Ήμασταν από τους πρώτους στον Θερμαϊκό (ακόμα υφίστανται οι παράνομες κεραίες στην Αγία Τριάδα) που αντιπαλέψαμε την βαρβαρότητα των εταιρειών με την αυθαίρετη και παράνομη τοποθέτηση κεραιοσυστήματος σε απόσταση λιγότερη των 60 μέτρων από το Δημοτικό Σχολείο.
Η αποτυχία να κατεδαφιστούν μετά από 3 χρόνια αποδεικνύει ότι το σύστημα δεν πολεμιέται με νόμιμες ενέργειες και διεκδικήσεις. Εκεί 99 στις 100 περιπτώσεις χάνεις. Αυτό προς τους φίλους της Μηχανιώνας αλλά και της Επανομής που διαπίστωσαν πρόσφατα τον κίνδυνο που διατρέχουν τα παιδιά τους από τις εγκαταστάσεις (προφανώς νόμιμες) των πύργων που "μαγικά" ξεπήδησαν δίπλα στα σχολεία τους.
Καρντάσια εκτός από μια δημοτική αρχή που θα πρέπει να βάζει την υγεία των κατοίκων της πάνω από όλα, και να μην κάνει το κορόϊδο (χρησιμοποιώντας νομικίστικους αδιέξοδους τρόπους) χρειάζεται και μια κοινωνία που να είναι ευαισθητοποιημένη και μαχητική. Υπάρχει; Και επειδή αυτήν έχουμε και δεν μπορούμε να φέρουμε κάποιαν άλλη από το εξωτερικό.... μπορούμε να την αλλάξουμε; Μπορούμε να ξεαποχαυνώσουμε τον γείτονα από την τηλεόραση και το ψέμα που έχει διαποτιστεί από τα ΜΜΕ και να τον κάνουμε να αφήσει τον καναπέ, τον φραπέ και το "ωχ αδελφέ" ;
Εκεί φίλε Αιθερόπλωε παίζεται το παιχνίδι. Μαζί σου σ' αυτά που γράφεις στη σημερινή σου ανάρτηση (που αναδημοσιεύω):
του Αιθερόπλωου
Ο τίτλος είναι δυστυχώς το συμπέρασμα που έβγαλα στις συζητήσεις που έκανα με αρκετούς συνδημότες και γείτονες, σήμερα όλη μέρα.
Οι περισσότεροι έχουν ενδώσει στις προσπάθειες καθησυχασμού από τους εκπροσώπους της Cosmote και όσων εμπλέκονται με το «φύτεμα» αυτού του εκτρώματος (εκπρόσωποι αυτοδιοίκησης, αντιπρόσωποι Συλλόγων...)
Οι υπόλοιποι, νομίζοντας ότι δεν τους αφορά το θέμα λόγω απόστασης, αδιαφορούν ακόμα και να σ’ ακούσουν και θεωρούν άγνωστες τις λέξεις ακτινοβολία, βλαπτικές συνέπειες κ.ά..
Λίγοι ευαισθητοποιημένοι και, ευτυχώς, ελάχιστοι πανικοβλημένοι (για τα μωρά παιδιά τους), προσπαθούμε να ενωθούμε και να βρούμε ένα τρόπο να αντιδράσουμε στο επιβεβλημένο από αναίσθητους πρόβλημα που μας έφεραν κυριολεκτικά μέσα στα σπίτια μας.
Αλλά και με ποιο τρόπο να αντιδράσεις όταν η νομοθεσία είναι ασαφής και ευνοϊκή για τις εταιρείες και οι κυρώσεις (αν και όταν υπάρχουν) ασήμαντες, μπροστά στα κέρδη των εταιρειών που ενεργούν κατά τρόπο ασύδοτο;
Έτσι, τα μόνα όπλα που έχουμε να χρησιμοποιήσουμε πλέον είναι : α) η απαίτηση εφαρμογής του νόμου που λέει ότι η απόσταση των κεραιών από σχολικές μονάδες, πάρκα αναψυχής κ.λ.π, πρέπει να είναι σε ευθεία γραμμή, μεγαλύτερη των 300 μέτρων και β) η κοινωνική συνοχή και ομαδική αντίδραση με πάσης φύσης διαμαρτυρίες.
Το πρώτο, επειδή το τέρας της κινητής τηλεφωνίας έχει πολλά κεφάλια και πολλές διασυνδέσεις, σχεδόν πουθενά δεν εφαρμόζεται, το δεύτερο σε πολλές πόλεις έχει κάνει θαύματα.
Κι επειδή έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στις συλλογικότητες και στις από κοινού δράσεις, προτείνω να δημιουργηθεί μια επιτροπή γειτονιάς που να εκπροσωπεί τους κατοίκους και να απαιτήσουμε τα παρακάτω :
· Άμεση απομάκρυνση της τερατώδους κεραίας που εγκαταστάθηκε εν κρυπτώ πάνω απ’ τα κεφάλια μας, στο χώρο του γηπέδου.
• Απομάκρυνση όλων των κεραιών που βρίσκονται κοντά σε χώρους όπου υπάρχουν ευπαθείς ομάδες πληθυσμού (σχολεία, νηπιαγωγεία, παιδικές χαρές) μέχρι την απόσταση των 500 μέτρων (γιατί έχει κι άλλες στην Επανομή κ. πρόεδρε...).
