Είναι κακό πράγμα η εννοιολογική σύγχυση και η έλλειψη συστηματικής γνώσης επί των εννοιών που διαπραγματευόμαστε στο πλαίσιο της αφήγησή μας. Όταν συμβαίνει και στο βαθμό που συμβαίνει, πλήττεται ο δημοκρατικός διάλογος και η ίδια η διαδικασία παραγωγής γνώσης για απόφαση και δράση, μέσω της εποικοδομητικής αλληλεπίδρασης, σχετικά έστω, ελεύθερων υποκειμένων.
Υπάρχει ωστόσο κάτι χειρότερο: η σταλινικού τύπου διαστροφή της αφήγησης του Άλλου. Το φαινόμενο συνηθίσαμε να το αποδίδουμε στον σταλινισμό, αν και οι ρίζες του βρίσκονται στην διαστροφή του Διαφωτισμού, με την έννοια της διαστροφής του μηχανισμού που αναζητεί το αίτιο της ορθολογικής δράσης, με τη μορφή του «reason» και της ατομικότητας, στη θέση της πίστης και της κοινής λογικής που βασίζεται στην παράδοση και τον μύθο. Έτσι, μάλλον εσφαλμένα με ιστορικούς όρους, «χρεώσαμε» και αυτή την πολιτική διαστροφή στον σταλινισμό, ενώ στην πραγματικότητα επί Στάλιν και ιδιαίτερα την περίοδο (1931-1939) αυτό, το προϋπάρχον φαινόμενο, απλώς έλαβε ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά ως μοντέλο πολιτικής πρακτικής.
Κάπως έτσι, και με μια κουβέντα, ο σταλινισμός συνδέθηκε με την θεοσοφικού και όχι φιλοσοφικού χαρακτήρα «βία της ερμηνείας» και την «δίκη προθέσεων», δια της αναζήτησης της λογικής, η οποία δήθεν βρίσκεται καλά κρυμμένη και καμουφλαρισμένη πίσω από κάθε αφήγηση, όπως και με την βαρβαρότητα του «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Το δεύτερο συνδέεται ασφαλώς με την τάση ο Άλλος όχι απλώς να ερμηνεύει -πολιτικά ασφαλώς - εσένα, αλλά να σου περιγράφει, με βεβαιότητα μάλιστα, αυτό που θεωρεί πως υποκρύπτει ο λόγος και η συμπεριφορά σου! Κατά τους σταλινικούς δεν έχει σημασία τι λες (ή τι κάνεις) και πώς το λες, αλλά η ανακάλυψη και αποκάλυψη του «κρυφού αιτίου» που δομεί την στάση και συμπεριφορά σου. Αυτό καταλήγει στον απόλυτο και ελεεινότερο βαρβαρισμό: αυτό που έχει ο Άλλος στο κεφάλι του όχι μόνον ως προκάλυψη αλλά μάλλον ως ενιαίο πολιτισμικό σύστημα, έρχεται μεταφυσικά να αντικαταστήσει τον δικόν σου «reason», να σου «υπαγορευτεί» ως δήθεν δική σου πρόθεση, δική σου σκέψη, δικό σου αίτιο για δράση. Είναι το σημείο που ο σταλινισμός συναντά τον φασισμό.
Ελάτε τώρα σύντομα και πρακτικά να δούμε πώς αναπτύσσεται η σταλινικού τύπου αφήγηση σε μια «ανάλυση» που δήθεν πηγάζει από τον αντισταλινισμό!
