Την Συμφωνία της Μοίρας θα την έχετε ασφαλώς απολαύσει όλοι σας, αν και οι περισσότεροι την ξέρετε ως την 5η Συμφωνία σε Ντο ελάσσονα έργο αρ. 67 του Ludwig van Beethoven. Το έργο που συναπαρτίζεται από τέσσερα μέρη ξεκινά με ένα σαφώς ανορθόδοξο τρόπο που δομεί μια προγραμματική συμφωνία για να δέσουν πάνω της τα τρία χαρακτηριστικά όγδοα «Σολ», τα οποία ακολουθεί χωρίς αλλαγή της δυναμικής ένα μακρόσυρτο «Μιιιι ύφεση»!
Ε, αυτή την εντύπωση (: αίσθηση με την μορφή πολιτικής ψευδαίσθησης) επιχειρεί να αναπαράγει η «συμφωνία των μοιραίων» Σαμαρά-Βενιζέλου, με την φιγούρα της ψευδεπίγραφης (με όρους πολιτικής) Προγραμματικής Συμφωνίας μεταξύ της ΝΔ και του ΠαΣοΚ! Πρόκειται για ένα αφόρητα λαϊκιστικό κείμενο, συντεταγμένο έτσι που να συμφωνούν μαζί του σχεδόν όλοι, μέσω ενός κόλπου στην πολιτική τονικότητα, σύμφωνα με το οποίο το κρίσιμο είναι ή κυβερνητική σταθερότητα και όχι η οικονομική ανάπτυξη και η δημοκρατία. Η «Συμφωνία» θεμελιώνεται έτσι σε μια μακρόσυρτη ύφεση του πολιτικού ανταγωνισμού, για να εσωτερικευθεί αρμονικά στην κοινωνία η οικονομική ύφεση και οι δραματικές της συνέπειες.
Η έλλειψη τονικής σαφήνειας στα οικονομικά μέτρα λιτότητας που σχεδιάζονται και εφαρμόζονται ως δέσμες σε διαδοχικά στάδια, αποσκοπεί στο να προσδώσει ιδιαίτερο δυναμισμό στο μοτίβο κυβερνητικής συνεργασίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ως έκφραση επιθυμιών (θα θέλαμε να …διότι δεν θα πρέπει να …)! Να, σαν να αναπαριστά μέσω μιας εξαιρετικά λαϊκιστικής, δυναμικής πολιτικής παιδαγωγικής την ρυθμική αγωγή allegro con brio, μέτρο 2/4, με τονικότητα «Ντο ελάσσονα», της 5ης Συμφωνίας του Beethoven.
Όπως σκιαγραφείται αισθητικώς το «μοτίβο της μοίρας» στην προγραμματική έκθεση του Beethoven, έτσι σκιαγραφείται και η αίσθηση της σταθερότητας στην «συμφωνία των μοιραίων», η οποία κατατείνει να κατασκευάσει ένα ισχυρό (verbal) προεκλογικό μοτίβο, ενώ ταυτόχρονα υποβαθμίζει τα κοινωνικοοικονομικά μοτίβα που αποτελούν πλέον για τους συνθέτες Σαμαρά-Βενιζέλο δευτερεύοντα θέματα! Και αυτό, ενώ εξορκίζουν παραδόξως τις πρόωρες εκλογές, για τις οποίες ωστόσο μιλούν στο Background (δεν θα θέλαμε να… δεν είναι σωστό να …δεν έχουμε πρόθεση να, αλλά… εδώ την λύση δίνει το μακρόσυρτο «Μιιιι ύφεση»! Όπως κάνει δηλαδή και ο Beethoven: Οι δύο κορώνες και κυρίως η έλλειψη τονικής σαφήνειας στην αρχή δίνουν ιδιαίτερο δυναμισμό στο μοτίβο. Ο ακροατής μπορεί να θεωρήσει τη «Μι ύφεση» ως βασική τονικότητα και μόνο από το μέτρο 7, όταν μπαίνουν «στο παιχνίδι» τα βιολοντσέλα και τα φαγκότα, γίνεται σαφές ότι πρόκειται για «Ντο ελάσσονα»!
