Αν νομίζετε πως στην άβυσσο της ελληνικής κρίσης χάνονται τα κλειδιά της ηγεμονίας των διαπλεκομένων, τα οποία δεν είναι άλλα από τα κλειδιά της «κοινής λογικής» της κοινής γνώμης, που συστήνουν τάξεις πραγμάτων και κατηγορίες προκαταλήψεων, σφάλετε!
Τα σκουριασμένα κλειδιά της μεταπολίτευσης του 1974 παραμένουν ενεργά και είναι δυστυχώς αυτά που προβάλλονται ως σχήματα που παρέχουν πολιτικές λύσεις. Τα σκουριασμένα κλειδιά συμπίπτουν με - και αναπαριστούν - τα σκουριασμένα μυαλά, στις κολλημένες από την ρευστοποίηση κλειδαριές κοινωνικών και πολιτειακών θεσμών της σημερινής Ελλάδας. Με τα αυτά τα σκουριασμένα κλειδιά το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα επιχειρεί να ανοίξει σφραγισμένες πόρτες στο εσωτερικό (στη κοινωνία) και στο εξωτερικό (επενδυτές, παράγοντες πολιτικής ισχύος). Δες για παράδειγμα:
- Η πολιτική εξάντληση αντί να οδηγεί στην αποκρυστάλλωση της ανάγκης για ανανέωση και δημοκρατική αναδιοργάνωση θεσμών και παραγωγικών σχέσεων, μέσω προφανώς μιας εναλλακτικής πολιτικής στρατηγικής, συνδέεται παραμορφωτικά με την ανασύνθεση του υπάρχοντος καθεστώτος! Την ίδια στιγμή που η ανασυγκρότηση συνδέεται σημειολογικά με τον εξαγνισμό αυτού που αποτέλεσε τον βασικό παράγοντα της πτώχευσης και τον αντικειμενικό θεσμό και πολιτισμό που εγκλώβισε και εγκλωβίζει σήμερα κοινωνία και αγορά στην απελπισία και στην μη-εποικοδομητική, τυφλή αγανάκτηση!
Την Ελλάδα δεν την έφερε στο σημερινό χάλι ο καπιταλισμός , αλλά αυτοί που διαχειρίστηκαν και νομιμοποίησαν πολιτικά το συγκεκομμένο κεφαλαιοκρατικό καθεστώς ηγεμονίας στην Ελλάδα. Αν γενικεύσω πετάω τα κλειδιά στην καπιταλιστική άβυσσο και έτσι …έρχεται σήμερα ο μπερμπάντης πολιτικός ή δημοσιογράφος και σου λέει, αυτό που μου είπε κάποτε ένας ανέντιμος επιχειρηματίας στα Ιωάννινα: «Δεν φταίω εγώ που δεν τήρησα το συμβόλαιο, αλλά ο διάβολος»; Ποιος; Ρώτησα σαστισμένος! «Ο Διάβολος ντε, πώς τον λέτε εσείς, ο Καπιταλισμός», απάντησε και με… έστειλε στο διάολο!
- Εκεί μας στέλνει επίσης και «οικογενειακώς» τους έλληνες πολίτες ο υποτιθέμενος κλειδοκράτορας της Εθνικής Οικονομίας μας, λέγοντας μετά τη συνεδρίαση του χθεσινού Eurogroup: «Θα πετύχουμε συμφωνία με την τρόικα… δεν πρόκειται να υπάρξουν άλλα δημοσιονομικά μέτρα, παρά μόνον διαρθρωτικά». Τα διαρθρωτικά, δηλαδή, δεν είναι δημοσιονομικά!!! Αυτό το κλειδί δεν είναι απλώς σάπιο, είναι το σκουριασμένο αντικλείδι της διαστροφής της αβύσσου. Με αυτό ανοίγεις την πόρτα του φρενοκομείου, αν και δεν χρειάζεται να το περιστρέψεις στη κλειδαριά με κίνδυνο να θρυμματιστεί! Αρκεί, αφού το τοποθετήσεις με προσοχή σε αυτήν, να σπρώξεις ελαφρά την πόρτα. Ανοιχτή είναι.. δεν απαιτούνται πλέον κλειδιά για να εισέλθει κανείς στο νέο φρενοκομείο που κατασκευάζει η σημερινή κυβέρνηση, για να εγκλειστούμε όλοι σε αυτό qu'on le veuille ou non (: εκόντες άκοντες)!
