Από τη Λαμπεντούζα και τη Συρία ως τον τυφώνα που σάρωσε τις Φιλιππίνες, τη βομβιστική επίθεση στον μαραθώνιο της Βοστόνης και τις αιματοβαμμένες διαδηλώσεις στην Αίγυπτο .
Η αιματοβαμμένη σημαία της Αιγύπτου – σύμβολο του φαύλου κύκλου της βίας και του διχασμού στη χώρα του Νείλου. Η αποτυχία του εκλεγμένου Μόρσι να μετουσιώσει σε έργο το όραμα της Αραβικής Ανοιξης, έφερε έναν ατέρμονο χειμώνα καταμεσής του φετινού καλοκαιριού. Αφού καθαίρεσε τον πρόεδρο και διόρισε μεταβατική κυβέρνηση, ο πανίσχυρος στρατός αιματοκύλησε το Κάιρο και τα προπύργια της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, τη βάφτισε «τρομοκρατική οργάνωση» κι επαναφέρει στο προσκήνιο πρόσωπα και τακτικές του καθεστώτος Μουμπάρακ. Κάθε μορφή αντίστασης καταπνίγεται με σιδηρά πυγμή, οι πρωτεργάτες της εξέγερσης του 2011 φυλακίζονται κι οι Αιγύπτιοι ακόμα περιμένουν την προκήρυξη νέων εκλογών
Κροκοδείλια δάκρυα, παχιά λόγια και βραχύβιο πένθος για τους 366 μετανάστες από την Ερυθραία και τη Σομαλία, που πνίγηκαν στις 3 Οκτωβρίου ανοιχτά της Λαμπεντούζα στη νότια Ιταλία. Η Ευρώπη συγκλονίστηκε, αλλά γρήγορα ξέχασε. Κύματα προσφυγιάς την πλημμυρίζουν, δουλεμπορικά αλωνίζουν κι η Μεσόγειος συνεχίζει να γίνεται υγρός τάφος για τους ξεριζωμένους. Οι «τυχεροί» επιζώντες στοιβάζονται σαν ζώα σε τρισάθλια κέντρα «φιλοξενίας», ψεκάζονται γυμνοί σε δημόσια θέα για μολυσματικές ασθένειες, άλλοι το σκάνε, άλλοι περιμένουν το πολυπόθητο άσυλο, που ίσως δεν έρθει ποτέ. Το μεταναστευτικό παραμένει ένα άλυτο θέμα – ταμπού για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Να χαιρόμαστε τον ανθρωπισμό και τον πολιτισμό μας…
Ερως ανίκατε μάχαν… Το ζευγάρι των ακτιβιστών δίνει παθιασμένο φιλί αποχαιρετισμού, πριν χωριστεί στα κρατητήρια της Αγίας Πετρούπολης. Από τη Ρωσία μέχρι την Ινδία, οι ομοφυλόφιλοι υφίστανται ρατσιστικές και ποινικές διώξεις, ενώ στην Ιταλία οι αυτοκτονίες ανήλικων γκέι προκαλούν θλίψη και οργή για το ομοφοβικό κατεστημένο. Το 2013, όμως, υπήρξε και χρονιά δικαίωσης του αγώνα για ίσα δικαιώματα. Οι γάμοι ομοφυλοφίλων είναι πλέον νόμιμοι -μεταξύ άλλων- σε Γαλλία, Βραζιλία και σε 17 πολιτείες των ΗΠΑ. Αντε και στα δικά μας!
Χωρίς τελειωμό τα καραβάνια των εκτοπισμένων από τη σπαρασσόμενη Συρία. Πάνω από 2,3 εκατομμύρια άμαχοι έχουν εγκαταλείψει την πατρίδα τους, κατακλύζοντας τους κατάμεστους προσφυγικούς καταυλισμούς στην Ιορδανία, τον Λίβανο, το Ιράκ και την Τουρκία. Οσοι αποτολμούν το επικίνδυνο, πανάκριβο ταξίδι προς Δυσμάς ρισκάρουν τα πάντα. Αν επιζήσουν, αντιμετωπίζονται ως παρίες. Λες κι αυτοί οι άνθρωποι είναι εγκληματίες και όχι θύματα πολέμου. Κόλαφος για το οχυρό της Ευρώπης η πρόσφατη έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας. Χαρακτηρίζει όνειδος το απειροελάχιστο ποσοστό προσφύγων, που προτίθεται να φιλοξενήσει η Ε.Ε., ενώ καταγράφει ανησυχητικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις χώρες εισόδου, όπως η Ελλάδα και η Βουλγαρία.