Διαβάζω στα «ΝΕΑ» [Ηλίας Κανέλλης, δημοσίευση 08:00 , υπό τον τίτλο «Ο ποπ πρόεδρος και οι πατερούληδες της Κουμουνδούρου»: «Η φράση «το πιο συμπαγές και σταλινικό μπλοκ είναι το μνημονιακό μιντιακό που εκφράζεται κατά κύριο λόγο το βράδυ από το Mega και το πρωί από "ΤΑ ΝΕΑ"», που αποδίδεται στον Αλέξη Τσίπρα, ακόμα κι αν ειπώθηκε έτσι δεν σημαίνει τίποτα, δεν είναι παρά βερμπαλισμός. Τι μπορεί, στην πραγματικότητα, να σημαίνει η κατηγορία ότι «ΤΑ ΝΕΑ» είναι σταλινικά; Πώς θα μπορούσε μια εφημερίδα, ένα κανάλι, ένας οργανισμός ενημέρωσης να έχει σχέση με ένα σύστημα κεντρικής εξουσίας που στηρίχθηκε στη χειραγώγηση και στον συστηματικό διωγμό των αντιπάλων, στην ιδεολογική και στην πολιτική καταστολή, στους μηχανισμούς άσκησης εξουσίας, στα στρατόπεδα εξορίας, απομόνωσης ή εξόντωσης αντιφρονούντων;»
Έλα ντε, πώς θα μπορούσε, έχει ξανασυμβεί τέτοιο πράγμα στην ιστορία του ελληνικού Τύπου; Δεν φαίνεται να γνωρίζει ο «αναλυτής» την Ιστορία, άρα δεν είναι σωστό να καταφύγουμε σε ιστορικού χαρακτήρα παραδείγματα, τα οποία θα εξευτέλιζαν αμέσως το παιδιάστικο επιχείρημά του-ερώτημά του . Ας παραμείνουμε στο επίπεδο των εννοιών. Διαπλοκή σημαίνει ταύτιση της πολιτικής με κάποια επιχειρηματική σφαίρα κατά την διακυβέρνηση. Σημαίνει, για παράδειγμα, πως για να πάρει δάνειο ο ΔΟΛ, ενημερώνεται ο πρωθυπουργός από την ηγεσία της τραπέζης για να αποφασίσει αυτός. Αν ο πρωθυπουργός δεν αποφασίσει θετικά, τότε ο εκδότης-επιχειρηματίας θα στραφεί με μανία κατά του πρωθυπουργού, θα κάνει «αποκαλύψεις» διαπλεκομένων σχέσεων με πρωτοβουλία του πολιτικού - δίχως να νοιάζεται καν για το ό, τι έτσι εκτίθεται ο ίδιος ο εκδότης - και θα απειλήσει με πόλεμο αποκαλύψεων σκανδαλιστικής διαπλοκής, που θα μπορούσαν να ρίξουν την επομένη κιόλας ημέρα την κυβέρνηση του «αποστάτη» πολιτικού! Αμέσως μετά τη συμμόρφωση του πρωθυπουργού, ο ίδιος ο εκδότης-επιχειρηματίας και οι δημοσιογράφοι του θα χλευάσουν όσους αναφέρονται στην διαπλοκή, ως πολιτική έννοια και αντικειμενοποίηση της πολιτικής πρακτικής στην Ελλάδα!
Ο Μητσοτάκης δεν είχε πολιτική και γι’ αυτό μίλησε για διαπλοκή! Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν διεφθαρμένος μέχρι το κόκκαλο και έτσι ήταν φυσιολογικό να στραφεί κατά των νταβάδων - κατά Καραμανλή - και αυτοί να τον εξευτελίσουν με το Ειδικό Δικαστήριο… αλλά στο τέλος να φροντίσουν να αθωωθεί με μια ψήφο! Πρόβλημα πολιτικής συγκρότησης είχε και ο Γιώργος Παπανδρέου και τόλμησε να αρθρώσει λόγο – και όχι ασφαλώς να ορθώσει ανάστημα - εναντίον της διαπλοκής, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας βρήκε τα ανυπεράσπιστα θύματα Μπόμπολα, Ψυχάρη, Βαρδινογιάννη, Αλαφούζο και μερικούς άλλους ακόμη για να τα χρησιμοποιήσει σαν αποδιοπομπαίους τράγους, ώστε να διασκεδαστεί η έλλειψη εναλλακτικού προγράμματος διακυβέρνησης!!!
Πες μας Γιαννακόπουλε, με αυτή την έννοια δεν είναι όλοι οι πρωθυπουργοί της μεταπολίτευσης – εκτός ίσως από τον κ. Σημίτη, ο οποίος όταν απειλείτο με καθολικό πόλεμο από τους νταβάδες έστελνε ειδικούς απεσταλμένους για διαπραγματεύσεις μαζί τους, ενώ πέρναγε στην Βουλή μεταμεσονύκτιες τροπολογίες υπέρ των ιδιαίτερων συμφερόντων τους – σταλινικοί; Και μια και ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται ακόμη πιο αποφασισμένος από τους προηγούμενους να μην ταυτιστεί με τα ιδιαίτερα συμφέροντα αυτής της κάστας, με την ίδια έννοια, δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί (αρχι)σταλινικός; Πώς!!! Από εδώ ξεκινά το «παιχνίδι»: όποιος ανατίθεται στην σταλινική διαλεκτική της διακυβερνητικής κάστας των διαπλεκομένων, δεν μπορεί παρά να είναι κρυφοσταλινικός ο ίδιος κατ’ ανάλογο τρόπο που οι σταλινικοί του παρελθόντος κατηγορούσαν (κατηγοριοποιήσουν) όλους όσους ήταν αντίθετοι στον πολιτισμό τους, ως φασίστες, ή οι ναζί και φασίστες μέμφονταν τους αντιπάλους τους για σταλινισμό!
