Είναι σαν να λειτούργησε ξανά το ξυπνητήρι της λεγόμενης κεντροαριστεράς στην χώρα μας και να κουδούνισε για την αφύπνισή τους. Πράγματι, μοιάζει να ξυπνούν για να διαπιστώσουν πως όχι μόνον βρίσκονται στο ίδιο κρεβάτι με την λεγόμενη κεντροδεξιά, αλλά πως είναι τόσο σφιχταγκαλιασμένοι πλέον μαζί της που απαιτείται μεγάλη και σοβαρή προσπάθεια για να… διαχωριστούν!
Και έτσι αρχίζουν οι σπασμωδικές κινήσεις για «ξεκόλλημα» των δύο στην αρχή συγκοινωνούντων δοχείων και κατόπιν κολλητών παραγόντων της ύστερης μεταπολίτευσης στην Ελλάδα, οι οποίοι από τις εικονικές και σαφώς λαϊκιστικές «κάθετες διαχωριστικές γραμμές» κατέληξαν πρώτα να διαμορφώνουν έναν κοινό διακυβερνητικό τόπο - ένα διπλό κρεβάτι για την άσκηση των εξουσιών - στη συνέχεια να συνευρίσκονται αρμονικώς και να συγκυβερνούν και στο τέλος να ταυτίζονται σε τέτοιο βαθμό που ρευστοποιούνταν ως διακριτές πολιτικοκομματικές οντότητες. Δεν ήταν ακριβώς ο τέλειος γάμος, αλλά μια προσπάθεια μέσω αυτού και μέσω της διαδικασίας πτώχευσης με εσωτερική υποτίμηση να αποφύγουν τις συνέπειες μιας σκανδαλώδους πολιτείας: της σκανδαλώδους πολιτείας του δικομματισμού στην Ελλάδα.
Έπρεπε με το απατηλό «ευρώ ή δραχμή» ή το «πάση θυσία στο ευρώ» να διασκεδάσουν την ανάγκη κάθαρσης στην Ελλάδα, που ποτέ ίσως στην ιστορία της δεν υπήρξε τόσο μεγάλη. Ενώθηκε, λοιπόν, η ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ και αγκάλιασαν αυτήν την γαμήλια σχέση οι παραφυάδες τους από δεξιά και αριστερά για να αποφευχθεί η κρίση στο πολιτικό σύστημα, στην διαπλοκή, στην κρατική μηχανή και σε όλους σχεδόν τους θεσμούς της Πολιτείας. Και όχι μόνον: ο ένας από αυτούς τους δύο κυβερνητικούς παράγοντες «όφειλε» να απενοχοποιήσει τον άλλον στη κοινή γνώμη και να σώσει επιμέρους στοιχεία τους, ως πιθανούς κατηγορούμενους σε ένα Ειδικό Δικαστήριο ή ενώπιον του τακτικού δικαστή. Διότι, αγαπητοί φίλοι, πράγματι μαζί τα σκάρωσαν και μαζί τα φάγανε! Αγκαλισμένοι αμέσως μετά, και τόσο θρασείς όσο και αμετανόητοι, επέλεξαν έναν τραγικό «ατομικό μηχανισμό συντεταγμένης πτώχευσης», ενώ σφιχταγκαλιασμένοι πορεύτηκαν και πορεύονται επί του μονόδρομου της σωτηρίας τους, ο οποίος επιφέρει τεράστιες παράπλευρες απώλειες στην ευρύτερη κοινωνία, με την δραματική μείωση του εθνικού προϊόντος, την υποβάθμιση και ασφυξία στην εσωτερική αγορά και το διευρυνόμενο αδιέξοδο σε μεγάλο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού.
