Η σημειολογία του μαχαιριού που δολοφόνησε τον αντιφασίστα Παύλο Φύσσα

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος *

«Μια είναι η Αλήθεια και αν ψάχνεις μια Αλήθεια τότε σίγουρα θα την βρεις... Μπορεί να τρομάξεις αλλά θα την βρεις», ήταν η «αρχή» του δημιουργού Παύλου Φύσσα, που δολοφονήθηκε από τον ακροδεξιό Γιώργο Ρουπακιά. Και αυτό επειδή «σε ένα κόσμο ιδιοκτησίας, που η αξία είναι το χρήμα πάντα ο καθένας θα βρίσκει την δική του αλήθεια, ακριβώς για τον λόγο ότι μεγαλώνει και μαθαίνει να είναι ιδιοκτήτης», εξηγούσε, ενώ, όπως έλεγε, «πράξεις μαζεύω, μαζεύω, μαζεύω... και μετά απλά γράφω».

Γιατί; Μα για να διασκεδάσει μέσω της δικής του Αλήθειας, της ιδιόκτητης Αλήθειας Του εκείνην την πρόστυχη Μαύρη Αλήθεια, εκεί έξω από το προσωπικό του σύμπαν, που φόβιζε αυτόν, όπως φοβίζει εσένα και εμένα που σου γράφω σήμερα εδώ, αναγνώστη. Η έκφραση της προσωπικής μας αλήθειας είναι μια στιγμή ελευθερίας. Είναι κατάκτηση, είναι δημιουργία, είναι ύβρις και κατάρα …είναι όμως για κάποιους ζήτημα ζωής και θανάτου. Η αίσθηση που γεννά μια νέα παραίσθηση του κοινωνικού Εαυτού. Κάπου εκεί συναντάς για μια στιγμή τον κατακερματισμένο εαυτό σου. Τον τραυματισμένο, απανθρωπισμένο Εαυτό (σου), η πραγματική, πολιτική υπόσταση του οποίου σε τρομάζει …αυτή είναι η Μαύρη Αλήθεια!

Αυτή η Μαύρη Αλήθεια κρατάει μαχαίρι για να σε κομματιάσει, όποτε βρει την κατάλληλη στιγμή. Έτυχε, θα σου πουν. Εσύ έτυχε να βρεθείς μπροστά στο μαχαίρι, ας πρόσεχες! Άλλωστε και εσύ ακόνιζες με τον τρόπο σου το μαχαίρι που σε απειλούσε, ενώ τώρα έτυχε να πραγματοποιήσει την απειλή του με θύμα εσένα. Υπομονή, λοιπόν, μια και «δυστυχώς και η Γή με δικά μας έξοδα γυρίζει» [Οδυσσέας Ελύτης] και η Γή με το δικό μας αίμα γυρίζει, όπως και η Γή με τα δικά μας (σημειολογικού χαρακτήρα) Μηνύματα γυρίζει…

Και ιδού το σημείο αφίξεως: Εδώ φτάσαμε φίλε αναγνώστη, εξοπλισμένοι με μια τεχνολογία (γνώση) που δεν αναζητεί πια αλήθειες, μια εμπειρία που δεν μας επιτρέπει να χαρούμε την στιγμιαία έστω έκφραση της ελευθερίας μας, παράγοντας μικρές υποκειμενικές αλήθειες, υποκρινόμενοι πως τάχαμου ξεπεράσαμε τον φόβο από την μεγάλη Μαύρη Αλήθεια …outthere!  

Με αυτή την έννοια η σημειολογία του μαχαιριού που δολοφόνησε τον αντιφασίστα Παύλο Φύσσα, βρίσκεται και αυτή «out there», μέσα στο πέπλο άγνοιας που μας επιτρέπει να επιβιώνουμε ή και να ευημερούμε σε συνάρτηση πάντα με την Μαύρη Αλήθεια, που τεμαχίζει το κοινωνικό υποκείμενο πριν το δολοφονήσει ολοκληρωτικά, αν τύχει και αυτό συναντηθεί με το μαχαίρι του φασισμού, ή αποτελέσει παράπλευρη απώλεια του ακτιβισμού λογής-λογής τρομοκρατών με επίσημο ή ανεπίσημο «ένδυμα»!

Σημείωσε «Ο Στάθης στον eniko», σκιτσάροντας το μήνυμα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, πάνω στο «μαχαίρι» που έσταζε ακόμη αίμα: «δεν είναι μαχαίρι, είναι το μήνυμα ότι είσαι ο επόμενος»! Αυτή είναι η σημειολογία της Μαύρης Αλήθειας με μια κουβέντα, αν φυσικά τολμήσεις για μια στιγμή και δεις μέσα από το σκοτεινό πέπλο άγνοιας που την δομεί ως κανόνα ζωής, συμμόρφωσης, δικαιοσύνης και κοινής λογικής.  

Με αυτά στο μυαλό, πείτε μου πώς θα μπορούσα να ανεχτώ την υποκρισία μιας κοινωνίας που δεν θέλει να ξέρει τον δράστη Γιώργο Ρουπακιά, πώς θέλετε να μην χλευάσω την ανακοίνωση του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά ότι κανένα μέλος του δεν θα αναλάβει την υπεράσπιση του Ρουπακιά, «συναισθανόμενος τον ρόλο και την ευθύνη του»!