Τρίτη 28 Μαΐου, πλατεία Ταξίμ. Η κοπέλα με το κόκκινο φόρεμα ψεκάζεται εν ψυχρώ με χημικά και γίνεται σύμβολο της τουρκικής νεολαίας, που τόλμησε να ορθώσει ανάστημα μπροστά στην παντοκρατορία Ερντογάν. Η φωτογραφία αυτή συμπύκνωσε την ουσία της εξέγερσης με αφορμή το πάρκο Γκεζί: την τυφλή βία των δυνάμεων ασφαλείας απέναντι σε ειρηνικούς διαδηλωτές, τον αυταρχισμό της εξουσίας απέναντι στη λαϊκή βούληση. Ο φωτορεπόρτερ του Reuters, Οσμάν Ορσάλ, που την τράβηξε, έπεσε κι αυτός θύμα της άγριας αστυνομικής καταστολής στην Πόλη, προσπαθώντας απλά να κάνει τη δουλειά του.
Χαϊγιάν, Γιολάντα ή αλλιώς η απόλυτη καταστροφή. Πάνω από 6.000 νεκρούς, 1.700 αγνοούμενους και 4.000.000 άστεγους άφησε πίσω του ο τυφώνας, που σάρωσε στις 8 Νοεμβρίου τις κεντρικές Φιλιππίνες, ισοπεδώνοντας παραλιακές πόλεις και χωριά. Υπήρξε ο ισχυρότερος καταγεγραμμένος τυφώνας στα μετεωρολογικά χρονικά. Η υπερθέρμανση του πλανήτη κι οι εκπομπές καυσαερίων θα συνεχίσουν όλο και συχνότερα να προκαλούν ακραία καιρικά φαινόμενα, προειδοποιούν οι επιστήμονες. Κι όσο οι ισχυροί του κόσμου αδιαφορούν, τόσο οι φτωχοί κι οι αδύναμοι θα υφίστανται τις συνέπειες…
Εξουθενωμένος ο πιτσιρικάς αποκοιμιέται εν ώρα εργασίας. Οι πλάτες του πολύ μικρές για ν’ αντέξουν τα βάρη της δουλειάς ή μάλλον της δουλείας, εν προκειμένω σε εργοστάσιο κατασκευής τούβλων στην Καμπούλ. Η 12η Ιουνίου ήταν και φέτος μια μέρα σαν όλες τις άλλες για τους ανήλικους εργάτες στο Αφγανιστάν. Μπορεί ο ΟΗΕ να «γιόρταζε» την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Εργασίας, ωστόσο 215 εκατομμύρια παιδιά σ’ όλο τον κόσμο εξαναγκάζονταν να βγάζουν το μεροκάματο αντί να πηγαίνουν σχολείο ή να παίζουν, όπως αρμόζει στην τρυφερή τους ηλικία.
