Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου *
Οι εκλογές που έρχονται δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου ατυχήματος, λόγω της αποκοτιάς με την ΕΡΤ, αλλά αποτέλεσμα της ολοκληρωτικής αποτυχίας του προγράμματος της τρόικας να ικανοποιήσει τους διακηρυγμένους στόχους του. Αυτό γίνεται προσπάθεια να αποκρυφτεί ή να διασκεδαστεί γευστικώς με επικάλυψη από σαντιγί γάλακτος!
Η παρούσα στρατηγική της τρόικας για την Ελλάδα ολοκληρώθηκε, παράγοντας αντικειμενικά αδιέξοδο για όλους τους παράγοντες, εξωτερικούς και εσωτερικούς, που εμπλέκονται στην εφαρμογή της. Αυτό είναι το χωροχρονικό γεγονός που προκαλεί συμβάντα στους επιμέρους χώρους όπου εξελίσσεται το δράμα της ελληνικής κρίσης.
Θυμάστε τί έγραφα; Το ξαναγράφω: «γενικές εκλογές στην Ελλάδα θα έχουμε πριν από τις γερμανικές, με Σαμαρά, ή αμέσως μετά τις γερμανικές δίχως Σαμαρά, με πιθανότητες70/30». Το δεύτερο σενάριο θα ήταν, όπως εξηγούσα πριν από περισσότερο ένα εξάμηνο, το δραματικότερο και έπρεπε να αποφευχθεί. Θα σήμαινε πιθανότατα κοινοβουλευτικά νομιμοποιημένη χούντα. Όχι αυταρχική διακυβέρνηση, όπως μέχρι σήμερα με μικρά και σκανδαλιστικά πραξικοπηματάκια, αλλά κανονικό, ολοκληρωμένο κοινοβουλευτικό πραξικόπημα.
Το ξαναλέω δεν είμαι «προφήτης», οι προφητείες, ή «προφητείες» είναι απολύτως ξένες με την κοσμοαντίληψη και κοινωνικοπολιτική μου ή επιστημονική συγκρότηση. Οι εκτιμήσεις μου με την έννοια των προβλέψεων είναι στρουκτουραλιστικού χαρακτήρα. Αποτελούν το συμπέρασμα από έναν συγκεκριμένο τρόπο διαχείρισης του ιστορικού χρόνου. Μαζεύω τα διασκορπισμένα στοιχεία, για παράδειγμα, που συναποτελούν την ελληνική κρίση, τα οποία αντιμετωπίζονται ως μια ολοκληρωμένη δομή, που εμπεριέχει συνειδητή ή ασυνείδητη πλάνη. Αν φροντίσεις να απαλλαγείς από την εντύπωση της αντιπαραβολής, της αντιπαράθεσης των σχέσεων που ορίζουν την ελληνική κρίση και δεις αυτό το σύνολο των σχέσεων των παραγόντων της τρόικας, συμπεριλαμβανομένης της Συγκυβέρνησης στην Ελλάδα, ως ενιαία δομή που έχει ζωτική ανάγκη την εσωτερική αντίφαση, θα έχεις κάνει το πρώτο βήμα στη σύνθεση του χρόνου της κρίσης που καταλήγει στον ορισμό του Νέου Τόπου της ΕΕ, εντός του οποίου ασφαλώς επανακρίνεται και αναπροσδιορίζεται το σύγχρονο Ελληνικό Ζήτημα.