Πανικός! Πανικό στη κοινωνία και στην αγορά προκάλεσε η σύσφιξη σωτηρίας κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς με έμμεση υποστήριξη από τον ακροδεξιό λαϊκισμό, για να μην γλιστρήσει το εκλογικό σώμα αριστερά! Κοινωνικό πανικό προκάλεσαν οι Πανικόβλητοι που προσπαθούν να εμφανιστούν ακόμη και σήμερα, - που μάλλον συνειδητοποιούν την κατάρρευσή τους - ψύχραιμοι! Ξέρετε, όσοι ασχολούμαστε με την διαχείριση κρίσεων ή/και την διπλωματία ως θεωρία και πρακτική έχουμε διαγράψει από το λεξιλόγιό μας την λέξη «Panic». Αντί αυτής λέμε: «We are very concernedabout…» κι ας βιώνουμε αυτό που ζει τούτες τις μέρες η κεντροαριστερά και σε μικρότερο βαθμό η κεντροδεξιά: ένα/μια «Panic disorder» με την μορφή ενός/μιας «Anxiety disorder»! Αυτό ακριβώς κάνουν λογής-λογής κεντροαριστεροί που επανεμφανίζονται σήμερα στο προσκήνιο. Οι κεντροδεξιοί το κάνουν αλλιώς: αγωνίζονται κυνηγώντας την ΧΑ να επαναφέρουν στο Μαντρί ή στους άδειους κάτω ορόφους και στα υπόγεια της Πολυκατοικίας τους αποσκιρτήσαντες χουντικούς, φιλοναζιστές και αρρωστημένους μιλιταριστές ή απλώς …απολιτικούς αγανακτισμένους. Εδώ δεν παρατηρείται ακριβώς πανικός, αλλά παλαιοκομματισμός και προστυχιά μέχρι το κόκκαλο!
Φίλοι της κεντροαριστεράς ψυχραιμία! Η κεντροαριστερά έτσι όπως αντικειμενικά (ιστορικά) προσδιορίζεται στην Ελλάδα, δεν έχει στις μέρες μας καμία απολύτως τύχη, διότι έπαψε να παράγει κοινωνικό νόημα. Δεν έχετε πλέον σημασία για την ελληνική κοινωνία, πώς αλλιώς να το πω! Είστε ήδη κοινωνικό περιθώριο! Ο «Τρίτος Δρόμος» σας, που έγινε «Τέταρτος Δρόμος» κατέληξε στη νεοφιλελεύθερη λεωφόρο, για να συναντήσει την ελληνική δεξιά, που πάντα αγωνιούσε να παντρέψει την ελευθέρια αγορά των άπληστων ημετέρων της με τον εθνικισμό. Ακόμη και ο γερμανικός Νεοκεϋνσιανισμός εξευτελίστηκε στην Ελλάδα της πτώχευσης και της φτωχοποίησης. Γιατί; Μα, επειδή δεν έχει έννοια σε συνθήκες εσωτερικής υποτίμησης και ταυτόχρονης μείωσης δημοσιονομικού και εμπορικού ελλείμματος.
Είναι κρίμα που δεν καταβαίνετε τί συμβαίνει, πού οδηγήσατε τα πράγματα! Αρκετά, ωστόσο, σας «πίκρανα»! Ας τα πω με δυο κουβέντες: έχετε ξεμείνει από κοινωνική θεωρία, ηθικό ανάστημα και δυστυχώς από αξιοπρέπεια. Ξεχάστε τις σαχλαμάρες περί «πολιτισμικού αιτίου», ως προς την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ελλάδα και κοιτάξτε στο… διπλό κρεβάτι σας! Το σφιχταγκάλιασμά σας με την κεντροδεξιά παρήγαγε το φαινόμενο, το οποίο δεν θεραπεύεται πλέον μέσω απεγνωσμένων κινήσεων διαχωρισμού των σιαμαίων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ! Ξεχάστε πλέον καί τον Antony Giddens, ακόμη και τον John Rawls… δεν θα μπορούσαν να σας προσφέρουν σήμερα τίποτε πρακτικά. Όσο για τον Jürgen Habermas, αν το ψάξεις βαθύτερα, δουλεύει μάλλον για τον ΣΥΡΙΖΑ πια!
Δυστυχώς είστε μια υποσημείωση πλέον στην ελληνική κοινωνία, η οποία έχει ανάγκη από μια ισχυρή σημείωση ριζοσπαστικού εκδημοκρατισμού, στο πλαίσιο αυτού που ορίζω, συγκεκριμένα για την Ελλάδα, «αγωνιστικό πλουραλισμό με παραγωγική ανασυγκρότηση» σε απόλυτη συνάφεια με την προσέγγιση στο «δημοκρατικό παράδοξο» της Mouffe, αντλώντας, όπως και αυτή, από τον Wittgenstein και τους Derrida, Lacan, W. E. Connolly, καθώς και από τη νέα γενιά της μεταμαρξιστικής οικονομικής ανάλυσης.