Υπό το άγρυπνο βλέμμα του Χριστού Λυτρωτή, μια μίνι επανάσταση γεννήθηκε τον Ιούνιο στη Βραζιλία. Με θρυαλλίδα τις αυξήσεις στα εισιτήρια των μέσων μαζικής μεταφοράς, οι Βραζιλιάνοι (ξε)σηκώθηκαν από τον καναπέ, πλημμύρισαν τις μεγαλουπόλεις κι αμφισβήτησαν δυναμικά το πολιτικό κατεστημένο. Καλό το Μουντιάλ, αλλά με στάδια και σπατάλες δεν πάει μπροστά η χώρα. Παρά το ξύλο και τις συλλήψεις ο αγώνας τους εν μέρει δικαιώθηκε, λαμβάνοντας μέχρι και τα εύσημα του Πάπα. Η κυβέρνηση Ρούσεφ πήρε πίσω τις αυξήσεις κι αυστηροποίησε τον νόμο κατά της διαφθοράς. Τα επιπλέον κονδύλια για δημόσια υγεία και εκπαίδευση έμειναν κρατούμενα για το απώτερο μέλλον…
Ρωσία – Ε.Ε. σημειώσατε ένα. Το πολιτικό μπρα ντε φερ για την Ουκρανία έγειρε υπέρ του Κρεμλίνου, αφήνοντας προς το παρόν στο περιθώριο τις Βρυξέλλες. Με τις πλάτες και τα… ρούβλια του Πούτιν, ο πρόεδρος Γιανουκόβιτς λέει πως έσωσε τη χώρα του απ’ τη χρεοκοπία. Το ευρωπαϊκό (βλέπε γερμανικό) διευθυντήριο δεν έχει πει την τελευταία του λέξη και ποντάρει πολλά στο ανερχόμενο αστέρι -βαρέων βαρών- της ουκρανικής αντιπολίτευσης, Βιτάλι Κλιτσκό. Χιλιάδες Ουκρανοί επιμένουν να διαδηλώνουν, ζητώντας να μπουν στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Με τόσα μνημόνια, λιτότητα και ανεργία, το σκέφτηκαν καλά;
«Εκρηκτικός» ο φετινός μαραθώνιος στη Βοστόνη. Τρεις άνθρωποι σκοτώθηκαν και 264 τραυματίστηκαν από τη διπλή βομβιστική επίθεση στις 15 Απριλίου, που ξύπνησε και πάλι μνήμες ισλαμικής τρομοκρατίας στην καρδιά των ΗΠΑ. Δράστες οι νεαροί αδερφοί Τσαρνάγιεφ, μόνιμοι κάτοικοι Βοστόνης με καταγωγή από το Νταγκεστάν. Οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες είχαν αγνοήσει τις προειδοποιήσεις Ρώσων συναδέλφων τους για ύποπτες διασυνδέσεις του μεγάλου αδερφού με τζιχαντιστές του Καυκάσου. Υστερα από ανελέητο ανθρωποκυνηγητό, ο 26χρονος Ταμερλάν έπεσε νεκρός, ενώ ο 19χρονος Τζοχάρ, που τραυματίστηκε βαριά από πυρά αστυνομικών, βρίσκεται αντιμέτωπος με τη θανατική ποινή.
Αναίμακτο το μακελειό, ανείπωτος ο τρόμος. Η επίθεση με χημικό αέριο σαρίν στα ανατολικά προάστια της Δαμασκού στις 21 Αυγούστου πάγωσε την ανθρωπότητα. Εκατοντάδες αθώοι Σύροι, ανάμεσά τους πλήθος βρεφών και παιδιών, βρήκαν μαρτυρικό θάνατο μέσα σε μια νύχτα, με τον Ασαντ και τους αντάρτες να αλληλοκατηγορούνται για τη θηριωδία. Η Δύση βρήκε αφορμή να ξαναζεστάνει τις μηχανές του πολέμου, αλλά το στρατιωτικό πλήγμα φρέναρε στο παρά πέντε. Η Συρία συμφώνησε στην καταστροφή του χημικού της οπλοστασίου, τα συμβατικά όπλα του εμφυλίου, όμως, συνεχίζουν να θερίζουν ζωές.