Προσοχή, αυτός ο «Νέος Τόπος της ΕΕ» δεν πρέπει να γίνεται αντιληπτός ως ευρύτητα – ως ένας απέραντος χώρος, απολύτως ανοιχτός, που καταλύει απλώς την μεσαιωνική αντίληψη του χώρου, όπως έδειξε ο επαναστάτης Γαλιλαίος– αλλά ως σχέση γειτονίας μεταξύ σημείων και στοιχείων που δομούν την τάση ηγεμονικής ολοκλήρωσης της ΕΕ. Αυτές οι «σχέσεις γειτονίας» συνθέτουν νέες σειρές, νέους άξονες και νέες κιγκλίδες, τα οποία συνδιαμορφώνουν μια νέα κανονικότητα στον χρόνο, ο οποίος δομείται με την μορφή περιόδων. Προσεγγίζοντας αναλυτικά αυτές τις νέες περιόδους μπορούμε να καθορίσουμε μοντέλα, που μετατρέπουν τα στοιχεία της κρίσης σε πληροφορίες, οι οποίες με τη σειρά τους μπορούν να αναχθούν σε στατιστικά μέτρα και έτσι να καταλήξουμε σε εκτιμήσεις ακόμη και για την πιθανότητα προκήρυξης εκλογών. Αυτό είναι το γενικό σχήμα, σε ό, τι με αφορά, λαμβάνοντας υπόψιν πως όσο εκτιμώ σωστά, το «κακό» σενάριο για την ελληνική κοινωνία θα επιβεβαιώνεται, εξελισσόμενο, τουλάχιστον μέχρις ότου υπάρξει νέα ισορροπία μεταξύ εθνικής οικονομίας, αγοράς και πολιτικού συστήματος. Μέχρις ότου δηλαδή ανατείλει ολοκληρωμένα μια νέα μεταπολίτευση στην χώρα μας, ορίζοντας έναν νέο χωρόχρονο απόλυτα συνδεδεμένο με τον «Νέο Τόπο της ΕΕ», ασχέτως του περιεχομένου της σχέσης Ελλάδα-Ευρωζώνη- ΕΕ.
Ας το αποσαφηνίσουμε λοιπόν απλά: Οι εκτιμήσεις μου δεν αποτελούν προφητείες, υποθέσεις για αναλυτική πολιτική έρευνα είναι, που στηρίζονται σε μια καλοδομημένη κονστρουκτιβιστική μεθοδολογία σε ότι αφορά στα οικονομικά και στην ηγεμονία, που ωστόσο παρακάμπτεται όταν υποχρεούμαι να κινηθώ σε μίκρο- αντί για μακροπολιτικό επίπεδο. Σε αυτή την περίπτωση – που με κάνει ομολογουμένως να νοιώθω άβολα - κρίνω χρησιμοποιώντας ποζιτιβισμό, όταν δηλαδή υποχρεούμαι να κινούμαι στο επίπεδο διερεύνησης μικροπολιτικών επιλογών (σκοπιμοτήτων). Δυστυχώς σε αυτή την περίπτωση δεν θα μπορούσα να κάνω αλλιώς και έτσι η πιθανότητα λάθους είναι αυξημένη, στο βαθμό που δεν διαθέτω εσωτερική πληροφόρηση από τους (μικρο)παράγοντες που εμπλέκονται στο παιχνίδι. Κάπως έτσι έσφαλα για μια και μοναδική φορά την τελευταία εξαετία, θεωρώντας πως δεν θα είχαμε επαναληπτικές γενικές εκλογές, από τις οποίες προέκυψε η σημερινή διάρθρωση της βουλής, η οποία πλέον βρίσκεται ενώπιον μιας νέας διάλυσης αμέσως ή σε λίγους μήνες.
Από εκεί και έπειτα όμως τα πολιτικά πράγματα στην Ελλάδα ξαναϋποτάχθηκαν σε αναγκαιότητες που προκύπτουν αντικειμενικά, στο βαθμό που κανείς αντιλαμβανόταν ορθά την υποκειμενικότητα στη σχέση των εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων που εμπλέκονται στην ελληνική κρίση, ως σχέσεις γειτονίας όπως προείπα. Συμπαθάτε τον κυνισμό μου, αλλά μετά τον σχηματισμό της Συγκυβέρνησης ένοιωσα το νερό να ξαναμπαίνει στο αυλάκι! Δεν χρειαζόμουν πλέον τον ποζιτιβισμό για να κρίνω σε μικρο-επίπεδο (επιλογές κομματικών ηγεσιών), αρκούσε ο κονστρουκτιβισμός ο οποίος θαυμάσια ένωνε τις οικονομικές με τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, συνδέοντάς τις με το νέο διεθνές ηγεμονικό μοντέλο, στο πλαίσιο της επιχείρησης ολοκλήρωσης της ΕΕ και της παγκοσμιοποίησης. Το τελευταίο μην το αντιμετωπίζετε τελεολογικά, ως την βεβαία πραγματικότητα του μέλλοντος, καθώς αυτό το ίδιο προκαλεί έντονες τάσεις αποδιοργάνωσης του διεθνούς συστήματος, που υπακούουν στην διαλεκτική αντίθεση του ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Σε κάθε περίπτωση, όμως, δομεί χωροχρονικές αναθεωρήσεις στην διακυβέρνηση της ΕΕ, στην λειτουργία της ευρωζώνης και στην εξέλιξη πολιτικού συστήματος, κοινωνίας και παραγωγής-κατανάλωσης στην Ελλάδα.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν ασφαλώς πως έπαψαν να υφίστανται (μικρο)πολιτικού χαρακτήρα σκοπιμότητες στο πλαίσιο της Συγκυβέρνησης, αλλά πως πλέον αυτές είναι άρρηκτα επανενταγμένες στη γενική δομή που συνδέει τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις με τη νέα αναγκαιότητα που χαρακτηρίζει την διάσταση των ευρωπαϊκών και διεθνών σχέσεων. Αυτό σημαίνει «το νερό μπήκε στο αυλάκι»!
