτια για λογαριασμό του, ο υφυπουργός Παιδείας Ανθόπουλος επιχείρησε να καλύψει το σκάνδαλο αποδίδοντας (όχι και πολύ πειστικά) τη συγκεκριμένη ατασθαλία στην «ανάγκη συνεργασίας με άλλους οικοτρόφους, διότι υπήρχαν καταγγελίες διακίνησης ναρκωτικών»!» (Ιός της Ελευθεροτυπίας).

Ο Ανθόπουλος και τα ‘άνθη του κακού’

Εποχή άφησε στο υπουργείο Παιδείας το δίδυμο Αρσένη – Ανθόπουλου στα τέλη της δεκαετίας του ’90 με την κατάργηση της επετηρίδας των εκπαιδευτικών και τις μεγάλες μάχες του κινήματος έξω από τα εξεταστικά κέντρα το 1998 σε όλη τη χώρα, μετραυματίες μέχρι και από σφαίρες, καθώς και με τα μαθητικά συλλαλητήρια και τις χιλιάδες καταλήψεις σχολείων κατά της περίφημης εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.

Οι διόσκουροι του υπουργείου Παιδείας αναδείχθηκαν τότε στα πιο μισητά πρόσωπα στο χώρο των καθηγητών, των μαθητών και των οικογενειών τους.

Πρόσφατα ο ένας από τους δυο επιχειρήθηκε να ‘ξεπλυθεί’ από τον Τσίπρα για τους γνωστούς λόγους ‘πολιτικής σκοπιμότητας’. Οι τελευταίες δικαστικές περιπέτειες του ετέρου όμως, δε βοηθάνε προς αυτήν την κατεύθυνση…

Σαρωτικό κύμα καταλήψεων σε όλη την Ελλάδα και μεγάλα δυναμικά συλλαλητήρια κατά του αντιεκπαιδευτικού νόμου 2525/97,γεμάτα παλμό, ενθουσιασμό και ζωντάνια,  πολιτικοποίησαν μια γενιά μαθητών και έδωσαν κουράγιο στους μεγαλύτερους.

Στην ιστορία έμειναν και τα συνθήματα των μαθητικών διαδηλώσεων. Εκτός από το εμβληματικό «Κάτσε καλά, κάτσε καλά, κάτσε καλά Γεράσιμε…», ή το «Νάτοι, νάτοι οι εκσυγχρονιστές, με ρόπαλα και ΜΑΤ χτυπούν τους μαθητές», μια σειρά άλλων συνθημάτων επινοήθηκαν αυθόρμητα από τους μαθητές, όπως τα ευρηματικά: «Του Αβραμό το δέντρο το ψευτογιορτινό/ στου υπουργού τον κ@@@ θα γίνει φωτεινό», στο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα πριν τα Χριστούγεννα του ’98, καθώς και το «Ερχεται βροχή, έρχεται μπόρα, ήρθε του νόμου η τελευταία ώρα», όταν άρχισε να βρέχει στη διάρκεια της πορείας.

-Στις 11 Δεκεμβρίου 1998 ο υφυπουργός Παιδείας Ανθόπουλος επρόκειτο να πάει στο κλειστό γυμναστήριο μπάσκετ Περιστερίου για να ενημερώσει τους μαθητές για τα αγαθά της εκπαιδευτικής του μεταρρύθμισης. ‘Θηρία ενήμερα’ όμως εκείνοι για το νόμο, τον περίμεναν με αβγά και γιαούρτια. Έτσι, αντί να ενημερώσει τους μαθητές, ενημερώθηκε αυτός από τον δήμαρχο που είχε φάει τα κεσεδάκια και το απέφυγε.

Πέρα από τις αηδίες για το ‘επιχειρηματικό σχολείο’ και το επιχειρηματικό πνεύμα που ήθελαν να εμφυσήσουν στους τότε μαθητές οι ‘δίδυμοι πύργοι’ του υπουργείου Παιδείας,  προτείνοντάς τους να πουλάνε διάφορα στους συμμαθητές τους(!), η μεταρρύθμισή τους αποτέλεσε μεγάλο πλήγμα στην δημόσια εκπαίδευση.

Στρατιές ολόκληρες μαθητών εγκατέλειψαν το σχολείο, μην αντέχοντας να αντεπεξέλθουν στις εξετάσεις σε 14 μαθήματα της Β’ Λυκείου και 9 της Γ’.

Τα φροντιστήρια, στο όνομα της κατάργησης των οποίων υποτίθεται ότι έγινε η ‘μεταρρύθμιση’, άνθισαν τόσο, ώστε δεν προλάβαιναν να κουβαλάνε καινούργιες καρέκλες την εποχή εκείνη.

Παράλληλα, στελέχη του υπουργείου ενημέρωναν επίσημα τους γονείς σε ιδιωτικά σχολεία για το ότι, πληρώνοντας στο ιδιωτικό σχολείο, δεν θα χρειαστεί να πηγαίνουν τα παιδιά τους και φροντιστήριο.

Όσο για την περίφημη ‘παπαγαλία’ που υποτίθεται καταργούσε ο νόμος Αρσένη – Ανθόπουλου, όχι μόνο ‘άνθισε’ αλλά απογειώθηκε στα επόμενα χρόνια.