Φτηνές ζωές, ακριβά ρούχα. Μια απ’ τις πιο πολύνεκρες εργατικές τραγωδίες στον κόσμο συνέβη στις 24 Απριλίου στην Ντάκα του Μπαγκλαντές. Το οκταώροφο, κακοσυντηρημένο συγκρότημα Ράνα Πλάζα, που στέγαζε πέντε εργοστάσια υφαντουργίας, κατέρρευσε κι έγινε παγίδα θανάτου για 1.130 σύγχρονους σκλάβους, στην πλειονότητά τους γένους θηλυκού. Διακόσιοι άνθρωποι ακόμη αγνοούνται. Πολυεθνικοί κολοσσοί έτοιμων ενδυμάτων, μεσάζοντες κι αφεντικά κερδοσκοπούν ασύστολα από τις φάμπρικες της ντροπής, στη χώρα με τον χαμηλότερο κατώτατο μισθό παγκοσμίως. Παρά τις διαδηλώσεις και τις απεργίες, οι επιζώντες -πολλοί ανάπηροι και άνεργοι- ακόμα περιμένουν αποζημιώσεις. Κι εμείς οι καταναλωτές, ακόμα φλερτάρουμε με «επώνυμες» μάρκες, ξεχνώντας ότι ράβονται με αίμα…
Η αιματοβαμμένη σημαία της Αιγύπτου – σύμβολο του φαύλου κύκλου της βίας και του διχασμού στη χώρα του Νείλου. Η αποτυχία του εκλεγμένου Μόρσι να μετουσιώσει σε έργο το όραμα της Αραβικής Ανοιξης, έφερε έναν ατέρμονο χειμώνα καταμεσής του φετινού καλοκαιριού. Αφού καθαίρεσε τον πρόεδρο και διόρισε μεταβατική κυβέρνηση, ο πανίσχυρος στρατός αιματοκύλησε το Κάιρο και τα προπύργια της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, τη βάφτισε «τρομοκρατική οργάνωση» κι επαναφέρει στο προσκήνιο πρόσωπα και τακτικές του καθεστώτος Μουμπάρακ. Κάθε μορφή αντίστασης καταπνίγεται με σιδηρά πυγμή, οι πρωτεργάτες της εξέγερσης του 2011 φυλακίζονται κι οι Αιγύπτιοι ακόμα περιμένουν την προκήρυξη νέων εκλογών
Κροκοδείλια δάκρυα, παχιά λόγια και βραχύβιο πένθος για τους 366 μετανάστες από την Ερυθραία και τη Σομαλία, που πνίγηκαν στις 3 Οκτωβρίου ανοιχτά της Λαμπεντούζα στη νότια Ιταλία. Η Ευρώπη συγκλονίστηκε, αλλά γρήγορα ξέχασε. Κύματα προσφυγιάς την πλημμυρίζουν, δουλεμπορικά αλωνίζουν κι η Μεσόγειος συνεχίζει να γίνεται υγρός τάφος για τους ξεριζωμένους. Οι «τυχεροί» επιζώντες στοιβάζονται σαν ζώα σε τρισάθλια κέντρα «φιλοξενίας», ψεκάζονται γυμνοί σε δημόσια θέα για μολυσματικές ασθένειες, άλλοι το σκάνε, άλλοι περιμένουν το πολυπόθητο άσυλο, που ίσως δεν έρθει ποτέ. Το μεταναστευτικό παραμένει ένα άλυτο θέμα – ταμπού για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Να χαιρόμαστε τον ανθρωπισμό και τον πολιτισμό μας…
Ερως ανίκατε μάχαν… Το ζευγάρι των ακτιβιστών δίνει παθιασμένο φιλί αποχαιρετισμού, πριν χωριστεί στα κρατητήρια της Αγίας Πετρούπολης. Από τη Ρωσία μέχρι την Ινδία, οι ομοφυλόφιλοι υφίστανται ρατσιστικές και ποινικές διώξεις, ενώ στην Ιταλία οι αυτοκτονίες ανήλικων γκέι προκαλούν θλίψη και οργή για το ομοφοβικό κατεστημένο. Το 2013, όμως, υπήρξε και χρονιά δικαίωσης του αγώνα για ίσα δικαιώματα. Οι γάμοι ομοφυλοφίλων είναι πλέον νόμιμοι -μεταξύ άλλων- σε Γαλλία, Βραζιλία και σε 17 πολιτείες των ΗΠΑ. Αντε και στα δικά μας!
Χωρίς τελειωμό τα καραβάνια των εκτοπισμένων από τη σπαρασσόμενη Συρία. Πάνω από 2,3 εκατομμύρια άμαχοι έχουν εγκαταλείψει την πατρίδα τους, κατακλύζοντας τους κατάμεστους προσφυγικούς καταυλισμούς στην Ιορδανία, τον Λίβανο, το Ιράκ και την Τουρκία. Οσοι αποτολμούν το επικίνδυνο, πανάκριβο ταξίδι προς Δυσμάς ρισκάρουν τα πάντα. Αν επιζήσουν, αντιμετωπίζονται ως παρίες. Λες κι αυτοί οι άνθρωποι είναι εγκληματίες και όχι θύματα πολέμου. Κόλαφος για το οχυρό της Ευρώπης η πρόσφατη έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας. Χαρακτηρίζει όνειδος το απειροελάχιστο ποσοστό προσφύγων, που προτίθεται να φιλοξενήσει η Ε.Ε., ενώ καταγράφει ανησυχητικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις χώρες εισόδου, όπως η Ελλάδα και η Βουλγαρία.
