Είδα την κλασική πια εικόνα, να «παραγγέλνουν» συνεχώς καφέδες, καϊμακλίδικους, πολλά βαρείς, βαρύγλυκους, ναι και όχι, με 42 φουσκάλες, αλλά και φραπεδιές, με «έπιασε» το παράπονο, και αναρωτήθηκα γιατί να υπάρχει αυτή η «κατάφωρη» αδικία, και να μην επιτρέπεται να γίνεται το ίδιο και από τους συνήθως ελάχιστους, παρακολουθούντες τις συνεδριάσεις.
Είδα να επικρατεί «χάβρα» σε πολλά σημεία της συνεδρίασης, να χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα και ο Πρόεδρος να… αδυνατεί, «να χάνει δηλαδή την μπάλα», να «επιβληθεί» σε ορισμένους, κατά σύστημα και κατά συνήθεια, «ατίθασους» δημοτικούς συμβούλους.
Άκουσα να «ασεβεί» ο νυν Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου σε βάρος του τέως Προέδρου, πολίτη με μια διαδρομή στα δημοτικά πράγματα, χαρακτηρίζοντας τον «περαστικό» και αναρωτήθηκα ποιοί είναι οι «μόνιμοι».
Άκουσα κάποιους της Διοίκησης, χωρίς να πάρουν φυσικά τον λόγο, να αποκαλούν τους «απέναντι»… «τζάμπα μάγκες» και πλούτισα το ούτως ή άλλως… «φτωχό» λεξιλόγιό μου.
Είδα, μετά την καταψήφιση του θέματος της παραγραφής των απαιτήσεων κατά του Δήμου, να προσέρχεται στον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, ένας «τέως» Πρόεδρος, να «αμφισβητεί» το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, ζητώντας επανακαταμέτρηση των ψηφισάντων, «προσβάλλοντας» με τον τρόπο του, τόσο το Προεδρείο, όσο και το σώμα του Δημοτικού Συμβουλίου και σκέφτηκα ότι «ξέχασε», ότι μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας : «ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από το ταμείο».
Είδα την έκπληξη στο πρόσωπο του Προέδρου, μετά το όχι στην παραπάνω ψηφορία, από «συνεπή» Δημοτικό Σύμβουλο που «ανέτρεψε» τα δεδομένα και δημιούργησε… «μείζον» θέμα. Έτσι είναι, αν ψηφίζεις συνεχώς «ναι σε όλα» και ξαφνικά ψηφίσεις όχι, επιβεβαιώνεις με «ηχηρό» τρόπο την «δεδομένη» από καιρό τώρα, «απόλυτη και αρραγή συνοχή» της Διοίκησης.
Είδα, τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, να δέχεται σειρά τηλεφωνημάτων στο κινητό του, από παρευρισκόμενο «τέως», που του «υποδείκνυε» την κατά την άποψή του «σωστή» γραμμή, και αναρωτήθηκα : «ποιός κυβερνά τελικά αυτόν τον τόπο»;
Είδα τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, που «ζήλωσε» την δόξα του Δραγασάκη, να αποβάλλει από την αίθουσα, τον «αμφισβητία» φίλο μου Γιάννη Καλλονά, γιατί «τόλμησε» να «χαμογελάσει» σε τοποθέτηση Δημοτικού Συμβούλου, και θυμήθηκα ότι μετά το «απαγορεύεται το πτύειν και το κύπτειν έξω» που βλέπαμε κάποτε… στα τραίνα, να απαγορεύεται στο εξής, και το… χαμόγελο.
Είδα μετά από το παραπάνω συμβάν, να παίρνει τον λόγο, η μέχρι τώρα «άλαλη» Δημοτική Σύμβουλος, και να κατηγορεί «αορίστως» κάποιους ότι παίρνουν τον λόγο, για να «ακούγεται» το όνομά τους στο διαδικτυακό ραδιόφωνο του Δήμου, και να «κλέβουν» έτσι τις εντυπώσεις. «Παμπόνηρε» δημότη, με το έξυπνο κόλπο σου, παρεμβαίνεις και μαγεύεις το «πολυπληθές» ακροατήριο των 2, 3, 4 ακροατών, και μαζεύεις όλα τα «ψηφαλάκια».
Θα τα ξαναπούμε…
Στέλιος Κάκαρης
Βαρεθήκαμε ν΄ακούμε για «μπάλες που χάθηκαν» , για «περαστικούς» και «μόνιμους», για «αμφισβητίες» και προσβολές, για «σούξου - μούξου μανταλάκια» και παρόμοια σχετικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤουλάχιστον τους καφέδες τους πλήρωσαν; Γιατί απ΄ότι γνωρίζω οι 42 φουσκάλες
ήταν …δώρο του καταστήματος!
gnborn2shoot