Μια έξυπνη σκακιστική κίνηση στην κοινοβουλευτική σκακιέρα έκανε ο Αλέξης Τσίπρας και αντιδρούν οι παίχτες της πράσινης τσόχας, οι παίχτες του «μουτζούρη», ή οι συμμετέχοντες στο μεγάλο, παραδοσιακά γαλάζιο, πολιτικάντικο μπαρμπούτι! Αντιδρούν επίσης, φυσιολογικά, όσοι υποβάλλονται σε μεγάλη προσωπική θυσία και ηθικο-ιδεολογική δοκιμασία να είναι υποχρεωμένοι να αναλώνονται σε κοινοβουλευτικά παίγνια, την στιγμή κατά την οποία, κατά την γνώμη τους, κορυφώνεται η επαναστατική ριζοσπαστικοποίηση του λαού!
Η πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ κατά της κυβέρνησης εκτός από σημειολογικού χαρακτήρα κίνηση που αποσκοπεί στην διαμόρφωση μιας νέας κατηγοριοποίησης στην Ελλάδα: «δημοκρατικές δυνάμεις» από την μια και «μη-δημοκρατικές δυνάμεις» από την άλλη, με όρους της συγκυρίας και στη βάση του κοινοβουλευτικού, πλήρους ορισμού της νομιμότητας, επιδιώκει επιπλέον τρία ακόμη πράγματα.
(1) Να αναδειχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως ο πολιτικός παράγοντας που διασφαλίζει καλύτερα από τα υπόλοιπα κόμματα την σχέση «νομιμότητα- πολιτική νομιμοποίηση», εκθέτοντας την πολιτικάντικη περιπτωσιολογία και ανακολουθία, που χαρακτηρίζει την προβαλλόμενη από την διαπλοκή αντίδραση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ προς την τρόικα. Έτσι απομυθοποιείται η μεγαλύτερη επιχείρηση παραπλάνησης του ελληνικού λαού από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα. Διακόπτεται το «θέατρο» της κυβέρνησης με την μορφή σοβαρών τριβών με την τρόικα, που δήθεν εκτυλίσσεται σε τεχνοκρατικό επίπεδο και το ζήτημα των σχέσεων κυβέρνησης-τρόικας επανέρχεται στη πολιτική του βάση: στόχος-στρατηγική-πρόγραμμα. Εδώ πλέον κάθε πολιτικάντης θα αναγκαστεί να τοποθετηθεί στον πάγκο του, με έναν αντικειμενικό τρόπο. Και το αντικειμενικό πλαίσιο, αρέσει δεν αρέσει, βολεύει δεν βολεύει, είναι η κοινοβουλευτική δομή και όχι τα διατάγματα και η ερμηνεία ή σπέκουλα επί των κοινωνικών αντιδράσεων.
(2) Δίνει την ευκαιρία στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να ορίσει σαφώς την έννοια της πολιτικής διαπραγμάτευσης με την τρόικα και να την αντιδιαστείλει με την μορφή τεχνοκρατικών τριβών και παραφιλολογίας για την μορφή των μέτρων λιτότητας που χαρακτηρίζει την κυβερνητική αφήγηση. Με αυτή τη κίνηση, εμφανίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ ως κορυφαίος και μόνος ικανός διαπραγματευτικός παράγοντας στην Ελλάδα σε ό, τι αφορά στο ζήτημα της κρίσης με την τρόικα, που άνοιξε πρόσφατα η κυβέρνηση, με την αμέριστη, προπαγανδιστική στήριξη των ΜΜΕ της διαπλοκής. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει σαν «σφήνα» και διαλύει το εξελισσόμενο επικοινωνιακό παιχνίδι κυβερνώντων- διαπλοκής, το οποίο αποσκοπούσε στην μεταμόρφωση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ – καθοδόν προς εκλογές - από φορείς της «εθελοδουλίας» και πλήρους συμμόρφωσης στις επιταγές της τρόικας, σε ηρωικά αγωνιζόμενες δυνάμεις εναντίον της τρόικας, για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού ασφαλώς! Τώρα δίνεται η ευκαιρία να φανερωθεί η ουσιαστική πολιτική ταύτιση Κυβέρνησης- Τρόικας!
(3) Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατέθετε τώρα «πρόταση δυσπιστίας» κατά της κυβέρνησης, θα ήταν βλακώδες να το πράξει την επόμενη περίοδο μέχρι τις ευρωεκλογές, καθώς σε μια τέτοια περίπτωση – δες το δικαίωμα «μομφής» ανά εξάμηνο – δεν θα μπορούσε να καταθέσει τέτοια πρόταση αμέσως μετά από ένα ενδεχομένως δραματικό αποτέλεσμα για τα κυβερνητικά κόμματα, το οποίο θα προδήλωνε αμέσως σοβαρή κρίση πολιτικής νομιμοποίησης.