Τρίτη 28 Μαΐου, πλατεία Ταξίμ. Η κοπέλα με το κόκκινο φόρεμα ψεκάζεται εν ψυχρώ με χημικά και γίνεται σύμβολο της τουρκικής νεολαίας, που τόλμησε να ορθώσει ανάστημα μπροστά στην παντοκρατορία Ερντογάν. Η φωτογραφία αυτή συμπύκνωσε την ουσία της εξέγερσης με αφορμή το πάρκο Γκεζί: την τυφλή βία των δυνάμεων ασφαλείας απέναντι σε ειρηνικούς διαδηλωτές, τον αυταρχισμό της εξουσίας απέναντι στη λαϊκή βούληση. Ο φωτορεπόρτερ του Reuters, Οσμάν Ορσάλ, που την τράβηξε, έπεσε κι αυτός θύμα της άγριας αστυνομικής καταστολής στην Πόλη, προσπαθώντας απλά να κάνει τη δουλειά του.
Χαϊγιάν, Γιολάντα ή αλλιώς η απόλυτη καταστροφή. Πάνω από 6.000 νεκρούς, 1.700 αγνοούμενους και 4.000.000 άστεγους άφησε πίσω του ο τυφώνας, που σάρωσε στις 8 Νοεμβρίου τις κεντρικές Φιλιππίνες, ισοπεδώνοντας παραλιακές πόλεις και χωριά. Υπήρξε ο ισχυρότερος καταγεγραμμένος τυφώνας στα μετεωρολογικά χρονικά. Η υπερθέρμανση του πλανήτη κι οι εκπομπές καυσαερίων θα συνεχίσουν όλο και συχνότερα να προκαλούν ακραία καιρικά φαινόμενα, προειδοποιούν οι επιστήμονες. Κι όσο οι ισχυροί του κόσμου αδιαφορούν, τόσο οι φτωχοί κι οι αδύναμοι θα υφίστανται τις συνέπειες…
Εξουθενωμένος ο πιτσιρικάς αποκοιμιέται εν ώρα εργασίας. Οι πλάτες του πολύ μικρές για ν’ αντέξουν τα βάρη της δουλειάς ή μάλλον της δουλείας, εν προκειμένω σε εργοστάσιο κατασκευής τούβλων στην Καμπούλ. Η 12η Ιουνίου ήταν και φέτος μια μέρα σαν όλες τις άλλες για τους ανήλικους εργάτες στο Αφγανιστάν. Μπορεί ο ΟΗΕ να «γιόρταζε» την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Εργασίας, ωστόσο 215 εκατομμύρια παιδιά σ’ όλο τον κόσμο εξαναγκάζονταν να βγάζουν το μεροκάματο αντί να πηγαίνουν σχολείο ή να παίζουν, όπως αρμόζει στην τρυφερή τους ηλικία.