Αυτό σημαίνει πως για να αποκτήσετε κάποια σημασία ξανά θα πρέπει να συγκρουστείτε με τον ίδιο σας τον Εαυτό και την διαπλοκή που σας ορίζει ως ύπαρξη σήμερα. Αν το τολμήσετε - όσοι το τολμήσουν - κάτι θα έχετε να προσφέρετε και εσείς από την μεριά σας στη νέα εποχή της αριστεράς, που αν δεν ανατείλει σήμερα στην Ελλάδα, θα έχει χαθεί μια μοναδική ευκαιρία για δημοκρατική ανανέωση, κάθαρση και επανίδρυση πολιτείας και παραγωγής, σε μια μη-πελατειακή, μη-διαπλεκομένη βάση. Αν αποτύχει καί το «αριστερό πείραμα», υπό τις σημερινές συνθήκες, τότε θα σημαίνει πως πράγματι έχουμε, αθεράπευτο πολιτικώς, πολιτισμικό πρόβλημα και έτσι δεν θα έχουν έννοια αυτά που έλεγα και συνεχίζω να υποστηρίζω…
Και έτσι αρχίζουν οι σπασμωδικές κινήσεις για «ξεκόλλημα» των δύο στην αρχή συγκοινωνούντων δοχείων και κατόπιν κολλητών παραγόντων της ύστερης μεταπολίτευσης στην Ελλάδα, οι οποίοι από τις εικονικές και σαφώς λαϊκιστικές «κάθετες διαχωριστικές γραμμές» κατέληξαν πρώτα να διαμορφώνουν έναν κοινό διακυβερνητικό τόπο - ένα διπλό κρεβάτι για την άσκηση των εξουσιών - στη συνέχεια να συνευρίσκονται αρμονικώς και να συγκυβερνούν και στο τέλος να ταυτίζονται σε τέτοιο βαθμό που ρευστοποιούνταν ως διακριτές πολιτικοκομματικές οντότητες. Δεν ήταν ακριβώς ο τέλειος γάμος, αλλά μια προσπάθεια μέσω αυτού και μέσω της διαδικασίας πτώχευσης με εσωτερική υποτίμηση να αποφύγουν τις συνέπειες μιας σκανδαλώδους πολιτείας: της σκανδαλώδους πολιτείας του δικομματισμού στην Ελλάδα.
Έπρεπε με το απατηλό «ευρώ ή δραχμή» ή το «πάση θυσία στο ευρώ» να διασκεδάσουν την ανάγκη κάθαρσης στην Ελλάδα, που ποτέ ίσως στην ιστορία της δεν υπήρξε τόσο μεγάλη. Ενώθηκε, λοιπόν, η ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ και αγκάλιασαν αυτήν την γαμήλια σχέση οι παραφυάδες τους από δεξιά και αριστερά για να αποφευχθεί η κρίση στο πολιτικό σύστημα, στην διαπλοκή, στην κρατική μηχανή και σε όλους σχεδόν τους θεσμούς της Πολιτείας. Και όχι μόνον: ο ένας από αυτούς τους δύο κυβερνητικούς παράγοντες «όφειλε» να απενοχοποιήσει τον άλλον στη κοινή γνώμη και να σώσει επιμέρους στοιχεία τους, ως πιθανούς κατηγορούμενους σε ένα Ειδικό Δικαστήριο ή ενώπιον του τακτικού δικαστή. Διότι, αγαπητοί φίλοι, πράγματι μαζί τα σκάρωσαν και μαζί τα φάγανε! Αγκαλισμένοι αμέσως μετά, και τόσο θρασείς όσο και αμετανόητοι, επέλεξαν έναν τραγικό «ατομικό μηχανισμό συντεταγμένης πτώχευσης», ενώ σφιχταγκαλιασμένοι πορεύτηκαν και πορεύονται επί του μονόδρομου της σωτηρίας τους, ο οποίος επιφέρει τεράστιες παράπλευρες απώλειες στην ευρύτερη κοινωνία, με την δραματική μείωση του εθνικού προϊόντος, την υποβάθμιση και ασφυξία στην εσωτερική αγορά και το διευρυνόμενο αδιέξοδο σε μεγάλο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού.