Άρα, δεν φαντάζομαι πως η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, προέβη σε αυτή τη κίνηση «μομφής» εναντίον της κυβέρνησης, επειδή προσδοκά πως θα μπορούσε να υπάρξει απώλεια της δεδηλωμένης για τους ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Καμία σχέση! Ούτε, άλλωστε, αυτή η συνταγματικά οριζόμενη κοινοβουλευτική διαδικασία, συναρτάται στενά με το ζήτημα της δεδηλωμένης. Αυτά που διαβάζω σήμερα το πρωί στον Τύπο και στο διαδίκτυο για το ζήτημα είναι ανοησίες, ασχέτων με τους συνταγματικούς θεσμούς ανθρώπων. Η «πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ» Δεν αφορά στην αρχή της δεδηλωμένης, αλλά σε μια κορυφαία κοινοβουλευτική αρχή, εκείνην της διατήρησης. Σύμφωνα με αυτήν η κυβέρνηση οφείλει να απολαμβάνει κάθε στιγμή την εμπιστοσύνη της Βουλής. Την απολαμβάνει σήμερα; Στην πραγματικότητα όχι, αν πιστέψουμε τα δημοσιεύματα του φιλικού τύπου προς τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και αξιολογήσουμε τις αντιδράσεις μέρους εκ των βουλευτών των κυβερνητικών κομμάτων, για να μην αναφερθώ στην ΔΗΜΑΡ, ανεξάρτητους βουλευτές και στην υπόλοιπη φυσικά αντιπολίτευση.
Τώρα θα πέσουν οι μάσκες, θα εκτεθούν οι επικοινωνιακές τακτικές του κάθε πολιτικάντη και θα δοξαστεί ο, μάλλον «μυστικοσύμβουλος» του Τσίπρα, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο οποίος με τους στίχους του Βασίλη Γιαννόπουλου και υπό την μουσική του Γιάννη Ιωάννου τραγούδησε: «Βαρέθηκα τα όνειρα στη χώρα των θαυμάτων / Τα σκεύη που αδειάζουνε σωρούς απορριμμάτων, ναι / Το σύννεφο που σ’ έπνιξε και θες να το διαλύσεις / Το στόμα που δεν άνοιξες ποτέ σου να μιλήσεις, ναι / Ευτυχώς που η πατρίς δικαιώνεται / Σε ταβέρνες, πλατείες κι αλάνες / Ευτυχώς που δε χάθηκε ο έρωτας / Ευτυχώς που υπάρχουν πουτάνες»
Είναι διαλεκτική η σχέση έρωτος και πουτανιάς, φίλε μου, στον κοινοβουλευτισμό! Και μετά την ΕΔΑ - πριν από την δικτατορία, ασφαλώς - μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ εξελίσσεται σε ερωτιάρη παράγοντα με τον κοινοβουλευτισμό στην σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία. Αυτό ασφαλώς δεν είναι το παν για ένα (φιλο)λαϊκό κόμμα, είναι όμως κάτι βασικό, και σήμερα τό απαραίτητο, εάν δεν θεωρείς πως ο ελληνικός λαός είναι έτοιμος για ταξική επανάσταση, ή αν δεν προσδοκάς μια χούντα του παλιού καλού καιρού, ή ένα καί τυπικώς νεοφασιστικό καθεστώς. Τις επόμενες ημέρες και ώρες θα διαμορφωθεί μια νέα κατηγορία στην Ελλάδα που θα διαχωρίζει τους ερωτευμένους με την πλουραλιστική κοινοβουλευτική δημοκρατία στην Ελλάδα από τις κοινοβουλευτικές πουτάνες. Χρήσιμοι είναι αναμφίβολα και οι μεν και οι δε! Ευτυχώς που υπάρχουν ερωτευμένοι και πουτάνες στις σύγχρονες αστικές δημοκρατίες, αλλιώς αυτές δεν θα είχαν νόημα! Έτσι αποκτά νόημα ο αγωνισμός σε ένα πλουραλιστικό, δημοκρατικά ριζοσπαστικό πλαίσιο.
Έτσι λειτουργεί η αστική δημοκρατία, η οποία όταν μπλοκάρει ή παρεκτρέπεται με αυταρχισμούς είναι απαραίτητο να καταφεύγουμε στην κοινοβουλευτική διαδικασία με την οποία διακρίνονται οι ερωτευμένοι με τους θεσμούς της δημοκρατικής νομιμότητας και πολιτικής νομιμοποίησης από τις πουτάνες, που απλώς εκμεταλλεύονται το Κοινοβούλιο για να το μετατρέψουν σε μπουρδέλο τους… Θεωρώ πως, φίλε αναγνώστη, θα συγχωρήσεις την σημερινή μου γλώσσα και εσύ πουτάνα του δρόμου ή του χαμαιτυπείου την «αποκοτιά» μου να σε «μπλέξω» με την τρέχουσα πολιτική!
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.