Η «τάξη και ασφάλεια», ωστόσο, ως ιδεολόγημα σωτηρίας, καταλήγει να είναι ο πλέον αντιδραστικός κοινωνικά μηχανισμός, που παράγει απορρύθμιση, εμπορεύεται την απορρύθμιση και παράγει κέρδη και προνόμια για λίγους δια της κοινωνικοοικονομικής απορρύθμισης. Αυτά τα (ιδιωτικά) κέρδη θεμελιώνονται όχι από την λειτουργία μιας ελεύθερης αγοράς, αλλά από την ιδιωτική εκμετάλλευση του Μεγάλου Αντιδραστικού Μονοπωλίου (υπέρτατη βία) των θεωρούμενων θεσμικά δημόσιων αγαθών ενός κεφαλαιοκρατικού κράτους που ποτέ δεν σέβεται το κοινωνικό του κεφάλαιο, όταν οι ιδιώτες πάτρωνές του απαιτούν ανάπτυξη της αγοράς από τους ίδιους. Αυτό αποκαλείται περιορισμός του δημόσιου συμφέροντος για ανάπτυξη του ιδιωτικού συμφέροντος σε ένα χώρο μονοπωλιακής συγκρότησης της σχέσης παραγωγή-κατανάλωση. Όταν μάλιστα αυτό διαπράττεται σε περιόδους παρατεταμένης ύφεσης μιλάμε για «μετάλλαξη» του δημόσιου συμφέροντος σε ιδιωτικό.
Τι χαρά, ο δημοκρατικοφανής ολοκληρωτισμός του δικομματικού κεφαλαιοκρατικού κράτους, μετατρέπεται σε ολοκληρωτισμό του ιδιωτικού συμφέροντος, δίχως δημοκρατικό πρόσχημα! Αποφασίζουμε και διατάζουμε, εμείς οι κυβερνώντες, την πειρατική εκπομπή σήματος στη θέση της ΕΡΤ! Πρόκειται ασφαλώς για την δικαίωση του φαύλου κύκλου της απορρύθμισης των ραδιοτηλεοπτικών μεταδόσεων στην Ελλάδα, που ξεκίνησε στο τέλος της δεκαετίας του ’80 για να ολοκληρωθεί στις μέρες μας.
Μαθαίνω πως από το πρωί της Τετάρτης, εμφανίζεται σε τηλεοπτικούς δέκτες μια κιτς κάρτα: «Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση», γράφει και η παραγωγή του σήματος γίνεται στα παλαιά στούντιο του Mega στην Παιανία. Από εκεί όπου κάποτε μια ομάδα ανήσυχων και φιλόδοξων δημοσιογράφων, υπό τον Ιάσονα Μοσχοβίτη και τον Κώστα Λυχναρά επιχείρησαν να σπάσουν τον αποκλεισμό από το κρατικό μονοπώλιο στην τηλεόραση, λίγα μόλις χρόνια μετά την διάρρηξη του κρατικού μονοπωλίου στην ραδιοφωνία. Οι περισσότεροι γνωριζόμαστε μεταξύ μας: ένας σημαντικός αριθμός εκ των «πειρατών» των ραδιοφωνικών συχνοτήτων δοκιμαζόταν σε μια νέα μορφή «πειρατείας», στα τηλεοπτικά προγράμματα. Για να μην πολυλογούμε, σύντομα κάποιοι καταλάβαμε πως η «λεία» των «πειρατών» στα ραδιοτηλεοπτικά κύματα ήταν απολύτως ξένη με τις επιδιώξεις και τον ενθουσιασμό των δημιουργών που επιχειρούσαν να σπάσουν τον αποκλεισμό τους από το κρατικό-κομματικό μονοπώλιο ( ΝΔ ή/και ΠΑΣΟΚ) στην ενημέρωση και στην ψυχαγωγία. Σύντομα έγινε σαφές πως η απορρύθμιση με την μορφή της ανοχής και νομιμοποίησης της ραδιοτηλεοπτικής «πειρατείας» δεν αφορούσε στο δημόσιο συμφέρον με την έννοια της απελευθέρωσης από τον ασφυκτικό κρατικό-κομματικό έλεγχο, από τη λογοκρισία και τον στραγγαλισμό στην ραδιοτηλεοπτική μετάδοση του μηνύματος, αλλά στην εξυπηρέτηση του πλέον χυδαίου ιδιωτικού συμφέροντος μια μικρής ομάδας διαπλεκομένων, φορέων της οικονομικής δύναμης στην Ελλάδα με το πολιτικό σύστημα της χώρας.