Πανικός! Πανικό στη κοινωνία και στην αγορά προκάλεσε η σύσφιξη σωτηρίας κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς με έμμεση υποστήριξη από τον ακροδεξιό λαϊκισμό, για να μην γλιστρήσει το εκλογικό σώμα αριστερά! Κοινωνικό πανικό προκάλεσαν οι Πανικόβλητοι που προσπαθούν να εμφανιστούν ακόμη και σήμερα, - που μάλλον συνειδητοποιούν την κατάρρευσή τους - ψύχραιμοι! Ξέρετε, όσοι ασχολούμαστε με την διαχείριση κρίσεων ή/και την διπλωματία ως θεωρία και πρακτική έχουμε διαγράψει από το λεξιλόγιό μας την λέξη «Panic». Αντί αυτής λέμε: «We are very concernedabout…» κι ας βιώνουμε αυτό που ζει τούτες τις μέρες η κεντροαριστερά και σε μικρότερο βαθμό η κεντροδεξιά: ένα/μια «Panic disorder» με την μορφή ενός/μιας «Anxiety disorder»! Αυτό ακριβώς κάνουν λογής-λογής κεντροαριστεροί που επανεμφανίζονται σήμερα στο προσκήνιο. Οι κεντροδεξιοί το κάνουν αλλιώς: αγωνίζονται κυνηγώντας την ΧΑ να επαναφέρουν στο Μαντρί ή στους άδειους κάτω ορόφους και στα υπόγεια της Πολυκατοικίας τους αποσκιρτήσαντες χουντικούς, φιλοναζιστές και αρρωστημένους μιλιταριστές ή απλώς …απολιτικούς αγανακτισμένους. Εδώ δεν παρατηρείται ακριβώς πανικός, αλλά παλαιοκομματισμός και προστυχιά μέχρι το κόκκαλο!
Φίλοι της κεντροαριστεράς ψυχραιμία! Η κεντροαριστερά έτσι όπως αντικειμενικά (ιστορικά) προσδιορίζεται στην Ελλάδα, δεν έχει στις μέρες μας καμία απολύτως τύχη, διότι έπαψε να παράγει κοινωνικό νόημα. Δεν έχετε πλέον σημασία για την ελληνική κοινωνία, πώς αλλιώς να το πω! Είστε ήδη κοινωνικό περιθώριο! Ο «Τρίτος Δρόμος» σας, που έγινε «Τέταρτος Δρόμος» κατέληξε στη νεοφιλελεύθερη λεωφόρο, για να συναντήσει την ελληνική δεξιά, που πάντα αγωνιούσε να παντρέψει την ελευθέρια αγορά των άπληστων ημετέρων της με τον εθνικισμό. Ακόμη και ο γερμανικός Νεοκεϋνσιανισμός εξευτελίστηκε στην Ελλάδα της πτώχευσης και της φτωχοποίησης. Γιατί; Μα, επειδή δεν έχει έννοια σε συνθήκες εσωτερικής υποτίμησης και ταυτόχρονης μείωσης δημοσιονομικού και εμπορικού ελλείμματος.
Είναι κρίμα που δεν καταβαίνετε τί συμβαίνει, πού οδηγήσατε τα πράγματα! Αρκετά, ωστόσο, σας «πίκρανα»! Ας τα πω με δυο κουβέντες: έχετε ξεμείνει από κοινωνική θεωρία, ηθικό ανάστημα και δυστυχώς από αξιοπρέπεια. Ξεχάστε τις σαχλαμάρες περί «πολιτισμικού αιτίου», ως προς την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ελλάδα και κοιτάξτε στο… διπλό κρεβάτι σας! Το σφιχταγκάλιασμά σας με την κεντροδεξιά παρήγαγε το φαινόμενο, το οποίο δεν θεραπεύεται πλέον μέσω απεγνωσμένων κινήσεων διαχωρισμού των σιαμαίων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ! Ξεχάστε πλέον καί τον Antony Giddens, ακόμη και τον John Rawls… δεν θα μπορούσαν να σας προσφέρουν σήμερα τίποτε πρακτικά. Όσο για τον Jürgen Habermas, αν το ψάξεις βαθύτερα, δουλεύει μάλλον για τον ΣΥΡΙΖΑ πια!