Και μετά θα έρθει ο επόμενος, για να διαπιστώσει αυτό που διαπίστωσε, αργά όπως πάντα, ο Καραμανλής: «Η χώρα μετεβλήθη σε ένα απέραντο φρενοκομείο»! Την χώρα την μεταβάλλεται σε μετανεωτερικό, αποικιακό φρενοκομείο με την μορφή μιας καπιταλιστικής εμπνεύσεως «κολεκτίβας», στην οποία όποιος εισέρχεται δεν θα μπορούσε ποτέ να εξέλθει όρθιος (άβυσσος)! Αυτός είναι ο λόγος που κάποιοι επιχειρηματίες πήραν τα «μέτρα» τους, τα κλειδιά τους και τα χρωστούμενα τους και εγκατέλειψαν την οικοδομή του νέου φρενοκομείου… διοικητικώς ασφαλώς!
- Είναι ωστόσο κρίμα να εγκλειστούν στο φρενοκομείο αυτοί που δεν μπορούν να δραπετεύσουν από την χώρα και οι οποίοι ενώ δεν φαίνεται να διαθέτουν καθεστωτικά κλειδιά, διαθέτουν «μυαλά», λέγοντας, για παράδειγμα, σε αυτούς που θριαμβολογούν για την συμβιβαστική συμφωνία ανάμεσα στους κυβερνητικούς εταίρους, ως προς τον ενιαίο φόρο ακινήτων: « Διακρίνω μια πρεμούρα να επικροτήσετε την συμφωνία ...την οποία θεωρώ ακατανόητη. Πλέκετε το εγκώμιο αυτών και δεν λαμβάνετε υπόψη σας τρεις σοβαρές και κρίσιμες παραμέτρους: Α) Δεν έχει δημοσιευτεί μέχρι στιγμής το σ/ν, ώστε να είμαστε θέση να κρίνουμε με παραδείγματα το κατά πόσο ο φόρος κατανέμεται δίκαια. Β) Σπεύδετε να χαρακτηρίσετε δίκαιες τις νέες ρυθμίσεις, κατά τη στιγμή που η συνολική επιβάρυνση που επιφέρουν στους ιδιοκτήτες ακινήτων ισοδυναμεί με το 1,9% επί του ΑΕΠ, αντί του μέσου όρου στην Ε.Ε. 0,9%. Γ) Δεν υπάρχει καμία δέσμευση για την αναπροσαρμογή - εξορθολογισμό των αντικειμενικών αξιών. Μήπως βιάζεστε;» Δεν βιάζονται, σκουριασμένα κλειδιά προσφέρουν για το ταξίδι στην άβυσσο! Κι αυτό, φίλε σώφρονα, με δικά μας έξοδα πραγματοποιείται και με την παρηγοριά πως - όπως διαπιστώνει ο Γ. Βέλτσος – «πάντως η αντικειμενική αξία του Παρθενώνος δεν έχει πέσει»! Ίσα-ίσα έχει εκτιναχθεί στα ύψη η ανταλλακτική του αξία, ενώ έχει σχεδόν εκμηδενιστεί η αξία χρήσης του! Πάλι βλέπω να πουλάμε …αέρα, με άκρως αμφίβολη, ωστόσο, την επιτυχία αυτή τη φορά! Βλέπεις, άμα πτωχεύσεις με δική σου πρωτοβουλία και δεν σε πτωχεύσουν άλλοι - όπως έκανε το κυρίαρχο ελληνικό πολιτικο-επιχειρηματικό σύστημα, σε αντίθεση με όλους τους άλλους στην ευρωζώνη – χάνεις καί το δικαίωμα στον «αέρα», ενώ κανείς δεν θεωρεί πλέον τον «πούστη» χαριτωμένο-ιδιόρρυθμο!
- Ενώ ένας και μοναδικός «κακός πούστης», στην Ελλάδα μας, ισχυρίζεται πως δεν ξεχνά, όλοι οι άλλοι, οι «καλοί πούστηδες», παριστάνουν πως δεν θυμούνται τίποτε από το παρελθόν και πως θρηνούν για τους ανέργους, βλαστημώντας και απειλώντας παράλληλα τον Πολ Τόμσεν! Αυτός, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, πουστιές δεν έχει κάνει, ενώ πολύ ζορίζεται να συναινέσει σ’ αυτές! Αν η μελέτη του σταλινισμού (1931-1940) δεν μου είχε αφήσει «τραύματα» και δεν με πλημύριζε με τρομερή αντιπάθεια προς τις τρόικες, θα πρότεινα την θεσμοθέτηση «τρόικας» από εναπομείνασες (πεισματικά) «κακές αδελφές», για να βοηθήσουν τους «καλούς πούστηδες» της σήμερον να βρουν τη χαμένη τους μνήμη! Η κρίση νοθεύει πλέον σοβαρά τη μνήμη στην Ελλάδα και αυτό δεν είναι υπέρ της δημοκρατίας και της αποκατάστασης ενός κάποιου δικαίου στη κοινωνία. Μετά μην απορείτε γιατί και πώς τρέφεται και διογκώνεται ο φασισμός!