Για την ακρίβεια η απορρύθμιση στην ραδιοτηλεόραση μέσω της πολιτικά νομιμοποιημένης πειρατείας, θεμελίωσε σε σταθερή βάση την διαπλοκή. Και κάπως έτσι οι ανήσυχοι εραστές της ελευθερίας του δημοσιογράφου και των υπολοίπων δημιουργικών τεχνών και τεχνολογιών στα ραδιοτηλεοπτικά Μέσα, βρεθήκαμε ξανά και αφάνταστα σύντομα κωπηλάτες στο κάτω ή στο πάνω κατάστρωμα (μικρή σημασία έχει) της γαλέρας κάποιου «αρχιπειρατή». Από εκεί και έπειτα η ιστορία είναι γνωστή. Οι «πειρατές» για την κοινωνική απελευθέρωση και την δημοσιογραφική χειραφέτηση μετατράπηκαν σε μούτσους ή μέλη στο χαρέμι του αρχιπειρατή-καπετάνιου, ή δραπέτευσαν (λιποτάκτησαν) πέφτοντας στην θάλασσα, ενώ ο ηγέτης των «πειρατών» στην τηλεοπτική θάλασσα έδωσε μάλλον επιτυχή λύση στο Mega πρόβλημα: ποιος είναι ο μέγιστος αριθμός πειρατών που μπορούν να υπάρξουν, έτσι ώστε ο αρχικαπετάνιος να είναι σε θέση να κουμαντάρει το πολιτικό σύστημα επ’ ωφελεία όλων των πειρατών που αναπτύχθηκαν δια της ιδιωτικοποίησης του δημόσιου συμφέροντος, ασφαλώς!
Και να σου σήμερα που το Mega πρόβλημα φαινόταν λυμένο μέσω της μόνιμης αυθαιρεσίας των προσωρινών αδειών λειτουργίας των τηλεοπτικών σταθμών, η γενικότερη κρίση στο πολιτικοεπιχειρηματικό περιβάλλον εξαιτίας της πτώχευσης του κράτους και των τραπεζών να παράγει μία κόντρα απορρύθμιση στο ραδιοτηλεοπτικό σύμπαν της Ελλάδας. Το αδιέξοδο των αρχιπειρατών και η αδυναμία του αρχικαπετάνιου τους να προσφέρει λύσεις με αξιόλογη λεία για μια χούφτα οικονομικούς παράγοντες και αχυρανθρώπους τους στο πολιτικό σύστημα, να οδηγεί στην εξαφάνιση της πελατειακής ΕΡΤ μέσω ενός άλλου πειρατικού σχήματος που φαίνεται να εκπέμπει από το ίδιο πειρατικό σκάφος από το οποίο ξεκίνησε η Μεγάλη περιπέτεια της διαπλοκής λίγο πριν χαράξει η δεκαετία του ’90. Η σημειολογία της Παιανίας αποτελεί την σημειολογία της θεσμικής κρίσης που προκαλείται στην φάση αναδιάρθρωσης του καθεστώτος διαπλοκής στην χώρα. Ο φίλος μου Παντελής Καψής έτυχε επίσης να συνδέσει τον εαυτό του με την σημειολογία της Παιανίας.
Μόνον που δεν θα πρέπει, αναγνώστη, να τα βάλεις με την «τύχη», αλλά με τον φαύλο κύκλο που την αναπαριστά ως ανάγκη εξ ορθολογισμού του ελληνικού δημοσίου μέσω του ανορθολογισμού της ιδιωτικοποίησης του δημοσίου συμφέροντος. Η σημειολογία της Παιανίας είναι μία «τύχη» που ερμηνεύει τον φαύλο κύκλο των ελληνικών πολιτικών, οι οποίες δομούνται στην βάση της διαπλοκής. Η αυθαιρεσία της κυβέρνησης Σαμαρά θεμελιώνεται στην ιδέα του κέρδους εκείνων που τροφοδοτούν τον φαύλο κύκλο της οικονομικής ανάπτυξης στην Ελλάδα. Και η βία που ασκείται αυτή την περίοδο από την κυβέρνηση βρίσκεται ακριβώς στην ίδια την ιδέα του κέρδους των αρχιπειρατών του φαύλου κύκλου της ελληνικής απορρύθμισης που ξεκίνησε από την Παιανία για να καταλήξει σ’ αυτήν.
Η «Παιανία», λοιπόν, είναι σημειολογικά ο κόμβος της απορρύθμισης του δημοσίου συμφέροντος και το «πειρατικό» που μοιάζει να κατασκευάστηκε για να εμβολίζει την ΕΡΤ! Αν και πλέον δεν θα πρέπει να μιλάμε για εμβολισμό, αλλά για απορρόφηση των συντριμμιών της. Η ΕΡΤ ήταν αναμφισβήτητα ένα «σάπιο» σκαρί. Είναι τραγικό, όμως, αυτό να εξαφανίζεται στον βυθό μετά από ενέργειες της διαπλοκής με τα ακόμη πιο σάπια σκάφη των αρχιπειρατών με τα φαντεζί χρώματα και τα faux στολίδια. Η «Σημειολογία της Παιανίας» είναι, αγαπητοί φίλοι και φίλε Παντελή, η σημειολογία της σαπίλας ενός καθεστώτος που δεν φαίνεται να έχει σκοπό να απαλλάξει την ελληνική κοινωνία από την παρουσία του αν προηγουμένως δεν συμβάλλει στον απόλυτο οικονομικό και ηθικό καταποντισμό της.
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.