Η φραγκοσυκιά (Opuntia ficus-indica) είναι κάκτος, παχύφυτος, πολυετής, δενδρόμορφος και αειθαλής. Στην Ελλάδα απαντάται ημιαυτοφυής και πολλές φορές αυτοφυής. Ευδοκιμεί σε θερμούς και ηλιόλουστους τόπους, σε ποικίλα είδη εδαφών (κυρίως τα άνυδρα) ακόμα και σε βραχώδη και αβαθή εδάφη και έχει μεγάλη ανθεκτικότητα στην ξηρασία.
Η προσφορά της φραγκοσυκιάς είναι τεραστία τόσο στον άνθρωπο, καθώς στις ερήμους δέχεται εφορμήσεις διψασμένων και πεινασμένων ζώων. Επιπλέον προστατεύει το έδαφος από την διάβρωση και τις πλημμύρες, και μπορεί να αποτελέσει αποτελεσματικό αντιπυρικό φράγμα.
Καταγωγή
Η φραγκοσυκιά κατάγεται από το Μεξικό. Μετήχθη στην Ευρώπη από τους Ισπανούς μεταξύ των ετών 1521–1523, όταν ο Fernando Cortes κατέλαβε το Μεξικό. Στις Μεσογειακές χώρες διεδόθη ταχέως για τους γλυκείς και εύγευστους καρπούς της.
Πολλαπλασιασμός
Πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα με μοσχεύματα, (αγενής πολλαπλασιασμός), δηλαδή κομμάτια των φυλλοκλαδίων, που αφήνονται μερικές ημέρες στο ύπαιθρο και κατόπιν φυτεύονται.
Αν είναι χειμώνας, φυτεύουμε ένα «φύλλο» (έτσι αποκαλούμε κατά συγκατάβαση τον βλαστό, καθώς φύλλα είναι τα αγκάθια του φυτού*) στο χώμα, σε τρόπο ώστε το μισό να είναι μέσα και το μισό έξω.
Αν είναι καλοκαίρι, αφήνουμε στην επιφάνεια του εδάφους ένα «φύλλο» σε οριζόντια θέση με μια πέτρα από πάνω (για να υπάρχει καλύτερη πρόσφυση με το έδαφος). Επίσης πολλαπλασιάζεται και με σπέρματα αλλά με πολύ βραδείς ρυθμούς.
Επιβίωση
Η φραγκοσυκιά, ζει σε αμμώδη, πετρώδη ξηρά ή άνυδρα εδάφη. Η προσαρμογή της σε αυτά τα εδάφη επιτυγχάνεται με :
α) Αποταμίευση νερού. Μαζί με τις θρεπτικές ουσίες η φραγκοσυκιά αποθηκεύει μεγάλες ποσότητες νερού μέσα στους ιστούς της, οι οποίοι συνήθως βρίσκονται στον κορμό. Τα "φυλλα" είναι οι δεξαμενές νερού της φραγκοσυκιάς.
β) Μείωση διαπνοής. Ο δεύτερος λόγος με τον οποίον εξασφαλίζει η φραγκοσυκιά την διαφύλαξη νερού είναι η μείωση της διαπνοής και αυτό επιτυγχάνεται με την «εξαφάνιση» των φύλλων. Ζει πάνω από 200 έτη.
Καρποί
Ο καρπός της φραγκοσυκιάς έχει σχήμα απιοειδές, ωοειδές, είναι σαρκώδης, κίτρινος ή κοκκινωπός, εδώδιμος. Έχει σάρκα γλυκιά, χρώματος πορτοκαλί έως υποκίτρινο στην αρχή της ωριμάνσεως και κοκκινωπό προς κοκκινόμαυρο κατά την υπερωρίμανση. Καταναλώνεται νωπός, αφού αποφλοιωθεί. Έχει γεύση ευχάριστη, γλυκιά, δροσιστική, εξαιρετικώς εύγευστη και εύχυμη.
Συλλογή των καρπών και καθαρισμός
Η συλλογή και ο καθαρισμός αποτελούν τα δύο πιο «ακανθώδη» εμπόδια, ώστε κάποιος να απολαύσει τα φραγκόσυκα. Είναι σημαντικό να συλλέγουμε τα φραγκόσυκα είτε πριν την ανατολή του ηλίου (γιατί τα αγκάθια του καρπού από την νυκτερινή υγρασία, έχουν κάποια χαλαρότητα), είτε μετά τη δύση του ηλίου και βέβαια όταν έχει άπνοια
Το αμέσως επόμενο πρόβλημα μετά τη συλλογή των καρπών είναι ο καθαρισμός. Το μυστικό για να καθαριστεί το φραγκόσυκο από τον τόσο οπλισμένο με αγκάθια φλοιό είναι απλό. Επιτυγχάνεται με τρεις τομές επί του καρπού. Οι δύο στα άκρα και είναι βαθιές και η τρίτη ενώνει τις δύο προηγούμενες και είναι ρηχή, όσο το πάχος του φλοιού.
Θεραπευτικές ιδιότητες
Η βρώση των καρπών ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα καθώς περιέχουν σημαντικό ποσοστό βιταμίνης C, αμινοξέα, σίδηρο, κάλλιο, ασβέστιο, μαγγάνιο και νάτριο. Αποτελεί καλό τονωτικό για την καρδιά καθώς περιέχει την ουσία κακτίνη, και έχει χωνευτικές ιδιότητες. Στο Μεξικό παράγουν από τα φύλλα της φραγκοσυκιάς κάποιο είδος ρακής
*Η φραγκοσυκιά είναι άφυλλος ως δένδρο. Τα φύλλα της έχουν υποστεί «ισχυράν πήρωσιν» και έχουν μετατραπεί σε ακάνθας, ή φυλλακάνθας, όπως ευρίσκομε τον όρον στο «Περί φυτών ιστορίαι» έργο του αρχαίου Έλληνα βοτανολόγου Θεοφράστου Βιβλίο 6, Κεφ. 4, Παρ. 7, για άλλο φυτό. Είναι μικρά, βελονοειδή, εύπτωτα, σκληρά, μυτερά όργανα και επιτυγχάνουν δύο στόχους.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.