Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου *
Αυτό το κακόγουστο αστείο , είναι η τελευταία φάρσα μιας κυβέρνησης , της οποίας έφτασε η ώρα!
Η δημοκρατία έχει τα όριά της, αλλά «ευτυχώς» ο αυταρχισμός δεν έχει αυτό το μειονέκτημα!
Έφτασε η ώρα της Συγκυβέρνησης, επειδή ακριβώς θέλει να βαδίσει μπροστά η δεξιά στην Ελλάδα, απαλλαγμένη από τα όρια της δημοκρατίας και τα κεντροαριστερά βαρίδιά της. Ασφυκτιά πλέον η δεξιά και επιθυμεί να κινηθεί εκτός δημοκρατικών ορίων για να πάψει να πολιτεύεται με μειονεκτήματα και να νοιώθει καταπιεσμένη και περιορισμένη. Πρώτα όμως θα πρέπει να ακολουθηθούν δημοκρατικοφανείς διαδικασίες για να νομιμοποιήσουν πολιτικά ακόμη πιο έντονες αντιδημοκρατικές και αντικοινωνικές συμπεριφορές. Τα πράγματα στο αυταρχικό στερέωμα έχουν τάξη και ασφάλεια με πλήρη ανασφάλεια. Το καθεστώς αυτό απαιτεί άρχοντες δίχως πολιτικά βαρίδια, οι οποίοι το μόνο που αναγνωρίζουν είναι η προσφορά των βαριδιών του κεφαλαίου στην παραγωγή ευνούχων εργαζομένων. Έτσι επιλύονται οι κρίσεις , με τον ευνουχισμό των εργαζομένων και ιδίως αυτών που στηρίζονταν σε κεντροαριστερά βαρίδια. Το πελατειακό κράτος ενταφιάζεται, ζήτω το πτωχευμένο κορπορατικό!
Ελευθερία είναι το δικαίωμα να λες στους ανθρώπους αυτό που δεν θέλουν ν’ ακούσουν, σχολίαζε ο George Orwell . Εγώ πολύ εκτίμησα αυτή του την αποστροφή, την υιοθέτησα ως τρόπο ζωής και είπα να την εφαρμόσω στη ραδιοτηλεοπτική δημοσιογραφία, η διοίκηση ωστόσο της ΕΡΤ είχε άλλη άποψη, και προηγουμένως και παλιά και παλιότερα. Στη ΕΡΤ βασίλευσε η ανελευθερία του δημοσιογράφου, ο οποίος αν δεν ήταν συνειδητό και φιλότιμο παπαγαλάκι, ήταν σίγουρα δεσμευμένος/η να λέει αυτά που θα άκουγαν ευχάριστα στην κυβέρνηση και στο περιβάλλον του εκάστοτε πρωθυπουργού. Και να δείχνει ασφαλώς την ευχάριστη όψη των αντικοινωνικών πολιτικών, ή την αμφιλεγόμενη όψη πολιτικών ή συμπεριφορών που θα υπαινίσσονταν την αντικοινωνικότητα των πρώτων. Άσε για τις καταστροφές: πάντα θα υπήρχε κάποια στο εξωτερικό μεγαλύτερη από αυτήν που βίωναν κάποιοι στο εσωτερικό!
Η παραμυθία υπήρξε ο κανόνας λειτουργίας της ΕΡΤ και οι παρηγορητές ή παρηγορήτριες του λαού δεν θα έπρεπε να αποκαλούνται ελεύθεροι δημοσιογράφοι, αλλά στρατευμένοι στο πελατειακό καθεστώς, φορείς του κυβερνητικού μηνύματος. Ας είναι, αυτοί σίγουρα είναι ευγενέστερες περιπτώσεις από εκείνους που ενέταξαν συνειδητά τον εαυτό τους στο πολιτικό ή εμπορικό μάρκετινγκ, ενώ και οι δύο προηγούμενοι απείρως αγαθότεροι από το ανθρωπάκι που είναι έτοιμο και πάντα πρόθυμο να γλείψει τα βαρίδια που προηγουμένως έφτυνε και το αντίστροφο. Αυτά είναι τα αποτελέσματα ενός αυταρχικού καθεστώτος πελατειακής συγκρότησης. Τώρα όμως περνάμε σε άλλη φάση…κορπορατική, ομολογουμένως με αρκετή καθυστέρηση στην ΕΡΤ, θανατώνοντας το «τέρας» και καίγοντας μαζί με τα ξερά και τα όμορφα και ικανά χλωρά. Και υπήρχαν/υπάρχουν γόνιμα «χλωρά», άξιοι και άξιες που θα μπορούσαν να εξακολουθήσουν την δημιουργική φιλοσοφία ζωής και δημοσιογραφίας του George Orwell. Να γιατί λυπάμαι που θανατώνεται έτσι το πελατειακό θηρίο. Τα υπόλοιπα είναι πολιτική και μια μορφή νέου, ξετσίπωτου κυβερνητικού αυταρχισμού.