Ενδιαφέρον είχε και ο τρόπος που τα ΜΜΕ της εποχής ‘εξουδετέρωναν’ τους μικρούς μαθητές που, αν και εντελώς ‘εκτός έδρας’, είχαν κατατροπώσει τους υπουργούς στις τηλεοπτικές συζητήσεις (βλ. σχετικά: Οι Καταλήψεις χωρίς Μοντάζ)

Έβαλαν και αυτοί το λιθαράκι τους τότε…

-Πέρα από όλα τα άλλα, η ‘εκπαιδευτική μεταρρύθμιση’ των Αρσένη- Ανθόπουλου εισήγαγε στα σχολεία και τα ναζιστικά φληναφήματα του Κ. Πλεύρη.

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, την “επιστράτευση” της -περιθωριακής τότε- Χρυσής Αυγής στη μάχη των εξεταστικών, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα. (Βλ. εδώ, εδώ και εδώ)

Σε ένα από τα «εγχειρίδια που διανέμονταν στους εκπαιδευτικούς για να τους καθοδηγήσουν στο διδακτικό τους έργο», αντιγράφουμε από τον Ιό της Ελευθεροτυπίας (12/12/1998):

…και συγκεκριμένα εκείνο με τίτλο «Ενιαίο Λύκειο. Οδηγίες για τον καθηγητή φιλολογικών μαθημάτων», το υπουργείο Παιδείας και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο προτείνουν στους εκπαιδευτικούς να διαβάσουν Κωνσταντίνο Πλεύρηγια να βελτιώσουν τις γνώσεις τους στο μάθημα των αρχαίων ελληνικών.

Πρόκειται για το πόνημα του Πλεύρη «Ο Σωκράτης μπροστά στον θάνατο!», εκδόσεις «Νέα Θέσις» (1984), το οποίο περιλαμβάνεται στην «Ενδεικτική βιβλιογραφία για τη διδασκαλία του Πλάτωνα» (σ. 45-46 του εν λόγω εγχειριδίου).

Εκσυγχρονισμός με τον «φίρερ» της 4ης Αυγούστου, λοιπόν. Από τις εκατοντάδες φιλολογικές μελέτες που έχουν γραφεί για το θέμα, το ευαίσθητο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο επιλέγει ως συμπληρωματικό ανάγνωσμα των εκπαιδευτικών του λυκείου το έργο ενός ατόμου πασίγνωστου για τις εθνικοσοσιαλιστικές του θέσεις, του κατά φαντασίαν φιλολόγου που περιφέρεται προπαγανδίζοντας μια ανάγνωση του αρχαιοελληνικού πολιτισμού ως πηγής κάθε σύγχρονης μισαλλοδοξίας.

Απίστευτο δείγμα φασίζοντος λαϊκισμού, το εισαγωγικό κείμενο τουπροτεινόμενου από τους μεταρρυθμιστές βιβλίου αποκαλεί «τενεκέδες» το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας και υπόσχεται ότι ο συγγραφέας θα «προχωρήσει και σε πράξεις» προκειμένου να αποδείξει πόσο αγράμματοι είναι συλλήβδην οι Ελληνες πανεπιστημιακοί.

Αποδίδει σε «εθνοπροδοσία» και «συνωμοσία σιωπής εις βάρος των Αρχαιοελλήνων επιστημόνων και φιλοσόφων» την άγνοια των σημερινών νέων και πιστεύει ότι πίσω από την πραγματικότητα αυτή κρύβονται συγκεκριμένα πολιτικά συμφέροντα.

«Σχετικό με την στάσι των κυρίων καθηγητών έναντι των Αρχαιοελλήνων Επιστημόνων», σημειώνει, «είναι και το γεγονός ότι στον πεζόδρομο του πανεπιστημίου που συνδέει τας οδούς Ακαδημίας και Πανεπιστημίου δεν ετοποθέτησαν την προτομή κανενός Θαλού, Ηρακλείτου, Πυθαγόρου, Ζήνωνος, Ξενοφάνους κ.λπ., αλλά την προτομήν της πόρνης Ασπασίας! Την έβαλαν εκεί δηλαδή γιατί; Για να την έχουν αι φοιτήτριαι για παράδειγμα ή για να καταλαβαίνωμεν τι γίνεται μέσα στο πανεπιστήμιον;»

Δεν τελειώνει, όμως, εδώ το παραλήρημα του μεγαλομανούς αρχαιολάτρη νεοναζιστή. Εχουν να πληροφορηθούν και άλλα όσοι από τους φιλολόγους ακολουθήσουν κατά γράμμα τις προτροπές του υπουργείου τους:

«Στα πανεπιστήμια της Ελλάδος προβάλλονται οι διάφοροι χαχόλοι σλαβομπολσεβίκοι και μπορείς να διαβάσης γιαΜπουχάριν, Πλεχάνωφ, Λούξεμπουργκ, Λένιν, Τρότσκι κ.λπ., αλλά δεν μπορείς να μελετήσης Πρόκλον, Ιάμβλιχον, Πλωτίνον, Φιλόλαον, Ποσειδώνιον, Παναίτιον κ.λπ., διότι αυτούς τους σοφούς τους έχουν παραμερίσει, τους έχουν αποσιωπήσει. Και στην θέσιν αυτών των γιγάντων της παγκοσμίου διανοήσεως έβαλαν τους πιθήκους».

Δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε. Αντί να απειλεί τους καθηγητές ως καθοδηγητές των μαθητικών κινητοποιήσεων, καλά θα έκανε ο κύριος Ανθόπουλος να κοιτάξει πώς καθοδηγούνται οι ίδιοι οι καθηγητές από τους δικούς του συμβούλους.

(Ελευθεροτυπία, 12/12/1998)

πηγή