Δεν ξέρω ποιον ακριβώς ρόλο συναισθάνεται και ποια ευθύνη, προφανώς άσχετα με το λειτούργημα του δικηγόρου, αλλά ρόλο και ευθύνη στην συγκάλυψη της Μαύρης Αλήθειας προφανώς αναλαμβάνουν και μάλιστα συλλογικώς! Ευθύνη του προοδευτικού δικηγόρου είναι μέσω της υπεράσπισης του δολοφόνου του Παύλου Φύσσα, να αναδειχθεί η Μαύρη Αλήθεια (μια άρθρωση αυτής), μέσω της προσωπικής αλήθειας του κατηγορουμένου. Ο δολοφόνος είναι δολοφόνος, που δικαιούται ωστόσο την καλύτερη δυνατή υπεράσπιση, το μαχαίρι όμως με το οποίο διέπραξε το «αποτρόπαιο έγκλημα» δεν θα πρέπει να το υπερασπιστεί κανείς. Αυτό θα πρέπει να αποκαλύψει την Μαύρη Αήθεια και να δώσει την ευκαιρία στη κοινωνία να συνθέσει το δικό της κόντρα μήνυμα στο «είσαι ο επόμενος».

Αν η Μαύρη Αλήθεια προσεγγιστεί, έστω και ελάχιστα μέσω της «αλήθειας  Ρουπακιά», αυτή θα απομυθοποιηθεί. Και ό, τι απομυθοποιείται μπορεί να συνεχίσει μεν να απειλεί και να σκοτώνει, αλλά παύει να κυριαρχεί και να υπαγορεύει τις προσωπικές μας, νομιμοποιητικές αλήθειες δια της φοβίας, του δέους μπροστά στην μαγική της δύναμη. Η απομυθοποίηση του μηνύματος της ναζιστικής μαχαιριάς που έστειλε στον τάφο τον Παύλο Φύσσα, θα έπρεπε να είναι πλέον το στοίχημα όλων των ελλήνων αντιφασιστών και παράγωγη ευθύνη της υπεράσπισης του ανώνυμου «ακροδεξιού» που απέκτησε «επωνυμία» μέσω της δολοφονίας ενός αντιφασίστα.

Η υποκρισία και οι δημοκρατικοφανείς βερμπαλισμοί  - σαν και αυτούς του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά  - που πάνε παρέα, ή οι αναθεματισμοί και λαϊκιστικές ατάκες εναντίον του φασισμού και των φασιστών, δεν κάνουν τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο παρά να συνθέτουν τον φοβικό μύθο της Μαύρης Αλήθειας του Φασισμού, που υπάρχει εκεί έξω. Ο φασισμός μπορεί να εμφανίζεται ότι στέλνει μηνύματα από εκεί έξω, αλλά στην πραγματικότητα είναι μέσα για να συνθέσει μεταφυσικά τα κομμάτια του κατακερματισμένου εαυτού μας. Αυτός είναι ο πραγματικός κίνδυνος για την κοινωνία μας και το άτομό μας.  

Ο Παύλος δεν υπάρχει πια, αν όμως ζούσε δεν θα έλεγε στον Γιώργο τον φονιά, «Γιώργο, μια είναι η Αλήθεια και αν ψάχνεις μια Αλήθεια τότε σίγουρα θα την βρεις... Μπορεί να τρομάξεις αλλά θα την βρεις»; Μάθε και κατάλαβε γιατί με δολοφόνησες. Αν μάλιστα τολμούσες να ξεπεράσεις τον τρόμο σου από την συνειδητοποίηση της μικρής αλήθειας σου, κάτι θα είχες να προσφέρεις στην απομυθοποίηση του γενικού, κοινωνικού φόβου, της καθολικής φοβίας από την Μαύρη Αλήθεια που κάνει πολιτική καί μέσω του φασισμού με ναζιστικές πρακτικές, όταν η οικονομία της αγοράς κάνει …νερά και το καθεστώς …μπάζει νερά από παντού! Έτσι ίσως να έλεγε ο Παύλος στον φονιά του. Έτσι, εγώ, φαντάζομαι πως θα του έλεγε διαβάζοντας την συνέντευξη που έδωσε ο Παύλος στο blogspot, hiphop4elements τον Μάρτιο του 2011! Και αυτό επειδή η μικρή αλήθεια του Παύλου Φύσσα, περιείχε κάτι που συναντά την δική μου: όχι, δεν κοιμούνται όλοι, «αλλά οι πιο πολλοί από αυτούς που δεν κοιμούνται είναι φοβισμένοι». Η σημειολογία του μαχαιριού που δολοφόνησε τον αντιφασίστα Παύλο θα πρέπει να τείνει στην κατασκευή μιας νέας καθημερινότητας στην Ελλάδα, που θα φοβίζει τους κοιμισμένους και θα αφυπνίζει, ενθαρρύνοντας πολιτικά και δημιουργικά, τους φοβισμένους. 

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.