ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΣΑΜΑΡΑ-ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ ;

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος  *

Για να εφαρμοστεί το πρόγραμμα της τρόικας πρέπει να μηδενίσεις επιμέρους προϋπολογισμούς που αφορούν στο κοινωνικό κράτος. Πρωτογενές πλεόνασμα υπό τις συνθήκες της ελληνικής εθνικής οικονομίας σημαίνει κόβω ευημερία, μειώνω και άλλο το εθνικό εισόδημα, ρίχνω και άλλο το επίπεδο της ενεργούς ζητήσεως. Όσο το ελληνικό κράτος μειώνει το κόστος λειτουργίας του - καθώς έτσι προσπαθεί να εμφανίσει, παραμορφωτικά ωστόσο και πλαστά σε μεγάλο βαθμό, πρωτογενές πλεόνασμα – περικόπτει κοινωνικές δαπάνες που αποτελούσαν έσοδα για την αγορά. Έτσι ανατροφοδοτείται η ύφεση στην οικονομία, που αναποδράστως εξαφανίζει θέσεις εργασίας, μειώνοντας διαρκώς την ενεργό ζήτηση....

Αυτός είναι ο φαύλος κύκλος πάνω στον οποίο βαδίζει η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Μα, δεν έπρεπε να συμμαζευτεί το σπάταλο, πελατειακό, διπαλεκόμενο κράτος; Εσύ ο ίδιος, Γιαννακόπουλε, δεν «χτυπιέσαι» τόσα χρόνια επ’ αυτού ακριβώς; Ναι ασφαλώς, προτείνοντας όμως ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης που θα συνδύαζε τις δαπάνες για αύξηση της ευημερίας στην κοινωνία με την μεταβολή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας (εξωστρεφή βιομηχανία, τεχνολογική ανάπτυξη, δημόσιος έλεγχος του τραπεζικού τομέα, μοντέρνες επενδύσεις στον πρωτογενή τομέα με αύξηση της τυποποίησης κλπ.). Αυτό ΔΕΝ έπραξαν όσοι με θράσος κυβερνούν ακόμη, προφασιζόμενοι σαν παλαβοί πως μειώνοντας τις δαπάνες του σημερινού κράτους (τους) θα οδηγήσουν στην …ανάπτυξη!

Και ακόμη κυκλοφορούν δίχως επίβλεψη ντόπιου ψυχιάτρου, αποκλειστικά υπό την ανοχή των ιατρών της τρόικας, οι οποίοι ωστόσο ομολογούν πως έσφαλαν στην συνταγή για την Ελλάδα!!! Με σειρά σημειωμάτων έδειξα σαφώς από την αρχή, πως η στρατηγική της τρόικας δεν θα μπορούσε να οδηγήσει σε καμία περίπτωση σε ανάπτυξη, πριν διαλυθεί εντελώς η ελληνική κοινωνία και εκμηδενιστεί το κράτος. Και αυτό επειδή, σε πολύ μεγάλο βαθμό, το αναπτυξιακό μοντέλο από το οποίο τροφοδοτούσαν το πολιτικό τους και κοινωνικό κεφάλαιο ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στηριζόταν στις δαπάνες του κράτους. Το κράτος ήταν η βάση παραγωγής εσόδων για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, και αυτό κάνουν πως δεν τους αρέσει όσοι το εκμεταλλευτήκαν για να πλουτίσουν ταχύτατα, για να κάνουν «αρπαχτές» και να λαφυραγωγήσουν με τρομερές απατεωνιές, μέσα στην στοργική πολιτική αγκαλιά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αυτοί αποκαλούν το «βυζί» ενός πελατειακού κεφαλαιοκρατικού συστήματος που σήμερα μετατρέπεται σε κορπορατικό, «Σοβιετία»! Ναι «Σοβιετία» ήτανε, αλλά με εντελώς διαφορετικό νόημα! Υπήρξε μια «Σοβιετία» των κουμπάρων, των ναταβάδων, των πολιτικάντηδων που διόριζαν τα «δικά τους παιδιά» και των «δικών τους» προμηθευτών του δημοσίου με τις εξοργιστικές υπερτιμολογήσεις, δανειοδοτήσεις, φοροδιαφυγές και φοροκλοπές, καθώς και των «πολύ δικών τους» αρχόντων των ΜΜΕ, με τις 24χρονες προσωρινές εκπομπές!

Όλοι αυτοί τολμούν σήμερα και «βγάζουν γλώσσα», με την συνδρομή των «παπαγάλων τους», στα δραματικά φτωχοποιούμενα δύο τρίτα της κοινωνίας: ανέργους, συνταξιούχους, εργαζόμενους του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, πτωχευμένους ή υπό πτώχευση μικρούς επιχειρηματίες κα. Αυτοί οι μεγάλοι προνομιούχοι και αχόρταγοι, άπληστοι του καθεστώτος απολύτως στρεβλής ανάπτυξης των προηγούμενων δεκαετιών τολμούν και υψώνουν το δάκτυλο, κατηγορώντας εμετικά το καθεστώς που τους έκανε αυτό που είναι… θρασείς!!! Όχι ακριβώς αυτό, αλλά τους εργαζόμενους σε αυτό. Οι εκμεταλλευτές του πλούτου του λαού (του κεφαλαίου που δανειζόταν το κράτος) κατηγορούν αυτούς που παρήγαγαν υπεραξία, έστω και στρεβλά, άδικα αναδιανεμημένη! Και επιπλέον ζητούν από αυτούς σήμερα να ανεχτούν τους αποθρασυνόμενους πολιτικούς του παλιού καθεστώτος ανάπτυξης, που ναυάγησε, πτώχευσε, εξευτελίστηκε διεθνώς! Αυτό το σημείωμα είναι το σημείωμα των πολλών θαυμαστικών…

