Προσοχή, η απορρύθμιση κοινωνίας, αγοράς, θεσμών και νοικοκυριών, προκαλεί σοβαρή διαταραχή στη λογική, εκτός από συναισθηματικό διπολισμό: διαρκής εναλλαγή από την φάση της συναισθηματικής υπερευαισθησίας στην φάση της συναισθηματικής αναισθησίας!
Μέχρι χθες η ελληνική κοινή γνώμη έμοιαζε να αναζητεί έναν νέο ηγέτη για σταύρωμα. Έναν ηγέτη παλικάρι και πατριώτη που να αναμετρηθεί με την τρόικα, ικανοποιώντας όλους τους έλληνες: πλούσιους και φτωχούς, νεόπλουτους και παρίες, εργαζόμενους και ανέργους, τον Νταβά (κατά Καραμανλή, Έβερτ κα.) και την πόρνη του μαζί με τον πελάτη τους. Με άλλα λόγια κάποιον έτοιμο να θυσιαστεί ο ίδιος, αντί να θυσιάζει επιμέρους συμφέροντα και ανθρώπους (έλληνες πολίτες) στον βωμό της προσαρμογής της χώρας μας στην ΟΝΕ και να προκαλεί λαϊκές αντιδράσεις με το «πάση θυσία στο ευρώ».
Ειλικρινά, ποτέ δεν κατάλαβα τί είδους πατριώτη για σταύρωση εννοούσε η «κοινή γνώμη»! Βλέπετε, η «Αγγελία» «ζητείται ηγέτης για σταύρωση» υπήρξε πράγματι ασαφής, αν και καλά θεμελιωμένη στην ιουδαιο-χριστιανική μας παράδοση και παιδαγωγική – αλλά ακόμη και στον μαρξισμό και στον φροϋδισμό! Κάποιος πρέπει, ντε και καλά, να θυσιαστεί για να λυτρωθεί η χώρα από κάποιο προπατορικό αμάρτημα! Πώς να το κάνουμε, μέσα σε αυτόν τον πολιτισμό μεγαλώσαμε και ποτέ δεν ωριμάσαμε για να ξεπεράσουμε την αθλιότητα της θυσίας!
Άραγε ποιο να είναι αυτό το προπατορικό αμάρτημα ή αυτή η αμαρτία; Η αμερικανο-ρωσο-γερμανική πατρωνία της αστικής μας τάξης, η (εσωτερική) πατρωνία της μικροαστικής μας τάξης, ο καπιταλισμός μας, ο κρατισμός μας, ο δημόσιος υπάλληλος, ή μήπως η διαφθορά μας και η απληστία των ημετέρων, δικών τους παιδιών; Μήπως το προπατορικό μας αμάρτημα είναι πως είμαστε έθνος ανάδελφο, ή μήπως επειδή γέμισαν οι οθόνες μας από «αδελφές» και λεσβίες; Μήπως φταίει που δεν πήραμε ακόμη πίσω την Πόλη και την Αγιά Σοφία, ή μήπως επειδή μολύνθηκαν τα άγια χώματα που δόξασε ένας Περικλής και ένας Αριστοτέλης, ενώ ευλόγησαν οι πλέον γκλάμουρους Απόστολοι, από μουσουλμάνους εισβολείς, κατακτητές και γενικά υπάνθρωπους; Μήπως το αμάρτημα μας είναι τελικά η Ρεπούση ή οι ρέποντες προς την ακόλαστη Δύση; Ή μήπως το προπατορικό μας αμάρτημα σχετίζεται με τον τρόπο σύστασης και τελικής διαμόρφωσης του ελληνικού κράτους και του εθνικού μύθου που συνδέθηκε με την αναφερόμενη ταυτότητα του έλληνα ;
Ή μήπως… σταματώ εδώ, μια και πλησιάζω επικίνδυνα στο να προσεγγίσω το «προπατορικό μας αμάρτημα» και να αμαρτήσω ο ίδιος, ανεπανόρθωτα! Όποιος βρει το προπατορικό μας αμάρτημα που αποτελεί πηγή της σύγχρονης κακοδαιμονίας μας… θα πέσει φωτιά να τον κάψει! Η κοινή γνώμη απαιτεί γητευτή του αποτρελαμένου κράτους, της απροσάρμοστης κοινωνίας που κλοτσάει ό,τι βρει μπροστά της και της παραλυμένης αγοράς και όχι υβριστή των μύθων και πρακτικών του έθνους μας!!! Έναν «σοβαρό άνθρωπο» για να πει: «Ειρήνη υμίν, αδελφοί, αφήστε την πολιτική διχόνοια και έλθετε οπίσω μου, σαν μια πομπή πίσω από τον Εαυτό μου, που κουβαλά τον σταυρό του μαρτυρίου, αντί για εσένα κι εσένα και σένα! Εμένα δεν με ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος, ούτε για ‘μένα υπάρχουν αριστεροί και δεξιοί, μόνον πατριώτες σαν κι έμενα, έτοιμοι να θυσιαστούν για εμένα, όπως εγώ σταυρώνομαι για το καλό των ελλήνων».