Καλά, αγαπητοί αναγνώστες, σήμερα είμαι σε μεγάλη μέρα, μετά από μια μεγαλύτερη νύχτα εφιαλτικών σκέψεων, που ανέτειλαν αυτόματα ακούγοντας την μεταπρογραμματική δήλωση Βενιζέλου: «Η Προγραμματική Συμφωνία δεν είναι μια συμφωνία ανάμεσα στα δυο κόμματα, είναι μια συμφωνία ανάμεσα στην κυβέρνηση και την ελληνική κοινωνία»!!! Παναγία μου βοήθα! Αυτό έχει διπλή ερμηνεία: ή αποτελεί το «κοινό συμβόλαιο» ΝΔΠΑΣΟΚ με τον λαό ενώπιον προώρων εκλογών, με αιτιολογία την «πολιτική διαπραγμάτευση µε τους ευρωπαίους εταίρους, τους ευρωπαϊκούς θεσµούς και το ∆ΝΤ µε στόχο την όσο γίνεται ταχύτερη, οριστική και ασφαλή έξοδο της Πατρίδας µας από το µνηµόνιο», ή για αποτελεί έκφραση διάθεσης επιβολής και τυπικής μορφής χούντας υπό το τρίπτυχο: «όχι σε νέα μέτρα, εκλογές και άλλο μνημόνιο»!
Εδώ έφεραν τα πράγματα οι «Μοιραίοι» του πολιτικού μας συστήματος: τυπική χούντα για πολιτική διαπραγμάτευση με την τρόικα, ή εκλογές για πολιτική διαπραγμάτευση με την τρόικα; Αν αποκλείσεις τις πρόωρες εκλογές, μένει η… χούντα. Τόσο απλά και υπερτονικά! Τα υπόλοιπα τα έγραψα χθες, με μοτίβο την ιλαροτραγωδία του πολιτικού μας συστήματος, ενώ σήμερα δοκίμασα να συνδέσω το «Μιιιι» - το «όχι» της κυβερνητικής ελίτ, πώς να πως - με την ύφεσή του! Δίχως χιούμορ το τελευταίο: η απειλή «όχι εκλογές» προς την τρόικα, εξοργίζει αντί να καθησυχάζει τους επιμέρους παράγοντές της. Λειτουργεί σαν την καιροσκοπική σαχλαμάρα περί δημοψηφίσματος του αριβίστα Γιώργου Παπανδρέου, που κατέληξε στην «αποπομπή» του! Εδώ παρατηρώ αναλογίες και εάν οι κυβερνητικοί νομίζετε πως σφάλω …σύντομα θα διαπιστώσετε ποιος είναι εκτός χρόνου και τόπου, όπως και εκτός πολιτικού πενταγράμμου!
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Δημήτρη απλά ένα υπέροχο άρθρο με μια εκπληκτική προσέγγιση. Σ' ευχαριστώ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σπουδαίο στην υπόθεση με τους δυο τους, Σαμαρά και κήτος, είναι ότι ενώ η ορχήστρα (τρόϊκα) παίζει…Μπετόβεν, αυτοί νομίζουν ότι χορεύουν… μπρέϊκ ντανς (κάνουν αντίσταση!).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα μας λένε ότι θα πούνε στην ορχήστρα να σταματήσει να παίζει κλασσική μουσική του (γερμανού φυσικά!) συνθέτη, γιατί ο κόσμος δεν αντέχει πια να ακούει συνεχώς Μπετόβεν. Απειλούν (λένε απλώς) μάλιστα, ότι αν συνεχίσουν με τον ίδιο συνθέτη, θα το γυρίσουν σε «Τανγκό του θανάτου» (θα μας κουβαληθεί ο Τσίπρας) !
Εμείς το μόνο που βλέπουμε, είναι να συνεχίζουν μέχρι τις εκλογές τον…καρσιλαμά* για να παίρνει ο ένας θάρρος απ΄τον άλλον και να περνάει έτσι ο καιρός.
*(Ο Καρσιλαμάς ανήκει στους Αντικρυστούς χορούς. Αντικρυστά εννοούμε πως οι χορευτές χορεύουν ο ένας απέναντι από τον άλλο.)
gnborn2shoot