Οι τοίχοι κραυγάζουν ενίοτε μεγάλες αλήθειες, αλήθειες γραμμένες βιαστικά, αλήθειες ανακατεμένες με οργή και αδρεναλίνη. Η τρομοκρατία είναι η παγερή σας καθημερινότητα, διάβασα κάπου και αποφάνθηκα πως δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Τι είναι αλήθεια οι αναρχικοί; Μην είναι οι ακροβάτες των εγκαταλελειμμένων ονείρων μας; Μην είναι ευαίσθητες ψυχές που δεν άντεξαν την σαπίλα; Μην είναι το παιδί που χάσαμε κατά την ενηλικίωση μας; Όλα αυτά θα έλεγα ότι είναι και ακόμα περισσότερα.
Παλιά καίγαν τα βιβλία και τώρα καίνε τα μυαλά, σαφής αναφορά στην περίοδο του Σκοταδισμού σε αντιδιαστολή με το “κάψιμο” κυρίως μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης. Έγχρωμη TV – ασπρόμαυρη ζωή, αμφιβάλει κανείς ότι αυτή είναι η πικρή πραγματικότητα των πολλών;
Μου αρέσει η ειρωνεία σε μερικά συνθήματα, ο έμμεσος χλευασμός: Mια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και έγινε υπουργός. “Άτιμη Κενονία” είδα κάπου αλλού και ήταν μια αρκετά δυνατή σφαλιάρα ομολογουμένως. Ούτε το χιούμορ δεν λείπει: “Ψήφισε Αλί Μπαμπά, έχει μόνο 40 κλέφτες”, διάβασα κάπου αλλού.
Στην γελoία προεκλογική και τρομοκρατική διαφήμιση της ΝΔ οι αναρχικοί ανταπάντησαν με το:
-5000 αυτόχειρες
-Γιατί Κύριε;
Μου αρέσει αυτή η επιθετικότητα των τοίχων, μου αρέσει αυτός ο φιλοσοφημένος τσαμπουκάς, μου πάει.
“Τρομοκρατία είναι η φτώχια που έρχεται”
“Λευτεριά στα σάπια σας μυαλά”
“Να διαλύσουμε την κοινωνική σιωπή”
“Όσο υποκύπτεις στον φόβο γίνεσαι πιόνι στη σκακιέρα τους”
“Όταν σε ξεσκίζουν Γερμανοί είναι εθνική ξεφτίλα να ξεσπάς στους Πακιστανούς”
“Social-ληστές”
“Στα 22 μου χρόνια με τσέπη αδειανή, χρωστάω περισσότερα από πολυεθνική”
“Τόση Δημοκρατία είχαμε να δούμε από την Χούντα”
“Θρανίο – Καναπές – Τάφος”
“Αν το πολυτιμότερο πράγμα που έχετε είναι η περιουσία σας τότε καλά κάνετε και φοβάστε”
“Τότε με τα τανκς, τώρα με τα banks”
“Ξεφτίλα, μοναξιά, απελπισία”
“Η μόνη μου Πατρίδα τα παιδικά μου όνειρα”
“Η οικονομία αρρώστησε, καιρός να πεθάνει”
“Θα είσαι λεύτερος όταν σταματήσεις να φοβάσαι”
“Το life style είναι μανιοκατάθλιψη σε συσκευασία δώρου”
“Όταν η εξουσία οργιάζει η Κοινωνία απλά παίρνει μάτι”
“Τρομοκρατία είναι ο βασικός μισθός σας”
“Είμαστε απολίτιστοί για τον Πολιτισμό σας”
“Τα δακρυγόνα τα αντέχουμε, τα δελτία ειδήσεων όχι”
“Δεν μπορούν να ζήσουν δυο γενιές από το ίδιο απόθεμα ψευδαισθήσεων”
“Οι μόνοι πιο ηλίθιοι από τους πολιτικούς είναι οι ψηφοφόροι”
“Ψήφισε, δούλεψε και βγάλε τον σκασμό”
Τελικά οι αναρχικοί είναι η φωνή της χαμένης μας συνείδησης; Τα συνθήματα τους μήπως είναι τουφεκιές αξιοπρέπειας; Ναι και ναι, απαντώ αμέσως, και πολύ θα γούσταρα όλοι αυτοί οι άνθρωποι να γινόταν να ξαναπιστέψουν κάπου γιατί αξίζουν, είναι ζωντανοί, είναι μαχητές, είναι αισθηματίες.
Θυμός, οργή, αίσθημα δικαιοσύνης, φιλοσοφία, χιούμορ, αλληλεγγύη, αμεσότητα, ειρωνεία, νά τα στοιχεία που βλέπω εγώ στα συνθήματα των τοίχων και με έχουν κερδίσει.
Και εμείς τι; Τι γίνεται με εμάς; Είμαστε όντως το φαί μας, η tv μας και εκεί τελειώνουν τα πάντα; Γινήκαμε ξένοι και απόκληροι μέσα στην μικρή μας Χώρα; Μας καβάλησε ο φόβος και δεν τολμάμε να αποτινάξουμε τους ίσκιους που κρύβουν το μέλλον μας; Όσο σκληρός και αν είναι ο τίτλος, όσο θυμό και να κουβαλά, εγώ αυτόν διάλεξα, πάλι παρμένο από κάποιο τοίχο, και συνυπογράφω την κάθε λέξη του αναρχικού που το έγραψε.
πηγή
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.