Ποιό άραγε να είναι αυτό; Και μόνον που αναρωτιέσαι είσαι ανθέλληνας! Το καλό είναι ένα και μοναδικό: η ευδοκίμηση της φυλής, του γένους των ελλήνων, που για άλλη μια φορά στην ιστορία του δοκιμάζεται έχοντας να αντιμετωπίσει την επίθεση από αλλόθρησκους, καθώς και την υπονόμευση από τούρκους, βάρβαρους γερμανούς με την καταραμένη Μέρκελ, τον τιποτένιο μαύρο πρόεδρο των ΗΠΑ [Από μαύρο τί να περιμείνει κανείς! Μαύρα χαμπέρια!] και ασφαλώς από τους εβραίους του χρήματος και της κομμουνιστικής επανάστασης, όπως και των ΜΚΟ [ο Σόρος είναι ο σατανάς που όλοι αναζητούν πίσω από την ελληνική χρεοκοπία]!!!
Ένας βρε, ένας ηγέτης δεν υπάρχει για να σηκώσει τον σταυρό του μαρτυρίου και να σταυρωθεί για να λυτρωθεί το γένος μας, προχωρώντας στη συνέχεια σε αδελφική - και ουχί σεξουαλική - σχέση με τους ομόθρησκούς μας συγκληρονόμους του Βυζαντίου; Μόνον ένας, πάμπολλοι, μέσα και έξω από τα ψυχιατρεία! Σαν την «ψωνίσει» απολιτικώς ο λαός, από παράφρονες ή μασκαράδες πονηρούληδες, υποψηφίους ηγέτες… να φάνε και οι κότες!
Αλλά όλα αυτά μέχρι χθες, από σήμερα και μετά τις δραματικές αποκαλύψεις πως ο Τσίπρας - που αποθρασυνόμενος διεκδικεί άκουσον-άκουσον ακόμη και την πρωθυπουργία - είναι άθεος ή άθρησκος ή αθεϊστής [δεν κατάλαβα ακριβώς το κουσούρι του] η «Αγγελία» αλλάζει. Από σήμερα δεχόμαστε αιτήσεις υποψηφίων ηγετών της Ελλάδας με αποκλειστικό προσόν να κάνουν σωστά τον σταυρό τους και να το εννοούν. Τυχεροί, είστε τυχεροί οι ενδιαφερόμενοι, καθώς χαλάρωσαν τα κριτήρια και άνοιξε ο δρόμος για κάποιον που είχε υποβάλει «Αίτηση» την αμέσως προηγούμενη περίοδο, αλλά παραλίγο να αποκλειστεί, καθώς έκανε κάποιο λάθος στο σταυροκόπημα και όχι ασφαλώς στην σταυροφορία για την οποία είναι έτοιμος να σταυρωθεί!
Διαβάζω πως ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας, ηγείται μιας νέας, συγκλονιστικής, πολιτικής καμπάνιας υπό το σύνθημα: «Εσύ που ανάβεις καντήλι στην Παναγιά θα δώσεις ψήφο σε αυτόν που δεν πιστεύει;» Καλό είναι! Πάντα το καντήλι πρέπει να συνδυάζεται με την Παναγία και την ψήφο, εάν ομιλούμε την γλώσσα των οικονομικών και εννοούμε πως όλα είναι οικονομία της αγοράς!
Λοιπόν, Γιώργο Βέλτσο, βρέθηκε η λύση στο πρόβλημα της ηγεσίας για μια ενάρετη διακυβέρνηση: Ο νέος ηγέτης κάνοντας τον σταυρό του θα υποσχεθεί, προφητεύοντας, την σταύρωσή του από το έθνος μας για το έθνος μας. Αυτό θα ικανοποιούσε πράγματι το λαϊκό αίτημα για «αγκινάρες αλά πολίτα» στην εκλογική μαγειρική των ημερών και όχι οι μαγειρικοί πειραματισμοί των «58»! Αυτήν την «Αγγελία» διάβασε, όπως φαίνεται, και ο Αντώνης Σαμαράς και «συναντά Πούτιν, προσδοκά στήριξη Ομπάμα και ετοιμάζεται για το Ισραήλ», κάνοντας παράλληλα εντατικά μαθήματα ορθοδόξου σταυροκοπήματος μετά ευλαβούς προσκυνήματος στην Μέρκελ! Φοβερό κόλπο υποψηφιότητας, θα παραλύσει τον ανταγωνισμό!!!
Ας (προς)ευχηθούμε ο Θεός να μας δώσει δύναμη και υγεία, για να απολαύσουμε ως έθνος και λαός την πολιτική μας ιλαροτραγωδία μέχρι το τέλος… διότι θα υπάρξει, δυστυχώς για όλους μας, κάποιο (άσχημο) και αιφνίδιο τέλος σε όλα αυτά τα παλαβά!
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.