Άρα, αντί για αποτέλεσμα ενός «ατυχήματος», όπως θα όριζαν τις νέες γενικές εκλογές ποζιτιβιστές, επιτρέψτε μου να θεωρήσω πως δεν υπάρχει κανένα απολύτως ατύχημα, εκτός από την ατυχία όσων κρίνουν μακροπολιτικά φαινόμενα με ποζιτιβιστική (μικρο)πολιτική. Εδώ πρόκειται για μεγάλη πιθανότητα διεξαγωγής εκλογών με σαντιγί γάλακτος, δηλαδή με κρέμα γάλακτος, η οποία για να γίνει σαντιγί πρέπει να την χτυπήσουμε και να προσθέσουμε εμείς ζάχαρη κατά βούληση (ποζιτιβισμός). Δηλαδή, εκλογές θα έχουμε αναγκαστικά ή τώρα αμέσως, ή αμέσως μετά τις γερμανικές, εξαιτίας της ίδιας της δομής της κρίσης και του λειτουργικού αδιεξόδου στο όποιο έχει πλέον εγκλωβιστεί ο ατομικός μηχανισμός «διάσωσης» της Ελλάδας (ήτοι: του ευρώ). Ωστόσο το εάν διεξαχθούν τώρα ή στο τέλος του φθινοπώρου είναι καθοριστικό για την μορφή του «Νέου Τόπου της ΕΕ». Είναι προφανές ότι εκλογές αυτή την στιγμή δεν θα ήταν μία επιθυμητή κατάσταση για την γερμανική κυβέρνηση, αν και αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα μπορούσε με σχετική άνεση να διαχειριστεί το αποτέλεσμά τους για την ικανοποίηση της ιδιαίτερης στρατηγικής της. Αντίθετα για άλλους παράγοντες της τρόικας που συνδέονται με την στρατηγική της ταχύτερης ολοκλήρωσης της οικονομικής διακυβέρνησης στην ΕΕ, αυτό θα μπορούσε να είναι τρομερά χρήσιμο, στον βαθμό που έδειχνε τα αποδιοργανωτικά σε πολιτικό επίπεδο αποτελέσματα της οικονομικής στρατηγικής και ηγεμονικής συμπεριφοράς Σόιμπλε.
Τα υπόλοιπα που διαδραματίζονται στο εσωτερικό είναι «κρέμα γάλακτος», δηλαδή μια σαντιγί που θα προκύπτει από το γερό «χτύπημα» όλων των κομμάτων μεταξύ τους για να καλυφθεί η δραματική αντικειμενικότητα που καθιστά την χώρα ενεργό ηφαίστειο μίας ευρωπαϊκής και παγκόσμιας κρίσης, η εξέλιξη της οποίας θα διαμορφώσει και τις πιθανότητες για το μέλλον των ελλήνων της επόμενης δεκαετίας. Εδώ η πιθανότητα για εγκαθίδρυση διπλού νομισματικού στην Ελλάδα μετά τις εκλογές – όπως την εξήγησα σε προηγούμενο άρθρο μου -υπερισχύει όλων των άλλων.
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.