Είναι ζήτημα στοιχειώδους αξιοπρέπειας η διατήρηση της μνήμης. Δεν μπορείς, βρε «πούστη», την εποχή των «παχέων αγελάδων» να το παίζεις «κακός πούστης», ενώ την εποχή των «ισχνών αγελάδων» καλός και αγαθός, αγαπησιάρης, τρυφερός και συμπονετικός, πάσχων ασφαλώς από σοβαρή απώλεια μνήμης! Ποιός σου είπε πως για να πάμε μπροστά, πρέπει να αφήσουμε πίσω τη μνήμη μας και να ξεπεράσουμε μεταφυσικά τους εφιάλτες του παρελθόντος της «ευημερίας»;
Θα πάμε μπροστά, μόνον εάν περιθωριοποιηθούν οι «καλοί πούστηδες» που εμφανίζουν επιλεκτική απώλεια μνήμης, αναγνωρίζοντας ίσα δικαιώματα μεταξύ αυτών που πληρώνουν σήμερα τις πουστιές με πιστωτική κάρτα και αυτών που πλήρωσαν τοις μετρητοίς! Ποτέ το κλειδί της προόδου δεν είναι η αντεκδίκηση και η μικρότητα, αλλά δεν γίνεται να ανατείλει η πολιτική στον τόπο μας σε ένα ηθικό πλαίσιο, στη βάση της επιλεκτικής μνήμης των «πούστηδων» της προηγούμενης περιόδου. Ηθική χωρίς καλή και απροκατάληπτη μνήμη δεν υφίσταται. Η ηθική πολιτική και η ηθική στην πολιτική δεν ταιριάζουν με την επιλεκτική μνήμη των λογής-λογής «πούστηδων» της δημόσιας ζωής! [Πιστεύω πως συνεννοούμαστε: προφανώς δεν αναφέρομαι στον ιδιωτικό βίο κανενός, όπως δεν αναφέρομαι στους ομοφυλόφιλους και στην σεξουαλική στάση, τάση, προτίμηση και συμπεριφορά επίσης κανενός. Για τους πούστηδες του δημόσιου χώρου σημειώνω εδώ, αδιαφορώντας απολύτως αν είναι ή δεν είναι αδελφές, ή πώς επιθυμούν οι ίδιοι να αυτοπροσδιορίζονται]…
Μάλιστα, φίλε αναγνώστη, ακόμη και εμείς οι κονστρουκτιβιστές του πολιτικού φαινομένου πιστεύουμε στην ανάγκη αποκατάστασης της ηθικής στον δημόσιο χώρο της Ελλάδας, ως προϋπόθεση οποιασδήποτε μορφής δημοκρατικής εξέλιξης. Και η ηθική θα αποκατασταθεί μόνον εάν χλευάσουμε, έστω υπαινικτικά, τους πρώην «κακούς πούστηδες», οι οποίοι σήμερα εμφανίζονται μεταλλαγμένοι σε «καλούς πούστηδες». Μόνον εάν κατασκευάσουμε καινούργια κλειδιά που θα ανοίγουν νέες πόρτες στο μυαλό μας, στην πολιτική και στην παραγωγή μας. Αυτά και μόνον αυτά θα μας απεγκλώβιζαν από την άβυσσο. Με τα παλαιά, σκουριασμένα κλειδιά, εκτός από τετριμμένες πουστιές, που αποτελούν σήμερα «γνωστόν τοις πάσι», δεν μπορείς να κάνεις τίποτε άλλο, από το να κτίζεις ένα Νέο Φρενοκομείο με πάλαια υλικά, το οποίο να εμφανίζεις μάλιστα στο εκλογικό σώμα με δήθεν μεγαλύτερη αντικειμενική αξία από τον ίδιο τον Παρθενώνα!
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.