Υπό το άγρυπνο βλέμμα του Χριστού Λυτρωτή, μια μίνι επανάσταση γεννήθηκε τον Ιούνιο στη Βραζιλία. Με θρυαλλίδα τις αυξήσεις στα εισιτήρια των μέσων μαζικής μεταφοράς, οι Βραζιλιάνοι (ξε)σηκώθηκαν από τον καναπέ, πλημμύρισαν τις μεγαλουπόλεις κι αμφισβήτησαν δυναμικά το πολιτικό κατεστημένο. Καλό το Μουντιάλ, αλλά με στάδια και σπατάλες δεν πάει μπροστά η χώρα. Παρά το ξύλο και τις συλλήψεις ο αγώνας τους εν μέρει δικαιώθηκε, λαμβάνοντας μέχρι και τα εύσημα του Πάπα. Η κυβέρνηση Ρούσεφ πήρε πίσω τις αυξήσεις κι αυστηροποίησε τον νόμο κατά της διαφθοράς. Τα επιπλέον κονδύλια για δημόσια υγεία και εκπαίδευση έμειναν κρατούμενα για το απώτερο μέλλον…
Ρωσία – Ε.Ε. σημειώσατε ένα. Το πολιτικό μπρα ντε φερ για την Ουκρανία έγειρε υπέρ του Κρεμλίνου, αφήνοντας προς το παρόν στο περιθώριο τις Βρυξέλλες. Με τις πλάτες και τα… ρούβλια του Πούτιν, ο πρόεδρος Γιανουκόβιτς λέει πως έσωσε τη χώρα του απ’ τη χρεοκοπία. Το ευρωπαϊκό (βλέπε γερμανικό) διευθυντήριο δεν έχει πει την τελευταία του λέξη και ποντάρει πολλά στο ανερχόμενο αστέρι -βαρέων βαρών- της ουκρανικής αντιπολίτευσης, Βιτάλι Κλιτσκό. Χιλιάδες Ουκρανοί επιμένουν να διαδηλώνουν, ζητώντας να μπουν στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Με τόσα μνημόνια, λιτότητα και ανεργία, το σκέφτηκαν καλά;
«Εκρηκτικός» ο φετινός μαραθώνιος στη Βοστόνη. Τρεις άνθρωποι σκοτώθηκαν και 264 τραυματίστηκαν από τη διπλή βομβιστική επίθεση στις 15 Απριλίου, που ξύπνησε και πάλι μνήμες ισλαμικής τρομοκρατίας στην καρδιά των ΗΠΑ. Δράστες οι νεαροί αδερφοί Τσαρνάγιεφ, μόνιμοι κάτοικοι Βοστόνης με καταγωγή από το Νταγκεστάν. Οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες είχαν αγνοήσει τις προειδοποιήσεις Ρώσων συναδέλφων τους για ύποπτες διασυνδέσεις του μεγάλου αδερφού με τζιχαντιστές του Καυκάσου. Υστερα από ανελέητο ανθρωποκυνηγητό, ο 26χρονος Ταμερλάν έπεσε νεκρός, ενώ ο 19χρονος Τζοχάρ, που τραυματίστηκε βαριά από πυρά αστυνομικών, βρίσκεται αντιμέτωπος με τη θανατική ποινή.
Αναίμακτο το μακελειό, ανείπωτος ο τρόμος. Η επίθεση με χημικό αέριο σαρίν στα ανατολικά προάστια της Δαμασκού στις 21 Αυγούστου πάγωσε την ανθρωπότητα. Εκατοντάδες αθώοι Σύροι, ανάμεσά τους πλήθος βρεφών και παιδιών, βρήκαν μαρτυρικό θάνατο μέσα σε μια νύχτα, με τον Ασαντ και τους αντάρτες να αλληλοκατηγορούνται για τη θηριωδία. Η Δύση βρήκε αφορμή να ξαναζεστάνει τις μηχανές του πολέμου, αλλά το στρατιωτικό πλήγμα φρέναρε στο παρά πέντε. Η Συρία συμφώνησε στην καταστροφή του χημικού της οπλοστασίου, τα συμβατικά όπλα του εμφυλίου, όμως, συνεχίζουν να θερίζουν ζωές.
Φτηνές ζωές, ακριβά ρούχα. Μια απ’ τις πιο πολύνεκρες εργατικές τραγωδίες στον κόσμο συνέβη στις 24 Απριλίου στην Ντάκα του Μπαγκλαντές. Το οκταώροφο, κακοσυντηρημένο συγκρότημα Ράνα Πλάζα, που στέγαζε πέντε εργοστάσια υφαντουργίας, κατέρρευσε κι έγινε παγίδα θανάτου για 1.130 σύγχρονους σκλάβους, στην πλειονότητά τους γένους θηλυκού. Διακόσιοι άνθρωποι ακόμη αγνοούνται. Πολυεθνικοί κολοσσοί έτοιμων ενδυμάτων, μεσάζοντες κι αφεντικά κερδοσκοπούν ασύστολα από τις φάμπρικες της ντροπής, στη χώρα με τον χαμηλότερο κατώτατο μισθό παγκοσμίως. Παρά τις διαδηλώσεις και τις απεργίες, οι επιζώντες -πολλοί ανάπηροι και άνεργοι- ακόμα περιμένουν αποζημιώσεις. Κι εμείς οι καταναλωτές, ακόμα φλερτάρουμε με «επώνυμες» μάρκες, ξεχνώντας ότι ράβονται με αίμα…
Από efsyn.gr
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.