Κυβερνητικός αυταρχισμός αυτής της μορφής είναι να λες στους πολίτες και να κάνεις αυτό που θεωρείς πως θέλουν να ακούσουν τα ευήκοα στον λαϊκισμό ώτα τους , αλλά δεν θα μπορούσαν να διανοηθούν πως θα μπορούσε ποτέ να συμβεί. Ο συντηρητικός κόσμος αγαπάει τις θυσίες, το αίμα και τον θάνατο των Άλλων και λατρεύει τους ηγέτες που προκαλούν όλα αυτά με τσαμπουκά, αιφνιδίως και αποφασιστικά. Άρα, σωστά πορεύεται ο κ. Σαμαράς, προσφέροντας ένα διαρκές θέαμα αυταρχισμού. Όσοι διατηρούμε το δικαίωμα (μέγα προνόμιο) της ελευθερίας οφείλουμε να το παραδεχτούμε. Ο κ. Σαμαράς και η κλίκα του μιλούν στην καρδιά του δεξιού συμπολίτη μας. Ο κ. Σαμαράς δεν προφασίζεται πως ομιλεί επαρκώς την «δεξιά», όπως κάποιοι άλλοι νεοδημοκράτες που προηγήθησαν αυτού στο αξίωμα του πρωθυπουργού , αλλά αποδεικνύει εκκωφαντικώς πως την χειρίζεται άριστα.
Σίγουρα, οι Συγκυβερνώντες δεν θανάτωσαν και έθαψαν με αστραπιαίες διαδικασίες την ΕΡΤ για να αναστήσουν τάχαμου αργότερα την δημόσια τηλεόραση, αλλά για να αναστήσουν την δεξιά ως φρόνημα, κουλτούρα και πρακτική. Πρόκειται για μια πολύτιμη επένδυση στο μετεκλογικό μέλλον του κ. Σαμαρά. Καλή κίνηση που επιπλέον διασκεδάζει τα επείγοντα κατ’ αυτούς και δρομολογημένα δεσμευτικά από την τρόικα θέματα, διαμορφώνοντας διαφορετική ατζέντα επειγόντων θεαμάτων, με το βλέμμα στη κάλπη.
Είδατε πώς η απελπισία οδηγεί στον απόλυτο αυταρχισμό εκείνους τους πολιτικούς που δεν έχουν συμφιλιωθεί με τον επαγγελματικό τους θάνατο; Και να το είδατε, τι έγινε; Σημασία έχει πως ο κ. Σαμαράς την αδυναμία του να κυβερνήσει δημοκρατικά και να γράψει ένα success story, που τόσο επιθυμεί, υποκαθιστά με αυταρχισμό κατά την πλήρη μετάβαση από το πελατειακό σύστημα στο ολοκληρωτικό κορπορατικό καθεστώς υπό ευρωπροτεκτορατοποίηση. Είναι «αποφασιστικός ηγέτης», δίχως ωστόσο καμία αποφασιστική επιτυχία στους διακηρυγμένους προεκλογικά στόχους του. Άρα, είναι ένας ιδανικός πολιτικός της παραδοσιακής δεξιάς, που θα επιτύγχανε φαντασιακά τα πάντα, αν φυσικά κυβερνούσε αυτοδυνάμως, δίχως τα κεντροαριστερά βαρίδιά του… τα δυο.
Εκεί είναι το πρόβλημα: στα βαρίδια Σαμαρά. Ας τα κόψει, να απαλλαγεί από δαύτα! Και τι θα απογίνουν τα βαρίδια της Συγκυβέρνησης; Μην ανησυχείτε, κανείς πολιτικός δεν χάνεται σε χώρες δίχως βαρίδια με απελπισμένους, αναξιοπρεπείς, ευνούχους εργαζόμενους. Είναι φυσικός νόμος: τα βαρίδια κάτω από το δένδρο της πατρωνίας θα πέσουν, για να φυτρώσει από αυτά ένα άλλο μικρό δενδράκι πατρωνίας, που θα μεγαλώσει και θα μεγαλώσει, φιλοδοξώντας να ξεπεράσει το γέρικο-παλιό. Η θανάτωση της ΕΡΤ, με την πολιτικάντικη μάλιστα μορφή που αυτή έλαβε, δεν προϊδεάζει για την ανάσταση της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα και την απελευθέρωση του δημοσιογράφου, αλλά μάλλον το αντίθετο. Στην Αγία Παρασκευή ενταφιάζεται συμβολικά το πελατειακό κράτος προς τιμή και δόξα του κορπορατισμού εντός του οποίου ο κυβερνητικός αυταρχισμός θα διεκδικήσει να εμφανίζεται ως απελευθέρωση του πολίτη από τα κόμματα, τον συνδικαλισμό, την διανόηση και κάθε μορφή αυθεντικής ατομικής ή ομαδικής δημιουργίας. Κι όλα τούτα συνθέτουν την φυγή προς τα εμπρός συνολικά της ελληνικής δεξιάς, στην οποία ο κ. Σαμαράς προσφέρει σήμερα ένα ισχυρό μήνυμα που ενώνει τον ακροδεξιό χώρο με τους νεοφιλελευθέρους όσο κανείς από τους προηγούμενους δεξιούς ηγέτες μετά την μεταπολίτευση. Το τέχνασμα με την θανάτωση της ΕΡΤ είναι αυτό που αναδεικνύει τον κ. Σαμαρά σε αυθεντικό ηγέτη της Νέας Δεξιάς στην Ελλάδα.
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.