• Επιβαλλόμενη συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας σε περιπτώσεις άλλων παρόμοιων αδειοδοτήσεων.
· Και πιο γενικότερα, κατάργηση του ν. 3431/2006, που δίνει το δικαίωμα στις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας να εγκαθιστούν όπου θέλουν κεραίες χωρίς την έγκριση των τοπικών κοινωνιών.
Άρα, λύσεις και δράσεις θα πρέπει να αναλάβουμε εμείς οι πολίτες (βοηθούμενοι και από τις δημοτικές αρχές αν θέλουν να βρίσκονται στην πλευρά των δημοτών τους).
Προτάσεις υπάρχουν. Πολιτική βούληση και ενιαία στάση απαιτείται.
Τολμώ να προτείνω μια ανοιχτή συνέλευση κατοίκων όπου να τεθεί το πρόβλημα στις αληθινές του διαστάσεις και να αναζητηθεί μια συγκεκριμένη κοινωνική - πολιτική συμφωνία για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Οι περισσότεροι έχουν ενδώσει στις προσπάθειες καθησυχασμού από τους εκπροσώπους της Cosmote και όσων εμπλέκονται με το «φύτεμα» αυτού του εκτρώματος (εκπρόσωποι αυτοδιοίκησης, αντιπρόσωποι Συλλόγων...)
Οι υπόλοιποι, νομίζοντας ότι δεν τους αφορά το θέμα λόγω απόστασης, αδιαφορούν ακόμα και να σ’ ακούσουν και θεωρούν άγνωστες τις λέξεις ακτινοβολία, βλαπτικές συνέπειες κ.ά..
Λίγοι ευαισθητοποιημένοι και, ευτυχώς, ελάχιστοι πανικοβλημένοι (για τα μωρά παιδιά τους), προσπαθούμε να ενωθούμε και να βρούμε ένα τρόπο να αντιδράσουμε στο επιβεβλημένο από αναίσθητους πρόβλημα που μας έφεραν κυριολεκτικά μέσα στα σπίτια μας.
Αλλά και με ποιο τρόπο να αντιδράσεις όταν η νομοθεσία είναι ασαφής και ευνοϊκή για τις εταιρείες και οι κυρώσεις (αν και όταν υπάρχουν) ασήμαντες, μπροστά στα κέρδη των εταιρειών που ενεργούν κατά τρόπο ασύδοτο;
Έτσι, τα μόνα όπλα που έχουμε να χρησιμοποιήσουμε πλέον είναι : α) η απαίτηση εφαρμογής του νόμου που λέει ότι η απόσταση των κεραιών από σχολικές μονάδες, πάρκα αναψυχής κ.λ.π, πρέπει να είναι σε ευθεία γραμμή, μεγαλύτερη των 300 μέτρων και β) η κοινωνική συνοχή και ομαδική αντίδραση με πάσης φύσης διαμαρτυρίες.
Το πρώτο, επειδή το τέρας της κινητής τηλεφωνίας έχει πολλά κεφάλια και πολλές διασυνδέσεις, σχεδόν πουθενά δεν εφαρμόζεται, το δεύτερο σε πολλές πόλεις έχει κάνει θαύματα.
Κι επειδή έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στις συλλογικότητες και στις από κοινού δράσεις, προτείνω να δημιουργηθεί μια επιτροπή γειτονιάς που να εκπροσωπεί τους κατοίκους και να απαιτήσουμε τα παρακάτω :
· Άμεση απομάκρυνση της τερατώδους κεραίας που εγκαταστάθηκε εν κρυπτώ πάνω απ’ τα κεφάλια μας, στο χώρο του γηπέδου.
• Απομάκρυνση όλων των κεραιών που βρίσκονται κοντά σε χώρους όπου υπάρχουν ευπαθείς ομάδες πληθυσμού (σχολεία, νηπιαγωγεία, παιδικές χαρές) μέχρι την απόσταση των 500 μέτρων (γιατί έχει κι άλλες στην Επανομή κ. πρόεδρε...).
• Επιβαλλόμενη συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας σε περιπτώσεις άλλων παρόμοιων αδειοδοτήσεων.
· Και πιο γενικότερα, κατάργηση του ν. 3431/2006, που δίνει το δικαίωμα στις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας να εγκαθιστούν όπου θέλουν κεραίες χωρίς την έγκριση των τοπικών κοινωνιών.
Άρα, λύσεις και δράσεις θα πρέπει να αναλάβουμε εμείς οι πολίτες (βοηθούμενοι και από τις δημοτικές αρχές αν θέλουν να βρίσκονται στην πλευρά των δημοτών τους).
Προτάσεις υπάρχουν. Πολιτική βούληση και ενιαία στάση απαιτείται.
Τολμώ να προτείνω μια ανοιχτή συνέλευση κατοίκων όπου να τεθεί το πρόβλημα στις αληθινές του διαστάσεις και να αναζητηθεί μια συγκεκριμένη κοινωνική - πολιτική συμφωνία για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.