Δυστυχώς είστε μια υποσημείωση πλέον στην ελληνική κοινωνία, η οποία έχει ανάγκη από μια ισχυρή σημείωση ριζοσπαστικού εκδημοκρατισμού, στο πλαίσιο αυτού που ορίζω, συγκεκριμένα για την Ελλάδα, «αγωνιστικό πλουραλισμό με παραγωγική ανασυγκρότηση» σε απόλυτη συνάφεια με την προσέγγιση στο «δημοκρατικό παράδοξο» της Mouffe, αντλώντας, όπως και αυτή, από τον Wittgenstein και τους Derrida, Lacan, W. E. Connolly, καθώς και από τη νέα γενιά της μεταμαρξιστικής οικονομικής ανάλυσης.
Αυτό σημαίνει πως για να αποκτήσετε κάποια σημασία ξανά θα πρέπει να συγκρουστείτε με τον ίδιο σας τον Εαυτό και την διαπλοκή που σας ορίζει ως ύπαρξη σήμερα. Αν το τολμήσετε - όσοι το τολμήσουν - κάτι θα έχετε να προσφέρετε και εσείς από την μεριά σας στη νέα εποχή της αριστεράς, που αν δεν ανατείλει σήμερα στην Ελλάδα, θα έχει χαθεί μια μοναδική ευκαιρία για δημοκρατική ανανέωση, κάθαρση και επανίδρυση πολιτείας και παραγωγής, σε μια μη-πελατειακή, μη-διαπλεκομένη βάση. Αν αποτύχει καί το «αριστερό πείραμα», υπό τις σημερινές συνθήκες, τότε θα σημαίνει πως πράγματι έχουμε, αθεράπευτο πολιτικώς, πολιτισμικό πρόβλημα και έτσι δεν θα έχουν έννοια αυτά που έλεγα και συνεχίζω να υποστηρίζω…
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Αμεση σχέση δεν έχει το σχόλιο αυτό με το άρθρο, αλλά μας αφορά όλους για να θυμηθούμε από που ξεκίνησε το κακό της Ελλάδας. Αντιγραφή λοιπόν από τον "Αποδυτηριάκια" :
ΑπάντησηΔιαγραφήΧασισέμπορας του λαού ο Ανδρέας Παπανδρέου
Ημέρα μνήμης η σημερινή. Εθνικής ντροπής. Όπως η 28 Οκτωβρίου είναι εθνική γιορτή, η 18 επιβάλλεται να θεσμοθετηθεί για εθνική αυτοκριτική.
Είναι η ημέρα που κερδίζει τις εκλογές του 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου, ίσως ο μέγιστος των αιώνων απατεών. Ο άπαικτος παραμυθάς.
Άτομο πράγματι χαρισματικό. Υψηλής κλάσεως η τέχνη του να μαστουρώνει τον κοσμάκη. Να τον ντοπάρει με πρέζα που ναρκώνονται οι άγγελοι. Ότι η Αλλαγή θα έρθει μόνη της, εξ ουρανού, χωρίς τη συμμετοχή του λαού.
Πονηρόμαγκας ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δεν καλούσε τους Έλληνες να δουλέψουν, να δημιουργήσουν, να παράξουν. Όχι τέτοια πράγματα, αντιεπικοινωνιακά. Σε κοπρόσκυλα απευθυνόταν, όχι σε πολίτες. Σε αδικημένους, σε μη προνομιούχους, που περίμεναν τον μεσία.
Σα σήμερα πριν 32 χρόνια ένας διακεκριμένος πανεπιστημιακός δάσκαλος, ένας ανεγνωρισμένος επιστήμων, από τζάκι πολιτικό, λατρεύτηκε όχι μόνον από τον απλό κόσμο, αλλά και ό,τι πιο ανήσυχο και επανασταστημένο γέννησε η πολιτικοποιημένη νεολαία της εποχής. Παιδιά παρθένα, καυλωμένα, στρατολογήθηκαν στο ΠΑΣΟΚ για μια Ελλάδα νέα.
Μπουρδελιάρης γεννημένος ο Ανδρέας, όμως ψυχή ρεμπέτη. Ο άνθρωπος μερακλωνόταν με Ρίτα Σακελλαρίου. Το σύμπαν το έγραφε. Κανένας ηθικός φραγμός να σε μπαλαμουτιάσει. Μεθούσε με την κατάκτηση της εξουσίας. Διέφθειρε και τα στελέχη γύρω του και την πολιτική κουλτούρα του κόσμου.
Κώστας Καραμανλής, Αλέξης Τσίπρας, τα μαθητούδια του Ανδρέα Παπανδρέου
gnborn2shoot