Έχουν θράσος, επειδή ακόμη η «μπάλα» βρίσκεται στα πόδια των παιχτών της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Τόσο απλά! Γιατί όμως οι Σαμαράς-Βενιζέλος ταλαιπωρούν ακόμη την «μπάλα»; Διότι έτσι συμφέρει τους Μέρκελ, Ομπάμα και το διεθνές τραπεζικό σύστημα, συγκυριακά. Σκοπός δεν είναι το «γκολ» (: η ανάπτυξη), αλλά η καθυστέρηση μέχρι να δρομολογηθούν ευρωπαϊκές και διεθνείς εξελίξεις που θα επιτρέψουν την επίσημη απομάκρυνση της χώρας από την ΟΝΕ και την ευρωζώνη. Την παραμονή της Ελλάδας στο περιθώριο αυτών, απλώς ως συνδεδεμένου μέλους: με την μορφή αποικίας-χρέους σε ευρώ!   

Επικοινωνιακά, λοιπόν, παίζεται σήμερα η μπάλα από τους κυβερνώντες, αλλά παράλληλα με την αμέριστη ψυχοπολιτική και οικονομική συμπαράσταση του αυτοδιορισθέντος «διαιτητή», ο οποίος όμως όσα είχε να δώσει έδωσε, για να στήσει ένα πολλαπλά επωφελές παιχνίδι υπέρ αυτού στο γήπεδο της Ελλάδας, σε πολιτικό (ηγεμονικό), μικροπολιτικό (εκλογικό) και οικονομικό (χρηματοπιστωτικό) επίπεδο. Αυτή είναι η δραματική αλήθεια.

Η γραφή μου έδειξε, φαντάζομαι σαφώς και μαθηματικώς, πως η στρατηγική της τρόικας για την Ελλάδα που υπηρέτησαν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και τα «γενόσημα» τους, οδηγούσε στο αντίθετο της ανάπτυξης, καθώς από την μια αποσκοπούσε στην βίαιη μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος, άρα της ενεργού ζήτησης, ενώ από την άλλη καθιστούσε απαγορευτικές τις παραγωγικές επενδύσεις. Το μοντέλο που ακολουθήθηκε ήταν απλώς αυτοκτονικό, καθώς περιελάμβανε δυο καταστροφικούς για την εθνική οικονομία και αγορά όρους: καιροσκοπική περικοπή των κρατικών εξόδων, σε συνδυασμό με αύξηση της αποταμίευσης όλων των μορφών και όχι της επένδυσης.

Ιδού η ζημιά, ιδού το έγκλημα, που σήμερα διαστρέφονται ως σημειολογία της καθημερινής ζωής και του προεκλογικού αγώνα, με την παραμυθία περί πρωτογενούς πλεονάσματος. Τι να σου πω περισσότερο; Πως η αριστερά και η πολιτικοποιημένη κοινωνία των πολιτών έχασαν την μπάλα, επειδή δεν πέτυχαν να διεξάγουν έναν αποτελεσματικό σημειολογικό ανταρτοπόλεμο; Γιατί αποτύχαμε, μέχρι σήμερα; Διότι «είμαστε» υποκριτές και καιροσκόποι, επίσης. Όσοι ξέρανε από σημειολογικό ανταρτοπόλεμο βούλιαξαν βαθύτερα στον δογματισμό της ιδιοτέλειά τους, ενώ όσοι δεν ξέρανε, προφασίζονταν τους εξεγερμένους επαναστάτες δίχως οποιοδήποτε σημείο αντικειμενικής αναφοράς. Και την μπάλα να έπαιρναν, στην εξέδρα θα την πέταγαν ή θα έβαζαν γκολ στον εαυτό τους!

Να και η τραγωδία της αντιπολίτευσης! Δεν πάσχουμε από μπαλαδόρους, από ομάδα δεν πάμε καλά, ικανή να συνδυάζεται αρμονικά στο πλαίσιο ενός, σε μεγάλο βαθμό ενιαίου, σημειολογικού ανταρτοπόλεμου. Ξέρω τι σκέπτεσαι σοφέ αναγνώστη μου: τα όνειρα σου μην τα λες γιατί μια μέρα κρύα (εξαιτίας της μείωσης του επιδόματος θέρμανσης) μπορεί και οι άξεστοι σημειολόγοι της κακιάς ώρας να 'ρθούν στην εξουσία! Και τότε μόνον να αρχίσει το «ανταρτικό»! Κακό πράγμα το σημειολογικό αντάρτικο αυτών που βρίσκονται ήδη στην εξουσία! Έτσι την πάθαμε κάποτε, την ξαναπάθαμε αργότερα, αλλά ελάχιστοι πρόσεξαν την πολιτική διαστροφή της σημειολογίας στην καθημερινή ζωή και στην πραγματική οικονομία, βεβαίως!    

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.