Μετά από 40 χρόνια, στις 17 Νοέμβριου 2013, θα μπορούσαμε να πούμε πως ο αντικομουνιστικόςStal(in)-ισμός είναι χειρότερος ακόμη και από τον δήθεν κομμουνιστικό Σταλινισμό του 1933! Τελικά τον Στάλιν ζήλεψε, μιμήθηκε και τώρα ανακεφαλαιοποιεί ο νεοφιλελευθερισμός! Πάλι οι χιτλερικοί με τους νεοναζί τους θα βγουν χαμένοι… Αυτοί υπάρχουν για να νομιμοποιούν την σταλινοποίηση των νεο-φιλελευθέρων.Τουλάχιστον έτσι θα αγιάσει η αριστερά, εκτός κι αν αυτή ξαναθυμηθεί τη γοητεία του ατσαλιού.
Ο Stal (сталь)-capitalism δεν είναι ασφαλώς ο State capitalism που φοβόσουν και καταριέσαι, αλλά ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός που θα σε απελευθερώσει από την εργασία και τα δεσμά του δημοσίου. Η δουλεία στις νέες εθνικού χαρακτήρα κολεκτίβες του καπιταλισμού - και όχι του σοσιαλισμού, αυτή τη φορά – θα σε απελευθερώσει από το παλιό-κακό αφεντικό και την φιλελεύθερη πλουραλιστική μπουρζουαζία, για να τα δώσεις όλα για την σωτηρία της χώρας, του ευρώ και της ψυχής σου. Δεν θα σου μείνει τίποτε. Μια κάρτα με χρωστούμενα θα είσαι που θα καλύπτεις με την εργασία σου, αν και δυστυχώς πάντα ακάλυπτη θα παραμένει! Και πάντα θα χρωστάς… θα χρωστάς!
Οι πλεονασματικοί κρατικοί προϋπολογισμοί θα δομούνται πάνω σε ελλειμματικούς προϋπολογισμούς νοικοκυριών, με τον Τραπεζίτη να εκμεταλλεύεται όχι πια τον πλούτο των λαών, αλλά τον πλούτο των νοικοκυριών… το χρέος τους! Στην καπιταλιστική κολεκτίβα του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, που σου μέλλεται να ζήσεις, αν δεν το συνειδητοποιήσεις και αναζητήσεις την πολιτική, οι όροι θα είναι παρόμοιοι με αυτούς που επέβαλε ο Χίτλερ, όταν κατέλαβε τις σοβιετικές κολεκτίβες: δεν αλλάζει το σύστημα άντλησης υπεραξίας από αυτές, ο δρόμος του κέρδους αλλάζει. Αντί για τα κέντρα που έκτιζαν τον σοσιαλισμό, το κέρδος από την υπερεκμετάλλευση της εργασίας θα κατευθύνεται σε εκείνα που έκτιζαν τον γερμανισμό στην Ευρώπη.
Ο Χίτλερ ηττήθηκε, οι καλύτεροι όμως οικονομολόγοι του μετανάστευσαν στις ΗΠΑ και παρήγαγαν άλλους οικονομολόγους που ήρθαν ξανά στην Γερμανία με τα ίδια μυαλά και ένα όραμα: πώς θα κάνουμε τον καπιταλισμό σταθερό και απόρθητο φρούριο δίχως μείζονες κρίσεις. Αυτό γίνεται μόνον με την υιοθέτηση του σταλινικού μοντέλου ηγεμονίας και διοίκησης στην πράξη. Με έναν σταλινικό καπιταλισμό, δηλαδή. Οι νεοναζί-εθνικιστές στην Ελλάδα βάζουν τον χιτλερισμό, σαν αντιδραστική απομίμηση στον σταλινισμό, ενώ οι κεντροδεξιοί και κεντροαριστεροί νεοφιλελεύθεροι προσθέτουν τον καπιταλισμό της δήθεν ελεύθερης αγοράς.
Το μείγμα λέγεται «Stal- in capitalism» ή «Stahlkapitalismus» (εις την γερμανική, για να μην χαθεί και η συνάφεια του όρου!) και το μήνυμα για την 40η επέτειο του «Πολυτεχνείου» θα μπορούσε να ήταν: Ο σταλινισμός βρήκε το καλύτερο περιβάλλον για να μετεξελιχτεί και να υπάρξει στον ολοκληρωτικό καπιταλισμό, που εισέβαλε στη χώρα από την Κερκόπορτα της Πτώχευσης. Ας τον πετάξουμε έξω σήμερα, διότι δεν θα υπάρξει αύριο για την εργασία και το κεφάλαιο, τουλάχιστον όπως το γνωρίζουμε. Το δεύτερο θα μετατραπεί σε έναν κανίβαλο που θα μασά μαζί με τους εργαζομένους και τις δικές του σάρκες.
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.