Ας καταλήξουμε: σταλινισμός, με την σύγχρονη έννοια, στην Ελλάδα, είναι η διάσταση της διαπλοκής (: η ταύτιση του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος με μια κάστα μεγαλοεπιχειρηματιών, στους οποίους έχουν παραδοθεί οι δημόσιες ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες, τα δημόσια έργα και σε πολύ μεγάλο βαθμό οι λεγόμενες «προμήθειες του δημοσίου»). Με αυτή την έννοια η άποψη πώς «το πιο συμπαγές και σταλινικό μπλοκ είναι το μνημονιακό μιντιακό που εκφράζεται κατά κύριο λόγο το βράδυ από το Mega και το πρωί από "ΤΑ ΝΕΑ"», που αποδίδεται στον Αλέξη Τσίπρα, δεν αποτελεί «βερμπαλισμό», παρά μόνον την αναπαράσταση της αποκρουστικής αλήθειας, σε ό, τι αφορά στο σημερινό πολιτικό δράμα της Ελλάδας.
Θέλετε και δύο πράγματα ακόμη, για αναλυτικό εμπλουτισμό του σύγχρονου σταλινικού προτύπου που υπηρετεί η διαπλοκή; Αλήθεια, τί είναι ο «ατομικός μηχανισμός σωτηρίας της Ελλάδας» και το περιεχόμενό του που υποστήριξαν με σθένος - και σε αντίθεση με τα ΜΜΕ της Ιρλανδίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, σε μια ηπιότερη ασφαλώς αναλογία - τα ελληνικά ΜΜΕ της διαπλοκής; Σταλινισμός είναι αγαπητοί φίλοι. Κανονικός Σταλινισμός είναι το συγκεκριμένο Καθεστώς Επιτροπείας. Ποία είναι η πολιτική διάσταση της τρόικας, την οποία με σθένος υπερασπίστηκαν τα ΜΜΕ των νταβάδων - κατά Καραμανλή πάντοτε; Σταλινική είναι, αν έχεις ιδέα περί του φαινομένου. Οι «μαύρες λίστες» πολιτικών, δημοσιογράφων και κάποιων άλλων «δημόσιων προσώπων» ή επιχειρηματιών, που υπάρχουν στα κανάλια και όχι μόνον, είναι ή δεν είναι σταλινική μέθοδος αποκλεισμού; Οι «μαύρες λίστες» αποκλεισμού επιχειρήσεων που ήρθαν κάποια στιγμή σε σύγκρουση με κάποιον διαπλεκόμερνο φορέα τί είναι; Πώς λέγεται η συντονισμένη πολιτική αφανισμού ορισμένων πολιτικών και δημοσιογράφων από την κάστα των διαπλεκομένων; Πώς θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τη συμμετοχή άλλων πολιτικών ή δημοσιογράφων σε αυτή την επιχείρηση αποκλεισμού, συκοφαντίας και κιτρινισμού; Συναδελφική Αλληλεγγύη, μήπως; Σαν δεν ντρέπεστε όσοι «παίζετε», ξέρετε και παριστάνετε τους ανυποψίαστους αθώους!
Πώς, τα φαντάζομαι και δεν έχω στοιχεία; Έχω, τα συλλέγω με υπομονή εδώ και χρόνια, γνωρίζοντας πολύ καλά από την μελέτη του αυθεντικού σταλινισμού (1931-1939) πώς εξαφανίζονταν ή αλλοιώνονταν τα στοιχεία των εγκλημάτων του τότε καθεστώτος στη Σοβιετική Ένωση. Άρα, μάλλον ξέρω την τακτική της διαπλοκής ….όπως και την κομματική πορεία των «Einsatzgruppen» του σταλινισμού της διαπλοκής! Αν διαλυθεί η διαπλοκή κάποια μέρα να είστε βέβαιοι, πως θα σκίσω το μικρό μου αρχείο, θα είναι απολύτως άχρηστο! Τότε θα ανοίξουν το στόμα τους και τα χαρτιά τους όλοι όσοι υπηρέτησαν ως «στρατιώτες» την διαπλοκή για να «εξιλεωθούν» και τότε θα δούμε ποιος είναι ή δεν είναι σταλινικός!
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.